قطب‌نمای اخلاقی درون ما!

قطب‌نمای اخلاقی درون ما!
بدون داشتن یک قطب نمای سالم و دقیق، حتما مسیرتو اشتباه خواهی رفت.
اگه اشتباهات زندگی خودتو متوجه نشی، چجوری میخوای مسیرتو عوض کنی؟
قطب‌نمای درون قلب، همان مکانیسم نورانی فعالی است که مدام با تاریکی و روشنایی، مسیر اشتباه و مسیر درست افکار و اقوال و رفتار ما رو بهمون نشون میده تا بتونیم خودمون، خودمونو مدیریت کنیم و پی به اشتباهاتمون ببریم و اونا رو اصلاح کنیم.
در واقع اون بحران واقعی که در زندگی همه ماها وجود داره – که باید درست بشه – بحران مدیریت و رهبری دنیای درون خود ماست. ما دلمون میخواد همچنان به روش اشتباه گذشته خودمون به زندگی ادامه بدهیم اما خدا میخواد ما روشمونو عوض کنیم و اینو به اطلاع ما میرسونه! چجوری؟ با همین قطب‌نمایی که درون ما نصب کرده «قلب‌ پویا»! خلقت ما به گونه‌ای است که کلام خدا رو در حد نیاز روزمره خودمون برای پی‌بردن به اشتباهاتمون متوجه میشیم و این همون مکانیسم نورانی قلبه! همون درک و فهم تاریکی و روشنایی قلب است.
روش غلطی که ما اصرار داریم با همون روش به زندگی خودمون ادامه بدهیم روش حسادت است و حسادت رو تعریف میکنیم به نارضایتی از تقدیرات که پیش میاد. خوب خیلی موارد داریم که پیش اومده و ما خوشمون نیومده ! داستان از همینجا شروع میشه که خدا موضوع اصلاح عیب حسد ما رو با همین تقدیری که ما ازش خوشمون نیومده شروع میکنه! یعنی یه پیشامدی طراحی میشه که ما ناراحت میشیم و حال آنکه این فرصتی برای کنار گذاشتن همون روش اشتباه همیشگی است تا بار سنگین حسادت رو بذاریم کنار و سبکبال به زندگیمون ادامه بدهیم . 
سرنخ عملی که بتونیم در زندگی روزمره این روند اصلاح و تربیت خودمونو زیر نظر بگیریم و روی خودمون کار کنیم، دانستن همین تاریکی و روشنایی درون ماست. انگاری مکالمه ما با خدایی که مربی ماست، اینجوری شکل میگیره که او گوینده است و ما شنونده! او خالق کلام نورانی برای ماست و ما شاهد این مخلوق نورانی درون قلبمان خواهیم بود و این نور، مدام بالا و پایین میشه و با ازدیاد نور، کلامی از جنس لبخند و تایید رو می فهمی و با کاهش نور، کلامی از جنس اخم و ایراد گرفتن از اشتباهمون رو متوجه میشیم.
این همون قطب‌نمای اخلاقی درون ماست که داره بخوبی کار میکنه و مسیر رو بهمون نشون میده و این همون رهبری درون قلب ماست که اگه مجهز به این قطب نما نباشیم، دچار بحران اساسی خواهیم شد که نتیجه‌اش سرگردانی و هلاکت است.
شاید برای درک مطلب، بهتر باشه اینجوری بگیم: خدا نیاز داره ما روش زندگیمونو عوض کنیم!!! تا از این بحران نجات پیدا کنیم و خود خدا راهنماییمون میکنه چکار کنیم و این ما هستیم که مختاریم گوش کنیم یا بازیگوشی کنیم.
این اقدام شجاعانه خدا برای اطلاع رسانی به ما، در واقع خدا رو از طرف ما در معرض خطر قرار میده!!! یعنی ما از خدایی که مدام ازمون ایراد بگیره و تاریکمون کنه، بدمون میاد! دوست داریم خدا مدام همه کارهای ما رو تایید کنه و ما این خدا رو برای پرستش انتخاب میکنیم در حالی که خدای ایرادگیر، خیر ما رو میخواد یعنی میخواد عیب حسادت رو درون خودمون پیداش کنیم و بشناسیم و غیر فعالش کنیم. اما خدایی که ما خیال میکنیم مهربونه و ما به دنبال تاییداتش هستیم در واقع خدا نیست بلکه شیطان است که با تایید روش ناپسند حسادت ما، دلش میخواد با او هم سرنوشت و مخلد در نار شویم.
پس حواسمون باشه خدایی که ایراد میگیره، دوست واقعی ماست و میخواد با این نور هدایتش دست ما رو بگیره.
شیطان حرفهایی میزنه که ما دوست داریم بشنویم اما خدا چیزی میگه از جنس اینکه باید یه تغییر اساسی بکنیم.
لذا درون هر یک از ماها یک رهبر خوب وجود داره که ما باید اونو از دست تاریکی حسادتمون نجاتش بدهیم و بر تخت پادشاهی درونمون بنشانیمش تا او مدیریت رو بدست بگیره. اینجا شاهد شروع تغییر  از درون خودمان خواهیم بود و تاثیر گذاری این تغییر اساسی را در پیرامون خود نیز مشاهده خواهیم نمود.
چگونه وقتی تغییر نکنیم می توانیم تاثیرگذار باشیم؟!
تا زمانی که راهی برای درک و پذیرش این قطب‌نمای اخلاقی درون خود پیدا نکنیم هرگز نخواهیم فهمید که چرا بوجود آمده‌ایم و برای چی داریم زندگی میکنیم و قصد داریم چگونه اموراتمونو مدیریت نماییم و از جرات و شجاعت لازم برای انجام این کارها برخوردار نخواهیم شد.
چقدر به داشته‌های خود احساس نیاز میکنیم؟
قطب نمای اخلاقی درون ما فراتر از هر چیزی است که به آن احساس نیاز میکنیم.