حسود تبهکار، کارش زشت و ناپسند است! إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِيلًا!

حسود تبهکار، کارش زشت و ناپسند است! إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِيلًا!
الْمَقْتُ‏: البغض الشديد لمن تراه تعاطى القبيح.
مَقْت‏ بغض و كينه شديد از كسى كه كار بد ميكند و تو او را در مشيت كارى مى‌‏بينى.
قال تعالى: إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِيلًا [النساء/ 22]
كه زشتى و تبهكارى و روش ناپسند هر سه با هم ذكر شده …
و كان يسمّى تزوّج الرّجل امرأة أبيه نكاح المقت،
ازدواج مرد با زن پدرش، نكاح‏ الْمَقْت‏ ناميده شده،
در جاهليت نكاح نامادرى را نكاح المقت ميگفتند.
مَقُتَ فلانٌ إليَّ: او از ديد من شخص خوبى نيست، او مورد انتقاد من است.
+ مقالۀ «بدنام کردن اسامی»
با نفس خود دشمنی کن «مَقَتَ نَفْسَهُ»!
به دیگران «النَّاسِ» چکار داری؟
«خطای خطاکار به ما ربطی نداره!»
مَنْ مَقَتَ نَفْسَهُ دُونَ مَقْتِ النَّاسِ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ
آنها آینه هستند و معرف عیوب هوای نفس تو!
«اَلْمِرآةُ الَّتي يَنْظُرُ الاِنْسانُ فيها إلى أَخْلاقِهِ هِيَ النّاسُ»
+ احادیث «بحار 72 باب 40 الإغضاء عن عيوب الناس و ثواب من مقت نفسه دون الناس‏»
[جدل در آیات = مقت]
[نفس – ناس]
اشکال در هوای نفس خودت می باشد، به ناس کاری نداشته باش!
قبول ذلت کن «ذَلُولًا»، و هوای نفس خود را سرزنش بنما!
علمی که خدا میده (قبض و بسط) برای اینه که خودتو قضاوت کنی نه دیگران رو!
علمی که شیطان میده (علوم شیطانی متشابهات)، خاصیتش اینه که دوست داری دیگران رو قضاوت کنی و خودتو از عیب مبرّی بدونی، لذا تهمت زدن به دیگران و غیبت دیگران و نمّامی و … همه و همه محصول عادت کردن به تکلمات شیطان و تبعیت از این کلام اشتباه است.
الْعَاقِلُ، مَنْ كَانَ ذَلُولًا عِنْدَ إِجَابَةِ الْحَقِّ
شخص عاقلی که قلبش به نور حق روشن شده، براحتی پذیرای نور ولایت خدای مهربان می‌شود و این قبول ذلت در اجابت حق، برایش آسان است «ذَلِّلْ قَلْبَكَ بِالْيَقِينِ».
اگر بخواهیم در دل شرایط تقدیرات , ناآرامی قلب و تاریکی‌های آن، براحتی قبول ذلت کنیم و عامل به نور ولایت باشیم باید اول زمینه غلبه عقل بر هوی را فراهم کنیم.
«مجاهده نفس: جوع»
ثمره جوع نور قلب است و قلب سالم و نورانی در پذیرش نور ولایت کاملا مطیع و آرام است و سرکشی نمی‌کند.
ذَلِّلْ قَلْبَكَ بِالْيَقِينِ
کسی می‌تواند قبول ذلت کند که یقین به آخرت (یقین به معالم ربانی) داشته باشد.
مَنْ مَقَتَ نَفْسَهُ دُونَ مَقْتِ النَّاسِ آمَنَهُ اللَّهُ مِنْ فَزَعِ يَوْمِ الْقِيَامَةِ
عاقل با هوای نفس خودش دشمنی «مقت» می‌کند.
جاهل با مردم دشمنی می‌کند.
جاهل به هوای نفس خویش معجب می‌شود!
«حاصل المعاصی التلف»
نتیجه غلبه هوای نفس بر عقل، انواع تلف‌های زندگی ما را باعث می‌شود. 
