مواظب باش نورتو فراموش نکنی! فَلَمَّا بَلَغا مَجْمَعَ بَيْنِهِما نَسِيا حُوتَهُما …. فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَ ما أَنْسانِيهُ إِلَّا الشَّيْطانُ أَنْ أَذْكُرَهُ!

«حاتَ الطائر على الشي‏ء: أي حام حوله»
«حاتَ‏ الطيرُ أو الوحشُ على الشي‏ء: پرندگان يا حيوان درنده اطراف آن چيز گرديدند.»
«حَاوَتَنِي‏ فلانٌ إذا راوغَك»
+ «روغ»
«حَاوَتَنِي‏ فلان، أي: راوغني مراوغة الحوت، او مرا همچون ماهى در آب، فريب داد.»
انگاری وقتی میگه: «حَاوَتَنِي‏ فلان»، یعنی در حالیکه من حواسم نبود او دور و پر من یواشکی میچرخید و در یه لحظه که من حواسم نبود یهو گولم زد و لقمه چپم کرد و منو خورد! منو فریب داد! یه چیزی گفت و فکر منو دزدید و عقلمو ربود و کار دستم داد.
+ «عکوف»
[حوت – روغ]:
فیلمهای مستند شکار پرنده و روباه و ماهی:
ببین که چجوری طعمه خودشونو خوب زیر نظر میگیرن و یهو در فرصت مناسب شکارش میکنن!
حواسمون باشه بجای اینکه ما نور آیت رو ببلعیم، یهو نار آیت ما رو نبلعه!
اهل نور یقین با تقلید از نور ولایت، نور جوف نار آیت را می‌بلعند [حوت – روغ]،
اما اهل شک حسود در آیت عرضه شده و تقدیر شده، چون نمیخواهند با نور ولایت انجام وظیفه کنند لذا نار آیت، قلوبشان را می‌بلعد و اینجوری قلبشان تاریک می‌شود.
آیت عرضه می شود تا قلب پرنور تر شود نه اینکه تاریک شود!
برای پرنور شدن چاره ای جز عرضه آیت نیست!
اما اگر کسی بلد نباشد با نور ولایت به استقبال نار آیت برود، در اینصورت نتیجۀ عکس عایدش می‌شود، پس ما ناگزیر هستیم که فرایند نور ولایت را یاد بگیریم و به آن عمل کنیم، چون جز مسیر نور و تاریکی، گزینۀ دیگری برای هدایت ما وجود ندارد!
باید اختیارا خود را در بار صاحبان نور قرار دهیم، در غیر اینصورت، خودبخود توسط لیدرهای سوء بلعیده میشویم، اعوذ بالله من ذلک!
+ «وسق – اتسق»
لاشخورها به جسد حیوان روی زمین افتاده، به چشم غذا نگاه میکنن و دورش میچرخن و چشم ازش بر نمیدارن! این مثال در قالب ممدوح برای اهل نور یقین اینجوریه که اینها هم مدام به آیت، به دید رزق علمی خودشون نگاه میکنن ببینن این آیت داره به اونا چی میگه!
چه مطلب علمی از قِبَل این آیت قراره گیرشون بیاد!
ماهی هم اسمش به عربی میشه حوت، یعنی همین ماهی هم بدنبال رزق و روزی خودش، یحوت!
اون حدیث که مومن باید مثل ماهی باشه یعنی باید دنبال رزق معنوی خودش در جوف آیات باشه و از درون آیت، نور علمی خودشه صید کنه! پس مومن، یحوت حول آیت!!!
در قصه و ورکلایف زیبای یونس ع، و در این آیات زیبای قرآن، انگاری به ما می‌فهمونن هر کسی در آیات عرضه شده با عمل به نور ولایت، نور آیت را لقمه نکند، خودش لقمه نار آیات می‌شود:
«فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ‏ – وَ لا تَكُنْ كَصاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نادى‏ وَ هُوَ مَكْظُومٌ»
ملیم و مکظوم بودن نیز مفاهیم زیبایی دارد.
مواظب باش نورتو فراموش نکنی!
