Let the favor of the Lord be upon us!
Let the glory of the Lord come upon us!
«غمم» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«غُمّ عَلَيْنا الهِلَالُ: هلال مستور شد.»
ای نور من! سایهات بر سر من مستدام باد! وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ!
غم و شادی [قبض و بسط]:
قلب اهل نور به برکت نور ولایتی که به عقلش تابیده «یتفیوا ظلاله»، مثل ماه شب چهارده میدرخشد.
اما متاسفانه حسود، بعلت غلبه هوای نفس بر عقل و بعبارت دیگر با پوشیده شدن عقل بوسیله هوای نفس «غمّه» تاریک می شود و نه تنها بَدر، که هلال باریک عقل منور به نور اهل بیت ع را نیز رویت نمیکند و بر این قلب مستور شده، ظلمت حاکم میشود.
+ «سوأ و شرم و خجل و …»
[سوأ – غمم] :
کتاب مفردات :
«السُّوءُ: كلّ ما يغمّ الإنسان: هر چيزى كه انسان را اندوهگين و غمين سازد.»:
«السُّوءُ: كلّ ما يغمّ الإنسان من الأمور الدّنيويّة، و الأخروية، و من الأحوال النّفسيّة، و البدنيّة، و الخارجة، من فوات مال، و جاه، و فقد حميم،
السُّوء: هر چيزى كه انسان را از امور دنيوى يا اخروى و حالات نفسانى و بدنى و همچنين بخاطر از دست رفتن مال و جاه و از دست رفتن دوست اندوهگين و غمين سازد.»
[الغمة ≠ الفرجة]
مأخوذ من غُمَّ الهِلَال [هلال مستور شد] إذا حال دون رؤيته غيم
غُمّ عَلَيْنا الهِلَالُ، فَهُوَ مَغْمُومٌ : إذا الْتَبَسَ [مُبْهَماً] .
الغِمَّةُ : اللِّبْسَةُ
ایمان ملبس به ظلم : ایمانی که مبهم است .
التغطية في قبال نور أو مثله من سعة أو صحّة أو سرور أو بهجة أو جمال
ثُمَّ لا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً أي: مُبْهَماً،
يراد لزوم التفكّر و التدبّر و التعقّل في جريان أموركم و في ما تعملون حتّى لا يكون سببا للغمّ.
[غُمَّةُ الامر: حيرت و سرگردانى در كار]
حضرت به کوفیان می فرمایند که :
خوب فکرهایتان را در این امر و موضوع مهم بکنید که جای هیچگونه ابهام و تاریکی « غُمَّةُ » در این قصه برایتان باقی نماند و بعدا از کرده خود حیران و سرگردان و پشیمان نشوید !
اشاره به اینکه :
کسانی که هوای نفسشان بر عقلشان غالب می شود و مرتکب معصیت و اشتباه مرگبار می شوند پس از ارتکاب معصیت دچار حیرت و سرگردانی « غُمَّةُ الامر » از کرده نادرست خویش می گردند و از خود سوال می کنند که چرا اینجوری شد؟! چه حماقتی کردیم !!!
فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى
لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا
فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
اللغة:
الغمة ضيق الأمر الذي يوجب الحزن و الغمة و الكربة و الضغطة و الشدة نظائر
و نقيضه الفرجة
و قيل غمة مغطى تغطية خبره مأخوذ من غم الهلال إذا حال دون رؤيته غيم.
[الْغَمَامُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع] :
« عَنْ يُونُسَ بْنِ ظَبْيَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ «وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ»
قَالَ: الْغَمَامُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع. »
[لا اله الا الله + فیء] :
« لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ – وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ » …
وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ كَيْفَ لَا يَفْزَعُ إِلَى قَوْلِهِ تَعَالَى
لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
فَإِنِّي سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ بِعَقِبِهَا
فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ
[فیء – ظلل – غمم – منن – سلو ] :
« وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى » :
این میشه همون مثال زیبای ساعت آفتابی !!!
اون حجابی که بین ما و خورشید قرار میگیره اینجا اسمش غمام است:
« عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ قَالَ : الْغَمَامُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع. – وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزِيلًا الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ + سوره قدر »
که سایه ای بر سر ما می گستراند و این سایه علمی اوست و نام این علوم، اینجا من و سلوی است.
واقعا واژه فیء با مثال ساعت آفتابی از معجزات علمی است که فهم آیات و احادیث را چقدر زیبا و راحت می کند. یک چیز بیشتر نیست و آنهم وجود مقدس تمثال نورانی صاحبان نور در ملکوت قلب است و این یک چیز با ارزش، با هزار اسم بیان می شود انگاری تنوع این اسامی نباید مانع شود که اهل یقین از اون یک چیز ، چیز دیگری را استنباط نماید ! همه این اسامی زیبا نامهای زیبای مترادف نور در دنیای قلب اهل یقین است مثلا در همین آیه « وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى » انگاری این آل محمد ع هستند که می فرمایند « وَ ظَلَّلْنا » ما این معالم ربانی را سر راه شما اهل یقین در قلبتون قرار دادیم و اسمش اینجا غمام و منّ و سلوی است و از هر اسمی معنایی در نظر داشته باش که وجود این ماخذ نور همان قبله مرئی است که بین قلب ما و قبله نامرئی یعنی آل محمد ع قرار می گیرد پس چون یه جورایی با رویت این نور که انگاری حجابی و ابری است، چون ما «لا یشعرون» نسبت به معرفت به آل محمد ع هستیم، این میشه غمام یا ابری که پوششی برای محافظت از ماست تا مبادا مستقیما دست به خورشید درخت شجره منهیه دراز کنیم و اینجوری خودمونو بسوزونیم! سایه اوست که با جنبش درون این قلب سلیم مدام آگاهی و ارینتاسیون زمان و مکان را به اهل یقین می دهد و او با اخذ این علوم رایگان و زیبا و واحد که از منبعی واحد اقتباس می شود رزق علمی خود را از آسمان نور ولایت دریافت نموده و این نزول برکات آسمانی همه و همه در سایه الطاف نورانی و پر برکت شیء مخلوق با ارزشی بنام معالم ربانی در ملکوت قلوب اهل یقین است. این توفیق یعنی « وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى » نصیب اهل یقین و اهل شک قوم بنی اسرائیل در آن زمان و در هر زمان شده و می شود و خواهد شد و این قصه تکراری که اهل شک در هر زمان بر این رزق واحد صبر نمی کنند « لن نصبر علی طعام واحد – الطاعه لواحد منا » و آن را با اندیشه باطل لیدرهای سوء ، پس از آشنایی و معرفت به این نور آسمانی ، عوض می کنند لذا به آنها گفته می شود ای خودباختگان بزرگ تاریخ!
