اول اینکه با نور محبتی که من در قلبشان القاء می‌کنم، از تاریکی و ظلمت حاصل از غلبه هوای نفس حسود خود و دیگران رها شده و به هدف خلقت، که رسیدن به نور آشکار شدۀ علم آل محمد ع، در ملک و در ملکوت، است، با هم اجتماع نموده و بر این نقطه مشترک با هم جمع و هم‌جهت می‌شوند و در اصل زندگی بین عاملین به نور ولایت، هیچگاه اختلاف و تفرقه نخواهی دید:
«أَجْمَعَهُمَا عَلَى مَحَبَّتِي»
و چون میزان من در سنجش اعمال و افکار و اقوال همه، در مواجهه با آیاتم (عروسم و دخترم که خیلی برایم عزیز است) عمل به همین بینش و قبول اوامر و نواهی من از طریق همین نور ولایت است، لذا عاقلی که عامل به نور ولایت باشد را ملاک و میزان سنجش دیگران با او قرار می‌دهم و این داماد یکی از نامهایش (حجة الله) است «وَ أَجْعَلَهُمَا حُجَّةً عَلَى خَلْقِي» اما هنوز کارم با این عروس و داماد تمام نشده، دلم می‌خواهد از قِبَل انجام وظیفه داماد در قبال نمودارها و آیاتم، به آنها فرزندان و ثمراتی عنایت نمایم «وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَأَخْلُقَنَّ مِنْهُمَا خَلْقاً وَ لَأُنْشِئَنَّ مِنْهُمَا ذُرِّيَّةً» که آنها از منِ خدا، علمم را به ارث ببرند و منِ خدا دلم می‌خواهد وارث من، از من اخذ علوم دینی نماید «أَجْعَلُهُمْ خُزَّانِي فِي أَرْضِي وَ مَعَادِنَ لِعِلْمِي وَ دُعَاةً إِلَى دِينِي» و این صاحبان و حاملان نورند که در هر زمان، عقلا، سرآمد اهل زمان خویش هستند و از طرف آل محمد ع بعنوان واسطه علمی بین ما و اهل بیت ع قرار می‌گیرند، در واقع همان داماد زیباروی آل محمد ع هستند که می‌بینیم آیات و نمودارهای عرضه شده را مثل عروسی زیبا می‌پذیرند و آیاتی که از نظر همه تلخ است، همچون عسل شیرین و گوارا می‌نوشند و خم به ابرو نمی‌آورند و دیدیم و در اخبار مکرر شنیده‌ایم که برخورد صاحب نور با کسانی که برای آنها توطئه چینی کردند و به آنها تهمت و افتراهای ناروا زدند ولی آنها قول «لا یلتفط» را جامه عمل پوشاندند و این داماد جز به رضای عروس و خانواده عروس به هیچ چیز دیگر رغبت و انگیزه و شوقی نداشت و گویا این صاحبان نور از یکدیگر، بخوبی درس خلوص در محبت و عشق به محبوب خود را آموخته‌اند و فرصتی و مجالی به هوای نفسشان که بخواهد اظهار نظر و انگیزه و شوق به ملاکهای خودش که چیزی جز آل محمد ع است و همه دنیایی، و فانی و گذراست، نداده و منتظر است از دهان عروس، کلامی نورانی خارج شود تا با گوش دل بشنود و با چشم دل ببیند و قلبش و عقلش بر جمیع اعضاء و جوارحش فرمان دهد که ای تنِ من، یکپارچه به فرمان جان و روح من، در اطاعت و خدمت نور محبوبم، فرمانبردار باشید و هر چه می‌گوید بدون چون و چرا اطاعت و اجراء نمایید و ای عقل، لحظه‌ای هوای نفس مرید شیطانت را، برای دخالت در سرنوشتت آزاد مگذار.
خداوکیلی اگر اینچنین داماد حرف شنویی درب خانه ما را هم بزند، هر چه داریم در طبق اخلاص پیشکشش می‌کنیم! چرا که خدای مهربان در وصف او میگوید که این صاحب نور، ملاک و میزان و حجت من برای مقایسه اهل زمانش با او خواهد بود و امضای او را میخواهم که بعنوان امضای دوم، پس از ولیّ خودم در هر زمان، که امضای اول را پای نامه اعمال مردم عاقبت به خیر آن زمان میزند، باید باشد، «بِهِمْ أَحْتَجُّ عَلَى خَلْقِي بَعْدَ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ» و بدون امضای صاحب نور، خبر از امضای ولی عصر حجه بن الحسن العسکری ع (به روایات مکرر تاریخ) نخواهد بود.
پدر عروس که می‌بیند خوب دامادی درب خانه‌اش را زده، ول‌کن معامله نیست و می‌فرماید داماد عزیزم بشارتهایم برای وجود نازنینی چون تو که بینش محبوب خدا را عامل هستی، تمام نشده و اصلا تمام‌نشدنی است، اما از آنجاییکه می‌خواهم به مشتاقان این راه، شوق بیشتری برای عمل به نور ولایتت بدهم و از طرفی دل دشمنانت را بیشتر بسوزانم که لیاقت همسری آیات و دامادی من را نداشته‌اند، پس باز هم در اوصاف تمام‌نشدنی‌ات می‌گویم و بشارت می‌دهم «فَأَبْشِرْ يَا عَلِيُّ» که این کرامتی که نصیب تو شد، نصیب هیچکس نشده:
«فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَكْرَمَكَ كَرَامَةً لَمْ يُكْرِمْ بِمِثْلِهَا أَحَداً»
و این همان [بحث زوج] کرامت ازدواج با لیلة قدر است، یعنی «درک لیلة قدر»،
یعنی عقل که قرین حوادث می گردد، به گونه‌ای انجام وظیفه می‌نماید که ثمربخش بوده و ثمراتش آرامش برای خود و دیگران است.
