چه تعبیر با معنا و زیبایی،
یعنی هر مدعی ربوبیت، چون قلبش به نور آل محمد وصل نیست، لذا کلامش مثل ناعق است برای مستمعین گوسفندصفت اهل شکی که دور این لیدر سوء رو میگیرند.
« بِسَائِقِهَا وَ قَائِدِهَا وَ نَاعِقِهَا »
+ « يَا كُمَيْلُ  …
النَّاسُ ثَلَاثَةٌ
عَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ نَجَاةٍ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ
أَتْبَاعُ كُلِّ نَاعِقٍ‏ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ‏ لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ‏»
[« وَ صَرَخَ بِهِمْ نَاعِقُ‏ الْبِدْعَةِ »]:
وقتی یه عده احمق اهل شک و حسود، مبهوت کلمات بی‌مفهوم ناعقی باطل و بدعت‌گذار میشن، اینجا علی ع قضیه رو چجوری زیبا و روشن بیان می‌فرمایند:
«قَالَ وَ أَقْبَلَ مُعَاوِيَةُ فِي الْكَتِيبَةِ الشَّهْبَاءِ وَ هِيَ زُهَاءُ عَشْرَةِ آلَافِ بجيش [جَيْشٍ‏] شَاكِينَ فِي الْحَدِيدِ لَا يُرَى مِنْهُمْ إِلَّا الْحَدَقُ تَحْتَ الْمَغَافِرِ [فَاقْشَعَرَّ لَهَا النَّاسُ‏]
[فَقَالَ ع مَا لَكُمْ‏] تَنْظُرُونَ بِمَا [مِمَّا] تَعْجَبُونَ إِنَّمَا هِيَ جُثَثٌ مَاثِلَةٌ فِيهَا قُلُوبٌ طَائِرَةٌ مُزَخْرَفَةٌ بِتَمْوِيهِ الْخَاسِرِينَ وَ رِجْلُ جَرَادٍ زَفَّتْ بِهِ رِيحُ صَبَا وَ لَفِيفٌ سَدَاهُ الشَّيْطَانُ وَ لَحْمَتُهُ الضَّلَالَةُ وَ صَرَخَ بِهِمْ نَاعِقُ‏ الْبِدْعَةِ وَ فِيهِمْ خَوَرُ الْبَاطِلِ وَ ضَحْضَحَةُ الْمُكَاثِرِ فَلَوْ قَدْ مَسَّتْهَا سُيُوفُ أَهْلِ الْحَقِّ لَتَهافَتَتْ تَهَافُتَ الْفَرَاشِ فِي النَّارِ»
[نعق – هدایت – تمحیص] :
[«لَقَدِ اجْتَمَعْتُمْ عَلَى نَاعِقِ ضَلَالٍ »] :
رَوَى مَسْعَدَةُ بْنُ صَدَقَةَ قَالَ
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع يَقُولُ:
شيخ مفيد (ره) در ارشاد از مسعدة بن صدقه روايت كرده كه گفت:
شنيدم امام جعفر صادق (ع) ميفرمود:
خَطَبَ النَّاسَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع بِالْكُوفَةِ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ
امير المؤمنين (ع) در كوفه براى مردم خطبه خواند و پس از حمد و ثناى الهى فرمود:
أَنَا سَيِّدُ الشِّيبِ وَ فِيَّ سُنَّةٌ مِنْ أَيُّوبَ
وَ سَيَجْمَعُ اللَّهُ لِي أَهْلِي كَمَا جَمَعَ لِيَعْقُوبَ شَمْلَهُ
وَ ذَلِكَ إِذَا اسْتَدَارَ الْفَلَكُ وَ قُلْتُمْ ضَلَّ أَوْ هَلَكَ
من سرور پيران ميباشم و سنتى از ايوب در من است‏.
بزودى خداوند كسان مرا با گذشت زمان و تغيير اوضاع روزگار مانند اولاد يعقوب‏ گرد آورد،
و چون روزگار طولانى گردد خواهيد گفت: او گم شده يا مرده است‏ .
أَلَا فَاسْتَشْعِرُوا قَبْلَهَا بِالصَّبْرِ وَ بُوءُوا إِلَى اللَّهِ بِالذَّنْبِ
آگاه باشيد و پيش از آن موقع صبر پيشه سازيد و عذر تقصير به پيشگاه خدا آوريد.
فَقَدْ نَبَذْتُمْ قُدْسَكُمْ وَ أَطْفَأْتُمْ مَصَابِيحَكُمْ
شما پاكى و قدس خود را بدين وسيله از كف داديد و چراغ ايمان خود را خاموش نموديد
وَ قَلَّدْتُمْ هِدَايَتَكُمْ مَنْ لَا يَمْلِكُ لِنَفْسِهِ وَ لَا لَكُمْ سَمْعاً وَ لَا بَصَراً
و از كسى پيروى كرديد كه مالك نفس خود و شما نيست و چشم و گوش بسته بر شما حكومت ميكند (مقصود معاوية بن ابى سفيان است)
ضَعُفَ وَ اللَّهِ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ
بخدا قسم هم آنها نقص دارند و هم شما كار خلاف نموديد.
