امام باقر علیه السلام:
عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:
قُلْتُ لِأَيِّ شَيْ‏ءٍ يُحْتَاجُ إِلَى النَّبِيِّ وَ الْإِمَامِ
فَقَالَ لِبَقَاءِ الْعَالَمِ عَلَى صَلَاحِهِ
وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَرْفَعُ الْعَذَابَ عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ إِذَا كَانَ فِيهَا نَبِيٌّ أَوْ إِمَامٌ
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ:
وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ
وَ قَالَ النَّبِيُّ ص
النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ
فَإِذَا ذَهَبَتِ النُّجُومُ أَتَى أَهْلَ السَّمَاءِ مَا يَكْرَهُونَ
وَ إِذَا ذَهَبَ أَهْلُ بَيْتِي أَتَى أَهْلَ الْأَرْضِ مَا يَكْرَهُونَ يَعْنِي بِأَهْلِ بَيْتِهِ الْأَئِمَّةَ الَّذِينَ قَرَنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِهِ فَقَالَ:
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ
وَ هُمُ الْمَعْصُومُونَ الْمُطَهَّرُونَ الَّذِينَ لَا يُذْنِبُونَ وَ لَا يَعْصُونَ
وَ هُمُ الْمُؤَيَّدُونَ الْمُوَفَّقُونَ الْمُسَدَّدُونَ
بِهِمْ يَرْزُقُ اللَّهُ عِبَادَهُ
وَ بِهِمْ يَعْمَرُ بِلَادَهُ
وَ بِهِمْ يُنْزِلُ الْقَطْرَ مِنَ السَّمَاءِ
وَ بِهِمْ تُخْرَجُ بَرَكَاتُ الْأَرْضِ
وَ بِهِمْ يُمْهِلُ أَهْلَ الْمَعَاصِي وَ لَا يُعَجِّلُ عَلَيْهِمْ بِالْعُقُوبَةِ وَ الْعَذَابِ
لَا يُفَارِقُهُمْ رُوحُ الْقُدُسِ وَ لَا يُفَارِقُونَهُ
وَ لَا يُفَارِقُونَ الْقُرْآنَ وَ لَا يُفَارِقُهُمْ
صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ.
جابر بن یزید جعفى گفت:
خدمت امام باقر(ع) عرض کردم‏:
براى چه سبب و علتی مردم احتیاج به پیغمبر و امام (ع) دارند؟
فرمود:
براى بقاء و نظم و اصلاح عالم،
و بقاء و اصلاح عالم به وجود ایشان آن است که:
خداوند عذاب را از مردم دفع و رفع مى نماید، تا زمانى که پیغمبر و امام در بین ایشان باشند.
چنان که در قرآن می فرماید:
خداوند عذاب نخواهد کرد مردم را در حالى که تو اى پیغمبر [رحمة للعالمین] در بین ایشان هستى.
و رسول خدا (ص) فرموده:
ستارگان امانند براى اهل آسمان، و اهل بیت من امانند براى اهل زمین؛
و اگر ستارگان از آسمان فرو ریزند، می‌رسد به اهل آسمان آنچه را که دوست نمی‌دارند
[شاید هلاکت و نابود شدن باشد]،
هم چنین اگر اهل بیت من از میان مردم بروند، خواهد رسید به اهل زمین آنچه را که مکروه می‌دارند
[و آن مرگ است].
و اهل بیت آن حضرت [دوازده نفر] ائمه می‌باشند
که خداوند اطاعت آنها را با اطاعت خود و رسول خود برابر و مقرون فرموده
چنان که می فرماید:
اى کسانى که ایمان [به خدا و رسول و قیامت] آورده‌اید،
فرمان خدا و رسول و فرمانداران [از طرف خدا و رسول] را اطاعت کنید،
و ایشان معصوم و پاک هستند [از هر رجس و پلیدى و اعمال زشت]
و مرتکب هیچ گونه گناهى نشده و نمی‌شوند و نافرمانى خدا را نمی کنند،
بلکه مؤيد و موفق و مورد پشتيبانى خدا هستند.
(مؤید مِن عند اللَّه و به راه و طریق صواب و صلاح می‌باشند،)
و بسبب ایشان خداوند بندگان خود را روزى می‌دهد و شهرهایشان را آباد می‌گرداند،
و به واسطه آنها باران از آسمان می‌بارد و برکات از زمین خارج مى‌‏شود،
و به واسطه وجود ایشان است که به گناهکاران مهلت داده شده
و تعجیل در عذاب و عقوبت ایشان نمی‌شود
[تا شاید بیدار و هوشیار شوند و توبه نمایند].
و روح قدسى از ایشان دقیقه و آنى جدا نمی‌گردد،
و ایشان از قرآن جدا نیستند و قرآن هم از ایشان جدا نیست،
صلوات اللَّه علیهم اجمعین.