«خَشَعَتِ‏ الْأَرْضُ: إذَا سَكَنَتْ و اطمَأَنَّتْ»
«خَشَع‏ خَراشِىَّ صدْرِه: إذا ألْقىُ بزاقاً لزِجاً»
«خَشَعَتِ الأَرضُ: زمين خشك شد و باران نيامد.»
«تَرَى الْأَرْضَ‏ خاشِعَةً: أي يابسة متطامنة، مستعار من‏ الخُشُوع‏ التذلل.»

وقتی که تمناها گرفته بشه، قلب، خاشع میشه!
حسد قلب رو ازش بگیری، حالت خشوع پیدا میکنه!
خشوع میشه دفع سیئه حسد! میشه درناژ حسادت!
شنیدی میگن فلانی خیلی آدم افتاده‌ایه؟! این میشه خشوع و فروتنی
«جدارٌ خاشعٌ‏: ديوار كج»
+ «رقیقة قلوبهم»
+ «قسی»
[نفوذپذیر – نفوذناپذیر]

«خشوع: خشعه: نرمى شن»

[خشوع قلب – قساوت قلب]:
«تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ – فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ»
أَ لَمْ يَأْنِ لِلَّذينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ
وَ لا يَكُونُوا كَالَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلُ فَطالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَ كَثيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ

اللغة:
أصل الخشوع السهولة من قولهم الخشعة و هي السهولة في الرمل كالربوة
و الخاشع من الأرض الذي لا يهتدي له لأن الرمل يعفي آثاره
و الخاشع الخاضع ببصره
و الخشوع هو التذلل خلاف التصعب.
لغت:
خشوع در اصل بمعنى سهولت است مشتق از خشعه: نرمى شن.
خاشع: خاضع بچشم.
خشوع: تذلل و اظهار خوارى خلاف تعصب.

[خشع – درک موت]:
اینکه قلب در برابر پذیرش نور ولایت مقاومت نمیکنه و براحتی پشت به تمنای خودش میکنه، این میشه حالت خشوع قلبی.
[عرب به شن نرم و رمل میگه خشعة!]:
وقتی نسیم زیبای نورانی ولایت بر قلوب می‌وزد «لقط»، دو جور قلب سر راهش قرار می‌گیرد. یکی قلوب سنگی و قسی «حجر قاس» که اسم تمناها رویش حکّ شده، و دیگری قلوب نرم خاشع «خَشَعَتِ‏ الْأَرْضُ» که به سهولت و سادگی دست از تمنای خودش برمیداره و هر جور که امر الله بر این قلب نازل بشه، اطاعتش میکنه و چون و چرا نمیکنه!
«عقل» در مقابل «جهل»!
«لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى‏ جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ‏ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ»
این بیان برای تفهیم واژه خشع است که از «خَشَعَتِ‏ الْأَرْضُ» گرفته شده است.

اما قلوب اهل شک حسود، قلوبی که در برابر نور ولایت خاشع نیستند و مثل صخره‌ای که نقشی بر آن حک شده، این نقش هرگز از آن پاک نمی‌شود.

[کتمان – ثمنا قلیلا – خشوع]:
[باید حالت خشوع نسبت به معالم ربانی صاحبان نور «خاشِعينَ لِلَّهِ» داشته باشی تا بتوانی اقرار به فضل علوم نورانی نمایی و مثل اهل حسادت، حقانیت معالم ربانی را کتمان ننمایی و آن را با تمناهای پوچ محدود دنیایی عوض نکنی «لا يَشْتَرُونَ بِآياتِ اللَّهِ ثَمَناً قَليلاً»!]:
وَ إِنَّ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَمَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ خاشِعينَ لِلَّهِ
لا يَشْتَرُونَ بِآياتِ اللَّهِ ثَمَناً قَليلاً
أُولئِكَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِنَّ اللَّهَ سَريعُ الْحِسابِ.

«الخاشع من الأرض الذي لا يهتدي له لأن الرمل يعفي آثاره»:
از زمین خاشع، هیچ اظهار نظری نمی‌شنوی!
این زمین تا میاد یه چیزی بگه، باد، زود اونو پاکش میکنه و می‌پوشونه!
اصلا یادش میره چه دلخواهی براش خیلی پررنگ بوده!