Jealous misread, misheard and misunderstood the instructions, and finally made a mistake!
الفبای نورانی، نسخه های نورانی
(کَلّا – حسود، کور خونده! کَلّا ثُمَّ کَلّا!)
برای مشاهده نسخه تصویری (ولاگ) کلیک کنید
برای شنیدن نسخه شنیداری (پادکست) کلیک کنید
«کلّا»:
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«كلَّا: الرَّدْعُ و الزّجْرُ»
«كلّا: حرف ردع و ردّ است براى ابطال قول قائل»
«كَلَّا: ردع و زجر و إبطال لقول القائل، و ذلك نقيض «إي» في الإثبات.»
«كَلَّا: يعنى (هرگز)، كه در رد كردن، راندن و باطل نمودن سخن گوينده است. و اين كلمه يعنى (كلّا) نقطه مقابل و نقيض واژه «إي» است كه در اثبات نمودن و پاسخ مثبت دادن يا پذيرفتن بكار ميرود، مثل «إى و اللّه»- يعنى آرى بخدا سوگند چنين است.»
«كلَّا: حَقّاً»
«معنى كلَّا في المَثَلِ و البَيْتِ: لا، ليس الأمْرُ على ما يقولونَ؛ لا، ليس الأمْرُ على ما تظُنُّونَ»
«كَلَّا: ألَا»
«كلّا: رَدٌّ يَرُدُّ شيئاً، و يُثْبِتُ آخر.»
كَلاّٰ وَ هُوَ رَدٌّ عَلَيْهِمْ!
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
فِي تَفْسِيرِ هَذِهِ اَلْآيَةِ قَالَ:
أَقْبَلَ صَخْرُ بْنُ حَرْبٍ حَتَّى جَلَسَ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ وَ قَالَ
يَا مُحَمَّدُ
هَذَا اَلْأَمْرُ بَعْدَكَ لَنَا أَمْ لِمَنْ
فَقَالَ يَا صَخْرُ
اَلْأَمْرُ مِنْ بَعْدِي لِمَنْ هُوَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى
فَأَنْزَلَ اَللَّهُ تَعَالَى:
عَمَّ يَتَسٰاءَلُونَ عَنِ اَلنَّبَإِ اَلْعَظِيمِ اَلَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ
مِنْهُمُ اَلْمُصَدِّقُ بِوَلاَيَتِهِ وَ خِلاَفَتِهِ
وَ مِنْهُمُ اَلْمُكَذِّبُ بِهِمَا
ثُمَّ قَالَ
كَلاّٰ وَ هُوَ رَدٌّ عَلَيْهِمْ
سَيَعْلَمُونَ خِلاَفَتَهُ بَعْدَكَ أَنَّهَا حَقٌّ
ثُمَّ كَلاّٰ سَيَعْلَمُونَ يَقُولُ يَعْرِفُونَ وَلاَيَتَهُ وَ خِلاَفَتَهُ إِذْ يُسْأَلُونَ عَنْهَا فِي قُبُورِهِمْ
فَلاَ يَبْقَى مَيِّتٌ فِي شَرْقٍ وَ لاَ فِي غَرْبٍ وَ لاَ بَحْرٍ وَ لاَ بَرٍّ
إِلاَّ وَ مُنْكَرٌ وَ نَكِيرٌ يَسْأَلاَنِهِ عَنْ وَلاَيَةِ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بَعْدَ اَلْمَوْتِ
يَقُولاَنِ لِلْمَيِّتِ
مَنْ رَبُّكَ وَ مَا دِينُكَ وَ مَنْ نَبِيُّكَ وَ مَنْ إِمَامُكَ.
امیر المومنین علی عليه السّلام مىگويد كه:
صَخْرُ بْنُ حَرْبٍ (أبو سفيان) به سمت پيغمبر روى آورده؛ و در كنار آن حضرت نشست و گفت:
يا مُحَمَّدُ هَذَا ألأمْرُ بَعْدَكَ لَنَا أوْ لِمَنْ؟
«اى محمّد! پس از تو اين أمر خلافت و حكومت، براى ماست يا براى كيست؟!»
يا صَخْرُ! الأمْرُ بَعْدِى لِمَنْ هُوَ مِنَّى بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى.
فَأنْزَلَ اللهُ: عَمَّ يتَسَآئَلُونَ عَنِ النَّبَأِ الْعَظِيمِ الَّذِى هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ.
«رسول خدا صلّى الله عليه و آله و سلّم گفت:
إى صَخْر!
أمر ولايت، پس از من براى كسى است كه نسبت او با من نسبت هارون است با موسى!
در اين حال خداوند اين آيه را فرستاد كه ترجمهاش اينست:
«از چه چيز با يكديگر گفتگو دارند! از خبر عظيمى است كه در آن اختلاف نظر دارند».
بعضى به ولايت و خلافت او إقرار و اعتراف دارند؛
و برخى ولايت و خلافت او را تكذيب مىكنند؛
سپس خدا مىگويد:
كَلاَّ (نه، چنين نيست) و اين جمله ردّ است بر كلام آنها
سَيَعْلَمُونَ خِلاَفَتَهُ بَعْدَكَ إنَّهَا حَقٌّ
«ثُمَّ كَلاّٰ سَيَعْلَمُونَ»
يقُولُ يعْرِفُونَ خِلاَفَتَهُ وَ وِلاَيَتَهُ إذْ يسْألُونَ عَنْهَا فِى قُبُورِهِمْ
فَلاَ يبْقَى مَيِّتٌ فِى شَرْقٍ وَلاَ غَرْبٍ وَ لاَ فِى بَرٍّ وَ لاَ فِى بَحْرٍ إلاَّ مُنْكِرٌ وَنَكِيرٌ يسْألاَنِهِ عَنْ وَلاَيَةِ أمِيرِالْمُؤمِنِينَ بَعْدَ الْمَوْتِ يقُولاَنِ لِلْمَيِّتِ: مَنْ رَبُّكَ؟ وَ مَا دِيُنكَ؟ وَمَنْ نَبِيُّكَ؟ وَمَنْ إمَامُكَ؟
«ايشان به زودى خواهند دانست كه خلافت او بعد از تو حقّ است؛
و پس از آن أبداً اين چنين نيست كه ولايت نباشد، بلكه به زودى خواهند دانست.
خدا مىگويد:
خلافت او را و ولايت او را مىدانند در وقتى كه در ميان قبرهايشان از آنها سؤال شود.
و هيچ مردهاى نه در مشرق، و نه در مغرب، و نه در خشكى، و نه در دريا، باقى نمىماند مگر آنكه نكير و منكر از ولايت أميرالمؤمنين بعد از مردنش سؤال مىنمايند؛
و به ميّت مىگويند:
پروردگارت كيست؟ دينت چيست؟ پيغمبرت كدام است؟ امامت كدام است؟»
داستان تکراری دیگری، با همان فرمول سریالهای تکراری قبلی!
معضلی بنام آتش حسادت که موضوع سناریو و محتوای این اقدامات خصمانۀ همیشگی، بوده و هست و خواهد بود!
در این سناریوهای تکراری، فقط شخصیتهای قهرمان و ضد قهرمان داستانها هستند که عوض میشوند!
وگرنه فرمول کلی داستان همان تکرار حسادت به نور است!
وقتی که بین اهل نور و اهل حسد بر سرِ «نبأ عظیم» اختلاف پیش میاد «الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ»، داستان تکراری تهمت زدن اهل حسد به اهل نور و صاحبان نور، بار دیگر تکرار میشه و مرور حدیث زیبای علقمه، علم لازم رو به اهل نور میده که نگران تهمتهای ناروا و دروغهایی که نسبت به خودشان از طرف اهل حسادت میشنوند، نباشند و این موضوع، هزاران بار تکرار شده و ریشۀ این رفتار زشت اهل حسد، همین عیب حسد آنهاست نسبت به نور و اهل نور و صاحبان نور و آل محمد ع که مخلوق نورانی بی عیب خدای مهربان هستند و حتی نسبت به خالق نور یعنی خود خدای مهربان، لذا این داستان تهمت بارها و بارها تکرار شده و میشود و خواهد شد!