فَلَمَّا بَلَغا مَجْمَعَ بَيْنِهِما نَسِيا حُوتَهُما … فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَ ما أَنْسانِيهُ إِلَّا الشَّيْطانُ أَنْ أَذْكُرَهُ»
[حوت – قبض و بسط]:
انگاری شیطان کارش همینه که یه جورایی باعث بشه نور معالم ربانی در دل شرایط، فراموشت بشه، لذا نتونی به نور ولایت عامل بشی! «نَسِيا حُوتَهُما – نَسِيتُ الْحُوتَ» نسیان حوت اشاره به همین داره که یادت میره باید دنبال نور آیت باشی و خودتو درگیر نعمتهای بی‌ارزش دنیا میکنی لذا نار آیت، لقمه‌ات میکنه! ولی اگه زرنگ باشی باید تو قبل از اینکه لقمه نار آیت بشی، تو اول نور آیت رو لقمه کنی! شیطان اینجا کارش همینه نذاره زود به یاد معالم ربانی بیفتی!
«وَ ما أَنْسانِيهُ إِلَّا الشَّيْطانُ أَنْ أَذْكُرَهُ»
+ «نسیان و ذکر»
+ «روان»: در واژه حوت دنبال مفهوم روان بودن و دنباله‌رو چیزی بودن باش.
+ مفهوم نزدیک و ظاهر و آشکار و هزار واژۀ مترادف «ولی – ولایت».
در واژه عکوف هم دنبال مفهوم روان باش.
اصلا در زبان فارسی، به روان می‌گویند روان، چون خاصیتش دنباله‌روی کردن از کسی یا چیزی است. اهل یقین میدونن اون چیزی که باید دنبالش باشن، درون آیات و حوادثی است که روزمره با اون مواجه میشن، لذا روانشان بدنبال نور علم مستتر در آیات روان است.
اهل حسادت بدنبال دلخواهها و تمناهاشون هستند.
دلخواه اهل شک حسود یه چیزیه، و دلخواه اهل نور یقین یه چیز دیگه است.
اما اینکه جسم سخت افزاری ما (تن)، دارای نرم افزاری بنام روان است (جان)، که این جسم را بدنبال دلخواههای خود گسیل می دارد استثناء ندارد.
روان واژه زیبای فارسی است که با دقت در معنای این واژه پی به بعد ناپیدای خود و در واقع پی به اندیشه درونی خود می بریم که بدنبال چه چیز واقعا هستیم؟!
لاشخور که دور لاشه مرده می چرخه و می چرخه و عکوف می کنه، داره میگه من میدونم در این لاشه، دلخواه من وجود داره و عامل حیات من وجود داره و روان منِ لاشخور دنبال این لاشه است.
ماهی «حوت» نیز بدنبال دلخواه و روزی خود درون آب، روان است.
اهل یقین میدونن که نور حکمت در جوف نار آیتی است که به اونها عرضه میشه،
اما بلعیدن این لقمه، کار سختی است!
نار رو نور دیدن کار سختی است!
جواب بدی دیگرانو با خوبی دادن کار سختی است!
برای همینه که اهل نور مدام در پی راه حلی هستند که بتوانند این آیت را لقمه کنند و مدام حول این طعمه چرخ می زنند و روان هستند و چون می دانند عامل حیات آنها در همین آیت عرضه شده است و این آیت در تایید معالم ربانی آمده و «آیاتی و رسلی» داره همزمان امتحانشو برای اهل یقین برگزار میکنه تا کی سربلند از این تلاش بیرون بیاد و درایت چه کسی بتواند علم و حکمت موجود در آیت عرضه شده را به دام بیاندازد و موجب خوشحالی و نور قلب شکارچیِ حکمت گردد و او که حالا این علم در قلبش تجلّی نموده، از خوشحالی بدست آوردن این نور حکمت، نزدیک است که از خوشحالی بمیرد! پس می بینیم تمام واژه ها با یاد معالم ربانی به هم پیوند خورده ویکدیگر را تایید و تکمیل می‌کنند «حبک»، و واژه حوت و عکوف و درایت و صراط و حجر و لقمه و … که لیست آنها تمامی ندارد، همه و همه یکصدا ما را آگاه می کنند که، بدانید همه ما اسامی مختلف، اما با معنای واحدی هستیم که این معنای واحد برای شما، معالم ربانی صاحبان نور و حکمت موجود در آیاتی است که در تایید این معالم ربانی، برای شما عرضه شده است. و اگر میخواهی به نهایت این آرامش برسی آن را در علوم صاحبان نور و در دل شرایط آیات و تقدیراتت جستجو کن و به محض یافتن حکمت، نور آرامش، قلبت را پر می کند و می فهمی قصه کار چیست!
