آثار نور بر قلب واقع شد! وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ!

[رابطه «وقع» با صاحبان نور چیست؟!]:
با عنایت به مفهوم بقیت الله، این متن را بخوان:
یه چیزی از مافوق به مادون میرسه «وقع»، یه فعل و انفعالاتی بین مافوق و مادون پیش میاد و مافوق برای مادون نطفه گذاری علمی میکنه و این «واقعه» بزرگی است.
علم مثل باران از مافوق به قلب مادون واریز و نازل می شود «وقع» ، مادون از مافوق یه چیزی گیرش میاد و یه چیزی دستگیرش میشه.
«الآن حصحص الحق»،
این مفاهیم در واژه وقع باید مد نظر باشه که چه کسی چه چیزی رو برای چی کسی ایجاد میکنه و مادون از علم مافوق خودش بهره مند میشه و انگاری علم آل محمد ع در قلب صاحب نور «واقع» می شود ! آثار علمی آل محمد ع در نزد صاحبان نور یافت می شود ! اگر دنباله رو معالم ربانی باشی این آثار علمی رو متوجه میشی « التوقيع: أثر الدبر بظهر البعير » « التوقيع في الكتاب: إلحاق شي‏ء فيه » انگاری با نزول این علم از مافوق به مادون ، مادون به مافوق ملحق می شود. «رابطه» !
در واژه «وقع» مفهوم الحاق و اتصال وجود دارد و …
پس در این واژه نیز بو و مفهوم معالم ربانی صاحبان نور استشمام می شود.
نطفه گذاری علمی مافوق برای مادون «الْمُوَاقَعَةِ» !
قلب حاملان نور محل نزول و استقرار و تثبیت علم آل محمد ع است.
« يقال للمكان الذي يستقرّ الماء فيه: الْوَقِيعَةُ»
+ «مفاهیم بقیة الله – ذنب – نمل – انملة – … »
لذا به صاحبان نور می توان گفت: « الْوَقِيعَةُ » .
+ «حصحص الحق»
وقیعه نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل یقین با قرار گرفتن در این مکان از مستقرین خواهند بود ان شاء الله تعالی.
«وقع» خبر از یک رابطه بین زین و پشت اسب میده که از روی آثار اون میشه اینو برداشت نمود و هر چی بگردیم ببینیم بین زین و پشت اسب سیمی چیزی وصله یا نه ، پیدا نمی کنیم و این رابطه علمی صاحبان نور و آل محمد ع رابطه ای پنهانی و ناپیداست.
در مورد اهل یقین هم رابطه علمی قلبی آنها با یاد معالم ربانی در دل شرایط عرضه آیات ناپیدا و پنهانی است و از اسرار است (الولایة سر الله).
در کتاب لغات التحقیق این مفهوم از این واژه برداشت شده است:
« نزول و تثبّت »
در واقع همان نزول علم آل محمد ع به قلب صاحبان نور و تثبیت این علم در این قلب سلیم می‌باشد.
وقتی مافوقت آل محمد ع نباشن و بینش دشمن آل محمد ع بر قلبت غالب باشه (شک) آثار این اعتقاد شوم بر قلب قطعا رجس و غضب و رجز و … عذاب و … خواهد بود :
« قالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ‏ –
وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا يا مُوسَى‏ –
سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ لِلْكافِرينَ »
[مطالب مهمی در رابطه با واژه «وقع»] :
« إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ لَيْسَ لِوَقْعَتِها كاذِبَةٌ »
عظیم ترین رویداد و واقعه ای که قطعا و حتما برای هر کسی پیش خواهد آمد و در آن شک و کذب و دروغی نیست چیست ؟
شرایط عمل به نور ولایت علی ع برای همه پیش خواهد آمد و هیچ کس نیست که برای او آیت عرضه نشود و شرایط ناآرامی را تجربه نکرده باشد حالا اگر کسی با یاد معالم ربانی برای یک بار هم که شده تداوم نسل بدهد و عمل صالح تولید نماید آن واقعه عظیم یعنی شروع «بداء» زندگی با خلقتی جدید با یاد معالم ربانی برایش شکل گرفته است که او این بار آخرت را برای دسترسی به آرامش بعنوان شیوه جدید خود در پیش گرفته است و عمل صالح تولید نموده است .
