تعس‏:
حسود بدبخت نگونسار! وَ الَّذِينَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ!
از هزار واژه مترادف حسد است.
از هزار واژه متضاد نور الولایة است.
جناب طبرسی در مجمع البیان مفهوم این واژه را زیبا بیان فرموده اند و از این واژه مفهوم متضاد نور ولایت استنباط می شود:
« فإذا سقط الساقط فأريد به الانتعاش و الاستقامة قيل لعا له و إذا لم يرد ذلك قيل تعسا »
نور ولایت میشه شفا البئر انگاری کسی که افتاده یکی هست دستشو بگیره بلندش کنه [لعا له]
+ « ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا … چرا كه خدا سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‏‌اند »
اما در واژه [تعسا له] انگاری کسی که افتاده ، هیچ کسی نیست بلندش کنه و دستشو بگیره
« وَ أَنَّ الْكافِرِينَ لا مَوْلى‏ لَهُمْ … ولى كافران را سرپرست [و يارى‏] نيست »
+ « فَلا ناصِرَ لَهُمْ »
و به این میگن «تعس» ، به این شرایط کتاب لغت معادل و ترجمه بدشانسی رو برای واژه تعس آورده! انگاری  کسی نباشه دستشو بگیره ، چقدر بدشانس و بدبخت بوده:
«المَتْعُوس‏: بد بخت، بد شانس»
اینکه همه اش بد بیاری و کسی هم نباشه کمکت کنه.
در ادامه سوره محمد ص که واژه تعس در آیه 8 آمده، در آیه 10 مفهوم تعس بخوبی بیان شده:
[سورة محمد (47): الآيات 11 الى 15]
+ «قبض و بسط»
ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْكافِرِينَ لا مَوْلى‏ لَهُمْ (11)  
+ «سلما لرجل»
چرا كه خدا سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‏‌اند، ولى كافران را سرپرست [و يارى‏] نيست.
[« مَوْلى – قبض و بسط»]:
+ « اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ‏ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ (بقره 257) »
صاحب نور: «وَلِيُّ» در آیه مفرد آمده: «واحد دهره»، «الطاعه لواحد منا»
لیدرهای سوء: « أَوْلِياؤُهُمُ» در آیه، جمع آمده!
هزار واژه مترادف نور ولایت داریم و هزار واژه متضاد نور ولایت داریم که مترادف حسادت اند.
و این هزار واژه متضاد نور ولایت، مفهوم ضد ولایت دارند (یعنی حسادت)، مثلا دور و بدون حامی و بدون جفت و بدون نور و تنها و بی‌یاور و بدون لیدر و خذلان و …
+ «احساس تنهایی»
اللغة:
التعس الانحطاط و العثار
و الإتعاس و الإزلال و الإدحاض بمعنى و هو العثار الذي لا يستقل صاحبه
فإذا سقط الساقط فأريد به الانتعاش و الاستقامة قيل لعا له و إذا لم يرد ذلك قيل تعسا
قال الأعشى: فالتعس أولى لها من أن أقول لعا
لغات آيات:
فتعسا: تعس بمعنى انحطاط و سقوط است.
و عثار و اتعاس و ازلال و ادحاض به يك معنى است،
و آن عبارت است از سقوطى كه صاحبش استقلال ندارد،
هر گاه كسى سقوط كرد و خواستند استقامت و نشاط او را بيان كنند به او گفته مى‌‏شود (لعا له)،
ولى اگر نخواهند از سقوط او بخوبى ياد كنند مى‌‏گويند: (تعسا)
شاعر عرب اعشى در مذمت كسى كه سقوط كرده است مى‏‌گويد:
(فالتعس اولى لها من ان اقول لعا)
يعنى: (گفتن تعس نسبت به او شايسته‏‌تر است تا آنكه بگويم: لعا).
