دکتر محمد شعبانی راد

مروارید درخشان! لولو مکنون!

Shining Pearl!

«لؤلؤ» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«تلألأت اللؤلؤة»
«تلألأ البرق: لمع»
«تَلَأْلَأَ الشي‏ء: لَمَعَ لَمَعان اللّؤلؤ، مثل مرواريد ميدرخشد.»
اون چیه و کیه که وجودش مثل مروارید می‌درخشه؟!
«لَالاءُ السِّراج: روشنائى چراغ»
«لَأْلَأْ الثّورُ بذَنَبه: گاو دم خود را تكان داد.»
«لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ‏ – اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ – لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً»
+ «قبض و بسط – نوسان – آلارم – پیجر – اهتزاز پرچم»
درخشش زیبای مروارید درخشان.

در واقع معالم ربانی که با اقتباس از نور علوم آل محمد ع منور شده، از شدت درخشندگی برق میزند!
دلرباست و روشنی بخش قلوب خواهد شد.
از کتاب لغت این مفاهیم استخراج می شود:
می‌درخشه!
دم تکون میده! «لألأت الفور بأذنابها»،
«لا أفعل ذلك ما لَأْلَأَتِ‏ الظِّبَاءُ بأذنابها»
علامت میده! «إذا كان مع اضطراب‏ و تحرّك»
چشمک میزنه!
برق شمشیرش چشمتو خیره میکنه!
میگه بیا دنبالم!
دلتو میبره! دلربایی میکنه!
قلبت حالی به حالی میشه!
دست خودت نیست! عاشقش میشی!
بی اختیار میری دنبالش! اون  تو رو با خودش می برده!
به این میگن:
«لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ‏ – اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ – لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً»
اینها همه اسامی معالم ربانی صاحبان نور است که این علوم نورانی، در ملک و در ملکوت، چشمها را به خود خیره میکند و هر چشم و دلی از این نور بهره‌مند شود به آرامش خواهد رسید، فی الدنیا و الاخرة!
«غِلْمانٌ – حُورٌ عِينٌ – وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ»
حالا اگه میخوای خوب بفهمی این لولو دلربا که نورش چشمها رو خیره کرده از کجا پیداش شده به این آیات توجه بفرما:
«مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ»
این لولو از میان دو دریا خارج شده است!
دو دریایی که به سبک خاصی با هم تلاقی نموده‌اند!
تاویل قصه ازدواج زهرا س و علی ع است!
محصول پیوند دو دریا «بَيْنَهُما بَرْزَخٌ»، محصول علوم نورانی، یعنی عمل صالح است!
علوم ربانی یاد میدهند که بغی، راه رسیدن به آرامش نیست! «لا يَبْغِيانِ»
قدم اول، اخذ علم از صاحبان نور، در ملک و در ملکوت، است!
یعنی آشنایی با نور ولایت!
قدم دوم، هنگام عرضۀ آیات و تقدیرات است (ولایت خاصه لیلة قدر)، که باید با یاد این معالم ربانی اخذ شده، گره از کار بگشایی و به نور برسی و این یعنی لولو شدن،
و مروارید درخشان اینگونه تولید می‌شود!
«مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ»، ثمر می‌دهد و ثمره‌اش هم لولو درخشانی بنام معالم ربانی صاحبان نور است «يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ» که این علوم نورانی همچون مروارید شفاف و درخشان، با چشمک زدنش «اللؤلؤ: كلّ جسم‏ شفّاف متلألئ كالدرّة (مرواريد)» در تقدیرات روزمره زندگی، قلب را به مقصود آل محمد ع راهنمایی می‌نماید و توفیق عمل به نور ولایت را عنایت می‌فرماید.
اینه که وجود مقدس رسول خدا ص اینگونه توصیف می‌شود:
«وَ فِي وَصْفِهِ (ص) يَتَلَأْلَأُ وَجْهُهُ نُوراً تَلَأْلُؤَ الْقَمَرِ»

این حدیث بسیار زیباست!