العرب تقول: حاوتني فلان إذا راوغني (هو مضطرب أبدا غير مستقرّ)
بلعیده شدن یونس ع توسط حوت از ناآرامی قلبی او نسبت به نور ولایت خبر می دهد (تظاهر اعمال پیامبران ع)
در واژه حوت مفهوم ممدوح اضطراب و ناآرامی وجود دارد به این معنا که صاحب نور، مضطرب و نگران حال دنیای قلب اهل نوری است، که از او خطا و اشتباهی سر زده و در نتیجه در شکم تاریک ماهی گرفتار شده و این صاحب نور، دل تو دلش نیست که هر جوری هست خودشو به این گزینه متحیّر و سرگردان در تاریکی برسونه و اونو از این ظلمت وحشتناک نجات بده!
از اونطرف، این ناآرامی در قلب اهل یقین هم پیش اومده که در این تاریکی اشتباه خودش، حالا دنبال نورش میگرده و دلش اونو میخواد و برای اینه که اینجوری دل تو دلش نیست و مدام در حومه و حول اون نور گمشده می‌چرخه و به زبان بی زبانی داره میگه میخوامت که به دنبالت میگردم تا دورت بچرخم و تا وقتیکه با تو به آرامش نرسم این ناآرامی و بیقرای من همچنان ادامه داره و بمحض اینکه نور یاد معالم ربانی در قلبش می افته، آرام میشه!
میبینیم که در واژه حوت چه معانی زیبایی نهفته است.
«حوت + عکوف»
«عکفت الطیر حول القتیل»
[حاتَ‏ الطيرُ أو الوحشُ على الشي‏ء: پرندگان يا حيوان درنده اطراف آن چيز گرديدند.]
انگاری مفهومی در واژه حوت مستتره که میگه با حیله میخواد به هدفش برسه:
« الروغان، يقال راغ اليه إذا مال نحوه يريد منه شيئا على سبيل الاحتيال »
و این در مورد اهل یقین، یعنی با درایت «الدريّة: الدابّة الّتى يستتر بها الّذى يرمى الصيد ليصيده»، نه با حیله، میخواد ضمن اینکه آیات رو که آثار عیبش میدونه، اگه صلاح باشه، حکمت این رو هم بدونه و این مفهوم و معنا در واژه حوت است.
وقتی حکمتشو هم دونست یقینش میره بالا و اینه که حوت و ماهی، نشانه و سمبل یقین است.
اهل یقین صاحب حوت اند و اهل درایت هستند و همچنانکه طبق اصل «اصول و اسرار» حوادث را آثار عیب خود می‌دانند سعی می‌کنند تاویل و رابطه و حکمت آن را نیز در مورد خودشان بفهمند،
«لقمان حکیم»
انگاری باید از حکمت این موضوع که چرا این آیت، مدام داره اونو آزار میده، باخبر بشن و بفهمند که تاویل این همه آیات تکراری در چیست؟!
حوت و حکمت، نامهای زیبای معالم ربانی و آیات هستند «آیاتی و رسلی».
انگاری در ورکلایف یونس ع ، این معالم ربانی یعنی «حوت» بود که به داد یونس ع رسید!
