Stay silent and see what your light says!
«نصت» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«الإنصات: السكوت مع استماع، سكوت براى گوش دادن»
+ «سکت»
+ «جهر»
ساکت باش و ببین نورت چی میگه! وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا!
ساکت باش ببینم چی میگه!
در واقع با واژه انصتوا اولا تو باید بفهمی که مخاطب مافوقت قرار گرفته‌ای و او با عرضه آیت (و قبض و بسط) در حال صحبت و مکالمه با توست، لذا اگر بخواهی با گوش جان کلام و دستور مافوقت را بفهمی «قبض و بسط» و سپس بخوبی اجرا نمایی، لازمه آن اول سکوت و حرف نزدن و جهر قول ننمودن است و اختیارا علیرغم اینکه می توانی سکوت نکنی و با کلامت همه چیز را بهم بریزی، اما عاقلی و عقلت به تو می گوید ساکت باش و بدقت در آیت عرضه شده تدبر کن ببین منظور مافوق از آیت عرضه شده برای تو چیست و کدام وجه از عیب حسدت را بمنظور اصلاح و پیرایش وجودت نشانه رفته تا در نزد عالَم بالا زیباتر شوی، پس این سکوت که به اصلاح و تربیت تو منجر خواهد شد ارزشمند است و سکوت معناداری است و با سکوتت، از دلخواه و حق تکلم خویش به نفع آل محمد ع کنار میروی و زمان صحبت کردن خود را در اختیار آل محمد ع قرار می دهی چون می دانی که آنها خوب صحبت می کنند و صحبتشان برایت منفعت دارد، اما صحبت تو به ضرر توست و از قافلۀ اصلاح و تربیت عقب میمانی و خدای ناکرده گاهی جبران این عقب‌افتادگی‌ها خیلی برایت گران تمام می‌شود پس این عادت مذموم و شوم که در هر عرضه آیت بجای سکوت و حرف‌شنوی از فرشتۀ مهربان، میکروفون را بدست می گیری و به احدی فرصت صحبت نمی دهی را از خودت دور کن که عاقبت شومی دارد.
انصتوا: چه فرمان قشنگی داره مافوق به ما میده!
می فرماید مگه نمی خوای از علم و نور من روشن بشی، پس اجازه بده من با عرضه آیت عیوب قلبت رو بشویم (عیسی ع لباسهای کثیف حواریون را می شستند! «گازور» تاویلا آل محمد ع می خواهند قلب تاریک ما را با نور نگاه شیرین خود روشن نمایند، اگر زبان ما بگذارد و به انصتوا، چشم بگوید!) در واقع ساکت باش و به نصیحت مافوق گوش کن !
ولی اهل حسادت گوششون به این حرفها بدهکار نیست که نیست!
اللغة:
«الإنصات السكوت مع استماع: سكوت براى گوش دادن»
قال ابن الأعرابي:
نصت و أنصت و انتصت: استمع الحديث و سكت
و أنصته و أنصت له و أنصت الرجل سكت
و أنصته غيره.
[مستمع علم آل محمد ع در دل شرایط عرضه آیات باش!]:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
الْعِلْمُ خَزَائِنُ وَ مَفَاتِحُهُ السُّؤَالُ
فَاسْأَلُوا يَرْحَمْكُمُ اللَّهُ فَإِنَّهُ يُؤْجِرُ أَرْبَعَةً
السَّائِلَ وَ الْمُعَلِّمَ وَ الْمُسْتَمِعَ وَ الْمُحِبَّ لَهُمْ.
امام علی علیه السلام:
عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْعَبَّاسِ بْنِ حَرِيشٍ قَالَ:
عَرَضْتُ هَذَا الْكِتَابَ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ ع فَأَقَرَّ بِهِ قَالَ
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع
قَالَ عَلِيٌّ ع
فِي صُبْحِ أَوَّلِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي كَانَتْ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَاسْأَلُونِي
فَوَ اللَّهِ لَأُخْبِرَنَّكُمْ بِمَا يَكُونُ إِلَى ثَلَاثِمِائَةٍ وَ سِتِّينَ يَوْماً مِنَ الذَّرِّ فَمَا دُونَهَا فَمَا فَوْقَهَا
ثُمَّ لَا أُخْبِرَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنْ ذَلِكَ بِتَكَلُّفٍ وَ لَا بِرَأْيٍ وَ لَا بِادِّعَاءٍ فِي عِلْمٍ إِلَّا مِنْ عِلْمِ اللَّهِ وَ تَعْلِيمِهِ
وَ اللَّهِ لَا يَسْأَلُنِي أَهْلُ التَّوْرَاةِ وَ لَا أَهْلُ الْإِنْجِيلِ وَ لَا أَهْلُ الزَّبُورِ وَ لَا أَهْلُ الْفُرْقَانِ إِلَّا فَرَّقْتُ بَيْنَ كُلِّ أَهْلِ كِتَابٍ بِحُكْمِ مَا فِي كِتَابِهِمْ
قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
أَ رَأَيْتَ مَا تَعْلَمُونَهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ هَلْ تَمْضِي تِلْكَ السَّنَةُ وَ بَقِيَ مِنْهُ شَيْءٌ لَمْ تَتَكَلَّمُوا بِهِ
قَالَ لَا وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ
لَوْ أَنَّهُ فِيمَا عَلِمْنَا فِي تِلْكَ اللَّيْلَةِ أَنْ أَنْصِتُوا لِأَعْدَائِكُمْ لَنَصَتْنَا
فَالنَّصْتُ أَشَدُّ مِنَ الْكَلَامِ.
کتاب بصائر الدرجات، به نقل از حسن بن عبّاس بن حَريش:
اين نوشته را به امام جواد عليه السلام عرضه كردم.
امام عليه السلام آن را پذيرفت و به آن اقرار كرد.
راوى گويد:
امام صادق عليه السلام فرمود:
«على عليه السلام در سحرگاه اوّلين شب قدر پس از [رحلت] پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:
از من بپرسيد. به خدا به شما خبر مىدهم از آنچه تا سيصد و شصت سال اتّفاق خواهد افتاد،
از: مورچه و كوچكتر و بالاتر از آن.
سپس از آن به شما خبر مىدهم، نه با زحمت و نه با رأى و ادّعاى دانايى،
و تنها از دانش خداوند، كه مرا آموخته است.
به خدا سوگند كه اهل تورات، اهل انجيل، اهل زبور و اهل فرقان چيزى از من نپرسند، مگر آن كه ميان هر يك از اهل كتاب، به حكمى كه در كتابشان است، داورى مىكنم».
به امام صادق عليه السلام گفتم:
آيا آنچه را در شب قدر مىدانيد، ممكن است آن سال بگذرد و چيزى بماند كه درباره آن سخن نگفتهايد؟
فرمود:
نه. سوگند به آن كه جانم به دست اوست، اگر در آنچه آن شب مىدانيم، اين باشد كه:
«در برابر دشمنانتان ساكت باشيد، سكوت مىكنيم،
و سكوت، سختتر از سخن گفتن است».
مشتقات ریشۀ «نصت» در آیات قرآن:
وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (204)
وَ إِذْ صَرَفْنا إِلَيْكَ نَفَراً مِنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلى قَوْمِهِمْ مُنْذِرينَ (29)