اینجاست که خدای دانا و حکیم، پس از اینکه اهل حسادت اشتباه مرگبار خودشونو عملی میکنند، اینگونه آنها را مورد خطاب قرار می دهد که حواستون باشه ای حسودانی که دروغ خلق کردید و به نور من تهمت زدید، کور خواندهاید! خیال نکنید که داستان همینجا ختم میشه! نه! و صد البته که نه! «کلّا ثمّ کلّا»! بدانید که بزودی بخوبی خواهید دانست «سیعلمون! سیعلمون!» که چه اشتباه مرگباری را مرتکب شدهاید!
بزودی ماه از پشت ابر خارج می شود!
بزودی اهل حسادت رسوا خواهند شد!
بزودی کتمان کاری عمدی اهل حسادت، رو خواهد شد!
بزودی اهل حسادت تاوان سختی برای این دروغ بزرگ و تهمت و بهتان عظیمی که به مریم (س) زدند پرداخت خواهند نمود!
«وَ بِكُفْرِهِمْ وَ قَوْلِهِمْ عَلى مَرْيَمَ بُهْتاناً عَظِيماً»
و این تاوان و عذاب سخت، آتش دائمی جهنم سوزان خواهد بود!
[سورة النبإ (۷۸): الآيات ۱ الى ۱۶]:
«الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (۳) كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (۴) ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (۵)
كه درباره آن با هم اختلاف دارند.
نه چنان است، به زودى خواهند دانست. باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست.»
كَلاَّ – لا يَفْقَهُونَ!
وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ (179)
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنينَ عَلَى الْقِتالِ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ وَ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفاً مِنَ الَّذينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ (65)
رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوالِفِ وَ طُبِعَ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَفْقَهُونَ (87)
وَ إِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلى بَعْضٍ هَلْ يَراكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ (127)
سَيَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلى مَغانِمَ لِتَأْخُذُوها ذَرُونا نَتَّبِعْكُمْ يُريدُونَ أَنْ يُبَدِّلُوا كَلامَ اللَّهِ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونا كَذلِكُمْ قالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ فَسَيَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنا بَلْ كانُوا لا يَفْقَهُونَ إِلاَّ قَليلاً (15)
لَأَنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً في صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَفْقَهُونَ (13)
ذلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَفْقَهُونَ (3)
هُمُ الَّذينَ يَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنْفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنَّ الْمُنافِقينَ لا يَفْقَهُونَ (7)
«كَلاَّ» 33 بار در آیات قرآن تکرار شده است:
كَلاَّ سَنَكْتُبُ ما يَقُولُ وَ نَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذابِ مَدًّا (79)
كَلاَّ سَيَكْفُرُونَ بِعِبادَتِهِمْ وَ يَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا (82)
لَعَلِّي أَعْمَلُ صالِحاً فيما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (100)
قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ (15)
قالَ كَلاَّ إِنَّ مَعي رَبِّي سَيَهْدينِ (62)
قُلْ أَرُونِيَ الَّذينَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَكاءَ كَلاَّ بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزيزُ الْحَكيمُ (27)
كَلاَّ إِنَّها لَظى (15)
كَلاَّ إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِمَّا يَعْلَمُونَ (39)
كَلاَّ إِنَّهُ كانَ لِآياتِنا عَنيداً (16)
كَلاَّ وَ الْقَمَرِ (32)
كَلاَّ بَلْ لا يَخافُونَ الْآخِرَةَ (53)
كَلاَّ إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
كَلاَّ لا وَزَرَ (11)
كَلاَّ بَلْ تُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ (20)
كَلاَّ إِذا بَلَغَتِ التَّراقِيَ (26)
كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (4)
ثُمَّ كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ (5)
كَلاَّ إِنَّها تَذْكِرَةٌ (11)
كَلاَّ لَمَّا يَقْضِ ما أَمَرَهُ (23)
كَلاَّ بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ (9)
كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الفُجَّارِ لَفي سِجِّينٍ (7)
كَلاَّ بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ (14)
كَلاَّ إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (15)
كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفي عِلِّيِّينَ (18)
كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتيمَ (17)
كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)
كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى (6)
كَلاَّ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ (15)
كَلاَّ لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ (19)
كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (3)
ثُمَّ كَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (4)
كَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقينِ (5)
كَلاَّ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4)