هَذَا وَ لَوْ لَمْ تَتَوَاكَلُوا أَمْرَكُمْ وَ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نُصْرَةِ الْحَقِّ بَيْنَكُمْ وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ
اگر در انجام وظائف دينى خود ضعف نشان ندهيد و در نصرت دين پيغمبر (ص) يكديگر را زبون ننمائيد و در محو باطل سستى نكنيد،
لَمْ يَتَشَجَّعْ عَلَيْكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوِيَ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى هَضْمِ الطَّاعَةِ وَ إِزْوَائِهَا عَنْ أَهْلِهَا فِيكُمْ تِهْتُمْ كَمَا تَاهَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ عَلَى عَهْدِ مُوسَى
آنها كه در شجاعت بپاى شما نميرسند، شجاعت و نيروى خود را بروى شما نمى‏‌آورند، و بر شما مسلط نميگردند و وظيفه دينى خود را زير پا نميگذارند و مردم را از اطاعت خداوند باز نميدارند و ديگر مانند بنى اسرائيل عهد حضرت موسى حيران و سرگردان نخواهيد شد.
وَ بِحَقٍّ أَقُولُ لَيُضَعَّفَنَّ عَلَيْكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي بِاضْطِهَادِكُمْ وُلْدِي ضِعْفَ مَا تَاهَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ
فَلَوْ قَدِ اسْتَكْمَلْتُمْ نَهَلًا وَ امْتَلَأْتُمْ عَلَلًا عَنْ سُلْطَانِ الشَّجَرَةِ الْمَلْعُونَةِ فِي الْقُرْآنِ لَقَدِ اجْتَمَعْتُمْ عَلَى نَاعِقِ ضَلَالٍ وَ لَأَجَبْتُمُ الْبَاطِلَ رَكْضاً
براستى ميگويم كه چون اولاد مرا مقهور كنيد مانند بنى اسرائيل حيران و سرگردان شويد و چون از سلطه شجره ملعونه كه در قرآن ذكر شده‏ « اشاره بآيه‏ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ‏ است (اسراء- 63) كه تفسير به بنى اميه شده » پى در پى سيراب گرديد از كسى پيروى خواهيد كرد كه مردم را بگمراهى سوق ميدهد و دعوت باطل را ميپذيرد
ثُمَّ لَغَادَرْتُمْ دَاعِيَ الْحَقِّ وَ قَطَعْتُمُ الْأَدْنَى مِنْ أَهْلِ بَدْرٍ وَ وَصَلْتُمُ الْأَبْعَدَ مِنْ أَبْنَاءِ الْحَرْبِ
پيمانى كه با دعوت‏‌كننده بسته بوديد، ميشكنيد و رشته ارتباط خود را با اهل جهاد قطع ميكنيد و به كسانى كه اهل جنگ و جهاد در راه خدا نيستند مى‏‌پيونديد.
أَلَا وَ لَوْ ذَابَ مَا فِي أَيْدِيهِمْ لَقَدْ دَنَا التَّمْحِيصُ لِلْجَزَاءِ وَ كُشِفَ الْغِطَاءُ وَ انْقَضَتِ الْمُدَّةُ وَ أَزِفَ الْوَعْدُ وَ بَدَا لَكُمُ النَّجْمُ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ وَ أَشْرَقَ لَكُمْ قَمَرُكُمْ كَمِلْ‏ءِ شَهْرِهِ وَ كَلَيْلَةٍ تَمَّ
و چون وعده‌‏ها و بخششى كه براى جلب شما در دست دارند، آب شود، وقت امتحان و پاك شدن هر كس نزديك شود [+ «محص – تمحیص – غربال»] و پرده بالا رود و مدت انتظار بپايان رسد و وعده نزديك گردد!
و آشكار مى‌‏شود براى شما ستاره‏‌اى از جانب شرق،
ماه شما ظاهر و مانند شب‏ چهاردهم براى شما بدرخشد.
فَإِذَا اسْتَبَانَ ذَلِكَ فَرَاجِعُوا التَّوْبَةَ وَ خَالِعُوا الْحَوْبَةَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِنْ أَطَعْتُمْ طَالِعَ الْمَشْرِقِ سَلَكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ رَسُولِ اللَّهِ ص فَتَدَارَيْتُمْ مِنَ الصَّمَمِ وَ اسْتَشْفَيْتُمْ مِنَ الْبَكَمِ وَ كُفِيتُمْ مَئُونَةَ التَّعَسُّفِ وَ الطَّلَبِ وَ نَبَذْتُمُ الثِّقَلَ الْفَادِحَ عَنِ الْأَعْنَاقِ
چون اين علائم آشكار گردد، توبه كنيد و گناه را از خود دور سازيد و بدانيد كه اگر از آن ستاره كه از مشرق طلوع ميكند پيروى كنيد او شما را بطريقه (شريعت) پيغمبر اسلام (ص) رهبرى نمايد و از كرى و گنگى شفا خواهيد يافت و بار سنگين تحمل (ظلم و ستم از دولتهاى جابر و بيعت سلاطين جور) را از گردنها فرود مى‌‏آوريد.
فَلَا يُبْعِدُ اللَّهُ إِلَّا مَنْ أَبَى الرَّحْمَةَ وَ فَارَقَ الْعِصْمَةَ
وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ‏.
خداوند در آن روز هيچ كس را بى‏‌نصيب نميكند،
جز آن كس كه از رحمت او سر باز زند و خويشتن‌دار نباشد
وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُون.