Maryam,
the divine light
chosen by God to guide!
«مریم» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.
«مَرْيَم: بلند و بالا»
«الرَّيْمُ: الفَضْلُ»
خانمی که نسبت به بقیه خانمها برتری و مزیت و فضیلت دارد.
«المَرْيَمُ من النِّسَاءِ: التي تُحِبُّ حَدِيْثَ الرِّجَالِ و لا تَفْجُرُ»
«رامَ الجَرْحُ: زخم التيام پيدا كرد.»
«رَيَّمَ بالمَكَانِ: أقَامَ به، در آن مكان اقامت نمود.»
«رَيَّمَتِ السَّحَابَةُ: أغْضَتْ، ابر پيوسته ماند و پراكنده نشد.»
«رَيَّمَ ذا على ذا: أي زادَ.»
«رَيَّمَ على كذا: بر آن چيز افزوده شد.»
«نَهَارٌ رَيْمٌ: طَوِيْلٌ.»
+ «برح»: «الرَّيْمُ: البراح»
+ کتاب لغت فقه اللغة:
فصل في بياض أشياء مختلفة … الرِّيمُ: الظبيُ الأبيضُ … النَّوْرُ: الزَّهْرُ الأبيضُ
+ «بقی – بقیت الله»:
الرَّيْمُ: عظم يبقى بعد ما يُقْسَمُ لحمُ الجَزُور …
العَتْرَةُ : بقية المسك في الفأرة …
سُؤْرُ كُلّ شيء : بَقِيَّتُهُ …
الفَضْلَةُ : البقية من كل شيء …
«مریم» نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور (معلّم) و آیات محکم موید اندیشه آنهاست!
مریم یکی از هزار واژه مترداف نور ولایت است که معنای مزیت و فضیلت و برتری علمی صاحبان نور بر دیگران را به ما می‌فهماند یعنی آیتی که عرضه میشه مُقدِّر این آیت، بمنظور اصلاح عیب ما این آیت رو عرضه کرده و این آیت محتوی پیامی برای ماست و بواسطه داشتن این پیام برای ما ارزشمند است و بر ما فضیلت دارد و لذا ما راضی به تقدیر هستیم و استعمال حسد نمی‌کنیم و قدر این آیت را دانسته و با اقرار به فضیلت و مزیت این آیت که در تایید معالم ربانی ماخوذ از معلم بوده و بمنظور اصلاح و تربیت عیب حسد ما عرضه شده با قبول این اندیشه زیبا از نقش تربیتی آن بهره مند شده و اینگونه با سرکوب و درناژ عیب حسد خود، دارای مزیت و فضیلت گشته و به درجاتی صاحب اسم و معنای زیبای مریم می‌شویم.
نقش زن در زوج مزدوج خانم و آقا چیست؟
گرفتن نطفه‌های علمی صاحبان نور و پرورش این علوم و تولید عمل صالح!
این زن که براحتی باردار می شود و بخوبی تحمل جنین نموده و زایمان موفقی دارد و فرزندی برومند برای این رجل آسمانی یعنی آل محمد ع تولید میکند و با این تولید عمل صالح گواهی می دهد که اندیشه آل محمد ع تنها منبع تولید صلح و امنیت و آرامش در جهان است، خُب معلومه این زن با زنی که نازاست و همه نطفه های مرد را به هدر می دهد و همه فرصتهای آیات عرضه شده را به هدر می دهد خیلی فرق دارد و این زن صاحب این مزیت و فضیلت که با اخذ نور ولایت فرزند روحبخشی چون عیسی متولد می نماید باید هم اسم زیبای مریم را داشته باشد چون بر همه زنان عالم مزیت و فضیلت دارد «إِنَّ اللَّهَ … اصْطَفاكِ عَلى نِساءِ الْعالَمِينَ» و این بانوی بافضیلت که یکی از نامهای زیبایش مریم است خانم فاطمه زهرا س است که هزار اسم معنای فرایند نور ولایت او بر همه عوالم را به ما یاد می دهد و خلقت محمد ص و علی ع به خلقت فاطمه س وابسته است که « يا أحمد ! لو لاك لما خلقت الأفلاك ، و لو لا عليّ لما خلقتك؛ و لو لا فاطمة لما خلقتكما. »
+ [سورة آلعمران (3): الآيات 42 الى 43]:
وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى نِساءِ الْعالَمِينَ (42)
و [ياد كن] هنگامى را كه فرشتگان گفتند:
«اى مريم،
خداوند تو را برگزيده 🕓
و پاك ساخته
و تو را بر زنان جهان برترى داده است.»
[مریم – اقامة صلاة]:
«رَيَّمَ بالمَكَانِ: أقَامَ به»
اسم زیبای «مریم» 34 بار در آیات قرآن تکرار شده است.
فَلَمَّا وَضَعَتْها قالَتْ رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُها أُنْثى وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما وَضَعَتْ وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثى وَ إِنِّي سَمَّيْتُها مَرْيَمَ وَ إِنِّي أُعيذُها بِكَ وَ ذُرِّيَّتَها مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ (36)
فَتَقَبَّلَها رَبُّها بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً قالَ يا مَرْيَمُ أَنَّى لَكِ هذا قالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ (37)
وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى نِساءِ الْعالَمينَ (42)
يا مَرْيَمُ اقْنُتي لِرَبِّكِ وَ اسْجُدي وَ ارْكَعي مَعَ الرَّاكِعينَ (43)
ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحيهِ إِلَيْكَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ (44)
إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسيحُ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبينَ (45)
وَ بِكُفْرِهِمْ وَ قَوْلِهِمْ عَلى مَرْيَمَ بُهْتاناً عَظيماً (156)
لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً إِنْ أَرادَ أَنْ يُهْلِكَ الْمَسيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَميعاً وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ (17)
وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مَرْيَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَكاناً شَرْقِيًّا (16)
فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَها تَحْمِلُهُ قالُوا يا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئاً فَرِيًّا (27)
وَ جَعَلْنَا ابْنَ مَرْيَمَ وَ أُمَّهُ آيَةً وَ آوَيْناهُما إِلى رَبْوَةٍ ذاتِ قَرارٍ وَ مَعينٍ (50)
وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فيهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها وَ كُتُبِهِ وَ كانَتْ مِنَ الْقانِتينَ (12)