Luminous Barrier!
«برزخ» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«البرزخ: الحائل بين الشيئين، كأنّ بينهما برازا أى متّسعا من الأرض»
«برزخ: حايل ميان دو چيز»
«برز – برزخ»: خ حرف اضافی است.
«الْبَرَازُ: الفضاء: صحراء و فضاى خالى و باز»
«البرزخ ما بين الدنيا و الآخرة من وقت الموت الى البعث»
[سورة المؤمنون (۲۳): الآيات ۹۱ الى ۱۰۰]
لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فِيما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (۱۰۰)
شايد من در آنچه وانهادهام كار نيكى انجام دهم. نه چنين است، اين سخنى است كه او گوينده آن است و پشاپيش آنان برزخى است تا روزى كه برانگيخته خواهند شد.
[البرزخ – القبر – الامر – النّور]:
وَ مَا الْبَرْزَخُ؟
… الْقَبْرُ مُنْذُ حِينِ مَوْتِهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة.
تفسير القمي:
قَوْلُهُ وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
قَالَ
الْبَرْزَخُ هُوَ أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ
وَ هُوَ الثَّوَابُ وَ الْعِقَابُ بَيْنَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
وَ هُوَ رَدٌّ عَلَى مَنْ أَنْكَرَ عَذَابَ الْقَبْرِ وَ الثَّوَابَ وَ الْعِقَابَ قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ
وَ هُوَ قَوْلُ الصَّادِقِ ع وَ اللَّهِ مَا أَخَافُ عَلَيْكُمْ إِلَّا الْبَرْزَخَ فَأَمَّا إِذَا صَارَ الْأَمْرُ إِلَيْنَا فَنَحْنُ أَوْلَى بِكُمْ.
[نور، همه جا، و در همه عوالم، باهات هست، فقط سرِ نخ نورانیتو گم نکن!]:
«نورِ بالایِ سر»
عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ:
إِذَا مَاتَ الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ دَخَلَ مَعَهُ فِي قَبْرِهِ سِتَّةُ صُوَرٍ
فِيهِنَّ صُورَةٌ أَحْسَنُهُنَّ وَجْهاً وَ أَبْهَاهُنَّ هَيْئَةً وَ أَطْيَبُهُنَّ رِيحاً وَ أَنْظَفُهُنَّ صُورَةً
قَالَ فَيَقِفُ صُورَةٌ عَنْ يَمِينِهِ وَ أُخْرَى عَنْ يَسَارِهِ وَ أُخْرَى بَيْنَ يَدَيْهِ وَ أُخْرَى خَلْفَهُ وَ أُخْرَى عِنْدَ رِجْلِهِ وَ تَقِفُ الَّتِي هِيَ أَحْسَنُهُنَّ فَوْقَ رَأْسِهِ
فَإِنْ أُتِيَ عَنْ يَمِينِهِ مَنَعَتْهُ الَّتِي عَنْ يَمِينِهِ ثُمَّ كَذَلِكَ إِلَى أَنْ يُؤْتَى مِنَ الْجِهَاتِ السِّتِّ قَالَ فَتَقُولُ أَحْسَنُهُنَّ صُورَةً وَ مَنْ أَنْتُمْ جَزَاكُمُ اللَّهُ عَنِّي خَيْراً
فَتَقُولُ الَّتِي عَنْ يَمِينِ الْعَبْدِ أَنَا الصَّلَاةُ
وَ تَقُولُ الَّتِي عَنْ يَسَارِهِ أَنَا الزَّكَاةُ
وَ تَقُولُ الَّتِي بَيْنَ يَدَيْهِ أَنَا الصِّيَامُ
وَ تَقُولُ الَّتِي خَلْفَهُ أَنَا الْحَجُّ وَ الْعُمْرَةُ
وَ تَقُولُ الَّتِي عِنْدَ رِجْلَيْهِ أَنَا بِرُّ مَنْ وَصَلْتِ مِنْ إِخْوَانِكِ
ثُمَّ يَقُلْنَ مَنْ أَنْتِ فَأَنْتِ أَحْسَنُنَا وَجْهاً وَ أَطْيَبُنَا رِيحاً وَ أَبْهَانَا هَيْئَةً
فَتَقُولُ أَنَا الْوَلَايَةُ لِآلِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ.
چون بنده مؤمن از دنیا برود، شش صورت با او داخل قبر می شوند که یکی از دیگری زیباتر است.
در میان آن ها یکی از همه سیمایش نیکوتر و قیافه و جمالش جمیل تر و بویش پاکیزه تر و صورتش نظیف تر است.
یکی از آن شش صورت در طرف راست و دیگری در طرف چپ و سومی در مقابل او، چهارمی در پشت سر و پنجمی در نزد پای مؤمن قرار می گیرند و آن صورتی که از همه نیکوتر است در بالای سر او میایستد و بر همه آن ها نظارت می کند.
در این حال اگر مانعی از جانب راست میت پیش آید در صورتی که در طرف راست او قرار دارد مانع را از آن دفع می کند، اگر آن مانع از طرف چپ پیش آید صورت طرف چپی او را دفع می کند و همین طور در هر یک از جهات ششگانه اگر مانعی برسد صورتی که در همان جهت است آن را دفع می نماید.
صورتی که از همه نیکوتر و در بالای سر قرار گرفته است، رو می کند به صورتهای دیگر و میگوید: شما کیستید؟ خداوند جزای خیر به شما دهد.
صورتی که در طرف راست میت است در پاسخ می گوید: نماز هستم. آن که در طرف چپ است می گوید زکات هستم. صورتی که در مقابل رو قرار دارد میگوید: روزهام و صورتی که در پشت سر او واقع شده است می گوید: حج و عمره او میباشم و صورتی که در نزد پای اوست میگوید بِرّ و احسان و نیکی هستم که از طرف او به برادرانش رسیده است.
بعد صورتها به آن صورت نیکوتر میگویند: تو کیستی که قیافهات از همه زیباتر و بویت پاکیزهتر است؟ در جواب میگوید: من ولایت آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم هستم.
[سورة الفرقان (۲۵): الآيات ۵۱ الى ۶۰]
وَ هُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ وَ جَعَلَ بَيْنَهُما بَرْزَخاً وَ حِجْراً مَحْجُوراً (۵۳)
و اوست كسى كه دو دريا را موجزنان به سوى هم روان كرد: اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است؛ و ميان آن دو، مانع و حريمى استوار قرار داد.
[سورة الرحمن (۵۵): الآيات ۱۴ الى ۳۰]
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ (۱۹)
دو دريا را [به گونهاى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند.
بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ (۲۰)
ميان آن دو، حدّ فاصلى است كه به هم تجاوز نمىكنند.
فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (۲۱)
پس كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را منكريد؟