قصه واقعه عظیم چیست که اینقدر مهم است و قطعا رخ خواهد داد ؟
اینقدر معالم ربانی و آیات به موازات هم برای اینکه بالاخره عمل صالح تولید گردد شکل می گیرند و فرصت‌سازی انجام می شود که بالاخره یک قلب پیدا می شود که مردانه و با یقین به معالم ربانی و یقین به آیات با گذشت از دلخواه عمل صالح تولید کند اما اهل شک تمام این نطفه های علمی و شرایط عمل گذشت از دلخواه را به هدر می دهند و سقط جنین ها می کنند که حد و حساب ندارد !
این واقعه عظیم اگر برای کسی پیش بیاید همان معجزه طلوع خورشید از مغرب است که همان نگاه آل محمد ع در دل شرایط و توفیق گذشت از دلخواه است و خودت با نوری که قلبت را پر می کند می فهمی که آن واقعه عظیم برایت رخ داده است و به دهانت مزه می کند و دلت می خواهد مدام این قضیه تکرار  شود و دوست داری تداوم نسل بدهی و نسل کثیری تولید کنی (کوثر) . اینجاست که معنی واقعی ازدیاد نسل آل محمد ع عملا معنی پیدا می کند و شکل می گیرد .
نقش تاثیر گذار معالم ربانی بر روی قلب ما زمانی مشخص می شود که از گناه دل بکنیم و این آثار عظیم آشنایی با معالم ربانی در هر زمان و در هر قومی توسط عده قلیلی از اهل یقین آن مجموعه به اثبات رسیده است که بالاخره هستند گرچه عده قلیلی که با یاد معالم ربانی بر آیات بوسه زده اند و صحت مطالب و معالم آل محمد ع را تحقق عینی بخشیده اند .
اهل شک برای معالم ربانی نقشی تاثیر گذار «واقع» قائل نیستند در صورتیکه اشکال از قلب سوراخ خودشان است که عمری علوم آل محمد ع را به هدر داده اند و حالا این حسود با رحم معیوب (تاویلا) به شوهر نورانی خود تهمت می زند که او نطفه اش ایراد دارد! اینجا عده ای قلب سالم و هزاران بچه آنها را، به این حسود شکاک نشان می دهند که ببین چطور این همه زنهای تاویلی صاحبان نور اند و هر کدام هزاران بچه کوچک و بزرگ عمل صالح در بغل دارند اما تو که اینقدر ادعا داری  بچه دار نشدی ؟! اینکه از نورت رنگ و بو نگرفتی و تاثیری در تو نداشت عیب شک تو نسبت به اوست و نطفه‌گذار بی تقصیر است .
معارین که می بینند مجاورت با معالم ربانی برای آنها سودی نداشته و تاثیری نگذاشته انگشت اتهام به سوی معالم ربانی و آیات می گیرند و آیات و رسل را علت ناباروری خود به دروغ معرفی می نمایند اما عاقل می داند که همین آیات و رسل در هر زمان چه بسیار فرزندان صالحی تولید کرده است و در این افراد اهل شک اشکال از قلب خود آنهاست که تاثیر پذیر نبوده است.
تاثیر گذار مشکلی ندارد [لا موثر فی الوجود الا الله] .
+ «شهد»
پس واقعه بزرگ و امر بزرگ هر روز برای ما شرایطش پیش می آید و تکرار می شود و این ما هستیم که باید این نطفه ها را جنین کنیم . اهل شک را اگر هزاران سال هم زین به پشتشان ببندی و برداری و نگاه کنی ذره ای آثار زین بر پشت آنها نمی بینی گویا بین زین و پشت آنها فاصله است [مویه] ! و این دو به هم ملحق نشده اند و قرب به آیات و آل محمد ع صورت نگرفته است .
لذا عملا غضب نسبت به نمودارها ثابت می کند که دل از گناه کنده نشده است و معالم ربانی در زندگی روزمره آنها هیچ تاثیری نگذاشته است . چطور ممکن است عصای موسی از دل سنگ دوازده چشمه آب جاری نموده باشد و این تاثیر را گذاشته باشد اما در قلب حسود هیچ اثری نگذاشته باشد که اینگونه هنوز با آیات خود را درگیر می کنند!
پس این همه سرمایه علمی آل محمد ع کو ؟ و کجا رفته است ؟!
در عمل معلوم می شود که چه کسی آثار تربیت آل محمد ع را در مورد خودش به معرض نمایش می‌گذارد.
هر گذشت از دلخواه با یاد معالم ربانی ثابت می کند که این رحم تاثیر پذیر بوده و دیگر قادر است نسل کثیری را تولید نماید. تاجر وقتی راه تجارت را یاد گرفت دیگر خود را به کم قانع نمی کند و با ولع زیاد می خواهد هر بستر تولید عمل صالح را به ثمر و نتیجه برساند .
اهل یقین ثابت می کنند که کلام معجزه آسای صاحبان نور و معالم ربانی آنها تاثیر گذار است و تنها راه دل کندن از گناه و تولید عمل صالح فقط همین یادآوری معالم ربانی است و اگر می بینی کسی عمری است با او زندگی می کند اما عملا هیچ تاثیری از او نگرفته، این تقصیر نطفه گذار نیست، رحم iud دارد و قلب سوراخ است !
تمامی قصه های قرآن باید با این دیدگاه که تاثیرات علمی صاحبان نور بر روی اهل یقین و مخاطبینش را جمع آوری نمود و در ضمن نمونه های کثیری از اهل شک چه بسیار معالم ربانی خود را به هدر داده و هرگز موفق نشدند تاثیر کلام شفابخش صاحبان نور را در زندگی روزمره خود به معرض نمایش بگذارند و تشکیل جنینی از نطفه مرد و زن در رحم برایشان تجربه نشد و نخواستند برای یک بار هم که شده از نور قلب ناشی از نگاه نطفه گذار و پذیرش رحم سالم برخوردار شده و تجربه خوبی داشته باشند تا شاید ازدیاد یقین پیدا کنند و در مراحل بعد با ذوق و شوق بیشتری این روش زندگی را استمرار ببخشند.
این مدعیان دروغگو همیشه لاف عشق آل محمد ع را زدند اما هنگام عمل که معلوم می شود چه کسی متاثر واقعی از معالم ربانی بوده است همه، نامردانه فرار می کنند (و اذا محصوا بالبلاء قل الدیانون) و کمتر کسی دور نورش باقی می ماند که بتواند تاثیر علم او را در عمل، در زندگی روزمره خود ثابت نماید.
در کار پزشکی دیدیم بیماری مدتها یک دارو را مثلا برای افسردگی مصرف می نماید اما هنوز هم خوب نشده و ما تاثیر این دارو را بر بدن بیمار ندیده ایم بالاخره بیمار با خودش می گوید من تا کی باید این گچها (قرص‌ها) را بخورم و هیچ فرقی نکنم ؟! پس چرا در خودم هیچ اثر مثبتی از بهبود علایم بیماری نمی بینم ؟ اینجاست که باید به این اهل شک گفت اشکال از طبابت طبیب آل محمد ع و داروی شفابخش جزوات علمی او نیست بلکه اشکال از عیب و سوراخ شک قلب تو نسبت به اوست که شفا پیدا نمی کنی. شخصی به موسی ع گفت چرا دعایم مستجاب نمی شود؟ خدا به موسی گفت او نسبت به تو شک دارد. موسی گفت ای مرد تو از خدا می خواهی دعایت را مستجاب نماید حال آنکه نسبت به رسول همین خدا شک داری ؟! وای بر بیماری که بدون یقین به طبیب خود برای درمان و شفا نزد او مراجعه نماید که این کار جز هدر دادن وقت و سرمایه از خود و طبیب نیست . اولین قدم درمان بیمار انتخاب صحیح طبیب حاذق و سپس یقین به اوست گرچه در چند نسخه اول هم احساس شفا نکند «غزو» اما بقدری یقین او به این طبیب قوی است که او را ببیند خوب می شود و نیازی به نسخه و دارو هم ندارد !
پس مثال دارو و تاثیر آن برای بیمار برای درک واژه «وقع» بسیار زیباست.
حالا سوره «واقعه» خواندن دارد !!! که چه مفاهیم زیبایی در آن مستتر است.
« إِذا وَقَعَ‏ الْقَوْلُ » این وقوع قول برای هر یک از سه دسته که در سوره واقعه به آنها اشاره شده تفاوت دارد.
