دکتر محمد شعبانی راد

نور مطهّر! قلب مطهّر! فيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا!

Sanctify your heart with the Light!

«طهر» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«طَهَّرَ الشي‏ءَ بِالْمَاءِ: آن را با آب شست.»
«طُهْرَ النساء: أيامها التي لا تحيض فيها»
«طَهَرَتِ‏ المرأةُ من الحيض»
قلب سلیم با درناژ حسادت پاک می‌شود و می‌تواند پذیرای نطفه‌های علمی نورانی باشد.
«نفس مطهَّر»
+ «قدس – نفس مقدَّس»
+ «نفس مطمئنّة»
+ «حور – حورت الثیاب»
+ «طیب»
+ «غسل – غسیل السیّارات»
«طُهْرَ النساء: أيامها التي لا تحيض فيها»
«طَهَرَتِ‏ المرأةُ من الحيض»
«الطُّهْر: پاك شدن»

وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ
وَ كَانَتْ ثِيَابُهُ طَاهِرَةً وَ إِنَّمَا أَمَرَهُ بِالتَّشْمِيرِ
[… وَ عَهِدْنا … أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ …]
عهد عالم ذر این بوده که خانه قلب را از پلیدی تاریکی انتخابهای هوای نفس حسود، به پاکی روشنایی انتخاب عقل که به سبب عمل به ولایت محمد و آل محمد ع حاصل می‌شود، تبدیل کنیم.
«الطهارة: النظافة بانتفاء النجاسة
لأن النظافة قد تكون بانتفاء الوسخ من غير نجاسة و قد تكون بانتفاء النجاسة فالطهارة في الآية هو القسم الأخير»
«وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ»
أي و ثيابك الملبوسة فطهرها من النجاسة للصلاة و قيل معناه و نفسك فطهر من الذنوب و الثياب عبارة عن النفس‏
طَهَارَةُ نفسٍ
أَمَرَهُمْ  بِالزِّيَارَةِ  عَلَى طَهَارَةٍ
به آنها امر مى‌‏شود كه با طهارت، بيت را زيارت نمايند.
+ فطوبى لعبد تطهّر في بيته ثمّ زارنى في بيتى،
طهارت: تغيير بينش، یعنی توبه.
مَنْ أَهْلُكَ الَّذِينَ تُظِلُّهُمْ فِي ظِلِّ عَرْشِكَ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّكَ؟ الطَّاهِرَةُ قُلُوبُهُمْ!

امام علي علیه السلام:
يَا كُمَيْلُ
لَيْسَ الشَّأْنُ أَنْ تُصَلِّيَ وَ تَصُومَ وَ تَتَصَدَّقَ
[إِنَّمَا] الشَّأْنُ أَنْ تَكُونَ الصَّلَاةُ فُعِلَتْ بِقَلْبٍ تَقِيٍّ
وَ عَمَلٍ عِنْدَ اللَّهِ مَرْضِيٍّ وَ خُشُوعٍ سَوِيٍّ وَ إِبْقَاءٍ لِلْجِدِّ فِيهَا الْوَصِيَّةَ

اي كميل!
مقام اين نيست كه نماز گذاري و روزه بگيري و صدقه دهي،
مقام آن است كه نماز همراه قلب پاك انجام شود
و مورد پسند الهي بوده، همراه با خشوع متعادل، و دوام جدّيت باشد.»

فضیلت این است که عملا (فُعِلَتْ) (در دل شرایط نا آرامی به هنگام عرضه آیت «بین الشرین»)،
قلب باید در اطاعت و تبعیت (الصَّلَاةُ) ولی خدا باشد
و علامت این اتباع «صلی» ، نورانیت قلب (قَلْبٍ تَقِيٍّ = الطَّاهِرَةُ قُلُوبُهُمْ ) است.

+ «رقیقة قلوبهم»

اَلطَّاهِرَهُ قُلُوبُهُمْ وَ اَلْبَرِییَهُ اَیْدِیهِمْ

قلبی که به کمک نور هدایت، حسدشو درناژ کرده و پاک و طیّب و طاهر شده،
سایه مهر و محبت خدای مهربانشو مدام در همه‌ی عوالم بالای سر خودش میبینه و حس میکنه!

