حسود، ترسان و لرزان، وحشت زده و با چشمانی بهت زده که پلک نمیزند، بسوی موقف حساب برده میشود! مُهْطِعِينَ‏ مُقْنِعِي رُؤُسِهِمْ!

قنع:
«شاهدٌ مَقْنَعٌ»
+ «و شاهد و مشهود»
اهل یقین شاهد نور ولایت علمی صاحبان نور خود، در ملک و در ملکوت قلب خود هستند و این فرایند آنها را جوری متقاعد میکند که عامل به این اندیشه نورانی می‌شوند و این میشه اهل یقین با مفهوم واژه قنع در عبارت «شاهدٌ مَقْنَعٌ» یعنی اهل یقین قانع و راضی به نور ولایت است و این قناعت اهل یقین مفهوم زیبایی داره.
قناعت یعنی فقط دیدن نور صاحبان نور و احساس نیاز شدید به این نور برای رفع عطش علمی خود و اقرار به تشنگی خود و اقرار به گوارایی آب زمزم و گوارایی این علوم ربانی و نوشیدن از این آب با حالت تواضع و تمایل زیاد و رفع عطش علمی با نوشیدن و بهره مندی از این کالای با ارزشی که نصیبش شده و همه اینها رو در فیلم مستند شتر تشنه‌ای که چشمش به این آب گوارا افتاده و در حال نوشیدن این آب گواراست. و هر چی توی این فیلم زیبای با حکمت می بینیم جای تدبر داره تا واژه زیبای قنع رو بیشتر درک کنیم در واقع این واژه ما رو بیشتر با مفهوم نور ولایت آشنا میکنه که نور ولایت چقدر گزینه لازم و واجب و حیاتی و در عین حال فراموش شده از اذهان است و درمان قلوب بیمار حسود فقط همین فرایند نور ولایت است که هزار واژه برای تبیین و تفسیر آن تلاش می کنند.
+ «أَقْنَعَ‏ فلان الصبيّ فَقَبَّلَه، و ذلك إِذا وضَعَ إِحْدى يديه على فَأْسِ قَفاه و جعل الأُخرى تحت ذَقَنِه و أَمالَه إِليه فَقَبَّلَه»
[اهل یقین متقاعد میشن! اهل شک متقاعد نمیشن!]:
حالا ببین اهل قناعت هستی یا نیستی ؟!
وقتی چشمت به آب می افته و احساس تشنگی داری و برای خوردن از این آب سرتو میاری پایین، کانه متقاعد شدی برای رفع عطش، نیاز به این آب داری و باید باضافه اون بشی.
اهل شک متکبر اند و خیال می کنن تشنه نیستند در حالیکه رفتار غلطشون خبر از تشنگی شدید اونها به نور ولایت میده، اما این متکبر، اهل قناعت نیست و وقتی چشمش به معالم ربانی صاحبان نور می‌افته، غرورش و حسادتش بهش اجازه نمیده به فضل معالم ربانی اقرار کنه و بگه حوادث آثار عیب اوست و خودشو با آب زمزم نورانی ولایت این رجال آسمانی سیراب بنماید «رجال صدقوا …».
إقناع الرأس!
الاقناع: مدّ البعير رأسه الى الماء للشرب!
[1+1]:
راضی شد و خواست و طالب شد و سرشو به علامت تسلیم پایین آورد و آب خورد چون تشنگی رو در خودش احساس کرد و نیازمندیشو به آب باور داشت و باور داشت که آب از او رفع عطش می کند و همه این موارد با هم اونو یک اهل نور ولایت نمود، یعنی تن به نور ولایت داد یعنی متقاعد شد که اهل نور ولایت باشد «persuasion» و متقاعد شد و قانع شد که برای رسیدن به آرامش، باضافه نور ولایت علمی صاحبان نور گردد (ضیف)، در ملک و در ملکوت.
گاهی شتر در بیابان آب پیدا نمیکنه و حتی راضی میشه کاکتوس بخوره برای رفع عطشش.
قناعت یعنی آداپتاسیون با نور ولایت:
«تنازل حتّى يطبّق أمر حياته على ما بين يديه من إمكاناته»
تَقَنَّعَتِ المرأةُ بِالقِناعِ : آن زن مقنعه پوشيد.
