ناتوانی برای اهل نور، بی‌معناست! بهشت جای آدمهای شل و ول نیست! وَ لا تَهِنُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ!

« حُبُّ الْمَالِ يُوهِنُ الدِّينَ وَ يُفْسِدُ الْيَقِينَ‏ » :
دلبستگی به مال بی ارزش ، تو رو از با ارزش یعنی معالم ربانی جدا میکنه!

[اقامه صلات کن و هرگز وهن از اقامه صلات بهت دست نده !]

إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْراً مَنَحَهُ عَقْلًا قَوِيّاً وَ عَمَلًا مُسْتَقِيماً.

+ «مقابله به مثل – احسان – مسالمت – آشتی»:

مَا أَوْهَنَ‏ الدِّينَ كَ [تَرْكِ إِقَامَةِ دَيْنِ اللَّهِ وَ] تَضْيِيعِ الْفَرَائِضِ.

أَعْقَلُ النَّاسِ مَنْ ذَلَّ لِلْحَقِّ فَأَعْطَاهُ مِنْ نَفْسِهِ وَ عَزَّ بِالْحَقِّ فَلَمْ يُهِنْ إِقَامَتَهُ [عَنْ إِقَامَتِهِ‏] وَ حُسْنَ الْعَمَلِ بِهِ‏ .
عاقلترين مردم كسيست كه خوارى كند از براى حقّ پس ببخشد آن را از جانب نفس خود، و عزيز شود بحقّ پس خوار نگرداند بر پاى داشتن آن را و نيكوئى عمل بآن را،

مَنْ لَا يَعْقِلُ يَهُنْ وَ مَنْ يَهُنْ لَا يُوَقَّرْ.
هر كه عاقل نشود خوار شود، و هر كه خوار شود تعظيم و توقير كرده نشود.

لَوْ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نُصْرَةِ الْحَقِّ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ‏ .
اگر پشت نگردانيد از يارى كردن حق ضعيف نگرديد از خوار كردن باطل، يعنى قوى باشيد بر آن و آسان باشد آن بر شما.

مَنْ عَانَدَ الْحَقَّ لَزِمَهُ الْوَهْنُ‏ .
هر كه دشمنى كند با حقّ لازم او باشد ضعف، يعنى ضعف از مقاومت با آن، يا سبكى و خوارى لازم او باشد و از او جدا نشود.

ثَلَاثٌ يُمْتَحَنُ بِهَا عُقُولُ الرِّجَالِ هُنَّ الْمَالُ وَ الْوَلَايَةُ وَ الْمُصِيبَةُ .
سه چيز است كه آزمايش كرده مى‏شود به آنها عقلهاى مردان، و آنها مال است و حكومت و مصيبت.

چه بسيارست كه كسى عاقل مى‏نمايد و آنچه ميكند موافق عقل است و چون مال بهم رساند تغيير وضع و سلوك كند و مرتكب محرّمات گردد و مشغول بملاهى و ملاعب شود، و همچنين بسيار عاقلى باشد كه چون بحكومت برسد مغرور شود بآن و دست از عقل بردارد و هر چه خواهد بكند، و همچنين بسا عاقلى باشد كه همين كه مصيبتى وارد شود بر او صبر نكند بر آن و قلق و اضطراب و، انواع سبكيها كه از بى عقلى ناشى شود از او ظاهر شود، پس هر عاقلى كه در اين سه حالت عقل او ثابت و پابرجا باشد عقل او كامل است و نقصى ندارد.

إِذَا خِفْتَ صُعُوبَةَ أَمْرٍ فَاصْعُبْ لَهُ يَذُلَّ لَكَ وَ خَادِعِ الزَّمَانَ عَنْ أَحْدَاثِهِ تَهُنْ عَلَيْكَ‏.
هرگاه بترسى از سختى امرى پس سختى كن از براى آن سهل مى‌‏شود از براى تو، و مكر كن با روزگار از مصيبتهاى آن سهل مى‌‏گردند بر تو،

اشْتِغَالُ النَّفْسِ بِمَا لَا يَصْحَبُهَا بَعْدَ الْمَوْتِ مِنْ أَكْثَرِ [أَكْبَرِ] الْوَهْنِ‏.
مشغول شدن نفس به آن چه همراه او نباشد پس از مرگ از بيشترين ضعف عمل است يعنى ضعف عملى بيش از آن نباشد و در بعضى نسختها «اكبر» بباء يك نقطه زير واقع شده و بنا بر اين معنى اين است كه از بزرگترين ضعف عمل است و ضعف عملى بزرگتر از آن نباشد.

الْإِكْثَارُ يُزِلُّ الْحَكِيمَ وَ يَمَلُّ الْحَلِيمَ فَلَا تُكْثِرْ فَتُضْجِرْ وَ تُفَرِّطْ [وَ لَا تُفَرِّطْ] فَتُهَنْ‏ .
بسيار گوئى مى‏‌لغزاند حكيم را و ملول مى‌‏سازد حليم را،
پس بسيار مگو كه دلگير كنى و كوتاهى مكن كه خوار شوى،

مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ لَمْ يُهِنْهَا بِالْمَعْصِيَةِ.
هر كه گرامى باشد بر او نفس او خوار نگرداند آن را بنافرمانى حقّ تعالى، يعنى نگذارد كه نافرمانى كند و بسبب آن خوار گردد.

مَنْ عَرَفَ قَدْرَ نَفْسِهِ لَمْ يُهِنْهَا بِالْفَانِيَاتِ‏.
هر كه بشناسد قدر نفس خود را خوار نگرداند آنرا بمطالب فانى شونده.

جَازِ بِالْحَسَنَةِ وَ تَجَاوَزْ عَنِ السَّيِّئَةِ مَا لَمْ يَكُنْ ثَلْماً فِي الدِّينِ أَوْ وَهْناً فِي سُلْطَانِ الْإِسْلَامِ‏.
پاداش بده بعوض نيكوئى را يعنى نيكوئى كن بعوض نيكوئى، و در گذر از گناه ما دام كه نبوده باشد رخنه در دين يا سستيى در سلطان اسلام يعنى پادشاه اسلام يا تسلط و غلبه اسلام. يعنى از گناه مردم در گذر مگر اين كه در گذشتن از آن باعث رخنه در دين يا سستى سلطان اسلام شود كه در آن وقت در گذشتن خوب نيست و بايد كه جزاى گناه بعمل آيد.

إِنِ افْتَقَرَ قَنَطَ وَ وَهَنَ‏.
اگر درويش گردد نوميد گردد و ضعيف شود يعنى نوميد گردد از فضل خدا و ضعيف و ناتوان گردد در كردن طاعات و عبادات.

حُبُّ الْمَالِ يُوهِنُ الدِّينَ وَ يُفْسِدُ الْيَقِينَ‏.
دوستى مال سست ميكند دين را، و فاسد ميكند يقين را.

إِيَّاكَ وَ مُشَاوَرَةَ النِّسَاءِ فَإِنَّ رَأْيَهُنَّ إِلَى أَفْنٍ وَ عَزْمَهُنَّ إِلَى وَهْنٍ وَ اكْفُفْ عَلَيْهِنَّ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ فَحِجَابُكَ لَهُنَّ خَيْرٌ مِنَ الِارْتِيَابِ بِهِنَّ وَ لَيْسَ خُرُوجُهُنَّ بِشَرٍّ مِنْ إِدْخَالِكَ مَنْ لَا يُوثَقُ [لَا تَثِقُ‏] بِهِ عَلَيْهِنَّ وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا يَعْرِفْنَ [يعرفهن‏] غَيْرَكَ فَافْعَلْ‏ .
بپرهيز از مشورت كردن با زنان پس بدرستى كه رأى ايشان بسوى ضعف است، و عزم ايشان بسوى سستى، و بازدار بر ايشان از ديدن ايشان پس حجاب تو ايشان را بهتر است از شكّ زده شدن بايشان، و نيست بيرون رفتن ايشان بدتر از داخل كردن تو بر ايشان كسى را كه اعتمادى نباشد باو بر ايشان، و اگر توانى كه چنين كنى كه نشناسند ايشان غير تو را پس بكن،

 وَجَدْتُ الْمُسَالَمَةَ مَا لَمْ يَكُنْ وَهْنٌ فِي الْإِسْلَامِ أَنْجَعُ مِنَ الْقِتَالِ‏ .
يافته‏ام من آشتى را ما دام كه نباشد سستيى در اسلام سودمندتر از جنگ، غرض تحريص بر صلح و آشتيست با مردم و ترجيح آن بر قتال و جدال مگر اين كه باعث سستى و ضعفى گردد در اسلام كه در آن وقت قتال و جدال بايد.

أَوْهَنُ الْأَعْدَاءِ كَيْداً مَنْ أَظْهَرَ عَدَاوَتَهُ‏ .
سست‏ترين دشمنان از روى مكر كسى است كه ظاهر كند دشمنى خود را، زيرا كه اظهار دشمنى كسى باعث اين مى‌‏شود كه آن كس در حذر باشد از او و بآسانى مكرى باو نتواند كرد، و ايضا نزد هر كس بدى او را گويد چون دانند كه با او دشمن است قبول نكنند و از آن راه نيز ضررى باو نتواند رسانيد.