Let’s not waste the lessons of the luminous teacher!
«بذر» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
مشتقات ریشۀ بذر در قرآن، سه بار تکرار شده و در معنای مذموم آن بکار رفته است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«بذرت البذر»
«بذرت الحبّ: إذا ألقيته في الأرض للزراعة»
«بذّرت المال بذّره تبذيرا»
«بذرت الكلام: فرقته»
«بَذَرَ الْعِلْمَ: دانش را پخش كرد و گسترد.»
«بذر»: در معنای ممدوح، نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست!
«بذر اللّه الخلق في الأرض: فرّقهم»
زحمات خدای مهربان رو به باد ندهیم!
زحمات حاملان نور را به هدر ندهیم!
گوشت شتر قربانی «بُدْنَة» رو بخوبی استفاده کنیم!
این گوشت قربانی ظاهر شده رو به هدر ندهیم!
به پرچم سفید آتش‌بس احترام بگذاریم!
شرایط سجن یوسف ع را برای قرض دادن نور علم، تحمّل نماییم!
برای اینکه با این یتیم بداخلاق روبرو بشی، کلی زحمت کشیده شده و شرایط گوناگونی فراهم شده تا این فرصت بهت داده بشه، تا با عمل به نور ولایت، از شر بخلت و حسدت راحت بشی، حالا تو خیلی راحت با بداخلاقی نسبت به کسی که به تو بدی کرده، میخوای این همه زحمات عالَم بالا در مورد تقدیر این آیت رو به هدر بدهی، در حالیکه وظیفه‌ات خوش‌اخلاقی با اوست!
به این میگن ولخرجی و تبذیر!
به این میگن به هدر دادن فرصتهای طلایی
که خدای مهربان برای اصلاح و تربیت قلب حسود تقدیر نموده!
+ «نثر»
«تبذیر: به هدر دادن»
مفهوم «wasting»
+ «با ارزش و بی ارزش»
+ «فرصتها رو به هدر ندهید!»
اتلاف «آیاتی و رسلی» بیماری اهل شک حسود است.
حسود به تمام فرصتها، به دید شک نگاه می‌کنه
و از این شرایط، برای عمل به اندیشه احسان، و نه مقابله به مثل، بهره نمی‌بره.
«وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ …»
انگاری حسود با اندیشۀ غلط مقابله به مثل خودش، همۀ زحمات خدا برای ایجاد شرایط اصلاح و تربیت و رساندن نور ولایت و هدایت رو به هدر میده!
وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كانُوا إِخْوانَ الشَّياطِينِ
[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۲۶ الى ۳۰]
وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ وَ الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً (۲۶)
و حق خويشاوند را به او بده
و مستمند و در راهمانده را [دستگيرى كن]
و ولخرجى و اسراف مكن.
إِنَّ الْمُبَذِّرِينَ كانُوا إِخْوانَ الشَّياطِينِ
وَ كانَ الشَّيْطانُ لِرَبِّهِ كَفُوراً (۲۷)
چرا كه اسرافكاران برادران شيطانهايند،
و شيطان همواره نسبت به پروردگارش ناسپاس بوده است.
وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوها فَقُلْ لَهُمْ قَوْلاً مَيْسُوراً (۲۸)
و اگر به اميد رحمتى كه از پروردگارت جوياى آنى، از ايشان روى مىگردانى،
پس با آنان سخنى نرم بگوى.
وَ لا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِكَ وَ لا تَبْسُطْها كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُوماً مَحْسُوراً (۲۹)
و دستت را به گردنت زنجير مكن و بسيار [هم] گشادهدستى منما
تا ملامتشده و حسرتزده بر جاى مانى.
إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ
إِنَّهُ كانَ بِعِبادِهِ خَبِيراً بَصِيراً (۳۰)
بىگمان، پروردگار تو براى هر كه بخواهد، روزى را گشاده يا تنگ مىگرداند.
در حقيقت، او به [حال] بندگانش آگاه بيناست.
امام صادق علیه السلام:
وَ لاَ تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا،
لَا تُبَذِّرُوا وَلَایَةَ عَلِیٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ.
یعنی در ولایت علی علیه السلام اسراف و زیاده‌روی نکنید.