قناعت + اکتیو
انگاری خانم که بدون حجاب و راحت نشسته بود، یهو زنگ در به صدا در اومد و او متوجه ورود غریبه و نامحرم شد لذا فوری رفت و حجاب و مقنعه سر نمود و این کار اکتیو او یعنی اینکه او برای انجام این کار متقاعد شد و راضی شد و خواست باحجاب باشد تا چهره او را نامحرم نبیند.
مفهوم واژه قنع مد نظر است مثل عکس العمل خروس جنگی هنگام مواجهه با خطر که پرهای گردنشو حالت خاصی میده و انگاری فهمیده و علاوه بر اون متقاعد شده که باید یه کاری بکنه و این کارش هم از اون مطلب داره خبر میده.
قَنَّعَ‏ الدّيكُ: خروس پرهاى اطراف گردن خود را بطرف سر برگردانيد.
انگاری احساس خطر کرده و متقاعد شده که حالت جنگ به خودش بگیره!
مثل (المُقَنَّع‏: آنكه كلاه خود بر سر داشته باشد.)
+ از واژه قنع باید این مفهوم «متقاعد کردن» استنباط بشه.
جان کلام در این عبارت است «شاهدٌ مَقْنَعٌ‏»:
یعنی شهادت این گواه، قاضی رو متقاعد کرد که به نفع فلانی رای بده!
«شاهدٌ مَقْنَعٌ‏»‏: آنكه گواهى و شهادت او مورد قبول باشد.
«شاهِدٌ قُنْعَانٌ‏»: آنكه مورد اعتماد بوده و گواهى يا شهادت او را قبول داشته باشند.
+ مفهوم «آشکار»:
اهل یقین اینجوری (با قناعت) متقاعد میشن و راضی میشن که به نور ولایت عمل کنند و اندیشه آل محمد ع رو آشکار کنن و اونو گسترشش بدهند!
با یاد معالم ربانی!
با قناعت [قناعت نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.]
اهل یقین نیاز خودشو فقط نزد صاحبان نور از آل محمد ع آشکار نموده و بازگو میکند.
+ «خضع»
بغی و قنع هر دو بمعنای طلب هستند،
اما بغی توام با ناآرامی است و قنع توام با آرامش و خضوع و فروتنی و سربزیری و …
این طلب کجا و آن طلب کجا؟!
این بوی سجده میده و اون بوی تکبر!
قَنَعَ‏: إذا رفع قِنَاعَهُ كاشفا رأسه بالسّؤال
قَنَعَ‏: روپوش از سر و روى برداشت تا چهره و سرش برهنه شود و براى سؤال كردن آشكار باشد.
حالت قناعت در قلوب اهل یقین با یاد معالم ربانی در دل شرایط باید «آشكار» گردد!
باید پیوند علم صاحب نور و عمل اهل یقین، مولود عمل صالح را در پی داشته باشد و این عمل صالح آشکار شده، صحت حالت قناعت قلب اهل یقین را تایید می کند.
+ «دمع»
[مقنعه – کلاه‌خود]:
مفهوم «راضی شدن»
«persuasion»: متقاعد کردن
«تَقَنَّعَتِ المرأةُ بِالقِناعِ»: اهل یقین با یاد معالم ربانی راضی میشه! «مَقْنَعه» سر می کند! کلاه‌خود بر سر میگذارد «إقناع الرأس»! کانه حرف‌گوش‌کن میشه و راضی میشه از حرف آقا بالاسر خودش قانع میشه! مافوق دارد! شوهر دارد! + «میثاق»: اندیشه او را استعمال می کند! اندیشه او را آشکار می کند!
انگاری حرمت او را حفظ می کند!
کوتاه می آید تا به ذلت بزرگ نیفتد.
از چشمه زمزم آل محمد ع، چشم و دل خویش را سیراب می نماید!
زبان حال صاحبان نور به مخاطبین خود:
دیگه چکار کنم که متقاعد بشین و حرفمو قبول کنین و بهش عمل کنین؟!
این سوال ساده و پیش پا افتاده، همیشه مطرح است:
«چی میشه که شما حرف یه نفرو قبول میکنین؟!»
جواب این سوال در بِلَک‌باکسی (جعبۀ سیاه) است که هنوز کسی به فهمش راه پیدا نکرده …
با یاد معالم ربانی صاحبان نور، قلب مسلح به ابزاری می شود که از اعتقاد صحیح آل محمد ع که در سر ماست (قلب ما) محافظت می نماید کانه مَثَل معالم ربانی صاحبان نور مَثَل کلاه‌خود و مقنعه است و عامل پوشش و حفظ سر از عوامل تهدید کننده است «قَنَّعَ‏ الدّيكُ» و حالت قناعت قلب اهل یقین نسبت به معالم ربانی یک فن علمی برای حفظ قلب و رسیدن به حیات طیبة است.