حوت در داستان اصحاب سبت نیز باز اشاره به آیاتی دارد که در تایید حقانیت معالم ربانی به این قوم عرضه شد « إِذْ تَأْتيهِمْ حيتانُهُمْ‏ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً وَ يَوْمَ لا يَسْبِتُونَ لا تَأْتيهِمْ »
همینکه میخوای به این اعتقاد عمل کنی و مدعی حب آل محمد ع میشی ، آیات کرور کرور میان روی آب! حالا مردی و روی قولت هستی باید از دلخواه بگذری! انگاری به ماهیهای روی آب که خودشونو بزک دوزک (چسان فسان) هم کردند و دارن چراغ سبز نشونت میدن، باید بگی من که میدونم با دیدن شما باید به یاد معالم ربانی بیفتم و حالا که با آیت روبرو میشم، دقیقا در موقف اصحاب سبت قرار دارم که باید با یاد فقط واژه حوت که نه، با یاد معنای واژه حوت، یعنی عمل به معالم ربانی، یقینم به اینکه حوادث و ماهیهای چاق و چله و رنگاوارنگ روی آب، همه خبر از عیب من میدن که باید با یاد معالم ربانی چشمِ دل از این استعمال عیب بپوشم و عملا ثابت کنم که قلبم، و نه اینکه تنها زبانم، هردو، تصدیق معالم ربانی و آیات را با هم در قول و در عمل می نمایند و این را با روشنایی قلبم با یاد معالم ربانی متوجه می شوم که رضای اهل بیت ع شامل حالم گردید یا نه «رضا و سخط – حدیث زیبا و مهم منصور حازم»! و این قلب سلیم مثل چراغ بنزین باک ماشین، مدام به من خبر می دهد که کارم درست بوده یا نه، اینجوری وقتی که تاریک می شوم، متوجه سخط ولی خدا می شوم.
خلاصه با فهم معنای معالم ربانی از این واژه حوت در آیات قرآن و احادیث، چیزهای مهمی میفهمیم.
کانه تظاهر کمبود یقین یونس ع که منجر به ناآرامی او شد، جبرانش با تعلیمات صاحب نور، درون بطن حوت، و دیدن و شنیدن چیزهایی که مثل معراج علمی برای او بود، کما اینکه قارون را در همان دوران دید و با او چه صحبتهای زیبایی رد و بدل نمود.
حوت نام زیبای معالم ربانی و آیات محکم موید اندیشه اوست که اهل یقین با استعمال این معالم ربانی در دل این شرایط و حوادث برای خود و دیگران تولید نور آرامش عمل صالح می نمایند، کانه لقمه چرب و نرم نورانی علوم آل محمد ع را در جوف نار آیات با زرنگی و زیرکی که صاحب نور یادشون داده بدست میارن و صید میکنن و با روغان و مکر و حیله و تدبیر و چاره خاصی به اون میرسن!
این مفاهیم زیبای واژه های حوت و روغ است یعنی مثل مکر روباه برای رسیدن به صیدش در خشکی و روش ماهی برای رسیدن به رزق و روزی خودش در دریا (فی البر و البحر) اهل یقین نیز با یاد معالم ربانی اینگونه نور آیات را شکار می‌کنند و به نور خود اضافه می‌نمایند.
در هر قوم و قبیله ای داستان همینه که علوم ربانی آل محمد ع برایشان آشکار می‌شود «و سیّرت الجبال» و این علوم آل محمد ع را برایشان به وفور آشکار می شود و همه آنها نسبت به این حاملان و صاحبان نور و علوم آنها، امتحان حسد پس می دهند و اهل یقین با غبطه بر این نور خواهان آن نور آرامش هستند، و اهل شک با حسد نسبت به این نور خواهان آن هستند که با حسد و با بغی و نا آرامی، برای از بین بردن آن اقدام نمایند! قصه اصحاب سبت زیباست! سبت نام زیبای معالم ربانی و آیات محکم موید اندیشه صاحبان نور است که این اصحاب با قرار داشتن کنار دریای علم آل محمد ع به سبب صاحبان نور، تفاوت حضور ماهی در روزهایی که منسوب به معالم ربانی بود را با روزهایی که متعلق به آنها بود به وضوح حس کردند و دیدند که چگونه رزق و روزی علمی در یوم سبت فراوان است و از فراوانی علم صاحبان نور خبر می دهد که هر کس از آن قوم با یاد این معالم ربانی در دل آیات اقدام نماید از این روزی بهره مند می شود اما بعلت حالت فسق دنیای قلب آنها بود که در روزهای غیر سبت، اصلا ماهی روی آب نمی آمد تا آنها بفهمند که دنیای قلب آنها مبتلا به حسد است و لذا بیایند نزد صاحب نور و درمان درد خود را بگیرند و استعمال نمایند تا قلب پاک شود و آن رزق و روزی که برای آنها آشکار شده و خدا برای آنها خواسته را با انجام وظیفه و عمل به نور ولایت بدست آورند، واقعا این آیات زیبا خیلی مطالب قشنگی داره!