دکتر محمد شعبانی راد

موهبت نورانی! إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ!

Allah is the bestower of bounties to his servants.
He grants us Divine Knowledge.

«وهب» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«المَوْهَبَة: نُقْرَةٌ في صَخْرة يَستنقِع فيها ماءُ السماء»
«المَوْهَبَة: آبگير كوچك»
آبگیر: برکة (میاه): به جایی گفته می‌شود که مقداری آب در آن جمع شده باشد.
«Pond»: حوضچه

المَوْهَبَة : نُقْرَةٌ في صَخْرة يَستنقِع فيها ماءُ السماء
المَوْهِبَة : قَلْتٌ يَسْتنقِعُ فيه الماء
عطاء من دون نظر و توجّه الى ما يقابله من العوض
المَوْهَبَة- ج‏ مَوَاهِب‏ [وهب‏]: عطا و بخشش، چيز بخشيده شده، آبگير كوچك
آماده‏‌باش در ارتش، حالت فوق‏‌العاده: حَالَةُ التَّأَهُّبِ فِى الْجَيْشِ، حَالةُ الطَوارِئ
اهل نور یقین همیشه در حالت «آماده‌‏باش» است!
آمادۀ پیدا کردن نور قلبش با یادآوری معالم ربانی!
«و من اللیل فتهجد به نافلة لک»
+ «وفز – آماده»
+ «طعمه – دری»
+ «قری»
+ «فرض کن»: «وی‌پی‌ان: شبکه خصوصی مجازی»:
هَبْ [وهب‏]: فعل امر است از (وَهَبَ)؛
«هَبْنِي‏ فعلتُ»: فرض‏ كن‏ كه انجام دادم.
+ مفهوم «پیدا و آشکار»
+ «ظهر»
«موه – الماء النّور الولایة»
آب، مَثَلی است برای علوم ربانی آل محمد ع که از آسمان به زمین قلبت می‌بارد «و انزل من السّماء ماء» و کم کم در این قلب، جا باز میکند (آبگیر)، بطوریکه فضای بزرگی ایجاد میکند که محل جمع شدن آب زمزم شفابخشی است که هر رهگذری، این آبگیر زیبا، که موهبتی از جانب خدای مهربان است را ببیند و از آب گوارایش بنوشد، لذت غیر قابل وصفی را خواهد برد و این حاصل فرایند 1+1 است یعنی فرایند نور الولایة، یعنی جفت شدن صاحبان نور و قلوب اهل نور در عالم روحانی و ملکوتی! و این همان هبة و موهبت الهی است که شامل حال اهل نور یقین می شود و تاثیر یادآوری معالم ربانی در دل شرایط بر قلب اهل یقین، همین هبة و ایجاد آبگیر معنوی در ملکوت قلب است، انگاری با این هبة، نور علوم ربانی در قلب، پیدا و آشکار می‌شود.
این حفره‌ و گودالی که در پایین کوه قرار گرفته، وقتی که آب باران از فراز کوه، پایین می‌آید، در این حفره جمع می‌شود، و این حفره، برای دریافت این آب، انگاری رنج و زحمتی به خود نداده است و صرفا مشمول موهبت خدای مهربان خویش قرار گرفته است!

أَيْنَ الْقُلُوبُ الَّتِي وُهِبَتْ لِلَّهِ‏؟!

كجايند دل‏هاى به خدا پيش‌كش‌شده؟!

امام علی علیه السلام:

أَيْنَ الْعُقُولُ الْمُسْتَصْبِحَةُ بِمَصَابِيحِ الْهُدَى‏
وَ الْأَبْصَارُ اللَّامِحَةُ إِلَى مَنَارِ التَّقْوَى‏

كجايند عقل‏هاى روشنى خواه از چراغ هدايت؟
و كجايند چشم‏هاى دوخته شده بر نشانه‌‏هاى پرهيزكارى؟
أَيْنَ الْقُلُوبُ الَّتِي وُهِبَتْ لِلَّهِ‏
وَ عُوقِدَتْ عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ‏