امام صادق علیه السلام:
عَنْ اَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ اَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَلِیِّ بْنِ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِمَا اَلسَّلاَمُ قَالَ:
قَالَ مُوسَی بْنُ عِمْرَانَ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَیْهِ
یَا رَبِّ مَنْ اَهْلُکَ اَلَّذِینَ تُظِلُّهُمْ فِی ظِلِّ عَرْشِکَ یَوْمَ لاَ ظِلَّ اِلاَّ ظِلُّکَ
قَالَ فَاَوْحَی اَللَّهُ اِلَیْهِ
اَلطَّاهِرَهُ قُلُوبُهُمْ وَ اَلْبَرِییَهُ اَیْدِیهِمْ
اَلَّذِینَ یَذْکُرُونَ ذَا اَلْجَلاَلِ اِذَا ذَکَرُوا
وَ هُمُ اَلَّذِینَ یَکْتَفُونَ بِطَاعَتِی کَمَا یَکْتَفِی اَلصَّبِیُّ اَلصَّغِیرُ بِاللَّبَنِ
وَ اَلَّذِینَ یَاْوُونَ اِلَی مَسَاجِدِی کَمَا تَاْوِی اَلنُّسُورُ اِلَی اَوْکَارِهَا
وَ اَلَّذِینَ یَغْضَبُونَ لِمَحَارِمِی اِذَا اُسْتُحِلَّتْ مِثْلَ اَلنَّمِرِ اِذَا حَرِدَ
.

امام صادق علیه السّلام به نقل از پدرش از جدش علی بن الحسین علیهم السّلام فرمود:
موسی بن عمران علیه السّلام عرض کرد:
پروردگارا اولیای تو چه کسانی هستند که عرشت بر آنان سایه افکنده است،
روزی که هیچ سایه‌ای جز سایه‌ات نیست؟
خداوند به او وحی کرد:
آنان کسانیند که قلبهایی پاک و دستانی تهی دارند،
کسانیند که هر گاه متذکر شوند ذکر خدا گویند،
و آنها کسانیند که به بندگی من دلخوشند همان طور که بچه کوچک به شیر مادر دل بسته است،
و کسانیند که به مساجد من پناه می‌آورند همان طور که بازهای شکاری به لانه هایشان پناه می‌برند،
و کسانیند که هر گاه حرام من حلال شود غضبناک شوند، مانند پلنگی که خشمناک شود.

إِنَّكَ طَاهِرٌ مُطَهِّرٌ يَطْهُرُ بِطُهْرِكَ‏ مَنْ طَهَّرْتَهُ بِهَا

[طهر – عافیة]:
به معانی واژه‌های [اذان – سَحَر – غلّ – حسد – ریاء – فجور] توجه کنید:
این دعای زیبا رابطه عافیت و حسد را بخوبی بیان می‌کند و اینکه راه از بین رفتن حسد (غیر فعال شدن) فقط به سبب آشنایی با علوم ربانی صاحبان نور است «حِينَ يَسْمَعُ تَأْذِينَ السَّحَرِ».
در واقع آنچه در این حدیث، در پرده بیان شده تا خواننده‌ی حدیث، خود متوجه باشد، اشاره به اسامی مختلف صاحبان نور است که تاثیر نور مقدسشان در وجود خود را با این واژه ها پیدا نماید مثلا همین واژه «اذن» و «سحر» با توجه به مقاله‌های این دو واژه اشاره به صاحبان نور دارند.
یعنی تا اذان سحر را با گوش جان خود نشنوی، خواندن این دعا، طوطی‌وار خواهد بود و تاثیر ایجاد عافیت و دفع حسد نخواهد داشت.
پس گام اول شنیدن اذان سحر با قلب است، یعنی آشنایی با صاحبان نور و شنیدن کلام تاثیر گذار آنهاست، حالا که این توفیق را بدست آوردی، وقت عمل به معالم او در دل شرایط است یعنی با یاد اسامی علوم نورانی، این اسامی معنا شوند تا با تولید عمل صالح و درناژ حسد، به عافیت و حیات طیبة دسترسی پیدا کنی و همه این مراحل فقط با آشنایی با علوم ربانی صاحبان نور آغاز می شود.