فَذَمَّهُمُ اللَّهُ وَ مَقَتَهُمْ وَ أَتْعَسَهُمْ
فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ
کسی که به بینش آل محمد ع به عنوان تنها ابزار آرامش قلب و عقل معتقد است « يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا » و این اعتقاد به قدری قوی است به او شوق و انگیزه قوی عمل به این اعتقاد را می دهد در واقع با عمل به علوم نورانی خواهان غلبه عقل بر هوای نفس و به عبارت دیگر خواهان غلبه حکومت الله بر شیطان در دنیای قلب خویش می‌باشد و به بیان ما به خدا کمک می‌کند «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ»! «حاجت خدا را بر آورده می‌نماید»، و خداوند هم در واقع او را نصرت می دهد «يَنْصُرْكُمْ» به اینکه بر دشمن خدا یعنی دشمن عقل یعنی هوای نفس غالب گردد و این نصرت را دوام دهد و در این سیر غلبه عقل بر نفس ثابت قدم بماند « وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ » پس دنیای قلب دنیای تقابل دو بینش است ، الله و شیطان = عقل و هوای نفس – لذا به بیانی آنچه از اوصاف خدا که ما بدان حاجت داریم تا مشمول رحمتش بشویم باید عقل واسطه درک و فهم آن شود و این ویژگی را خدا در ما قرار داده است یعنی عقل که در هر کس این یک ظرفیتی دارد و انتظار خداوند نیز از آن شخص همین اندازه ظرفیتش می با شد. پس هر جا در قرآن صحبت از الله است در واقع جناح سیاسی مد نظر است که کاندیدای آن در گرفتن حکومت دل، جناب عقل است و هر جا صحبت از ابلیس نجس است جناح سیاسی مخالف الله است که کاندیدای آنها برای رسیدن به حکومت قلب، هوای نفس است [+ «عقل و هوا»]. این دو نامزد انتخاباتی با هم به مناظره می نشینند و هر کدام ایده ها و نقطه نظرات خود را بیان می کنند و اگر واقعا به حرفهای آنها گوش کنی، عمق اعتقادات خود را از کل هستی بیان می کنند. هوای نفس چون اصلا اعتقادی به آخرت ندارد تمام پیشنهادهای خود برای رسیدن به لذتهای دنیا را پیشنهاد  می کند [که همه‌اش پوچ است]، ولی عقل وصل به نور است و می داند و می بیند که بودن در این سرا برای مدتی موقت است که سریع باید از آن گذر نمود لذا شوق به نور ولایت برای رسیدن به آرامش در او موج می زند و خود را مشغول لذتهای زود گذر پوچ دنیایی نمی کند. اسپانسر عقل جناح سیاسی الله – آل محمد ع – و ملک موکل (فرشتۀ نگهبان) می‌باشند و اسپانسر سیاسی هوای نفس، شیطان و ایادی قدرت جن و انس از اهل اوست . جناح سیاسی عقل ابناء الاخره هستند و جناح سیاسی هوای نفس ابناء الدنیا هستند.
[اهل شک – اهل یقین]
عقل در بدن به منزله سر است و کسی که هوای نفسش غالب بر عقلش شده در واقع به شخصی می ماند که انگاری سر ندارد «مثال مرگ مغزی» و در فعالیتهای نباتی خویش اصلا با سر مشورت نمی کند و رفلکسی عمل می نماید و سر یا همان عقل که نماینده الله است با معالم ربانی تغذیه می شود و در واقع صاحبان نور دهانه ظهور آب گوارای چشمه و قناتی است که از اعماق زمین و دل کوه به سطح زمین راه پیدا کرده و برای ما که روی زمین هستیم دسترسی به منبع زیر زمینی آب ممکن نیست الا از مخرج ظهور آب در سطح زمین که همان کلام مبارک و معالم ربانی صاحبان نور است که کلام علمی آل محمد ع از زبان ایشان به گوش دل ما ارسال می‌شود.
[کسی که هوای نفسش را بر عقلش غالب نمود یعنی شرایط غلبه عقل بر هوای نفس را اختیارا فراهم ننمود، لذا نتیجه غلبه هوای نفس بر عقل چیزی جز تاریکی و زندگی نباتی نیست.]