كجايند دل‏هاى به خدا پيش‌كش‌شده
و در اطاعت خدا، پيمان بسته؟
ازْدَحَمُوا عَلَى الْحُطَامِ
افسوس كه دنياپرستان بر متاع پست دنيا هجوم آوردند،
وَ تَشَاحُّوا عَلَى الْحَرَامِ‏
و براى به دست آوردن حرام يورش آورده يكديگر را پس زدند،
وَ رُفِعَ لَهُمْ عَلَمُ‏ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ
نشانه بهشت و جهنّم براى آنان بر افراشته،
فَصَرَفُوا عَنِ الْجَنَّةِ وُجُوهَهُمْ‏ وَ أَقْبَلُوا إِلَى النَّارِ بِأَعْمَالِهِمْ‏
اما از بهشت روى گردان و با كردار زشت خود به طرف آتش روى آوردند،
وَ دَعَاهُمْ رَبُّهُمْ فَنَفَرُوا وَ وَلَّوْا
پروردگارشان آنان را فراخواند امّا پشت كرده، فرار كردند،
وَ دَعَاهُمُ الشَّيْطَانُ فَاسْتَجَابُوا وَ أَقْبَلُوا.
و شيطان آنان را دعوت كرد، پذيرفته به سوى او شتابان حركت كردند.

نور عقل، موهبت الهی!
الْوَهَّابُ: و الهبة: العطيّة الخالية عن الأعواض و الأغراض
موهبت نورانی! إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ!
[وهب – پیدا]:
مَلَک موکل (فرشتۀ نگهبان)، که با یادآوری معالم ربانی صاحبان نور (ذکر الله)، نور علم را به قلب اهل نور عنایت میکنه، انگاری داره «هبة» میکنه و سبب و وسیلۀ دسترسی صاحب این قلب به علوم نورانی آل محمد ع در دل شرایط تقدیرات خود میشود.
«رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنا وَ هَبْ‏ لَنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ‏»
مبادا وقتیکه سرنخو پیدا کردی، غفلت کنی و یهو گُمش کنی‌!
الْهِبَةُ: أن تجعل ملكك لغيرك بغير عوض.
هِبَة: بخشيدن و قرار دادن دارائى خود به ديگرى بدون عوض و چشم‌داشت.
قال تعالى:
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي‏ وَهَبَ‏ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ‏
إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ‏ لِأَهَبَ‏ لَكِ غُلاماً زَكِيًّا
فنَسَبَ المَلَكُ إلى نفسه الهِبَةَ لمّا كان سببا في إيصاله إليها،
فرشته آن بخشش را به خويش منسوب كرد زيرا اين كار باعث شده بود كه به آن دسترسى پيدا كند.
وهب:
رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنا
وَ هَبْ‏ لَنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
+ «وَ اللَّهِ إِنِّي سَأَسْتَوْهِبُهُ مِنْ رَبِّي يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيَهَبُهُ لِي»

[وَ قَدْ بَقِيَتِ التَّبِعَاتُ‏ بَيْنَكُمْ]:
چقدر این حدیث زیباست!
«بقی» + «وهب» … خدای مهربان داره عظمت نعمت معالم ربانی رو به رخ ما میکشه!
می‌فرماید من با گذاشتن بقیة الله یعنی بقیه خودم در بین شما – که برای ما میشه آل محمد ع و علوم نورانی و شفابخش آنها – هر کاری که از دستم بر میومد براتون انجام دادم! بقیه‌اش با خودتونه که چقدر از این موهبت و آبگیری که من برای شما در زمین باقی گذاشته‌ام بهره‌مند شوید و اینجوری با عمل به علوم ربانی در دل شرایط تقدیرات زندگی خود، تولید نور آرامش عمل صالح، برای خودتون و اطرافیانتون کنید!
به این میگن: عبدالله!
به این میگن: اهل بهشت، ان شاء الله تعالی.

« وَ رُوِيَ‏ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى يَجْمَعُ الْخَلْقَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ
وَ لِبَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ حُقُوقٌ
وَ لَهُ تَعَالَى قِبَلَهُ تَبِعَاتٌ
فَيَقُولُ عِبَادِي مَا كَانَ لِي قِبَلَكُمْ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَكُمْ
فَهِبُوا بَعْضُكُمْ تَبِعَاتِ بَعْضٍ وَ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ جَمِيعاً بِرَحْمَتِي‏.»

« عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ:
يُنَادِي مُنَادٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَحْتَ الْعَرْشِ
يَا أُمَّةَ مُحَمَّدٍ مَا كَانَ لِي قِبَلَكُمْ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَكُمْ
وَ قَدْ بَقِيَتِ التَّبِعَاتُ‏ بَيْنَكُمْ فَتَوَاهَبُوا وَ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِي.»