«وَ قَدْ زَوَّجْتُكَ ابْنَتِي فَاطِمَةَ عَلَى مَا زَوَّجَكَ الرَّحْمَنُ»
و حالت رضایت قلبی به آنچه خدایم بدان راضی است را با همسری دخترم فقط با تو ای علی ع که حوادث را آثار عیب می‌دانی، و راضی به تقدیراتم میشوی، رضایت می‌دهم، که ازدواج دختر، بی اذن پدر ممکن نیست و اذن صاحبان نور برای بهره‌مندی ما از آیات، بلا تردید لازم است «ای و ربی» و البته چه پدرخانم رئوفی که قبل از اینکه بگوییم، قباله ازدواج را پیشاپیش با شوق فراوان امضاء نموده است «وَ قَدْ رَضِيتُ لَهَا بِمَا رَضِيَ اللَّهُ لَهَا».
ای داماد با سعادت، این عروس زیبا مبارکت باد «فَدُونَكَ أَهْلَكَ فَإِنَّكَ أَحَقُّ بِهَا مِنِّي»
حال که عاقل در قبال آیات بخوبی و با درایت و دقت انجام وظیفه می کند و مو به مو، به نور ولایت آل محمد عامل است «ایوالله»، چون اهل بهشت شوق دیدار این زوج خوشبخت را دارند، جبرئیل این خبر را برای صاحب نور می‌آورد «وَ لَقَدْ أَخْبَرَنِي جَبْرَئِيلُ ع» که ای رسول ما (منا اهل البیت) زحمات چندین ساله‌ات به ثمر نشست و دوستانت یکی یکی به عقد آیات در می آیند و بهشت، مشتاق دیدار تو و این دوستان توست «أَنَّ الْجَنَّةَ مُشْتَاقَةٌ إِلَيْكُمَا» و تصمیم داشتم، منِ خدا همین الان شما دو نفر زوج جوان را به بهشت ببرم و حاجت بهشتیان، که دیدار شماست را نیز بر آورده نمایم « وَ لَوْ لَا أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدَّرَ أَنْ يُخْرِجَ مِنْكُمَا مَا يَتَّخِذُهُ عَلَى الْخَلْقِ حُجَّةً لَأَجَابَ فِيكُمَا الْجَنَّةَ وَ أَهْلَهَا » اما من با شما عروس و داماد تازه به هم رسیده [عقل و آیت] کار دارم و می خواهم، ای عقل، ای داماد عزیزم ، از عروسم و آیتم که سر راهت قرار می دهم خوب پذیرایی کنی و انجام وظیفه نمایی و نشان دهی که با عمل به نور ولایت چه آرامش و نوری برای خود و دیگران به ارمغان می آوری تو که الگوی این کار را داشته و داری، ببین صاحب نورت با رفق و مدارا و تغافل و … و عمل به نور ولایت چطور در سختی ها و مشکلات که به او پناه بردی یاریت نمود و در کنار او و با کلام او آرام شدی، حالا وقت آن رسیده که در وسع عقلت انجام وظیفه نمایی و بدان ما هم آیات را مطابق وسع تو و آن درجه ای که در بهشت برایت در نظر گرفته ایم مقدر می نماییم و البته تو باید همه را میهمان آرامش حاصل از عمل به نور ولایتت بنمایی «ضیف» و چه ضیافت با شکوهی! پس ای عقل، ای داماد عزیزم، تو بهترینی که برای تحمل آیت برگزیده شده ای « فَنِعْمَ الْأَخُ أَنْتَ وَ نِعْمَ الْخَتَنُ أَنْتَ وَ نِعْمَ الصَّاحِبُ أَنْتَ »  و ای عقل برای تو همین بس که خداوند از تو راضی و خشنود است چون خلقت تو اینگونه است که امر و نهی و کلام ولی خود را بدون چون و چرا و مو به مو می فهمی «قبض و بسط» و اجرا می کنی « وَ كَفَاكَ بِرِضَى اللَّهِ رِضًى »، داماد که با دیدن این اوضاع باور نکردنی، از شدت خوشحالی و شوق نزدیک است قالب تهی کند [حدیث همام] به صاحب نورش عرضه می کند که ای معلم اخلاقم « قَالَ عَلِيٌّ ع فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ »، واقعا باور کنم که عمل به نور ولایت این همه عوض دارد و همه در بهشت، دارند راجع به دامادی من با هم صحبت می کنند و به اینکه قلبم به نور آیات روشن شده و به چشمۀ حیات رسیده، شهادت می دهند، آیا باور کنم واقعا؟! « بَلَغَ مِنْ قَدْرِي حَتَّى إِنِّي ذُكِرْتُ فِي الْجَنَّةِ وَ زَوَّجَنِيَ اللَّهُ فِي مَلَائِكَتِهِ » ؟!
صاحب نور که خود این مراسم زیبا برایش قبلا در عرش الهی برپا شده و تجربه دارد، به این داماد تازه به دوران رسیده، اطمینان می‌دهد که ای شاگرد عاقل عزیزم، باور کن! باور کن!