امام علی علیه السلام:
خَطَبَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ خُطْبَةً بَلِيغَةً فِي مَدْحِ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ 
فَقَالَ بَعْدَ حَمْدِ اَللَّهِ وَ اَلصَّلاَةِ عَلَى نَبِيِّهِ 
لَمَّا أَرَادَ اَللَّهُ أَنْ يُنْشِئَ اَلْمَخْلُوقَاتِ وَ يُبْدِعَ اَلْمَوْجُودَاتِ
أَقَامَ اَلْخَلاَئِقَ فِي صُورَةٍ وَاحِدَةٍ قَبْلَ دَحْوِ اَلْأَرْضِ وَ رَفْعِ اَلسَّمَاوَاتِ
ثُمَّ أَفَاضَ نُوراً مِنْ نُورِ عِزِّهِ
فَلَمَعَ قَبَساً مِنْ ضِيَائِهِ وَ سَطَعَ
ثُمَّ اِجْتَمَعَ فِي تِلْكَ اَلصُّورَةِ
وَ فِيهَا صُورَةُ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
فَقَالَ لَهُ تَعَالَى أَنْتَ اَلْمُرْتَضَى اَلْمُخْتَارُ
وَ فِيكَ مُسْتَوْدَعُ اَلْأَنْوَارِ
مِنْ أَجْلِكَ أَضَعُ اَلْبَطْحَاءَ وَ أَرْفَعُ اَلسَّمَاءَ وَ أُجْرِي اَلْمَاءَ
وَ أَجْعَلُ اَلثَّوَابَ وَ اَلْعِقَابَ وَ اَلْجَنَّةَ وَ اَلنَّارَ
وَ أَنْصِبُ أَهْلَ بَيْتِكَ عَلَماً لِلْهِدَايَةِ
وَ أُودِعُ فِيهِمْ أَسْرَارِي
بِحَيْثُ لاَ يَغِيبُ عَنْهُمْ دَقِيقٌ وَ لاَ جَلِيلٌ وَ لاَ يَخْفَى عَنْهُمْ خَفِيٌّ
أَجْعَلُهُمْ حُجَّتِي عَلَى خَلِيقَتِي
وَ أُسْكِنُ قُلُوبَهُمْ أَنْوَارَ عِزَّتِي
وَ أُطْلِعُهُمْ عَلَى مَعَادِنِ جَوَاهِرِ خَزَائِنِي
ثُمَّ أَخَذَ اَللَّهُ تَعَالَى عَلَيْهِمُ اَلشَّهَادَةَ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ اَلْإِقْرَارَ بِالْوَحْدَانِيَّةِ
وَ إِنَّ اَلْإِمَامَةَ فِيهِمْ وَ اَلنُّورَ مَعَهُمْ
ثُمَّ إِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ أَخْفَى اَلْخَلِيقَةَ فِي غَيْبِهِ وَ غَيَّبَهَا فِي مَكْنُونِ عِلْمِهِ
وَ نَصَبَ اَلْعَوَالِمَ وَ مَوَّجَ اَلْمَاءَ وَ أَثَارَ اَلزَّبَدَ وَ أَهَاجَ اَلدُّخَانَ فَطَفَا عَرْشُهُ عَلَى اَلْمَاءِ
ثُمَّ أَنْشَأَ اَلْمَلاَئِكَةَ مِنْ أَنْوَارٍ أَبْدَعَهَا وَ أَنْوَاعٍ اِخْتَرَعَهَا
ثُمَّ خَلَقَ اَلْمَخْلُوقَاتِ فَأَكْمَلَهَا
ثُمَّ قَرَنَ بِتَوْحِيدِهِ نُبُوَّةَ نَبِيِّهِ 
فَشَهِدَتْ لَهُ اَلسَّمَاوَاتُ وَ اَلْأَرْضُ وَ اَلْمَلاَئِكَةُ وَ اَلْعَرْشُ وَ اَلْكُرْسِيُّ وَ اَلشَّمْسُ وَ اَلْقَمَرُ وَ اَلنُّجُومُ وَ مَا فِي اَلْأَرْضِ بِالنُّبُوَّةِ وَ اَلْفَضِيلَةِ
ثُمَّ خَلَقَ آدَمَ وَ أَبَانَ لِلْمَلاَئِكَةِ فَضْلَهُ وَ أَرَاهُمْ مَا خَصَّهُ بِهِ مِنْ سَابِقِ اَلْعِلْمِ
فَجَعَلَهُ مِحْرَاباً وَ قِبْلَةً لَهُمْ