قانع همان اهل یقینی است که با یاد معالم ربانی یاد گرفته چگونه نوبت خود را در صف نانوایی حفظ کند و به جای خود و نوبتش قانع باشد و عجله نکند و از صف بیرون نرود و با صف جلو برود و خواسته منطقی خود را با صبر و حوصله نهایتا بدست آورد.
+ «قایم موشک بازی با آیات  – غوط»
و این روش زندگی همان دفاع از سر و اعتقادات است.
«القَانِعُ‏ هو الذي يقنع بالقليل و لا يسخط و لا يكلح و لا يربد شدقه غيظا»
قناعت نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور است بطوریکه اهل یقین، قلب نا آرام خود را با یاد این معالم ربانی در دل شرایط، به آرامش و حالت قناعت می رسانند یعنی آنجور که نور دوست دارد و می پسندد خودشان را با آیات وفق می دهند و مطابق می نمایند، راضی به چیزی می شوند که نور بدان راضی است [این میشه قناعت]،
انگاری همون عبارتی که همیشه گفتیم تکرار می شود:
ای نور من، در این شرایط اگر شما جای من بودید چکار می کردید؟ بفرمایید تا من هم همان کار را انجام دهم ! که این همان تطابق با آیات و محیط طبق خواسته و نظر نور است [رفق] و این مفهوم در واژه «قنع» مستتر است. کانه اهل یقین خواهان به آرامش رسیدن قلب ناآرام خود هستند اما آنجور که نور می‌پسندد «طبق» و خودِ نور هم آنگونه انجام می‌دهد.
«تنازل حتّى يطبّق أمر حياته على ما بين يديه من إمكاناته»
در واقع وقتی در شرایط ناآرامی عرضه آیت قرار می گیریم «ساعة العسرة» ، این یاد معالم ربانی است که به قلب ، حالت آرامش قناعت و رضایت را عنایت می کند و این حال خوبی است که بدون بغی و ناآرامی با رعایت ضوابط آل محمد ع خواستار چیزی می شوی.
+ مثال صف نانوایی در مقالۀ «رقب»
+ «انتظار فرج»
+ «رقب»
قناعت: تن دادن و راضی شدن به ذلت (عزت) ناشي از تحمل ناآرامي نعمتهايي كه تقدیر شده و ديگران دارند و ما نداريم.
قنع‏: برای فهم معنای این کلمه باید به کم و کیف آب خوردن شتر بسیار دقت، تفکر و تدبر نمود!
الإقبال على الشي‏ء، استدارة في شي‏ء، سوال، طلب، نخواستن نیست! بلکه اتفاقا نیازمند و محتاج نیز هست [طالب نیازمند] ولی خواستن او نوع خاصّی است «به آن، روی آوردن و خواهان آن بودن و به آن راضی بودن و آن را مایه حیات و بقاء دانستن و برای آن بسیار ارزش قائل بودن، بطوری که با توجه به اهمیت و ارزش بالایی که برای آن قائل هستی، حاضری قبول ذلّت نمایی و از تمام جهات برتری خود صرفنظر نمایی تا به آن برسی»،
مدّ البعير رأسه الى الماء للشرب: شتری که تشنه از بیابان خشک به کنار نهر آب می رسد چون می داند که حیاتش به آب وابسته است برای نوشیدن آب از جهات برتری خودش که قد و گردن بلند اوست که می تواند با آن تکبر نماید! اما گردن خود را کاملا متواضعانه به پایین می آورد [قبولی ذلّت] تا بتواند از آب بنوشد.
حرکات دودی مری شتر برای نوشیدن آب در خلاف جهت جاذبه زمین، شگفت انگیز است.
«اکتیو و پسیو»
شخص قانع اتفاقا بسیار نیازمند و محتاج است اما در طلب خواسته اش بسیار آرام و عفیف و با حیا عمل می کند بطوری که برای رسیدن به خواسته اش برای احدی ایجاد نا آرامی «بغی» نمی کند .
شتر تشنه هنگام آب خوردن، واقعا دیدن دارد .