«عثر» + «اقرضهم من عرضک»:
فضیلت و مزیت و مروت و فتوت و 1000 واژه مترادف دیگه برای نور ولایت اینه که:
به خطای خطاکار کاری نداشته باشی و عملا بهش نور ولایت رو یاد بدهی تا بتونه با الگو گرفتن عملی از تو، متوجه بشه که نور ولایت چه فرایند شیرین و مهم و با ارزشی است.
«أَفْضَلُ الْفَضَائِلِ صِلَةُ الْهَاجِرِ وَ إِينَاسُ النَّافِرِ وَ الْأَخْذُ بِيَدِ الْعَاثِرِ»
«نِظَامُ الْفُتُوَّةِ احْتِمَالُ عَثَرَاتِ الْإِخْوَانِ وَ حُسْنُ تَعَهُّدَاتِ الْجِيرَانِ»
«مُرُوَّةُ الرَّجُلِ فِي احْتِمَالِ [احْتِمَالِهِ‏] عَثَرَاتِ إِخْوَانِهِ»
اما این کار سختیه و یه قلبی میخواد که حسادتو گذاشته باشه کنار و راضی به تمام تقدیرات ذات اقدس الهی شده باشه:
«أَيْنَ الْقُلُوبُ الَّتِي وُهِبَتْ لِلَّهِ وَ عُوقِدَتْ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ»
پس تا میتونی باید حواست به حالت حسادت قلبیت باشه:
«حَارِبُوا هَذِهِ الْقُلُوبَ فَإِنَّهَا سَرِيعَةُ الْعِثَارِ»
اگه حواست به بدجنسی‌ها و حسادتهای قلبت نباشه، این سیئه زود کار دستت میده!
 عبارت «سَرِيعَةُ الْعِثَارِ» ویژگی مهم حسادت رو داره گوشزد میکنه،
که اگه چشم از محاسبه قلبت برداری، حسد فوری زمینت میزنه.
اگه نور و ظلمت قلبتو بفهمی و حواست بهش باشه، بخوبی و با کمک و اشارۀ این نور هدایت و ولایت، راهتو پیدا میکنی:
«نَاظِرُ قَلْبِ اللَّبِيبِ بِهِ يُبْصِرُ رُشْدَهُ وَ يَعْرِفُ غَوْرَهُ وَ نَجْدَهُ»
وقتی که خیلی دقیق نگاه کنی، حسادت پنهان در زوایا و گوشه‌های مخفی قلبتو در دل شرایط عرضه آیات، میتونی بخوبی ببینی و بفهمی که چقدر بدجنس هستی!
«تَكَادُ ضَمَائِرُ الْقُلُوبِ تَطَّلِعُ عَلَى سَرَائِرِ الْعُيُوبِ»
این بدجنسی کردنها «خَوَاطِرَ سُوءٍ» همون حسادت وامونده است:
«إِنَّ لِلْقُلُوبِ خَوَاطِرَ سُوءٍ وَ الْعُقُولُ تَزْجُرُ مِنْهَا»
که باید با یاد نور معالم ربانی، یعنی عقل نور علی نور شده، جلوی این حسادتو بگیری و غیر فعالش کنی و مسدودش کنی و درناژش کنی، ان شاء الله تعالی.
واژۀ عقل، از این عبارت گرفته شده: «تعقیل النبات»:
یعنی چیزی است که باید به نور ولایت پیوند بخوره تا خوب کار کنه و وقتی پیوند خورد، کارش اینه که پای حسادتو میبنده
و اسم کاری که عقل میکنه رو روی طنابی که پای شتر رو میبندند و از حرکت باز میدارند گذاشته‌اند
و به این طناب میگن عقال.
دنیای ناپیدای درون ما چیز عجیبی است که هزار اسم برایش گذاشتن:
قلب، نفس، باطن، عقل، فکر، هوی و …
ویژگی مهم این قلب اینه که هر چی ببینه، هوس میکنه و میخواد،
به همین دلیل یکی از اسامی‌اش هوی است:
«إِنَّ هَذِهِ الْقُلُوبَ تُمَلُّ كَمَا تُمَلُّ الْأَبْدَانُ فَابْتَغُوا لَهَا طَرَائِفَ الْحِكَمِ»
شنیدی میگن دلم هواتو کرده؟! یعنی دلم تو رو میخواد!
سعی کن از روی قبض و بسط قلبت بفهمی چیزایی رو که هوس میکنی خوب‌اند یا بد!
از نور و ظلمت قلبت باید خوب و بد رو تشخیص بدهی.
قلبت وقتی به نور حکمت شارژ میشه، سبک میشی و آرامش، وجودتو میگیره
و وقتی حسادت فرمان قلبتو بدست میگیره، تاریک و ظلمانی، غضب آلود و ترش و بیخود میشی!
از همین علائم قلبت، مثل روز روشن یا شب تاریک، میتونی بفهمی، الآن کی داره توی قلبت حکومت میکنه! خدا یا شیطان! آل محمد ع یا غیر آل محمد ع! ولایت یا حسادت!
پس میل قلبی‌ات به هر سوئی باشه، قلبت همون رنگ و بو رو به خودش میگیره و این کار قبض و بسط نور قلبتو، خدای مهربان برای تو جهت اطلاعت انجام میده که این فکری که تو ذهنته یا حرفی که زدی و یا کاری که کردی، بوی بهشت میده یا بوی جهنم.
کارهای از روی حسادت بوی جهنم میده و کارهای از روی نور ولایت، بوی بهشت میده!
کافیه یه ذره نسبت به تقدیرات خدا ناراضی بشی،
فورا قلبت تاریک میشه و این علامت خداست به صاحب قلب سلیم
که چرا نسبت به این تقدیری که به صلاح توست و من مقدر کردم، کراهت نشون میدی
«فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُكْرِهَ عَمِيَ»
مگه کوری نمیبینی این به صلاح توست، نه اونیکه خودت خیال میکنی:
«إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَ كَرَاهَةً وَ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً
فَأْتُوهَا مِنْ إِقْبَالِهَا وَ شَهْوَتِهَا فَإِنَّ الْقَلْبَ إِذَا أُكْرِهَ عَمِيَ»
کور بشه چشمی که فرق روز و شب رو نتونه تشخیص بده!
قلبی که نوسان نورانیتشو نفهمه، قلب مفید نیست.
قلب سلیم همیشه بهت راستشو میگه:
«لَا يَصْدُرُ عَنِ الْقَلْبِ السَّلِيمِ إِلَّا الْمَعْنَى الْمُسْتَقِيمُ»
پس قدر این قلب رو بدون.
خدا باید خیلی دوستت داشته باشه که یه همچین قلبی بهت عنایت کرده:
«إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ سُبْحَانَهُ عَبْداً رَزَقَهُ قَلْباً سَلِيماً وَ خُلُقاً قَوِيماً»
ارزش و اهمیت هر کسی به قلبشه:
«الرَّجُلُ بِجَنَانِهِ»
که چقدر متوجه هشدارهای ولیّ خدا در ملکوت قلبش میشه یا نمیشه!
چقدر مواظب و مراقب حالاتش هست!
اهل محاسبه نفس هست یا بیخیالشه!
این قلب توست که مواظب بدن توست:
«الصَّدْرُ رَقِيبُ الْبَدَنِ»
پس خیلی مراقبش باش! کافیه همیشه گوشۀ چشمت گنبد امام رضا ع رو داشته باشی:
«لَحْظُ الْإِنْسَانِ رَائِدُ قَلْبِهِ»
+ «لحظ»