فَسَجَدُوا لَهُ وَ عَرَفُوا حَقَّهُ
ثُمَّ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى بَيَّنَ لِآدَمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ حَقِيقَةَ ذَلِكَ اَلنُّورِ وَ مَكْنُونَ ذَلِكَ اَلسِّرِّ 
فَأَوْدَعَهُ شَيْئاً وَ أَوْصَاهُ
وَ أَعْلَمَهُ أَنَّهُ اَلسِّرُّ فِي اَلْمَخْلُوقَاتِ
ثُمَّ لَمْ يَزَلْ يَنْتَقِلُ مِنَ اَلْأَصْلاَبِ اَلطَّاهِرَةِ إِلَى اَلْأَرْحَامِ اَلزَّكِيَّةِ إِلَى أَنْ وَصَلَ إِلَى عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ 
فَأَلْقَاهُ إِلَى عَبْدِ اَللَّهِ ثُمَّ صَانَهُ اَللَّهُ عَنِ اَلْخَثْعَمِيَّةِ حَتَّى وَصَلَ إِلَى آمِنَةَ 
فَلَمَّا أَظْهَرَهُ اَللَّهُ بِوَاسِطَةِ نَبِيِّنَا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ 
اِسْتَدْعَى اَلْفُهُومَ إِلَى اَلْقِيَامِ بِحُقُوقِ ذَلِكَ اَلسِّرِّ اَللَّطِيفِ
وَ نَدَبَ اَلْعُقُولَ إِلَى اَلْإِجَابَةِ لِذَلِكَ اَلْمَعْنَى اَلْمُودَعِ فِي اَلذَّرِّ قَبْلَ اَلنَّسْلِ
فَمَنْ واقَفَهُ قَبَسٌ مِنْ لَمَحَاتِ ذَلِكَ اَلنُّورِ اِهْتَدَى إِلَى اَلسِّرِّ 
وَ اِنْتَهَى إِلَى اَلْعَهْدِ اَلْمُودَعِ فِي بَاطِنِ اَلْأَمْرِ وَ غَامِضِ اَلْعِلْمِ
وَ مَنْ غَمَرَتْهُ اَلْغَفْلَةُ وَ شَغَلَتْهُ اَلْمِحْنَةُ عَشِيَ بَصَرُ قَلْبِهِ عَنْ إِدْرَاكِهِ
فَلاَ يَزَالُ ذَلِكَ اَلنُّورُ يَنْتَقِلُ فِينَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ 
وَ يَتَشَعْشَعُ فِي غَرَائِزِنَا إِلَى أَنْ يَبْلُغَ اَلْكِتَابُ أَجَلَهُ
فَنَحْنُ أَنْوَارُ اَلْأَرْضِ وَ اَلسَّمَاوَاتِ
وَ مَحْضُ خَالِصِ اَلْمَوْجُودَاتِ
وَ سُفُنُ اَلنَّجَاةِ
وَ فِينَا مَكْنُونُ اَلْعِلْمِ
وَ إِلَيْنَا مَصِيرُ اَلْأُمُورِ
وَ بِمَهْدِيِّنَا تَنْقَطِعُ اَلْحُجَجُ
فَهُوَ خَاتَمُ اَلْأَئِمَّةِ 
وَ مُنْقِذُ اَلْأُمَّةِ
وَ مُنْتَهَى اَلنُّورِ 
وَ غَامِضُ اَلسِّرِّ 
فَلْيَهْنَأْ مَنِ اِسْتَمْسَكَ بِعُرْوَتِنَا وَ حُشِرَ عَلَى مَحَبَّتِنَا.
حضرت امير المؤمنين در ستايش رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و سلم، سخنرانى رسائى كرد. 
سپس فرمود:
پس از ثناى خدا و درود بر پيامبرش،
هنگامى كه خدا اراده كرد آفريدگانش را بيافريند (و موجودات را پديد آورد)
بپاداشت مردمان را بر يك چهره پيش از گستردن زمين و بلند كردن آسمانها،
سپس واگذار كرد نورى را از نور عزتش
شعله‌اى درخشيد از روشنى آن فروزان شد
سپس در اين صورت گرد آورد و در آن چهره بود رسول خدا.