«ا تستبدلون الذی هو ادنی بالذی هو خیر ؟!»
یعنی شما اینقدر نادان هستید که تنها کالای با ارزش موجود در دنیا رو با بی ارزشترین کالاهای دنیایی عوض می کنید ؟! پس بروید دنبال بی ارزشها ببینیم آخرش سر از کجا در میآورید «اهبطوا مصرا»
+ واژه «مصر و هبوط»
یه دوران مهلتی برای اونهاست تا برای رسیدن به آرامش با غیر آل محمد ع، تلاش خودشونو بنمایند و بر درکات خود بیفزایند و این همان سنت الهی استدراج است.
و ما … صبر می کنیم تا ببینیم عقوبت و عذاب دنیایی و اخروی کسانی رو که خدا وعدۀ عذابشونو داده.
… و دیدیم که واژه زیبای فیء و مثال ساعت آفتابی چقدر فهم این آیه زیبا رو شیرین نمود.
[غمم – قبض و بسط] :
الغَمْغَمَةُ: أصواتُ الثِيران عند الذُعر، و أصواتُ الأبطال فى القتال.
التَّغَمْغُمُ: الكلام لا يَبِين.
اینکه غمم خودش یه جور کلامه، خیلی زیباست و این کلام برای خیلیها نامفهومه، اما برای اهل یقین، جنبش سایه عالم ربانی گویا و مفهوم است.
مشتقات ریشۀ «غمم» در آیات قرآن:
وَ ظَلَّلْنا عَلَيْكُمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (57)
هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللَّهُ في ظُلَلٍ مِنَ الْغَمامِ وَ الْمَلائِكَةُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ إِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (210)
إِذْ تُصْعِدُونَ وَ لا تَلْوُونَ عَلى أَحَدٍ وَ الرَّسُولُ يَدْعُوكُمْ في أُخْراكُمْ فَأَثابَكُمْ غَمًّا بِغَمٍ لِكَيْلا تَحْزَنُوا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا ما أَصابَكُمْ وَ اللَّهُ خَبيرٌ بِما تَعْمَلُونَ (153)
ثُمَّ أَنْزَلَ عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِ الْغَمِ أَمَنَةً نُعاساً يَغْشى طائِفَةً مِنْكُمْ وَ طائِفَةٌ قَدْ أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ يَظُنُّونَ بِاللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ ظَنَّ الْجاهِلِيَّةِ يَقُولُونَ هَلْ لَنا مِنَ الْأَمْرِ مِنْ شَيْءٍ قُلْ إِنَّ الْأَمْرَ كُلَّهُ لِلَّهِ يُخْفُونَ في أَنْفُسِهِمْ ما لا يُبْدُونَ لَكَ يَقُولُونَ لَوْ كانَ لَنا مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ ما قُتِلْنا هاهُنا قُلْ لَوْ كُنْتُمْ في بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلى مَضاجِعِهِمْ وَ لِيَبْتَلِيَ اللَّهُ ما في صُدُورِكُمْ وَ لِيُمَحِّصَ ما في قُلُوبِكُمْ وَ اللَّهُ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ (154)
وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً وَ أَوْحَيْنا إِلى مُوسى إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَيْناً قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ وَ ظَلَّلْنا عَلَيْهِمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (160)
وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ نُوحٍ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ إِنْ كانَ كَبُرَ عَلَيْكُمْ مَقامي وَ تَذْكيري بِآياتِ اللَّهِ فَعَلَى اللَّهِ تَوَكَّلْتُ فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَ شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ لا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَيَّ وَ لا تُنْظِرُونِ (71)
إِذْ تَمْشي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى مَنْ يَكْفُلُهُ فَرَجَعْناكَ إِلى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُها وَ لا تَحْزَنَ وَ قَتَلْتَ نَفْساً فَنَجَّيْناكَ مِنَ الْغَمِ وَ فَتَنَّاكَ فُتُوناً فَلَبِثْتَ سِنينَ في أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلى قَدَرٍ يا مُوسى (40)
فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنينَ (88)
كُلَّما أَرادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْها مِنْ غَمٍ أُعيدُوا فيها وَ ذُوقُوا عَذابَ الْحَريقِ (22)
وَ يَوْمَ تَشَقَّقُ السَّماءُ بِالْغَمامِ وَ نُزِّلَ الْمَلائِكَةُ تَنْزيلاً (25)