جاهل همیشه کینه دیگران را در دل دارد و عاقل همیشه کینه هوای نفس خودش را دارد و مراقب هوای نفس خویش است.
ثمره دشمنی با نفس ، آرامش قلب است و ثمره دشمنی با مردم نا آرامی برای خود و دیگران است.
بِالتَّكَبُّرِ يَكُونُ الْمَقْتُ
مَنْ تَكَبَّرَ مُقِتَ
مَا اجْتُلِبَ الْمَقْتُ بِمِثْلِ الْكِبْرِ
کسی که کبر هوای نفسش را استعمال می‌کند،
این کار او نتیجه‌ای جز اینکه با کبرش موجبات دشمنی دیگران را نسبت به خود فراهم نماید چیز دیگری نیست.
اغْدُ عَالِماً أَوْ مُتَعَلِّماً أَوْ أَحِبَّ الْعُلَمَاءَ
وَ لَا تَكُنْ رَابِعاً فَتَهْلِكَ بِبُغْضِهِمْ
کسی که طرفدار این بینش نورانی نباشد، حتما دشمن معالم ربانی آل محمد ع خواهد شد و با این کارش هلاک می شود!
فَإِنَّ اللَّهَ جَعَلَ الْعَطَاءَ مَحَبَّةً وَ الْمَنْعَ مَبْغَضَةً
استعمال بخل [الْمَنْعَ] = دشمنی دیگران با تو [مَبْغَضَةً]
ثَلَاثَةٌ مُوَكَّلٌ بِهَا ثَلَاثَةٌ … وَ مُعَادَاةُ الْعَوَامِّ عَلَى أَهْلِ الْمَعْرِفَةِ.
وَ الْحُبُّ وَ ضِدَّهُ الْبُغْضَ
عاقل : بغض نفس ، حب ناس
جاهل : حب نفس ، بغض ناس
« ثُمَّ خَلَقَ اللَّهُ الْعَقْلَ
فَقَالَ : وَ عِزَّتِي ،
لَأُكَمِّلَنَّكَ فِيمَنْ أَحْبَبْتُ وَ لَأَنْقُصَنَّكَ فِيمَنْ أَبْغَضْتُ »
[نقص و کمال عقل – حب و بغض]
[مجمع البیان] :
المقت بغض من أمر قبيح يرتكبه صاحبه
يقال مقت الرجل إلى الناس مقاتة و مقته الناس يمقته مقتا فهو مقيت و ممقوت
و يقال أن ولد الرجل من امرأة أبيه كان يسمى المقتي.
« قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
أَوَّلُ مَا يَنْزِعُ اللَّهُ مِنَ الْعَبْدِ الْحَيَاءُ فَيَصِيرُ مَاقِتاً مُمَقَّتاً
ثُمَّ يَنْزِعُ مِنْهُ الْأَمَانَةَ
ثُمَّ يَنْزِعُ مِنْهُ الرَّحْمَةَ
ثُمَّ يَخْلَعُ دِينَ الْإِسْلَامِ عَنْ عُنُقِهِ فَيَصِيرُ شَيْطَاناً لَعِيناً.
بر اثر گناه پى‌درپى اول چيزى كه خداوند از عبد ريشه‌كن مى‌كند حيا است،
بدين سبب عبد مورد خشم و غضب قرار مى‌گيرد،
سپس امانت، سپس رحمت،
آنگاه رشته دين را از گردنش باز مى‌كند،
پس از اين، عبد تبديل به شيطان ملعون مى‌شود.»
وای به روزی که خدا نور حیاء رو از کسی که اشتباه مرگبار مرتکب شده پس بگیره،
اینجاست که این حسود تبهکار، از انجام کارهای زشت و ناپسند هیچ ابائی نداره، اصلا براش مهم نیست و در امانت الهی خیانت میکنه و رفتاری از جنس مهربانی از او نخواهی دید.
او دیگه تسلیم نورش نیست، رو به نورش نیست، او رو به تمناهای خودشه و پیروی از شیطان میکنه چرا که شیطان در تایید تمناهای او با او همراه است. این حسود حالا خودش یه پا شیطان تمام عیاری شده که بقول معروف، به شیطان هم چیز یاد میده!!!