يَا مَنْ وَهَبَهُ لِي وَ لَمْ يَكُ شَيْئاً جَدِّدْ لِي هِبَتَهُ

امام صادق علیه السلام:
عَنْ جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ قَالَ:
كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَدَخَلَتْ عَلَيْهِ امْرَأَةٌ فَذَكَرَتْ أَنَّهَا تَرَكَتِ ابْنَهَا بِالْمِلْحَفَةِ عَلَى وَجْهِهِ مَيِّتاً
قَالَ لَهَا لَعَلَّهُ لَمْ يَمُتْ فَقُومِي فَاذْهَبِي إِلَى بَيْتِكِ وَ اغْتَسِلِي وَ صَلِّي رَكْعَتَيْنِ وَ ادْعِي وَ قُولِي
يَا مَنْ وَهَبَهُ لِي وَ لَمْ يَكُ شَيْئاً جَدِّدْ لِي هِبَتَهُ
ثُمَّ حَرِّكِيهِ‏ وَ لَا تُخْبِرِي بِذَلِكِ أَحَداً
قَالَ فَفَعَلَتْ فَجَاءَتْ فَحَرَّكَتْهُ فَإِذَا هُوَ قَدْ بَكَى‏.

مشتقات ریشۀ «وهب» در آیات قرآن:

رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنا وَ هَبْ‏ لَنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ‏ (8)
هُنالِكَ دَعا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ‏ لي‏ مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ (38)
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ كُلاًّ هَدَيْنا وَ نُوحاً هَدَيْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَيْمانَ وَ أَيُّوبَ وَ يُوسُفَ وَ مُوسى‏ وَ هارُونَ وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنينَ (84)
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي وَهَبَ‏ لي‏ عَلَى الْكِبَرِ إِسْماعيلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَميعُ الدُّعاءِ (39)
وَ إِنِّي خِفْتُ الْمَوالِيَ مِنْ وَرائي‏ وَ كانَتِ امْرَأَتي‏ عاقِراً فَهَبْ‏ لي‏ مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا (5)
قالَ إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ‏ لَكِ غُلاماً زَكِيًّا (19)
فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ كُلاًّ جَعَلْنا نَبِيًّا (49)
وَ وَهَبْنا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنا وَ جَعَلْنا لَهُمْ لِسانَ صِدْقٍ عَلِيًّا (50)
وَ وَهَبْنا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنا أَخاهُ هارُونَ نَبِيًّا (53)
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ نافِلَةً وَ كُلاًّ جَعَلْنا صالِحينَ (72)
فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ وَهَبْنا لَهُ يَحْيى‏ وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كانُوا يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ يَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً وَ كانُوا لَنا خاشِعينَ (90)
وَ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ‏ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقينَ إِماماً (74)
فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ‏ لي‏ رَبِّي حُكْماً وَ جَعَلَني‏ مِنَ الْمُرْسَلينَ (21)
رَبِّ هَبْ‏ لي‏ حُكْماً وَ أَلْحِقْني‏ بِالصَّالِحينَ (83)
وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ جَعَلْنا في‏ ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ وَ آتَيْناهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيا وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحينَ (27)
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنا لَكَ أَزْواجَكَ اللاَّتي‏ آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَ ما مَلَكَتْ يَمينُكَ مِمَّا أَفاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَ بَناتِ عَمِّكَ وَ بَناتِ عَمَّاتِكَ وَ بَناتِ خالِكَ وَ بَناتِ خالاتِكَ اللاَّتي‏ هاجَرْنَ مَعَكَ وَ امْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ‏ نَفْسَها لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنْكِحَها خالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ قَدْ عَلِمْنا ما فَرَضْنا عَلَيْهِمْ في‏ أَزْواجِهِمْ وَ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ لِكَيْلا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً (50)
رَبِّ هَبْ‏ لي‏ مِنَ الصَّالِحينَ (100)
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزيزِ الْوَهَّابِ‏ (9)
وَ وَهَبْنا لِداوُدَ سُلَيْمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ (30)
قالَ رَبِّ اغْفِرْ لي‏ وَ هَبْ‏ لي‏ مُلْكاً لا يَنْبَغي‏ لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدي إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ‏ (35)
وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَ ذِكْرى‏ لِأُولِي الْأَلْبابِ (43)
لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَخْلُقُ ما يَشاءُ يَهَبُ‏ لِمَنْ يَشاءُ إِناثاً وَ يَهَبُ‏ لِمَنْ يَشاءُ الذُّكُورَ (49)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی