HOW TO PREPARE YOUR HEART
TO RECEIVE FROM THE LIGHT?
«حرث» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«مِحْراثُ النَّار»
«مِحْرَث: كفگيرى كه با آن آتش را بهم مىزنند.»
«انبر زغال، منقاش، موچین»
+ «حرک – المِحْرَاكُ: المحراث الذي يحرك به النار»
«زَرَعَ الْحَرَّاثُ الْأَرْضَ: حَرَثَهَا لِلزّرَاعَةِ»
+ «زرع»
+ «فلح»
«المحراث: خشبة تحرّك بها النار أو التنّور»
«مِحْراثُ النَّار: مِسْحَاتُها التي تحرك بها النار»
«الحَرْثُ: إشعال النار»
«حَرَثْتُ النّار: آتش را افروختم.»
«حَرَثَ الأَمْرَ: بياد آن امر افتاد و برانگيخته شد.» + «ذکر الله»
+ «سخا»
«احْرُثِ القرآن: قرآن را زياد تلاوت كن.»
«احْرُثوا هذا القرآن»
«الحَرْث: تفتيش الكتاب و تدبُّره»
«الحَرْثُ: التَّفَقُّهُ»
«الحرثُ: المَحَجَّةُ المكدودة بالحوافر»
+ «عبد – تعبید الطریق»
+ «حبک: نشخوار علمی»
+ «درس»
+ «بلو – تجربه‌ی نورانی!»
«حَرَثَ ناقته: شترش را زياد راند.»
مفهوم: «بلوغ المحصول من الزرع و تحصيل النتيجة منه»
«مِحْراث الحرْب: ما يُهَيِّجُها.»
«الحَرْث: الجِماع الكثير»
«رَجُلٌ حُرَثَةٌ: كثيرُ الأكلِ»
«حرث الرجل المال: جمعه»
«حرث المال: جمع المال»
«الحُرثة: الفُرضة التي في طَرْف القوسِ للْوَتَرِ» + «فرض»
«رجل فَارِضٌ»: مردى بصير و آگاه به حكم فرائض دينى است که کلامش و اعمال و رفتارش بر قلوب تاثیر گذار است! + «عمل صالح»
«احْرُثْ لآخِرَتِكَ: أَي اعْمَلْ لَهَا»
«الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ حَرْثُ الْآخِرَةِ»
«يَا أَبَا ذَرٍّ حَرْثُ الْآخِرَةِ الْعَمَلُ الصَّالِحُ وَ حَرْثُ الدُّنْيَا الْمَالُ وَ الْبَنُونَ»
خاصیت عمل صالح این است که حتما تاثیر گذار خواهد بود و این امر اجتناب ناپذیر است!
«ثَوَابَ التَّسْبِيحَةِ يَبْقَى وَ مُلْكَ سُلَيْمَانَ يَفْنَى»
یک عمل صالح قبول بشه کار تمامه!
«لَتَسْبِيحَةٌ وَاحِدَةٌ يَقْبَلُهَا اللَّهُ تَعَالَى خَيْرٌ مِمَّا أُوتِيَ آلُ دَاوُدَ»
یاد صاحبان نور، مثل همان کفگیری میماند که نور تنور قلب را شعله ور نموده و شوق به عمل را ایجاد می‌کند و در اطرافیان نیز تاثیر مثبت خود را ظاهر می‌نماید. و موجب جمع و کسب خیرات زیادی می‌شود و اثر شوق‌آوری مضاعف برای خود و دیگران نیز دارد.
(دیدی یکی خوشمزه خوشمزه غذا میخوره، هم خودش لذت میبره، هم دوروپریهاش به شوق میآن!)
«الْحَرْثُ: إلقاء البذر في الأرض و تهيّؤها للزرع،
و يسمّى الْمَحْرُوثُ حرثا،
حَرْث يعنى پاشاندن بذر در زمين و آماده كردن زمين براى كشت و زرع،
خود زمين و زراعت را هم حرث گويند.»
حَرْثَ الْآخِرَةِ – حَرْثَ الدُّنْيا
تلاش برای رسیدن به تمناها میشه حرث الدنیا!
تلاش برای عمل به نور تقدیرات و درناژ عیب حسد،
و اصلاح و تربیت شدن قلب، میشه حرث الآخرة!
مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ
وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها
وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ
[سورة الشورى (۴۲): الآيات ۱۶ الى ۲۰]
وَ الَّذِينَ يُحَاجُّونَ فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما اسْتُجِيبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ داحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ
وَ عَلَيْهِمْ غَضَبٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ (۱۶)
و كسانى كه درباره خدا پس از اجابت [دعوت] او به مجادله مىپردازند،
حجّتشان پيش پروردگارشان باطل است،
و خشمى [از خدا] برايشان است و براى آنان عذابى سخت خواهد بود.
اللَّهُ الَّذِي أَنْزَلَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِيزانَ وَ ما يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ (۱۷)
خدا همان كسى است كه كتاب و وسيله سنجش را به حق فرود آورد،
و تو چه مىدانى شايد رستاخيز نزديك باشد.
يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِها
وَ الَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ يَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ
أَلا إِنَّ الَّذِينَ يُمارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلالٍ بَعِيدٍ (۱۸)
كسانى كه به آن ايمان ندارند شتابزده آن را مىخواهند،
و كسانى كه ايمان آوردهاند، از آن هراسناكند و مىدانند كه آن حقّ است.
