با نور، حاجت‌روا باشید! وَ اكْسِبُوا الْحَمْدَ بِالنُّجْحِ!

امام صادق علیه السلام:
إِذَا فَرَغْتَ مِنَ اَلصَّلاَةِ فَقُلْ
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَدِينُكَ بِطَاعَتِكَ وَ وَلاَيَتِكَ وَ وَلاَيَةِ رَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ وَلاَيَةِ اَلْأَئِمَّةِ مِنْ أَوَّلِهِمْ إِلَى آخِرِهِمْ
وَ تُسَمِّيهِمْ وَاحِداً وَاحِداً
وَ تَقُولُ
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَدِينُكَ بِطَاعَتِهِمْ وَ وَلاَيَتِهِمْ وَ اَلرِّضَا بِمَا فَضَّلْتَهُمْ بِهِ غَيْرَ مُتَكَبِّرٍ وَ لاَ مُسْتَكْبِرٍ عَلَى مَعْنَى مَا أَنْزَلْتَ فِي كِتَابِكَ عَلَى حُدُودِ مَا أَتَانَا فِيهِ وَ مَا لَمْ يَأْتِنَا مُؤْمِنٌ مُعْتَرِفٌ مُسَلِّمٌ بِذَلِكَ رَاضٍ بِمَا رَضِيتَ بِهِ
يَا رَبِّ أُرِيدُ بِهِ وَجْهَكَ وَ اَلدَّارَ اَلْآخِرَةَ مَرْهُوباً وَ مَرْغُوباً إِلَيْكَ فِيهِ
فَأَحْيِنِي مَا أَحْيَيْتَنِي عَلَى ذَلِكَ وَ أَمِتْنِي إِذَا أَمَتَّنِي عَلَى ذَلِكَ
وَ اِبْعَثْنِي إِذَا بَعَثْتَنِي عَلَى ذَلِكَ
وَ إِنْ كَانَ مِنِّي تَقْصِيرٌ فِيمَا مَضَى فَإِنِّي أَتُوبُ إِلَيْكَ مِنْهُ وَ أَرْغَبُ إِلَيْكَ فِيمَا عِنْدَكَ
وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَعْصِمَنِي بِوَلاَيَتِكَ عَنْ مَعْصِيَتِكَ
وَ لاَ تَكِلَنِي إِلَى نَفْسِي طَرْفَةَ عَيْنٍ أَبَداً وَ لاَ أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ وَ لاَ أَكْثَرَ
إِنَّ اَلنَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمْتَ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ
وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَعْصِمَنِي بِطَاعَتِكَ حَتَّى تَتَوَفَّانِي عَلَيْهَا وَ أَنْتَ عَنِّي رَاضٍ وَ أَنْ تَخْتِمَ لِي بِالسَّعَادَةِ وَ لاَ تُحَوِّلَنِي عَنْهَا أَبَداً وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِكَ
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ وَجْهِكَ اَلْكَرِيمِ وَ بِحُرْمَةِ اِسْمِكَ اَلْعَظِيمِ وَ بِحُرْمَةِ رَسُولِكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ بِحُرْمَةِ أَهْلِ بَيْتِ رَسُولِكَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ تُسَمِّيهِمْ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا
وَ تَذْكُرُ حَاجَتَكَ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ تَعَالَى.
وقتى از نماز فراغت پيدا كردى بگو:
-خدايا،من به طاعت و ولايت و دوستى تو و ولايت رسولت و ولايت امامان از اوّل تا به آخرشان،از تو اطاعت نموده و مى‌پرستمت.
و همه ائمّه عليهم السّلام را يكايك نام ببر،
سپس بگو:
خداوندا، من به واسطۀ اطاعت و ولايت و دوستى آنان، و خشنودى از مقاماتى كه ايشان را به آن بر ديگران برترى دادى، بدون اينكه تكبّر[يا انكار]نموده و يا گردنكشى نمايم، بر اساس آنچه كه در كتابت فرو فرستادى، و بر اساس احكام و حدودى كه در آن به ما رسيده و يا نرسيده، از تو اطاعت نموده و مى‌پرستمت. و به آن ايمان آورده و معترف و تسليم آن هستم، و به هر چه كه تو بدان خشنودى، خرسندم.
پروردگارا، مقصودم از اين، وجه و اسماء و صفات گرامى و رضاى تو و سراى آخرت مى‌باشد،
در حالى كه در اين باره هم از تو هراسانم و هم به سوى تو تمايل و رغبت دارم.
پس مرا بر همين اعتقاد زنده بدار، و هنگامى كه مى‌ميرانى بر همان بميرانم، و بر همان در قيامت مبعوثم بدار، و اگر در گذشته تقصير و كوتاهى از من سر زده از آن به سوى تو توبه مى‌نمايم، و نسبت به آنچه در نزد توست ميل و رغبت دارم،
و از تو درخواست مى‌كنم كه مرا تحت سرپرستى خود از نافرمانى‌ات نگاه دارى،
و هيچ گاه به اندازۀ چشم بر هم زدنى مرا به خود وامگذار، نه كمتر و نه بيشتر از آن،
زيرا نفس بسيار بد فرماست، مگر اينكه تو رحم آرى، اى مهربانترين مهربانان.
و از تو درخواست مى‌نمايم به حرمت روى [و اسماء و صفات] با كرامتت،
و به احترام اسم بزرگت، و به حرمت رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله و به احترام اهل بيت رسولت عليهم السّلام- كه بر محمّد و آل او درود فرستى، و فلان حاجت مرا بر آورده كنى.
به جاى لفظ‍‌«فلان حاجت»حوايج خويش را ذكر مى‌كنى كه إن شاء اللّٰه بر آورده مى‌شود.
+ «اسم الله»
+ «عظم»