با نور اطمینان، من مطمئن هستم!
آرامش، آرامش خیال، دل‌آسودگی، «security»
با نور، خیالت راحت باشه! خاطر جمع باش! أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُ‏ الْقُلُوبُ!
الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُ‏ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُ‏ الْقُلُوبُ!
+ «ثبت» : تثبیت نفس، ثبات قدم.
+ «فوائد آموختن زبان اهل بهشت»:
«اعتماد به نفس»
اعتماد – اطمینان – اعتقاد – صمیمیت – رازگویی – خودرایی – خودسری
«طمن»
اعتماد به نفس ممدوح، در واقع اعتماد به نفس مطمئنه است نه اعتماد به نفس اماره.
نفس مطمئنه با نور ولایت، شده مطمئن!
و نفس اماره با استعمال حسد، مشغول اِعمال سیئات است.
+ [خمص – ضمر – طمن] :
« خمص: الضمر و التطامن » : شکم خالی : گودال مطمئن!
«طَمْأَنَ ظَهْرَهُ : پشتش را خم كرد – طَأْمَنَ ظهره إذا حناه : خم شد.» :
مفهوم مقعر مثل گودال.
«گودال آرامش» : 
مفهوم زیبای تعادل پایدار!
+ کور – مور
+ «جبی – یجبی الیه ثمرات کل شیء»
+ ژیروسکوپ و فرفره … [کور – مور]
+ طواف اهل یقین بدور محور ثابتی بنام معالم ربانی صاحبان نور ایجاد حالت تعادل قلبی می نماید در هر شرایط سختی از آیات و حوادث و تقدیرات.
پس قلب اهل یقین با یاد معالم ربانی به حالت تعادل و آرامش می رسد.
این میشه مفهوم زیبای اطمینان قلبی اهل یقین.
«اطمینان» : نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
[طمن – حقق] :
حُقُ الطّیب، نقطه تعادل و پایداری است که اهل یقین با یاد معالم ربانی در دل شرایط قرار می‌گیرند.
+ «بیمه»
+ ذلل – روض – دکک – نوق – عبد – سهل – سطح
گودال آرامش! گودال اعتقادی! چاله اعتقادی! چاله آرامش!
المُطْمَئِنّ مِنَ الأَرض: دره گود و مطمئن.
گودترین نقطه که آب اونجا جمع میشه و آرام میگیره، عرب به این نقطه گود میگه «مطمئن»!
در واقع این نقطه مطمئن که آرامش رو در پی داره همون یقین به معالم ربانی است که تنها بینشی که صاحبان نور، آموزگار آن هستند، راه دسترسی بشر را به صلح و امنیت و آرامش جهانی نشان می‌دهد.
« طَمْأَنَ‏ ظَهْرَهُ: طامَنَه‏ أي حَنَاهُ »
… فَإِنَّ ذَلِكَ يُطَامِنُ إِلَيْكَ مِنْ طِمَاحِكَ‏
هوای نفس نا آرام و سرکش « طِمَاحِكَ » برای رسیدن به آرامش « يُطَامِنُ » نیاز به یک عقل وصل به نور عامد دارد تا در صورت متوجه شدن تحرکات هوای نفس برای ایجاد تاریکی و نا آرامی قلب ، سریع با یک فن مناسب با آن حرکت هوای نفس ، مقابله نماید و فوران نفس را به آرامش تبدیل نماید . یکی از این فنون که در این حدیث به آن اشاره شده ، توجه به این نکته است که قدرت و توان هوای نفس در مقایسه با عقل وصل به نورِ علم آل محمد ع هیچ است:
« فَانْظُرْ إِلَى عِظَمِ‏ مُلْكِ اللَّهِ فَوْقَكَ وَ قُدْرَتِهِ مِنْكَ عَلَى مَا لَا تَقْدِرُ عَلَيْهِ مِنْ نَفْسِكَ »
لذا با اقرار به فضل معالم ربانی، عیب حسد هوای نفس را مهار می نماید .
« فإنه كان ينصب نفسه و جسده لي
فكان حقا علي أن أعوضه من ذلك الراحة و الطمأنينة
و أن أبوئه بتواضعه لي و بصالح عمله من الجنة
مقعدا أو مَكاناً عَلِيًّا »
+ «معوذتین»
عاقل با غلبه بر هوای نفس و به تبع آن بر جسم خود « فإنه كان ينصب نفسه و جسده لي » ، آل محمد ع را مضطر به توجه نوری به عقل و قلب او می کند و لذا آرامش و طمانینه که همان نگاه آل محمد ع است به قلب شخص حاکم می‌شود « فكان حقا علي أن أعوضه من ذلك الراحة و الطمأنينة ».
[ذکر – اطمینان] :
فقط یاد معالم ربانی است که قلب ناآرام را به آرامش می رساند و این آیه خیلی زیباست :
« الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُ‏ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُ‏ الْقُلُوبُ »
به چه کسی باید اطمینان نمود ؟!
با یاد چه کسی قلب به وضعیت تعادل می رسد ؟!
امام علی علیه السلام:
فَانْظُرْ إِلَى عِظَمِ‏ مُلْكِ اللَّهِ فَوْقَكَ وَ قُدْرَتِهِ مِنْكَ عَلَى مَا لَا تَقْدِرُ عَلَيْهِ مِنْ نَفْسِكَ
به بزرگی‌ سلطنت خداوند که فوق توست و قدرتی‌ که بر تو دارد و تو را بر خودت آن قدرت و توانایی‌ نیست نظر کن،
فَإِنَّ ذَلِكَ يُطَامِنُ إِلَيْكَ مِنْ طِمَاحِكَ‏  
که این نظر کبر و غرورت را می‌ نشاند،
وَ يَكُفُّ عَنْكَ مِنْ غَرْبِكَ
[عجب و فوران هوای نفس]
و تندی‌ و شدت را از تو بازمی‌ دارد،
وَ يَفِي‏ءُ إِلَيْكَ مَا عَزَبَ مِنْ عَقْلِكَ
[عقل مغلوب هوای نفس، مجددا بر هوای نفس غالب می شود]
و عقلِ از دست رفته را به تو بازمی‌ گرداند.
[طمن – قبض و بسط]:
اهل یقین به خودشون مطمئن هستند! اهل شک اطمینان ندارند!
[طمن – حسد]  :
حسود به خودش اطمینان نداره! راضی به تقدیراتش نیست! حسود همیشه میخواد یکی دیگه باشه ! نمیخواد خودش باشه !
خودت با یاد معالم ربانی میتونی نورانی بشی و بهترین باشی !
پس با یاد معالم ربانی، خودت باش!
چشمت بدنبال نعمتهایی که خدای مهربان برای دیگران تقدیر کرده، اما برای تو تقدیر نکرده، نباشه!
[طمن – وفق] :
نور آرامش یاد معالم ربانی در قلب اهل یقین همون نقطه شروع موفقیت اهل یقین برای عمل به نور ولایت علمی آل محمد ع در دل شرایط آیات و تقدیرات می باشد.
+ «معوذتین»:
شیطان میخواد مدام بهت بگه: نمیتونی!
تو حرفشو قطع کن و بگو من با یاد معالم ربانی میتونم از دلخواه‌های بی‌ارزشی که تو تایید و پیشنهاد میکنی بگذرم و بشم مدرک با ارزشی در اثبات حقانیت معالم ربانی صاحبان نور خودم.
هر گذشت از دلخواه و تولید نور آرامش عمل صالح مدرکی است با ارزش، برای گواهی حقانیت معالم ربانی!
+ «و شهد شاهد من أهلها»
اعتماد به نفس حسود، نه!
اعتماد و اطمینان به قلبی که با نور یاد معالم ربانی روشن شده! آری!
فرقشو فقط قلبی که نور و ظلمت می فهمه ، میدونه !
[طمن – شک] :
اهل یقین با یاد معالم ربانی در دل شرایط تقدیرات، خودشو برای عمل به این علوم نورانی، کوچک میکنه تا بتونه مهربانی کنه و میدونه که موفق میشه.
اهل شک خیال میکنن بزرگ هستند «کبر»!
برای همینه که شیطان گفت: «انا خیر منه»
با عمل صالحی که قلبت بهش گواهی میده که نورانی شده، با خیال راحت از پل صراط میگذری و به بهشت میرسی و هر جا موندی، با اعمال صالحی که با یاد معالم ربانی تولید کردی، مسیر رو مجددا رفو و ترمیم کن و برو جلو و عبور کن و از مفازه بگذر و به فوز برس!
+ «پس اندازهای اخروی»
[اطمینان صد درصد به معالم ربانی داشته باش]:
اینکه چرا گاهی اوقات، یاد معالم ربانی جواب نمیده، گیر سر همینه که صد در صد به این علوم نورانی باور نداریم!
حالا ببینیم که چند درصد بی اعتمادی به معالم ربانی در قلب است!
+ «راضیة مرضیة»
[طمن – قبض و بسط] :
اهل یقین، اهل اطمینان!
چون با قلبش نور موفقیت رو می بینه!
نوری که برای مورچه دانا مرئی است اما برای بقیه مورچه ها نامرئی است!
داستان تکراری سلیمان ع و وادی نمل و مورچۀ دانا!
اهل یقین هم با قلبش نور مرئی علم و حکمت آل محمد ع  رو می بینه که اینجور به خودش مطمئنه و میدونه موفق میشه و لذا «مشرفون علی الآخرة» است.
اطمینان، نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست!