[سورة الحج (22): الآيات 31 الى 35] :
حُنَفاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكانٍ سَحِيقٍ (31)
در حالى كه گروندگان خالص به خدا باشيد؛ نه شريك‏‌گيرندگان [براى‏] او! و هر كس به خدا شرك ورزد چنان است كه گويى از آسمان فرو افتاده و مرغان [شكارى‏] او را ربوده‏‌اند يا باد او را به جايى دور افكنده است.
ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ (32)
اين است [فرايض خدا] و هر كس شعاير خدا را بزرگ دارد در حقيقت، آن [حاكى‏] از پاكى دلهاست.
لَكُمْ فِيها مَنافِعُ إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّها إِلَى الْبَيْتِ الْعَتِيقِ (33)
براى شما در آن [دامها] تا مدتى معين سودهايى است، سپس جايگاه [قربانى‏‌كردن آنها و ساير فرايض‏] در خانه كهن [=كعبه‏] است.
وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلى‏ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ فَإِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ (34)
و براى هر امتى مناسكى قرار داديم، تا نام خدا را بر دامهاى زبان‏‌بسته‏‌اى كه روزى آنها گردانيده ياد كنند. پس [بدانيد كه‏] خداى شما خدايى يگانه است، پس به [فرمان‏] او گردن نهيد. و فروتنان را بشارت ده.
الَّذِينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ الصَّابِرِينَ عَلى‏ ما أَصابَهُمْ وَ الْمُقِيمِي الصَّلاةِ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ (35)
همانان كه چون [نام‏] خدا ياد شود، دلهايشان خشيت يابد و [آنان كه‏] بر هر چه برسرشان آيد صبر پيشه‌‏گانند و برپا دارندگان نمازند، و از آنچه روزيشان داده‏‌ايم انفاق مى‌‏كنند.