دکتر محمد شعبانی راد

شارژر نورانی! فُلک مشحون!

Luminous charger!

«شحن» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«شاحن البطَّاريّة: شارژر باطری»
«أَشْحَنَ‏ للبكاء: امتلأت نفسه لتهيّئه له، جانش سرشار از اندوه و اشك شد.»
«أَشْحَنَ‏ المكانَ: آن مكان را پُر كرد.»
«مَرْكبٌ‏ شَاحِنٌ‏: كشتى بارگيرى شده»
«الشَّحْنَة: بار، محموله»

«الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ»
«الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ الْمُجَهَّزُ الَّذِي قَدْ فُرِغَ مِنْهُ وَ لَمْ يَبْقَ إِلَّا رَفْعُهُ»

«شارژر نورانی!»
در این سفر انفرادی، مدام باید قلبتو شارژ کنی!
«تُؤْتِي أُكُلَها كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّها»
«Charging mobile phone during the journey»

نور، فرایند شارژ کردن قلوب است.
این کلمات نورانی «کلمة الله»، با قلب سلیم و پویا درک می شود.
«مکانیسم نورانی فعال!»

[سورة إبراهيم (۱۴): الآيات ۲۳ الى ۲۶]
أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ 
أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ (۲۴)
آيا نديدى خدا چگونه مَثَل زده:
سخنى پاك كه مانند درختى پاك است
كه ريشه‏‌اش استوار و شاخه‏‌اش در آسمان است؟
تُؤْتِي أُكُلَها كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّها 
وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (۲۵)
ميوه‌‏اش را هر دم به اذن پروردگارش مى‌‏دهد.
و خدا مَثَلها را براى مردم مى‌‏زند، شايد كه آنان پند گيرند.

هر وقت قلبت لوباطری میزنه، این آیه رو بخوان:
«إِنَّ الَّذينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ‏ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ»

امام باقر علیه السلام:
اِشْحَنُوا قُلُوبَكُمْ بِالْخَوْفِ مِنَ اَللَّهِ تَعَالَى
فَإِنْ لَمْ تَسْخَطُوا شَيْئاً مِنْ صُنْعِ اَللَّهِ تَعَالَى يَلُمُّ بِكُمْ فَاسْأَلُوا مَا شِئْتُمْ.

قلبتو با نور خوف و نور رجا پر کن! «قبض و بسط نورتو بفهم!»
هر وقت از تقدیرات خدا ناراضی نبودی، خدا هم تمنای تو رو تقدیر میکنه!
«نور که بیاد، تمنای تو هم تقدیر میشه!»

حدیث قدسی:
يَا اِبْنَ آدَمَ،
أَنَا غَنِيٌّ لاَ أَفْتَقِرُ، 
أَطِعْنِي فِيمَا أَمَرْتُكَ أَجْعَلْكَ غَنِيّاً لاَ تَفْتَقِرُ.
يَا اِبْنَ آدَمَ،
أَنَا حَيٌّ لاَ أَمُوتُ، 
أَطِعْنِي فِيمَا أَمَرْتُكَ أَجْعَلْكَ حَيّاً لاَ تَمُوتُ،
أَنَا أَقُولُ لِلشَّيْءِ كُنْ فَيَكُونُ، 
أَطِعْنِي فِيمَا أَمَرْتُكَ أَجْعَلْكَ تَقُولُ لِلشَّيْءِ: كُنْ فَيَكُونُ.
اى فرزند آدم،
من غنى و بى‌نياز هستم،
تو هم از دستورات من اطاعت كن تا تو را هم غنى كنم تا فقير نشوى.
اى فرزند آدم،
من زنده‌اى هستم كه نمى‌ميرم،
تو هم از من اطاعت كن تا تو را هم زنده جاودانه بكنم.
من به هر چيزى بگويم باش، موجود مى‌شود؛
تو هم از من اطاعت كن تا اراده‌ات مثل اراده من باشد.


امام صادق علیه السلام:
… فَقَالَ يَا بُنَيَّ
لَوِ اُسْتُخْرِجَ قَلْبُ اَلْمُؤْمِنِ فَشُقَّ لَوُجِدَ فِيهِ نُورَانِ
نُورٌ لِلْخَوْفِ وَ نُورٌ لِلرَّجَاءِ
لَوْ وُزِنَا مَا رَجَحَ أَحَدُهُمَا عَلَى اَلْآخَرِ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ 
لقمان فرمود: فرزندم،
اگر قلب مؤمن را بشكافى دو دريچه نور را در آن مى‌بينى كه نور خوف و نور رجا هستند
و هيچ‌يك فزون‌تر از ديگرى نيست.

امام علی علیه السلام:
اشْحَنِ الْخَلْوَةَ بِالذِّكْرِ وَ اصْحَبِ النِّعَمَ بِالشُّكْرِ.
قلب، با یاد مطالب علمی صاحبان نور «ذکر»، مملوّ از نور میشه «شحن»، بطوریکه نمیتونی چشم از این نعمت نورانی برداری «شکر» و مدام با این نور هستی «صحب».

اگه بگی «اهل نورم» اما با قلبت، شارژ شدنتو نبینی و نفهمی، هنوز اهل نور نشده‌ای!
باید قبض و بسط قلبتو بفهمی!
باید نور و ظلمت قلبتو بفهمی!
باید اخم و لبخند صاحبان نور رو بفهمی!
باید حال خوب و حال بد قلبتو بفهمی!

الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

[كشتىِ آكنده – كشتىِ انباشته – كشتى پُر]

[سورة الشعراء (26): الآيات 105 الى 122]
فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ‏ (119)

[سورة يس (36): الآيات 41 الى 50]
وَ آيَةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنا ذُرِّيَّتَهُمْ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (41)

[سورة الصافات (37): الآيات 133 الى 148]
إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140)

الصحيفة السجادية ؛ ص154
(34)  اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، إِذَا ذُكِرَ الْأَبْرَارُ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، مَا اخْتَلَفَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ، صَلَاةً لَا يَنْقَطِعُ مَدَدُهَا، وَ لَا يُحْصَى عَدَدُهَا، صَلَاةً تَشْحَنُ‏ الْهَوَاءَ، وَ تَمْلَأُ الْأَرْضَ وَ السَّمَاءَ.
بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، هنگاميكه نيكان ياد شوند، و بر محمّد و آل او درود فرست، مدّتى كه شب و روز در پى هم در آيند، درودى كه دنباله‌‏اش بريده نشود (هميشه باشد) و شماره‌‏اش بشمار در نيايد، درودى كه هواء (ميان آسمان و زمين) را فرا گيرد، و آسمان و زمين را پر كند.

الصحيفة السجادية ؛ ص190
(17) اللَّهُمَّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِيَّاكَ، وَ زَيِّنْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَكَ، وَ أَعِنَّا فِي نَهَارِهِ عَلَى صِيَامِهِ، وَ فِي لَيْلِهِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَيْكَ، وَ الْخُشُوعِ لَكَ، وَ الذِّلَّةِ بَيْنَ يَدَيْكَ حَتَّى لَا يَشْهَدَ نَهَارُهُ عَلَيْنَا بِغَفْلَةٍ، وَ لَا لَيْلُهُ بِتَفْرِيطٍ.
بار خدايا ماه رمضان را از عبادت و پرستش ما تو را مملوّ و پر گردان، و اوقات آن را بطاعت و فرمانبرى ما براى تو آراسته نما، و ما را در روزش بر روزه داشتن و در شبش بنماز و زارى بسوى (درگاه) تو و فروتنى براى تو و خوارى در برابر تو، يارى فرما تا روزش بر ما بغفلت و بيخبرى و شبش بتقصير و كوتاهى (در عمل) گواهى ندهد.

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی