دود سیاه حسادت، تو چشم خود حسود میره و قلبش رو نابینا میکنه! يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ‏ مُبينٍ!

دود سیاه حسادت، تو چشم خود حسود میره و قلبش رو نابینا میکنه! يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ‏ مُبينٍ!
الدخان النور الولایة، در معنای ممدوح!
یعنی با آشکار شدن نور، یوم الفصل بوقوع می پیوندد و دست اهل حسادت به اینکه قلبی فاسد و تاریک دارند رو می‌شود.
واژه دخن از «دَخِنَ‏ الطّبيخ» گرفته شده!
یعنی اینکه حسود جوری استعمال حسد کرده و پشت به نورِ آشکار شده نموده و به این روش غلط استمرار داده که دیگه برای این قلب امید نور و روشنایی نیست و از سوراخ شک قلبش، همۀ علوم با ارزشی که شنیده رو به هدر داده و قلبش با اندیشه غیر آل محمد ع فاسد شده و دیگه کارش تمومه و او نتونسته از نار آیت، نور آرامش درک کنه و برای خودش و دیگران هدیه نورانی عمل صالح ارائه کنه!
اهل شک، دود حسدشون، هم تو چشم خودشون میره و هم تو چشم اطرافیانشون!
+ «صور – فصرهن الیک»
قلوب دودی اهل شک !!!
این قلوب، بوی تاریکی و نا امنی و نا آرامی میده … غیظ و غضب و … بلوغ لذة و شفا غیظ …
«هو ما يتصاعد من توقّد الحطب، أى اثر التوقّد»:
این تاریکی و این دود، از کُندۀ حسادت بلند میشه!
استعمال حسد در دنیای قلب اهل شک اینجور ظلمت و دود به پا میکنه که دودش هم میره تو چشم خودش و هم تو چشم اطرافیانش.
الدُّخَانُ‏ كالعثان‏ : المستصحب للّهيب،
دُخَان‏ مثل- عثان- دود و غبارى است كه با لهيب و شعله همراه باشد.
دخن الطعام و اللحم و غيره : إذا أصابه الدخان في حال شيّه أو طبخه حتّى تغلب رائحته على طعمه.
دَخِنَ الطَّعامُ و اللَحمُ و غَيرُهُمَا: غذا و گوشت و جز آنها دودزده شد، بوى دود گرفت،
دَخِنَ خُلقُهُ : اخلاق او فاسد و پليد شد.
دخن الطبيخ إذا تدخّنت القدر.
شراب دخن: متغيّر الرائحة.
ليلة دخنانة كأنّما تغشّاها من شدّة الحرّ دخان.
مریضهای سیگاری که میان مطب و شرح حال میدن، از بوی بد دهانشون باید بذاری فرار کنی!
بعینه از بوی گند قلب اهل شک حسود، واقعا حال دلت مشمئز میشه!
[اهل شک – اهل دود و دم!]:
دنیای قلب اهل شک، دود آلود است و این دود از سیئه شک و حسدشون نسبت به معالم ربانی صاحبان نور بلند میشه!
[شک – دخان]:
در این سوره پس از اینکه با تاکید بر ظهور معالم ربانی در هر زمان و قصه لیله قدر، شروع می شود، به اهل شک نسبت به این معالم ربانی اینگونه هشدار داده می شود که:
«بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ (9) فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبِينٍ (10) يَغْشَى النَّاسَ هذا عَذابٌ أَلِيمٌ (11) »
در واقع عذاب اهل شک که باید بدانند و منتظرش باشند این است که آسمان برایشان دخان مبین خواهد گردید، چون در این دنیا، قلبشان، نسبت به معالم ربانی اینگونه است یعنی آسمان قلبشان را دود تاریکی و ظلمت جدایی از نور معالم ربانی صاحبان نور فرا گرفته و لیدر سوء از این غفلت و فرصتی که اهل شک در اختیار او می گذارند سوء استفاده کرده و این قوم را احمق فرض کرده «فاستخف قومه» و آنها را به زیر طاعت فرمان خود در می آورد.
پس در این سه آیه زیبا که نام این سوره نیز از آن گرفته شده، به صراحت عامل تاریکی قلب اهل شک را که نسبت به معالم ربانی در شک هستند، همین «شکّ» وامونده معرفی می‌نماید و در واقع عامل ایجاد آسمانی ظلمانی و تاریک و دود آلود در آفاق و در انفس، همین حالت شک نسبت به معالم ربانی است که در واقع نسبت به صاحبان نور و آیات محکم و تقدیرات، و آل محمد ع، و خود خدا، همه و همه، است، که نسبت به صاحب نور که میزانی برای سنجش این شک است، بروز پیدا می‌کند.
+ «سوره قدر و لیله قدر»
قَالَ السَّائِلُ
يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ كَيْفَ أَعْرِفُ أَنَّ لَيْلَةَ الْقَدْرِ تَكُونُ فِي كُلِّ سَنَةٍ؟
قَالَ
إِذَا أَتَى شَهْرُ رَمَضَانَ فَاقْرَأْ سُورَةَ الدُّخَانِ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ
فَإِذَا أَتَتْ لَيْلَةُ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ فَإِنَّكَ نَاظِرٌ إِلَى تَصْدِيقِ الَّذِي سَأَلْتَ عَنْهُ.
+ «کدر – دخن»