بدان كه آنان كه در مورد قيامت ترديد مىورزند، قطعاً در گمراهى دور و درازىاند.
اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ (۱۹)
خدا نسبت به بندگانش مهربان است:
هر كه را بخواهد روزى مىدهد و اوست نيرومند غالب.
مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ
وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها
وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ (۲۰)
كسى كه كِشت آخرت بخواهد، براى وى در كِشتهاش مىافزاييم،
و كسى كه كِشت اين دنيا را بخواهد به او از آن مىدهيم و[لى] در آخرت او را نصيبى نيست.
الحرث معرفة الامام بالنورانیة
حرث: «مَعْرِفَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع»
صاحبان نور، زمینه علمی معرفت به ولایت آل محمد ع را فراهم می‌نماید.
+ «الْحَرْثُ الذُّرِّيَّةُ»
حسود خواهان نابودی این ذریه‌ی نورانی است! «وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ».
امام صادق علیه السلام:
«… قُلْتُ:
مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ
قَالَ:
مَعْرِفَةَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْأَئِمَّةِ ع
نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ
قَالَ:
نَزِيدُهُ مِنْهَا قَالَ يَسْتَوْفِي نَصِيبَهُ مِنْ دَوْلَتِهِمْ
وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ
قَالَ لَيْسَ لَهُ فِي دَوْلَةِ الْحَقِّ مَعَ الْقَائِمِ نَصِيبٌ.»
ابوبصیر گوید:
… عرضكردم:
«هر كس كشت آخرت خواهد؟»
فرمود:
يعني معرفت امير المومنين عليه السلام و ائمه
«در كشتش بيفزاييم»
فرمود:
يعني معرفتش را بيفزاييم، تا بهره خود را از دولت ائمه دريافت كند.
«و هر كه كشت دنيا خواهد، از دنيا به او دهيم و در آخرت او را بهره‌يي نيست.»
فرمود:
يعني براي او از دولت حق با امام قائم بهره‌يي نيست.
+ «کرّت و رجعت: جبال رضوی!»
وَ إِذا تَوَلَّى سَعى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ
[سورة البقرة (۲): الآيات ۲۰۴ الى ۲۰۵]
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يُشْهِدُ اللَّهَ عَلى ما فِي قَلْبِهِ
وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصامِ (۲۰۴)
و از ميان مردم كسى است كه در زندگى اين دنيا سخنش تو را به تعجّب وامىدارد،
و خدا را بر آنچه در دل دارد گواه مىگيرد، و حال آنكه او سختترين دشمنان است.
وَ إِذا تَوَلَّى سَعى فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ
وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ (۲۰۵)
و چون برگردد [يا رياستى يابد] كوشش مىكند كه در زمين فساد نمايد و كشت و نسل را نابود سازد،
و خداوند تباهكارى را دوست ندارد.
حسود، با اشتباه مرگبارش، همه‌ی داشته‌هاشو از دست میده!
+ «حبط عمل»
[سورة آلعمران (۳): الآيات ۱۱۶ الى ۱۱۷]
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً
وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (۱۱۶)
كسانى كه كفر ورزيدند، هرگز اموالشان و اولادشان چيزى [از عذاب خدا] را از آنان دفع نخواهد كرد،
و آنان اهل آتشند و در آن جاودانه خواهند بود.
مَثَلُ ما يُنْفِقُونَ فِي هذِهِ الْحَياةِ الدُّنْيا
كَمَثَلِ رِيحٍ فِيها صِرٌّ
أَصابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ
وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (۱۱۷)
مثَل آنچه [آنان] در زندگى اين دنيا [در راه دشمنى با پيامبر] خرج مىكنند،
همچون مثلِ بادى است كه در آن، سرماى سختى است،
كه به كشتزار قومى كه بر خود ستم نمودهاند بوزد و آن را تباه سازد؛
و خدا به آنان ستم نكرده، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كردهاند.
مطالعۀ آیات زیر به علاقمندان توصیه می‌شود.
قالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّها بَقَرَةٌ لا ذَلُولٌ تُثيرُ الْأَرْضَ وَ لا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لا شِيَةَ فيها قالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ فَذَبَحُوها وَ ما كادُوا يَفْعَلُونَ (71)
نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ (223)
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنينَ وَ الْقَناطيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ (14)
وَ جَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَ الْأَنْعامِ نَصيباً فَقالُوا هذا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَ هذا لِشُرَكائِنا فَما كانَ لِشُرَكائِهِمْ فَلا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ وَ ما كانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلى شُرَكائِهِمْ ساءَ ما يَحْكُمُونَ (136)
وَ قالُوا هذِهِ أَنْعامٌ وَ حَرْثٌ حِجْرٌ لا يَطْعَمُها إِلاَّ مَنْ نَشاءُ بِزَعْمِهِمْ وَ أَنْعامٌ حُرِّمَتْ ظُهُورُها وَ أَنْعامٌ لا يَذْكُرُونَ اسْمَ اللَّهِ عَلَيْهَا افْتِراءً عَلَيْهِ سَيَجْزيهِمْ بِما كانُوا يَفْتَرُونَ (138)
وَ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ إِذْ يَحْكُمانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ كُنَّا لِحُكْمِهِمْ شاهِدينَ (78)
أَ فَرَأَيْتُمْ ما تَحْرُثُونَ (63)
أَنِ اغْدُوا عَلى حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صارِمينَ (22)