The darkness of the heart is like the fiery pavilion of Hell’s flames, which in this world serves as a warning of a dire and eternal fate for those who harbor envy!
Indeed, this expression captures the intensity of their inner turmoil.
Envy, like a smoldering ember, can consume one’s soul, leaving behind a scorched landscape.
It’s a cautionary tale that reminds us to nurture compassion and kindness, lest we become prisoners of our envy’s darknesses.🔥
تاریکی دل مانند پردۀ آتشین شعله‌های جهنم است، که در این دنیا برای کسانی که حسادت دارند هشداری از سرنوشت شوم و ابدی است!
در واقع، این بیان شدت آشفتگی درونی آنها را نشان میدهد.
حسادت، مانند اخگر در حال دود شدن، می‌تواند روح انسان را ببلعد
و منظره‌ای سوخته را پشت سر بگذارد.
این یک داستان تکراری هشدار دهنده است که به ما یادآوری می‌کند که مهربانی را در خود پرورش دهیم، و مبادا اسیر و سرگردان تاریکی‌های حسادت خود شویم.🔥
«سردق» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«السُّرَادِق: خيمه بزرگ و سراپرده»
«دود سیاه حسادت، تو چشم خود حسود میره و قلبش رو نابینا میکنه! يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبينٍ!»
+ «ازف»
+ «عذب»
سردق :
تاریکی قلب، همان سراپردۀ آتشین نار جهنم است که در همین دنیا، آلارم عاقبتی شوم و دائمی برای اهل حسادت را خبر میدهد! أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها!
«سرادق» + «قبض و بسط»:
دقیقا قبض و تاریکی قلوب اهل شک میشه سرادق!
شنیدی میگن این آتیشی که بپا میکنی ، دودش اول تو چشم خودت میره!
در نهج البلاغه «فَضَرَبَ الْجَوْرُ سُرَادِقَهُ عَلَى الْبِرِّ وَ الْفَاجِرِ»:
یعنی دودش تو چشم همه میره!
انگاری عمل اهل شک (اشتباه مرگبار)، تاریکی قلوب خودشونو در پی داره!
این واژه طبق کتاب لغت مفردات، فارسی معرب است:
«سردق: السُّرَادِق: خيمه بزرگ و سراپرده كه فارسى و معرّب است زيرا هيچ اسم مفردى در كلام عرب وجود ندارد كه حرف سوّمش الف باشد و بعد از الف دو حرف ديگر آمده باشد.
خداى تعالى گويد:
(أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها- 29/ كهف)
اگر مىگويند «بيت مُسَرْدَق» خانهاى كه به شكل سراپرده ساخته شده.»
«المعرّب – السُّرَادِقُ: فارسيّ معرّب، و أصله بالفارسيّة سرادار، و هو الدهليز»
مفهوم «ما علا الشيء ممّا تبعه»
مشتقات ریشۀ «سردق» در آیات قرآن:
[سورة الكهف (۱۸): الآيات ۲۸ الى ۲۹]
وَ قُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَ مَنْ شاءَ فَلْيَكْفُرْ
إِنَّا أَعْتَدْنا لِلظَّالِمِينَ ناراً أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها
وَ إِنْ يَسْتَغِيثُوا يُغاثُوا بِماءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ
بِئْسَ الشَّرابُ وَ ساءَتْ مُرْتَفَقاً (۲۹)
و بگو: «حق از پروردگارتان [رسيده] است. پس هر كه بخواهد بگرود و هر كه بخواهد انكار كند،
كه ما براى ستمگران آتشى آماده كردهايم كه سراپردههايش آنان را در بر مىگيرد،
و اگر فريادرسى جويند، به آبى چون مس گداخته كه چهرهها را بريان مىكند يارى مىشوند. وه! چه بد شرابى و چه زشت جايگاهى است.»