سپس خداى تعالى باو فرمود:
تو پسنديده‌شده و انتخاب‌شده‌اى
و در تو نورها به امانت نهفته شده
بواسطه خاطر تو بطحا را آفريدم و آسمان را برافراشتم و آب را جارى كنم
و قرار دادم ثواب و عقاب و بهشت و جهنم را
و بلند ميكنم خاندان ترا نشانه براى هدايت
و در آنان رازهايم را به امانت ميگذارم
بطورى كه رازى بزرگ و كوچك از آنان پنهان نماند
و پوشيده نماند بر آنان پوشيده‌اى
آنان را حجت خود بر مردم قرار دهم
و نور عزتم را در دلهايشان جایگزين كنم،
آنان را بر كانهاى جواهر گنجهايم آگاه نمايم.
سپس خداى تعالى از آنان گواهى و اقرار به پروردگارى و يكتائى گرفت
و اينكه امامت در ميان ايشانست
و نور با آنانست
سپس خداى سبحان آفريدگانش را در نهانش پوشاند و آنان را پنهان كرد در دانش پوشيده‌اش
و بلند كرد جهان‌ها را و به حركت در آورد آب را و كف آشكار شد و دود حركت كرد
پس عرش بآب بالا برآمد،
بعد آفريد فرشتگان را از نورى كه آفريد
و نوع‌هائى كه اختراع نمود
بعد موجودات را آفريد كامل كرد آنها را
بعد به توحيدش نبوت را همنشين كرد
پس گواهى دادند برايش آسمانها، زمينها، فرشتگان، عرش،  كرسى، خورشيد، ماه، ستارگان (و هر چه كه در زمين بود) به نبوت و برترى
بعد آدم را آفريد و برترى آدم را بر فرشتگان آشكارا ساخت
و نماياند بآنان آنچه را كه ويژه آدم قرار داد از علم پيشين
پس او را محراب و قبله براى فرشتگان قرار داد.
سپس بر او سجده كردند و حقش را شناختند
بعد خداى تعالى حقيقت آن نور را براى آدم روشن كرد و سر نهانى را آشكار نمود.
پس در او چيزى بامانت سپرد و باو سفارش كرد
و او را آگاه نمود كه آن نور از آفرينش است
بعد از صلبى انتقال به صلب پاك ديگر داد تا كانون رحمهاى پاكيزه تا رسيد به عبد المطلب،
سپس آن نور را بسوى عبد اللّٰه افكند
بعد خدا او را از شر فاطمه‌ى خثعميه نگهداشت تا بآمنه رسيد
پس چون خدا آشكار ساخت بواسطه‌ى پيامبر ما
و خواست دانايان را در قيام نمودن بحقوق اين راز لطيف
و خواند خردها را بسوى پذيرفتن براى اين معنائى كه بامانت گذارده در ذره پيش از نسل.
پس هر كس به این نور وقوف پیدا کرد، قلبش از فروزندگى اين نور روشن شد
و به اين راز راهنمائى شد
و پیمانی که در باطن امر و غامض علم، به امانت گذارده شده بود را به پایان رسانید.
+ «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ
فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلاً»
و هر كس را كه بيخبرى فرا گيرد و گرفتارى، او را سرگرم كند، چشم دلش از دريافت آن تاريك مى‌شود.
پس هميشه اين نور در ميان ما اهل بيت منتقل مى‌شود
و در طبيعت‌هاى ما ميدرخشد تا زمانى كه نامه بپايان رسد.
و ما نورهاى آسمان‌ها و زمينيم
و خلاصه‌ى تمام پديده‌هائيم
و كشتيهاى نجاتيم
و در ماست دانش نهانى،
بسوى ما كارها بر مى‌گردد
و به مهدى ما حجتهاى خدا قطع مى‌شود
پس آخرين و ختم‌كننده‌ى امامانست،
نجات دهنده‌ى امت است،
پايان نور است
و راز مشكل است
پس گوارا باد كسى را كه به ما چنگ زند
و با دوستى ما محشور گردد.