مثال تخم مرغ امام صادق ع:
پوسته تخم مرغ در آتش، سفیده دوستان واقعی و اهل یقین آل محمد ع  و زرده، خود آل محمد ع که هسته و مرکز فرماندهی عالم هستند و مخلوط نمودن زرده و سفیده با انگشتری نقره امام صادق ع.
« وَ إِذا وَقَعَ‏ الْقَوْلُ‏ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كانُوا بِآياتِنا لا يُوقِنُونَ (نمل82)
وَ وَقَعَ‏ الْقَوْلُ‏ عَلَيْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لا يَنْطِقُونَ (نمل85) »
***
[شیطان خواهان وقوع ناآرامی و صاحبان نور خواهان وقوع آرامش در قلب می باشند] :
«وقوع عداوت و بغضاء – خواسته شیطان است»
[آیه زیبایی است !!!] :
« يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الْأَنْصابُ وَ الْأَزْلامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (90)
إِنَّما يُريدُ الشَّيْطانُ أَنْ يُوقِعَ‏ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ فِي الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ وَ يَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ عَنِ الصَّلاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ (91) »
تقابل دو بینش است :
همانطور که صاحب نور تلاش می کند تا با معالمش آثار دل کندن از گناه در شاگردانش ایجاد نماید ، شیطان هم تلاش میکند « إِنَّما يُريدُ الشَّيْطانُ » تا آثار بینش و اعتقاد خود را بر جای بگذارد (واقع نماید « أَنْ يُوقِعَ‏ بَيْنَكُمُ») و این آثار، چیزی جز ناآرامی نیست « الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ » که این کار را توسط ایادی خود یعنی کسانی که نماد ولایتشان خمر و میسر است انجام می دهد « فِي الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ » و نهایتا تلاش خود را برای از بین بردن معالم ربانی صاحبان نور می نماید « وَ يَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ عَنِ الصَّلاةِ » ، اما کو که این مطالب را بفهمند و با چشم بصیرت بعینه ببینند « فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ»؟!
[صاحب نور: جناب هود ع – قومی که دور او جمع شده بودند: قوم عاد]:
این قوم مثل تمام اقوام دیگر نسبت به نور خود به دو گروه تقسیم شدند:
اکثرا به او شک داشتند و عده قلیلی به او یقین داشتند،
عده ای که شک داشتند (گنده‌هاشون و دانه‌درشتهاشون: الْمَلَأُ ) چه گفتند و چه کردند و عده ای که یقین داشتند چه گفتند و چه کردند ؟
این آیات این ماجرا را بعنوان یک فرمول کلی برای تمام اقوام در هر زمان بیان می کند تا ما تکلیف خود را بدانیم !
« وَ إِلى‏ عادٍ أَخاهُمْ هُوداً قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ (65)
قالَ الْمَلَأُ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ
إِنَّا لَنَراكَ في‏ سَفاهَةٍ وَ إِنَّا لَنَظُنُّكَ‏ مِنَ الْكاذِبينَ (66)
قالَ يا قَوْمِ لَيْسَ بِي سَفاهَةٌ وَ لكِنِّي رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ (67)
أُبَلِّغُكُمْ رِسالاتِ رَبِّي وَ أَنَا لَكُمْ ناصِحٌ أَمِينٌ (68)
أَ وَ عَجِبْتُمْ أَنْ جاءَكُمْ ذِكْرٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَلى‏ رَجُلٍ مِنْكُمْ لِيُنْذِرَكُمْ
وَ اذْكُرُوا إِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفاءَ مِنْ بَعْدِ قَوْمِ نُوحٍ وَ زادَكُمْ فِي الْخَلْقِ بَصْطَةً فَاذْكُرُوا آلاءَ اللَّهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (69)
قالُوا أَ جِئْتَنا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ ما كانَ يَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتِنا بِما تَعِدُنا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (70)
قالَ قَدْ وَقَعَ‏ عَلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ رِجْسٌ وَ غَضَبٌ
أَ تُجادِلُونَنِي فِي أَسْماءٍ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما نَزَّلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ
[اسامی بی معنا (نصب) : أَسْماءٍ سَمَّيْتُمُوها]
فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ (71)
فَأَنْجَيْناهُ وَ الَّذِينَ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا
وَ قَطَعْنا دابِرَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ ما كانُوا مُؤْمِنِينَ (72) »