امام على عليه السلام:
لا يَصدُرُ عنِ القَلبِ السَّليمِ إلّا المَعنى‏ المُستَقيمُ.
از دل سالم، جز معنا [و رفتار] راست و درست سر نمى‌‏زند.

امام على عليه السلام:
إذا أحَبَّ اللَّهُ عَبداً رَزَقَهُ قَلباً سَليماً و خُلُقاً قَويماً.
هر گاه خداوند بنده‌‏اى را دوست داشته باشد، دلى سالم و خُلقى نيك و درست روزيش فرمايد.

این وایت‌بورد قلب توست که اشارات لیزر نورانی عالَم بالا رو قراره نشونت بده: 
«الْقَلْبُ مُصْحَفُ الْفِكْرِ»
 + «قرأ – قرائت»
پس خیلی مراقبش باش که پاک و طیب و طاهر از عیب حسادت باشه
وگرنه سهو قلب، کاراتو خراب میکنه.
قلب ناپاک حسود جایگاه مناسبی برای اخذ نطفه‌های علمی صاحبان نور نیست.
خوشا به حال کسی که حسادتشو بذاره کنار:
«طُوبَى لِمَنْ خَلَا مِنَ الْغِلِّ صَدْرُهُ وَ سَلِمَ مِنَ الْغِشِّ قَلْبُهُ»
«طَهِّرُوا قُلُوبَكُمْ مِنْ دَرَنِ السَّيِّئَاتِ تُضَاعَفْ لَكُمُ الْحَسَنَاتُ»
«قُلُوبُ الْعِبَادِ الطَّاهِرَةُ مَوَاضِعُ نَظَرِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ فَمَنْ طَهَّرَ قَلْبَهُ نَظَرَ إِلَيْهِ»
«مَنْ عَرَّى مِنَ الشَّرِّ قَلْبَهُ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ وَ صَدَقَ يَقِينُهُ»
اگه قلبتو از ناپاکی حسادت سالم نگه داری، یهو از آب چشمه زمزم توی قلبت شُرّی میکنه میریزه!
[عثر – لقط]
«الْقَلْبُ يَنْبُوعُ الْحِكْمَةِ وَ الْأُذُنُ مَغِيضُهَا»
و خودت متوجه نمیشی، چرا و چجوری و کی، اما یهو می‌فهمی قلبت نورانی شده!
و این پیدا کردن سر نخ نورانی علم، دست خودت نیست، و بهت عنایت میشه، و این همون قلب دیمه است که آبیاریش دست ابرهای آسمان معالم ربانی قلب توست و واژه های زیبای عذی و سحح و عثر و لقط و صور … اینو به ما یاد دادند که داستان فرایند نور ولایت، چگونه داستانی است.
چه چیز عجیبیه این قلب ما و چه دنیای ناشناخته‌ای درون خود داریم که یکی یکی در دل شرایط و حوادث، دستمون برای خودمون رو میشه که چقدر بدجنس و حسودیم و اگه دستمون توی دست صاحبان نور در مُلک و مَلکوت قرار نگیره، چه بلایی سرمون میاد: