ریشه‌کنی حسادت از دنیای قلب به کمک نور! وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ‏ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ!

جثث:
مترادفات عبارت «از ریشه‌کندن» در زبان عرب:
الِاصْطِلَام‏
الاستيصال
+ «سحت: السُّحْتِ‏ الِاسْتِيصَالُ»،
«زهق – يزهق العمل الباطل»:
«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ بِها فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ تَزْهَقَ‏ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ كافِرُونَ»
«إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِها فِي الدُّنْيا وَ تَزْهَقَ‏ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ كافِرُونَ»
ریشه اندیشه جاهلیت را بکن: «وَ أَمِتْ أَمْرَ الْجَاهِلِيَّة»
+ «حبط – أَحْبَطَ مُؤامرةً: توطئه را ريشه‏ كن‏ كرد.»
+ «حسم»
+ «فلل – وَ عَلَى اللَّهِ فَلُّهَا»
ریشه‌کنی حسادت از دنیای قلب به کمک نور!
وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ‏ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ!
«يَا مُجْتَثَّ أَصْلِ الطَّاغِينَ»:
صاحبان نور با اتکاء به علوم آل محمد ع، ریشه لیدرهای سوء را می‌کنند.
«وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ‏ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ»
+ سوره ابراهیم ع ذیل آیه 26
«ريشه‌كن کردن»:
در زبان محاوره فارسی زیاد استفاده میشه:
یکی که خیلی اذیت‌کن هست، میگن خدا الهی ریشه شو بکنه!
«از روى زمين ريشه كن كند.»
یعنی دیگه از بیخ و بن کنده شود: «صَلَمَ‏ الشي‏ءَ: آن چيز را از بيخ بريد.» و هیچی باقی نماند تا نتواند مجددا سبز کند! یعنی اهل شک وقتی از نور خودشون جدا شدند دیگه کارشون تمومه و انگاری ریشه‌کن شده‌اند.
پس خداوند بالاخره معارین را ریشه‌کن می‌نماید، ان شاء الله تعالی.
[فلل – جثث]:
[ریشه‌کن کردن لیدرهای سوء با خداست: «وَ عَلَى اللَّهِ فَلُّهَا»]:
اینقدر این مطلب از کتاب سُلَیم زیباست که خدا می‌داند:
علی ع می‌فرمایند:
«لَا بُدَّ مِنْ رَحَى ضَلَالَةٍ ، فَإِذَا قَامَتْ طَحَنَتْ وَ إِنَّ لِطَحْنِهَا رَوْقاً وَ إِنَّ رَوْقَهَا حِدَّتُهَا وَ عَلَى اللَّهِ فَلُّهَا.
ترجمه 1 – بايد آسياب ضلالتى باشد. آنگاه كه آن آسياب بر پا شد آسياب مى‌‏كند و آسياب كردن آن دندانه‏‌هايى خواهد داشت، و دندانه‌‏هايش تيزى آن است، و شكستن آن با خداوند است‏.
ترجمه 2 – بايد كه آسيابى ضلالت‏كوب باشد كه هر گاه به كار افتد نرم كند و نرمى آن را جلايى است و جلاى آن همان شدت كوبيدن و نرم كردن آن است، و سپس بر خداوند است كه آن را ريشه كن نمايد. »
+ « أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّهُ لَا بُدَّ مِنْ رَحًى تَطْحَنُ ضَلَالَةً فَإِذَا طَحَنَتْ قَامَتْ عَلَى قُطْبِهَا
أَلَا وَ إِنَّ لِطَحْنِهَا رَوْقاً وَ إِنَّ رَوْقَهَا حَدُّهَا وَ عَلَى اللَّهِ فَلُّهَا
اما بعد! بايد كه آسيابى باشد تا گمراهى را بكوبد و آنك كه آن را كوبيد بر محور خويشتن بايستد!
بدانيد كه كوبيدن و خرد كردن گمراهى معيارى دارد و آن روشنايى و شفّافيتى است كه در پى آن درآيد
و از آن پس بر خداوند است كه آن را ريشه كن نمايد.»
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع‏
إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَيَدْفَعُ بِالدُّعَاءِ الْأَمْرَ الَّذِي عَلِمَهُ أَنْ يُدْعَى لَهُ فَيَسْتَجِيبُ
وَ لَوْ لَا مَا وُفِّقَ الْعَبْدُ مِنْ ذَلِكَ الدُّعَاءِ لَأَصَابَهُ مِنْهُ مَا يَجُثُّهُ مِنْ جَدِيدِ الْأَرْضِ‏.
راستى خداى عز و جل هر آينه دفع كند به وسيله دعاء كردن هر آنچه را كه مى‌‏داند، اگر به درگاه او دعا شود، اجابت خواهد كرد و اگر نباشد كه بنده موفّق شود براى دعاء و خواهش دفاع از آن به درگاه خدا، به او بلائى رسد كه او را از روى زمين ريشه كن كند.»
[اصطلم – جثث]:
يَا عِيسَى قُلْ لِمَنْ تَمَرَّدَ عَلَيَّ بِالْعِصْيَانِ وَ عَمِلَ بِالْإِدْهَانِ‏ لِيَتَوَقَّعْ عُقُوبَتِي وَ يَنْتَظِرُ إِهْلَاكِي إِيَّاهُ سَيُصْطَلَمُ مَعَ الْهَالِكِين‏.
اى عيسى بگو بدان كس كه بنافرمانى بر من تمرد كند و بمداهنه و دوروئى رفتار كند كه هر آينه متوقع عقوبت و شكنجه من باشد و چشم براه نابود كردنش از طرف من باشد كه بزودى با نابودشوندگان ريشه كن گردد،