يَا مُحَمَّدُ
اى محمد،
وَ مَنْ أَرَادَ مِنْ أُمَّتِكَ أَنْ أُعَافِيَهُ مِنَ الْغِلِّ وَ الْحَسَدِ وَ الرِّيَاءِ وَ الْفُجُورِ
فَلْيَقُلْ حِينَ يَسْمَعُ تَأْذِينَ السَّحَرِ
هر كس از امت تو بخواهد كه من او را از غل و غش و حسد و ريا و فسق و فجور باز بدارم،
خالصانه رو به من آورده (هنگامى كه صداى اذان صبح را مى‌‏شنود) بگويد:

يَا مُطْفِئَ الْأَنْوَارِ بِنُورِهِ
اى كسى كه همه نورها را با تابش نورت خاموش مى‌‏كنى،
وَ يَا مَانِعَ الْأَبْصَارِ مِنْ رُؤْيَتِهِ
اى كسى كه نمى‌‏گذارد چشمها او را ببيند،
وَ يَا مُحَيِّرَ الْقُلُوبِ‏ فِي شَأْنِهِ
اى كسى كه قلبها را در مورد شناخت خودش دچار حيرت كرده،
إِنَّكَ طَاهِرٌ مُطَهِّرٌ يَطْهُرُ بِطُهْرِكَ‏ مَنْ طَهَّرْتَهُ بِهَا
بدرستى كه تو پاك و مطهر هستى و با پاكى خود مى‏‌توانى هر كه را اراده كنى پاك بكنى.
وَ لَيْسَ مِنْ دُونِكَ أَحَدٌ أَحْوَجَ إِلَى تَطْهِيرِكَ إِيَّاهُ مِنِّي لِدِينِي وَ بَدَنِي وَ قَلْبِي
هيچ كس سزاوارتر به پاك كردن ديگران نيست و نمى‏‌تواند دين و قلب مرا پاك كند.
فَأَيَّةُ حَالٍ كُنْتُ فِيهَا مُجَانِباً لَكَ فِي الطَّاعَةِ وَ الْهَوَى‏
پس هر وقت من در طاعت تو سستى كردم و پيرو هواى نفس خود شدم،
فَأَلْزِمْنِي وَ إِنْ كَرِهْتُ حُبَّ طَاعَتِكَ بِحَقِّ مَحَلِّ جَلَالِكَ مِنْكَ
مرا ملزم به طاعت خود بكن اگر چه من از دوست داشتن طاعتت اكراه ورزم. به حق آن جلال و عظمتى كه دارى،
حَتَّى أَنَالَ فَضِيلَةَ الطُّهْرَةِ مِنْكَ لِجَمِيعِ شُئُونِي رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
حتى من در اثر اين عنايت تو به فضيلت پاكى نايل شوم و در همه امورم پاك باشم.
وَ اجْعَلْ مَا طَهُرَ مِنْ طُهْرَتِكَ عَلَى بَدَنِي طُهْرَةَ خَيْرٍ حَتَّى تُطَهِّرَ بِهِ مِنِّي مَا أُكِنُّ فِي صَدْرِي وَ أُخْفِيهِ فِي نَفْسِي
از پاكى خود مقدارى به بدن من بده تا اين كه همه باطن و ظاهر من پاك باشد.
وَ اجْعَلْنِي عَلَى ذَلِكَ أَحْبَبْتُ أَمْ كَرِهْتُ
اين كار را با من بكن، خواه آن را دوست بدارم و خواه ندارم.
وَ اجْعَلْ مَحَبَّتِي تَابِعَةً لِمَحَبَّتِكَ
محبت مرا نسبت به ديگران تابع محبت خودت بكن
وَ اشْغَلْنِي بِنَفْسِي عَنْ كُلِّ مَنْ دُونَكَ شُغُلًا يَدُومُ فِيهِ الْعَمَلُ بِطَاعَتِكَ
و مرا از مشغول شدن به هوى و هوس باز دار و مشغول كارى بكن كه آن كار ادامه طاعت تو باشد
وَ اشْغَلْ غَيْرِي عَنِّي لِلْمُعَافَاةِ مِنْ نَفْسِي وَ مِنْ جَمِيعِ الْمَخْلُوقِينَ
و ديگران را از من دور كند تا من فقط هميشه به ياد تو و اطاعت تو مشغول باشم.
فَإِنَّهُ إِذَا قَالَ ذَلِكَ أَلْزَمْتُهُ حُبَّ أَوْلِيَائِي وَ بُغْضَ أَعْدَائِي
وقتى كه بنده‏‌ام اين سخنان را بگويد، من او را ملزم به دوست‌داشتن اولياى خودم و دشمن‌داشتن دشمنانم مى‏‌كنم.
وَ كَفَيْتُهُ كُلَّ الَّذِي أَكْفِي عِبَادِيَ الصَّالِحِينَ.
و او را در مقابل همه امورش كفايت مى‌‏كنم همان‌طورى كه امور بندگان صالحم را كفايت مى‏‌كنم.

فيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا

اهل نور، مدام قلبهاشونو با نور ماخوذ از صاحبان نور خود،
از لوث سیئه حسدشون پاک می‌کنن!
«درناژ دائمی حسادت!»

[سورة التوبة (۹): الآيات ۱۰۷ الى ۱۱۰]
وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْريقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنينَ
وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ
وَ لَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى‏
وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ (۱۰۷)
و آنهايى كه مسجدى اختيار كردند كه مايه زيان و كفر و پراكندگى ميان مؤمنان است،
و [نيز] كمينگاهى است براى كسى كه قبلاً با خدا و پيامبر او به جنگ برخاسته بود،
و سخت سوگند ياد مى‏‌كنند كه جز نيكى قصدى نداشتيم.
و[لى‏] خدا گواهى مى‌‏دهد كه آنان قطعاً دروغگو هستند.
لا تَقُمْ فيهِ أَبَداً
لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ‏ عَلَى التَّقْوى‏ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فيهِ
فيهِ رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا
وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرينَ (۱۰۸)
هرگز در آن جا مايست،
چرا كه مسجدى كه از روز نخستين بر پايه تقوا بنا شده، سزاوارتر است كه در آن [به نماز] ايستى.
[و] در آن، مردانى‏‌اند كه دوست دارند خود را پاك سازند،
و خدا كسانى را كه خواهان پاكى‌‏اند دوست مى‏‌دارد.
أَ فَمَنْ أَسَّسَ‏ بُنْيانَهُ عَلى‏ تَقْوى‏ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَيْرٌ
أَمْ مَنْ أَسَّسَ‏ بُنْيانَهُ عَلى‏ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ في‏ نارِ جَهَنَّمَ
وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ (۱۰۹)
آيا كسى كه بنياد [كار] خود را بر پايه تقوا و خشنودى خدا نهاده بهتر است
يا كسى كه بناى خود را بر لب پرتگاهى مشرف به سقوط پى‌‏ريزى كرده
و با آن در آتش دوزخ فرو مى‌‏افتد؟
و خدا گروه بيدادگران را هدايت نمى‏‌كند.
لا يَزالُ بُنْيانُهُمُ الَّذِي بَنَوْا رِيبَةً فِي قُلُوبِهِمْ إِلاَّ أَنْ تَقَطَّعَ قُلُوبُهُمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (۱۱۰)
همواره آن ساختمانى كه بنا كرده‌‏اند، در دلهايشان مايه شكّ [و نفاق‏] است،
تا آنكه دلهايشان پاره پاره شود، و خدا داناى سنجيده‏‌كار است.

بررسی مفاهیم و معانی مشتقات ریشه «طهر» در آیات قرآن به علاقمندان توصیه می‌شود.

أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ

وَ بَشِّرِ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ كُلَّما رُزِقُوا مِنْها مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقاً قالُوا هذَا الَّذي رُزِقْنا مِنْ قَبْلُ وَ أُتُوا بِهِ مُتَشابِهاً وَ لَهُمْ فيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ هُمْ فيها خالِدُونَ (25)

قُلْ أَ أُنَبِّئُكُمْ بِخَيْرٍ مِنْ ذلِكُمْ لِلَّذينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصيرٌ بِالْعِبادِ (15)

وَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها أَبَداً لَهُمْ فيها أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ نُدْخِلُهُمْ ظِلاًّ ظَليلاً (57)

وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهيمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى‏ إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ أَنْ طَهِّرا بَيْتِيَ لِلطَّائِفينَ وَ الْعاكِفينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ (125)
وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْمَحيضِ قُلْ هُوَ أَذىً فَاعْتَزِلُوا النِّساءَ فِي الْمَحيضِ وَ لا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ‏ فَإِذا تَطَهَّرْنَ‏ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرينَ‏ (222)
وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَلا تَعْضُلُوهُنَّ أَنْ يَنْكِحْنَ أَزْواجَهُنَّ إِذا تَراضَوْا بَيْنَهُمْ بِالْمَعْرُوفِ ذلِكَ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ مِنْكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكُمْ أَزْكى‏ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (232)

وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ‏ وَ اصْطَفاكِ عَلى‏ نِساءِ الْعالَمينَ (42)
إِذْ قالَ اللَّهُ يا عيسى‏ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَّ وَ مُطَهِّرُكَ‏ مِنَ الَّذينَ كَفَرُوا وَ جاعِلُ الَّذينَ اتَّبَعُوكَ فَوْقَ الَّذينَ كَفَرُوا إِلى‏ يَوْمِ الْقِيامَةِ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأَحْكُمُ بَيْنَكُمْ فيما كُنْتُمْ فيهِ تَخْتَلِفُونَ (55)

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرافِقِ وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ وَ إِنْ كُنْتُمْ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا وَ إِنْ كُنْتُمْ مَرْضى‏ أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ أَوْ جاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغائِطِ أَوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ فَلَمْ تَجِدُوا ماءً فَتَيَمَّمُوا صَعيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْديكُمْ مِنْهُ ما يُريدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ حَرَجٍ وَ لكِنْ يُريدُ لِيُطَهِّرَكُمْ‏ وَ لِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (6)
يا أَيُّهَا الرَّسُولُ لا يَحْزُنْكَ الَّذينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذينَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَ مِنَ الَّذينَ هادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَواضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتيتُمْ هذا فَخُذُوهُ وَ إِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَ مَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً أُولئِكَ الَّذينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيا خِزْيٌ وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظيمٌ (41)
وَ ما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ‏ (82)
إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَ يُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِيُطَهِّرَكُمْ‏ بِهِ وَ يُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطانِ وَ لِيَرْبِطَ عَلى‏ قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدامَ (11)
خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ‏ وَ تُزَكِّيهِمْ بِها وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ (103)

وَ جاءَهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَ مِنْ قَبْلُ كانُوا يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ قالَ يا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتي‏ هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ في‏ ضَيْفي‏ أَ لَيْسَ مِنْكُمْ رَجُلٌ رَشيدٌ (78)
وَ إِذْ بَوَّأْنا لِإِبْراهيمَ مَكانَ الْبَيْتِ أَنْ لا تُشْرِكْ بي‏ شَيْئاً وَ طَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفينَ وَ الْقائِمينَ وَ الرُّكَّعِ السُّجُودِ (26)
وَ هُوَ الَّذي أَرْسَلَ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً طَهُوراً (48)
فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْيَتِكُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ يَتَطَهَّرُونَ‏ (56)
وَ قَرْنَ في‏ بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى‏ وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتينَ الزَّكاةَ وَ أَطِعْنَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ‏ تَطْهيراً (33)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلاَّ أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلى‏ طَعامٍ غَيْرَ ناظِرينَ إِناهُ وَ لكِنْ إِذا دُعيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَ لا مُسْتَأْنِسينَ لِحَديثٍ إِنَّ ذلِكُمْ كانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيي‏ مِنْكُمْ وَ اللَّهُ لا يَسْتَحْيي‏ مِنَ الْحَقِّ وَ إِذا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ وَ ما كانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ لا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْواجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذلِكُمْ كانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظيماً (53)
لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ‏ (79)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِذا ناجَيْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً ذلِكَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ أَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (12)
وَ ثِيابَكَ فَطَهِّرْ (4)
عالِيَهُمْ ثِيابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً (21)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14)
رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً (2)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی