المُنْقَعِرُ: المُنْقَلِعُ‌ من أَصله.
و قَعَرْتُ‌ النخلة إِذا قَلَعْتها من أَصلها حتى تَسْقُط‍‌، و قد انْقَعَرَتْ‌ هي.

يقال قَعَرْتُ‌ الشجرَ قَعْراً: قلعتها من أصلها فَانْقَعَرَتْ‌، يعني أنهم كانوا يتساقطون على الأرض أمواتا، و هم جثث طوال عظام كأنهم أصول نخل مُنْقَعِرٍ عن أماكنه و مغارسه. و قَعْرُ البئر و غيرها: عمقها. و قَعْرُ الشيء: نهاية أسفله، و الجمع قُعُور كفلس و فلوس. و جلس في قَعْرِ بيته: كناية عن الملازمة.

قَعْرُ الشيء: نهاية أسفله.

گويند: «انقعرت الشّجرة» يعنى درخت از قعرش (ريشه‌اش) كنده شد. منقعر يعنى از بيخ كنده شده راغب منقعر را درختيكه در زمين ريشه دوانيده و بقعر آن رفته، ميداند.

انْقَعَرَتْ‌ هى: انْجَعَفَتْ‌ من أصلها و انصرعت. و فى التنزيل: كَأَنَّهُمْ‌ أَعْجٰازُ نَخْلٍ‌ مُنْقَعِرٍ [القمر: 20]و قيل: كلُّ‌ ما انصرع: فقد انْقَعَر، و تَقَعَّر.

الانقعار: انقعرت الشجرة من أصلها: أي انقلعت.

معنى المنقعر المنقلع من أصله. و قال ابن السكّيت: يقال قعرتُ‌ النخلةَ‌، إذا قلعتَها من أصلها حتّى تسقُط‍. و قد انقعرت هي.

يعنى نخلى كه ريشه‌اش رونده در ژرفناى زمين است. بعضى از علماء گفته‌اند – اِنْقَعَرَتِ‌ الشجرةُ‌: يعنى درخت از ريشه‌اش كنده شد. و نيز گفته شده معنى – انقعرت: فرورفتن ريشه درخت در زمين است، جز اين نيست كه خداى تعالى اراده كرده است به اينكه آن قوم از بن برافتند همان گونه كه نخل‌ها بريده و كنده مى‌شود و ريشه‌اش به قعر زمين مى‌ماند و قرار مى‌گيرد و سپس اثرى و نشانه‌اى از آن در سطح زمين بر جاى نمى‌ماند.

قَعْرُ الشيءِ: قسمت پائين و پايان چيزى.