رقّت قلب! فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ!

[سورة الطور (52): الآيات 1 الى 16] : « فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ »

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
وَ الطُّورِ (1)
سوگند به طور،
وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ (2)
و كتابى نگاشته شده،
فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ (3)
در طومارى گسترده؛
وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ (4)
سوگند به آن خانه آباد [خدا]؛
وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ (5)
سوگند به بام بلند [آسمان‏]،
وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ (6)
و آن درياى سرشار [و افروخته‏]،
إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ (7)
كه عذاب پروردگارت واقع‌‏شدنى است؛
ما لَهُ مِنْ دافِعٍ (8)
آن را هيچ بازدارنده‏‌اى نيست.
يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً (9)
روزى كه آسمان سخت در تب و تاب اُفتد،
وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً (10)
و كوهها [جمله‏] به حركت درآيند.
فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (11)
پس واى بر تكذيب‏‌كنندگان در آن روز.
الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ (12)
آنان كه به ياوه سرگرمند.
يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلى‏ نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا (13)
روزى كه به سوى آتش جهنّم كشيده مى‌‏شوند [چه‏] كشيدنى.
هذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ (14)
[و به آنان گويند:] «اين همان آتشى است كه دروغش مى‌‏پنداشتيد.
أَ فَسِحْرٌ هذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ (15)
آيا اين افسون است؟ يا شما [درست‏] نمى‏‌بينيد؟
اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (16)
به آن درآييد؛ خواه بشكيبيد يا نشكيبيد، به حال شما يكسان است. تنها به آنچه مى‌‏كرديد مجازات مى‏‌يابيد.»