دکتر محمد شعبانی راد

حسود چه پیمانه ناجوری رو برای خودش از عذاب ابدی الهی، پُر و لبریز میکنه! بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ!

The envious person fills and overflows for themselves a most unsuitable measure of eternal divine torment!

«رفد» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می نویسند:
«الرَّفُوذ: الناقة تملأ الرِّفْد، و هو القدح الضخم، فى حَلْبةٍ واحدة.»
«الرَّفُودُ: الناقة التي تملأ المرفد لبنا من كثرة لبنها»
«رَفُود: شترى كه از زيادى شيرش، قدح را پر مى‏‌كند.»
«المِرْفَد: الإناء الذى يُقْرَى فيه»
«الرِّفْد: القَدَح الضَّخم»
«ناقَةٌ رَفُودٌ: ماده شترى كه با يك بار دوشيدن قدح را پر از شير كند.»
+ «بخشندگی و سخاوت»
«الْمَرَافِيدُ من النّوق و الشاء: ما لا ينقطع لبنه صيفا و شتاء.»
«مَرَافِيد: شتران و گوسفندانى كه پيوسته در تابستان و زمستان شير مى‌‏دهند.»

حسود با اشتباه مرگبارش، چه سرنوشت شومی رو برای خودش رقم میزنه و انتخاب میکنه!
حسود چه پیمانه ناجوری رو برای خودش از عذاب ابدی الهی، پُر و لبریز میکنه! بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ!
+ مفهوم زیبا و مهم «بخشندگی» در این واژه و در هزار واژه مترادف نور الولایة.
«الرَّفْد: يارى كردن، عطا و بخشندگى، آنچه كه بر چيزى اضافه شود تا استوار گردد، قدح يا كاسۀ بزرگ.»
رفد، نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور است [از هزار واژه مترادف نور الولایة] که اندیشه آنها همان میراث مشترک و عطای ذات اقدس الهی برای همه نسلهاست تا با عمل به این اندیشه، محصول مشترک آرامش و مهربانی حاصل شود. کانه اگر از این مجرای آب رودخانه «رَوَافِد» حرکت کنی به دریای علمی آل محمد ع میرسی، ان شاء الله تعالی.
+ «وصی من بعده»:
«الرَّافِد– ج‏ رُفَّد: جانشين‏ و قائم مقام شاه،- ج‏ رَوَافِد: مجراى آب به رودخانه يا دريا.»
«وَ أُتْبِعُوا في‏ هذِهِ لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ»
+ مقاله‌های ملاک و معیار و میزان و …
+ «جائزة»
[رفد – جایزه]:
عَنْ أَبِي خَالِدٍ الْكَابُلِيِّ قَالَ:
أَتَى نَفَرٌ إِلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَقَالُوا
إِنَّ بَنِي عَمِّنَا وَفَدُوا إِلَى مُعَاوِيَةَ بْنِ أَبِي سُفْيَانَ طَلَبَ رِفْدِهِ وَ جَائِزَتِهِ
وَ إِنَّا قَدْ وَفَدْنَا إِلَيْكَ صِلَةً لِرَسُولِ اللَّهِ ص
فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع
قَصِيرَةٌ مِنْ طَوِيلَةٍ
مَنْ أَحَبَّنَا لَا لِدُنْيَا يُصِيبُهَا مِنَّا وَ عَادَى عَدُوَّنَا لَا لِشَحْنَاءَ كَانَتْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ أَتَى اللَّهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَعَ مُحَمَّدٍ ص وَ إِبْرَاهِيمَ وَ عَلِيٍّ ع‏.

مشتقات ریشۀ «رفد» در آیات قرآن:

👈👈👈 «بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ – بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ» 👉👉👉
👈 حسود با اشتباه مرگبارش، چه سرنوشت شومی رو برای خودش رقم میزنه و انتخاب میکنه! حسود چه پیمانه ناجوری رو برای خودش از عذاب ابدی الهی، پُر و لبریز میکنه!
داستانهای تکراری اهل حسادت در زمانهای مختلف، چقدر شبیه به یکدیگر هستند! 👉
[سورة هود (۱۱): الآيات ۹۶ الى ۱۰۳]
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‏ بِآياتِنا وَ سُلْطانٍ مُبِينٍ (۹۶)
و به راستى، موسى‏ را با آيات خود و حجّتى آشكار، 👉👉👉

إِلى‏ فِرْعَوْنَ وَ مَلائِهِ
فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَ ما أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (۹۷)
به سوى فرعون و سران [قوم‏] وى فرستاديم،
ولى [سران‏] از فرمان فرعون پيروى كردند، و فرمان فرعون صواب نبود. 👉

يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَ بِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ (۹۸)
روز قيامت پيشاپيش قومش مى‌‏رود و آنان را به آتش درمى‌‏آورد، 👉
و [دوزخ‏] چه ورودگاه بدى براى واردان است.

وَ أُتْبِعُوا فِي هذِهِ لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ (۹۹)
و در اين دنيا و روز قيامت به لعنت بدرقه شدند، و چه بد عطايى نصيب آنان مى‏‌شود. 👉

ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْقُرى‏ نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْها قائِمٌ وَ حَصِيدٌ (۱۰۰)
اين، از خبرهاى آن شهرهاست كه آن را بر تو حكايت مى‏‌كنيم.
بعضى از آنها [هنوز] بر سر پا هستند و [بعضى‏] بر باد رفته‌‏اند. 👉

وَ ما ظَلَمْناهُمْ وَ لكِنْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَما أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ شَيْ‏ءٍ لَمَّا جاءَ أَمْرُ رَبِّكَ وَ ما زادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ (۱۰۱)
و ما به آنان ستم نكرديم، ولى آنان به خودشان ستم كردند. 👉
پس چون فرمان پروردگارت آمد، خدايانى كه به جاى خدا[ى حقيقى‏] مى‌‏خواندند هيچ به كارشان نيامد، و جز بر هلاكت آنان نيفزود.

وَ كَذلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذا أَخَذَ الْقُرى‏ وَ هِيَ ظالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ (۱۰۲)
و اين گونه بود [به قهر] گرفتن پروردگارت، وقتى شهرها را در حالى كه ستمگر بودند [به قهر] مى‏‌گرفت. آرى [به قهر] گرفتن او دردناك و سخت است. 👉

إِنَّ فِي ذلِكَ لَآيَةً لِمَنْ خافَ عَذابَ الْآخِرَةِ ذلِكَ يَوْمٌ مَجْمُوعٌ لَهُ النَّاسُ وَ ذلِكَ يَوْمٌ مَشْهُودٌ (۱۰۳)
قطعاً در اين [يادآوريها] براى كسى كه از عذاب آخرت مى‌‏ترسد عبرتى است. 👉
آن [روز] روزى است كه مردم را براى آن گرد مى‏‌آورند،
و آن [روز] روزى است كه [جملگى در آن‏] حاضر مى‏‌شوند.

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی