حدیث بسیار مهم و زیبا برای بحث تخفیف:
[چند درصد تخفیف؟!]:
قراره 90 درصد تخفیف بدهند اما 10 درصد رو باید بپردازی تا از صواب 100 درصد بهره مند شوی !!! اما مفت چیزی به کسی نمیدن البته این در مرحله «آیاتی» است چون در مرحله «رسلی» واقعا علوم ربانی را مفت سر راه ما قرار می دهند «قل لا اسئلکم علیه من اجر الا المودة فی القربی».
انگاری علم مفتی داده میشه و در عمل هم 90 درصد تخفیف داده میشه و عمل صالح رو هم ده برابر از تو میخرند ! حالا کیه که اهل تجارت پر سود نباشه !!! انگاری به شوخی باید گفت در این معامله واقعا- اعوذ بالله- سر خدا کلاه میره ها !!!
« كَيْفَ لَمْ يَسْأَلْهُ التَّخْفِيفَ عَنْ أُمَّتِهِ »
این سوال همه ماهاست !!!
جواب : « أَرَادَ ص أَنْ يُحَصِّلَ لِأُمَّتِهِ التَّخْفِيفَ مَعَ أَجْرِ خَمْسِينَ صَلَاةً »
هم تخفیف باشه و هم اینکه همون جنس اصلی رو بخری !
دیدی میری یه لباس بخری فروشنده دو تا مثل هم نشون میده یکی اصلی نیست و ارزانتره و دیگری اصلیه و گرانتر ، تو اصلی رو میخوای اما چک و چونه میزنی همونو تخفیف بگیری و بخری
« إِنَّهَا خَمْسٌ بِخَمْسِينَ‏ » !
اصلا روی کالای غیر اصل و قلابی بحث نمی کنی ، خریدار اصلی هستی در ضمن چونه هم می زنی !!!
« عَنْ زَيْدِ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ:
سَأَلْتُ أَبِي سَيِّدَ الْعَابِدِينَ ع فَقُلْتُ لَهُ يَا أَبَتِ أَخْبِرْنِي عَنْ جَدِّنَا رَسُولِ اللَّهِ ص لَمَّا عُرِجَ بِهِ إِلَى السَّمَاءِ وَ أَمَرَهُ رَبُّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِخَمْسِينَ صَلَاةً كَيْفَ لَمْ يَسْأَلْهُ التَّخْفِيفَ عَنْ أُمَّتِهِ حَتَّى قَالَ لَهُ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ ع ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ‏ فَاسْأَلِ التَّخْفِيفَ‏ فَإِنَّ أُمَّتَكَ لَا تُطِيقُ ذَلِكَ
فَقَالَ يَا بُنَيَّ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ لَا يَقْتَرِحُ‏ عَلَى رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا يُرَاجِعُهُ فِي شَيْ‏ءٍ يَأْمُرُهُ بِهِ فَلَمَّا سَأَلَهُ مُوسَى ع ذَلِكَ فَكَانَ شَفِيعاً لِأُمَّتِهِ إِلَيْهِ لَمْ يَجُزْ لَهُ رَدُّ شَفَاعَةِ أَخِيهِ مُوسَى فَرَجَعَ إِلَى رَبِّهِ فَسَأَلَهُ التَّخْفِيفَ إِلَى أَنْ رَدَّهَا إِلَى خَمْسِ صَلَوَاتٍ
قَالَ قُلْتُ لَهُ يَا أَبَتِ فَلِمَ لَا يَرْجِعُ إِلَى رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ وَ يَسْأَلُهُ التَّخْفِيفَ عَنْ خَمْسِ صَلَوَاتٍ وَ قَدْ سَأَلَهُ مُوسَى ع أَنْ يَرْجِعَ إِلَى رَبِّهِ وَ يَسْأَلَهُ التَّخْفِيفَ
فَقَالَ يَا بُنَيَّ أَرَادَ ص أَنْ يُحَصِّلَ لِأُمَّتِهِ التَّخْفِيفَ مَعَ أَجْرِ خَمْسِينَ صَلَاةً يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها أَ لَا تَرَى أَنَّهُ ص لَمَّا هَبَطَ إِلَى الْأَرْضِ نَزَلَ عَلَيْهِ جَبْرَئِيلُ ع فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ إِنَّ رَبَّكَ يُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ يَقُولُ إِنَّهَا خَمْسٌ بِخَمْسِينَ‏ ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ
قَالَ فَقُلْتُ لَهُ يَا أَبَتِ أَ لَيْسَ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ لَا يُوصَفُ بِمَكَانٍ ؟
قَالَ تَعَالَى اللَّهُ عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً
قُلْتُ فَمَا مَعْنَى قَوْلِ مُوسَى ع لِرَسُولِ اللَّهِ ص ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ
فَقَالَ مَعْنَاهُ مَعْنَى قَوْلِ إِبْرَاهِيمَ ع‏ إِنِّي ذاهِبٌ إِلى‏ رَبِّي سَيَهْدِينِ‏ وَ مَعْنَى قَوْلِ مُوسَى ع‏ وَ عَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضى‏ وَ مَعْنَى قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ: فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ‏ يَعْنِي حُجُّوا إِلَى بَيْتِ اللَّهِ
يَا بُنَيَّ إِنَّ الْكَعْبَةَ بَيْتُ اللَّهِ تَعَالَى فَمَنْ حَجَّ بَيْتَ اللَّهِ فَقَدْ قَصَدَ إِلَى اللَّهِ وَ الْمَسَاجِدُ بُيُوتُ اللَّهِ فَمَنْ سَعَى إِلَيْهَا فَقَدْ سَعَى إِلَى اللَّهِ وَ قَصَدَ إِلَيْهِ وَ الْمُصَلِّي مَا دَامَ فِي صَلَاتِهِ فَهُوَ وَاقِفٌ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ جَلَّ جَلَالُهُ وَ أَهْلُ مَوْقِفِ عَرَفَاتٍ هُمْ وُقُوفٌ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِقَاعاً فِي سَمَاوَاتِهِ فَمَنْ عُرِجَ بِهِ إِلَى بُقْعَةٍ مِنْهَا فَقَدْ عُرِجَ بِهِ إِلَيْهِ أَ لَا تَسْمَعُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ‏ تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ‏ وَ يَقُولُ فِي قِصَّةِ عِيسَى ع‏ بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ‏ وَ يَقُولُ عَزَّ وَ جَلَّ: إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ‏. »
زيد بن على عليه السّلام نقل كرده كه گفت:
محضر پدرم سيّد العابدين عليه السّلام عرض كردم: پدر، مرا از جدّمان رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله خبر ده وقتى حضرتش را به آسمان بردند و پروردگارش عزّ و جلّ او را مأمور به پنجاه نماز فرمود چرا از پروردگار تقاضا نكرد كه اين نمازها را براى امّتش كاهش دهد مگر موقعى كه موسى بن عمران به حضرتش عرض كرد: از خداى متعال بخواه كه آنها را كاهش دهد چه آن كه ايشان طاقت آن را ندارند؟
حضرت فرمودند: فرزندم، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله ابتداء و بدون تقاضاى كسى از پروردگارش درخواستى نمى‏‌فرمود و نسبت به تكليفى كه به آن امر مى‌‏شد خواستار تجديد نظر در آن نمى‌‏گشت منتهى وقتى موسى عليه السّلام از آن جناب خواست كه حقّ تعالى متقاضى تخفيف گردد و بدين ترتيب شفيع اين امّت گرديد حضرت نتوانست شفاعت وى را ناديده گيرد لذا به پروردگارش رجوع كرد و از ساحت ربوبى تقاضاى تخفيف نموده و خواستار شد كه پنجاه نماز به پنج تا كاهش يابد.
زيد مى‏‌فرمايد:
محضر امام عليه السّلام عرض كردم: پدر، چرا رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله به پروردگار عزّ و جلّ رجوع نكرد و از او نخواست كه پنج نماز را تخفيف بدهد با اين كه جناب موسى عليه السّلام از حضرتش درخواست تقاضاى اين تخفيف را نمود؟
حضرت فرمودند: پسرم، نبىّ اكرم صلّى اللَّه عليه و آله خواسته‌‏اش اين بود كه در عين حاصل‏ شدن تخفيف، اجر پنجاه نماز نصيب امّت بشود و اين عملى نمى‌‏شد مگر به اين كه امّت پنج نماز را در شبانه روز بخوانند تا به مقتضاى فرموده حقّ عزّ و جلّ: مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها (كسى كه يك عمل نيك بجا آورده ده برابر اجر به وى داده مى‌‏شود) ثواب پنجاه نماز عائدشان بشود لذا بعد از حصول تخفيف اوّل و كاهش يافتن پنجاه نماز به پنج نماز ديگر جا نداشت كه حضرت از حقّ تعالى خواستار كاهش بعدى و تخفيف دوّم بشود و شاهد بر اين گفتار آن است كه: وقتى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله از معراج به زمين آمدند جبرئيل عليه السّلام محضر مباركش عرضه داشت: پروردگارت سلام رسانده و مى‌‏فرمايد اين پنج نماز به جاى آن پنجاه تا و ثواب آن به جاى ثواب آنها چه آن كه غرض من اين بود كه ثواب پنجاه نماز را به بندگانم بدهم حال كه تعداد آنها به پنج نماز كاهش يافته غرضم تغيير نكرده و تبديل نشده و همچنان به قوّه خود باقى است و چون بندگان به اين ثواب محتاج هستند و از طرفى طاقت آوردن پنجاه نماز را ندارند من به آنها ظلم و ستم نكرده بلكه با آوردن پنج نماز همان ثواب پنجاه تا را به ايشان مى‏‌دهم.
زيد مى‌‏فرمايد: محضر امام عليه السّلام عرضه داشتم:
پدر، مگر نه اين است كه حقّ تعالى موصوف به مكان نمى‏‌شود؟
حضرت فرمودند: بلى، خدا منزّه است از اين اوصاف.
عرض كردم: پس معناى كلام جناب موسى عليه السّلام به رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله كه عرض كرد: به سوى پروردگارت برگرد، چيست؟
حضرت فرمودند: معناى آن معناى كلمات ذيل مى‏‌باشد:
الف: جناب ابراهيم عليه السّلام فرمود: من به سوى پروردگارم رفته و به زودى او مرا راهنمايى مى‏‌كند.
ب: جناب موسى فرمود: تعجيل كردم به سوى تو اى پروردگار تا خشنود شوى.
ج: حقّ عزّ و جلّ مى‏‌فرمايد: پس به سوى خدا بگريزيد يعنى قصد بيت اللَّه نماييد، فرزندم كعبه بيت اللَّه است، پس كسى كه قصد بيت اللَّه را نمايد در واقع قصد خدا را نموده چنانچه مساجد بيوت اللَّه هستند و هر كسى كه به سوى مساجد رود در حقيقت به سوى خدا رفته است و نماز گذار مادامى كه در نماز است در مقابل خدا جلّ جلاله ايستاده و كسانى كه در عرفات وقوف مى‏‌كنند حقيقتا در مقابل خداى عزّ و جلّ واقف هستند و خداى متعال در آسمان‏ها بقاع و امكنه‌‏اى دارد و كسى كه به يكى از اين بقاع عروج كند، به سوى حقّ تعالى عروج نموده و شاهد بر اين گفتار فرموده خداوند عزّ و جلّ است كه مى‏‌فرمايد: فرشتگان و روح به سوى خدا بالا مى‌‏روند.
د: خداوند در بيان قصه عيسى عليه السّلام مى‌‏فرمايد: بلكه او را خداوند به سوى خودش بالا برد.
ه: و نيز خداوند عزّ و جلّ مى‏‌فرمايد: به سوى خدا كلمه نيكوى توحيد بالا رود و عمل نيك خالص آن را بالا مى‏‌برد.