[مروارید، ثمره پیوند نور ولایت و تقدیرات است!]:
[مروارید، چشم‌انتظار ماست تا با اخذ علم و عمل به آن، از آنِ ما گردد!]:
مالک مروارید شدن، محصول رضایت به تقدیرات است!
کدام تقدیرات؟
تقدیراتی که با داستان تکراری دروغ و تهمت اهل حسادت، آبروی مومنی ریخته می‌شود،
اما اسرار تقدیر شدن این کذب و افک و افتراء و شایعات دروغ غم انگیز،
– که از قبل، اطلاع داده شد –
برای این است که قلوب زیادی، که «اشربوا فی قلوبهم العجل» هستند،
درگیر آیات متشابه شده «زیغ»، و انحراف قلبی پنهانشان، آشکار گردد،
و عدۀ قلیلی هم که در این تقدیر، قلبا اهل تسلیم و رضا و صبر و ترک اقتراح بودند،  
ترفیع درجات «الْمَرَاتِبَ الرَّفِيعَةَ» پیدا نمایند،
و به مطلوب و تمنّا و آرزو و خواستۀ خویش برسند «
جَمِيعِ طَلِبَاتِهِمْ»!
اهل حسادت، از حکمت این تقدیر، یعنی اشتباه مرگباری که خود مرتکب شدند،
و خدای قادر متعال، این اشتباه آنها را تقدیر نمود، در غفلت بسر میبرند «جَهِلُوا»!
ان الله علی کل شیء قدیر.
این حدیث زیبای امام سجاد علیه السلام جای تامل و تدبر بسیاری دارد!
فَأَيَّةُ مِحْنَةٍ وَ مُصِيبَةٍ أَعْظَمُ عَلَى حُرٍّ مُؤْمِنٍ مِنْ أَنْ يَرَى بِأَخِيهِ الْمُؤْمِنِ خَلَّةً
فَلَا يُمْكِنَهُ سَدَّهَا وَ يُشَاهِدَهُ عَلَى فَاقَةٍ فَلَا يُطِيقَ رَفْعَهَا ؟
… قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع
جَهِلُوا وَ اللَّهِ أَمْرَ اللَّهِ وَ أَمْرَ أَوْلِيَائِهِ مَعَهُ
إِنَّ الْمَرَاتِبَ الرَّفِيعَةَ لَا تُنَالُ إِلَّا بِالتَّسْلِيمِ لِلَّهِ جَلَّ ثَنَاؤُهُ
وَ تَرْكِ الِاقْتِرَاحِ عَلَيْهِ
وَ الرِّضَا بِمَا يُدَبِّرُهُمْ بِهِ

إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ صَبَرُوا عَلَى الْمِحَنِ وَ الْمَكَارِهِ صَبْراً لَمْ يُسَاوِهِمْ فِيهِ غَيْرُهُمْ
فَجَازَاهُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِأَنْ أَوْجَبَ لَهُمْ نُجْحَ جَمِيعِ طَلِبَاتِهِمْ
لَكِنَّهُمْ مَعَ ذَلِكَ لَا يُرِيدُونَ مِنْهُ إِلَّا مَا يُرِيدُهُ لَهُمْ.
اينها غافلند از كار خدا و دوستان خدا،
به مقامهاى بلند نميتوان رسيد مگر با تسليم در مقابل خدا
و ترك اظهار نظر، و رضا به آنچه او صلاح ميداند،

دوستان خدا بر گرفتاريها و ناراحتيها صبر ميكنند ، بطورى كه ديگران چنين صبرى ندارند
و خداوند در مقابل اين شكيبائى، آنها را به تمام آرزوهايشان ميرساند،
با وجود اين آنها جز خواسته خدا را نميخواهند.

+ «الحاسد جاحد لانه لم یرض بقضاء الله»

داستان تکراری آشنایی معارین و مستقرین عالم ذر با معالم ربانی صاحبان نور در دنیا،
بمنظور ترفیع درجات و اکمال نعمت برای اهل نور،
و اتمام حجت و غربالگری برای اهل حسادت،
که این دو دستۀ مخلوط ناهمگن،

در این دنیا، با هم نسبت فامیلی مشترک درجۀ یک هم دارند!!!
+ «داستان تکراری امتحان سختی بنام حبّ اقرباء»

إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ
لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكاتِ
وَ يَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ

[سورة الأحزاب (۳۳): الآيات ۷۰ الى ۷۳]
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلاً سَدِيداً (۷۰)
اى كسانى كه ايمان آورده‌‏ايد، از خدا پروا داريد و سخنى استوار گوييد.
يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمالَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظِيماً (۷۱)
تا اعمال شما را به صلاح آورد و گناهانتان را بر شما ببخشايد،
و هر كس خدا و پيامبرش را فرمان بَرَد قطعاً به رستگارى بزرگى نايل آمده است.
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ 
فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولاً (۷۲)
ما امانت [الهى و بار تكليف‏] را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه كرديم،
پس، از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناك شدند،
و[لى‏] انسان آن را برداشت؛ راستى او ستمگرى نادان بود.
لِيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْمُشْرِكِينَ وَ الْمُشْرِكاتِ
وَ يَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً (۷۳)
[آرى، چنين است‏] تا خدا مردان و زنان منافق، و مردان و زنان مشرك را عذاب كند
و توبه مردان و زنان با ايمان را بپذيرد، و خدا همواره آمرزنده مهربان است.

مشتقات ریشۀ «لولو» در آیات قرآن:

إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ (23)
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها يُحَلَّوْنَ فيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً وَ لِباسُهُمْ فيها حَريرٌ (33)
وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ (24)
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (22)
كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ (23)
وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً (19)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی