[لمع-لمح-برق-بره-بین-1000-نور ]
نهج البلاغة ص337 :
« وَ بَرَقَ لَهُ لَامِعٌ كَثِيرُ الْبَرْقِ فَأَبَانَ لَهُ الطَّرِيقَ …
برقى پر نور براى او درخشيد، و راه را براى او روشن كرد.»
و من كلام له ع في وصف السالك الطريق إلى اللّه سبحانه‏
قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّى دَقَّ جَلِيلُهُ‏ وَ لَطُفَ غَلِيظُهُ وَ بَرَقَ لَهُ لَامِعٌ كَثِيرُ الْبَرْقِ‏ فَأَبَانَ لَهُ الطَّرِيقَ وَ سَلَكَ بِهِ السَّبِيلَ وَ تَدَافَعَتْهُ الْأَبْوَابُ إِلَى بَابِ السَّلَامَةِ وَ دَارِ الْإِقَامَةِ وَ ثَبَتَتْ رِجْلَاهُ بِطُمَأْنِينَةِ بَدَنِهِ فِي قَرَارِ الْأَمْنِ وَ الرَّاحَةِ بِمَا اسْتَعْمَلَ قَلْبَهُ وَ أَرْضَى رَبَّهُ.
پوينده راه خدا
عقلش را زنده كرد و نفس خويش را كشت، تا آنجا كه جسمش لاغر، و خشونت اخلاقش به نرمى گراييد، برقى پر نور براى او درخشيد، و راه را براى او روشن كرد و در راه راست او را كشاند و از درى به در ديگر برد تا به در سلامت و سراى جاودانه رساند، كه دو پاى او در قرارگاه امن با آرامش تن، استوار شد. اين، پاداش آن بود كه دل را درست به كار گرفت، و پروردگار خويش را راضى كرد.
أَمَا إِنَّهُ مَا كَانَ مِنْ هَذَا الرَّعْدِ وَ مِنْ هَذَا الْبَرْقِ فَإِنَّهُ مِنْ أَمْرِ صَاحِبِكُمْ ( أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع )
يَكادُ الْبَرْقُ‏ يَخْطَفُ أَبْصارَهُمْ
كُلَّما أَضاءَ لَهُمْ مَشَوْا فيهِ وَ إِذا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قامُوا
وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ
إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ
علم آل محمد ع برّاق است و می درخشد و خودش به تو چشمک می زند «دلل»، و تو را به سوی خود می کشاند، و علامتش این است که چشمت از نور آن خیره می شود و مات و مبهوت و حیران میمانی که این چیه «فإذا برق البصر»؟! چه نوریه! و چه برّاقه! و چه جذبه ای داره! خیلی شاخص و آشکاره! به زبون خودمون، وَل وَل میکنه! «و كلّ شي‏ء يتلألئونه فهو بارق»، و در جا میخکوبت میکنه! مثل رعد و برق!
وقتیکه نورت رو میبینی و مطالب علمی رو می شنوی، بی اختیار مات و مبهوتش میشی و انگاری دیگه نمی تونی قدم از قدم برداری و دنبال گزینه دیگری بری [احراز هویت نور در ملکوت قلب]!
دیدی خانمها مدام جلوی طلافروشیها سرک می کشن و از این ویترین به اون ویترین می رن و در چهره اونها اون تمایل خیلی قوی به سرویسهای طلای مورد نظرشون نیست، اما ناگهان چشمشون به یک سرویس جواهراتی می افته که از خود بیخود میشن و مات و مبهوت اون شده و دیگه نمی تونن انتخاب دیگه ای داشته باشن و چنان نور این جواهر در اعماق قلب اونها رسوخ کرده که عاشقش میشن و نمی تونن بهش فکر نکنن و مدام جلوی چشمشونه و …
… با خودت میگی خدایا الان نورم داره چکار میکنه و چی داره از کتابها مطالعه میکنه «صحفیّ»!
قصه عاشق و معشوقه! از یاد و دلت اصلا خارج نمیشه! چکار میتونی براش بکنی که بهت لبخند بزنه؟! از طرفی اون در مقایسه با تو مافوق علمی هست و اصلا به تو نیازی نداره و قلبش به آل محمد ع وصله! این تویی که به او حاجتمندی، ولی او اینقدر کریمه که مثل انگور «الکرمة» روی زمین خودشو و مطالب علمی‌شو پهن کرده! پس …
مشروط به اینکه ذو القلب سلیم باشی و چشم دل بینا باشد.
شناخت معالم ربانی صاحبان نور هم همینطور است و مطالب و مباحث علمی نورانی نیز چنین است.
داستان تکراری قلب صاحبان نور و نگاه زیبای آل محمد ع به این دنیای درون اینگونه است:
«وَ بَرَقَ لَهُ لَامِعٌ كَثِيرُ الْبَرْقِ»
صاحب قلب سلیم، مدام، کلام ولی خدای مهربان را از روی قبض و بسط نورش می‌فهمد و اینجوری گام بر میدارد و به پیش میرود!
و راه غلبه عقل بر هوای نفس البته همینه « قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ »
و قلب، جوری دقیق و حساس و شنوا و بینا به نور آل محمد ع میشه که کوچکترین اشارات علمی آل محمد ع رو هم می فهمه و رضا و سخط ولیّ خدا نسبت به امور پیش روی خودش رو درک میکنه و توفیق عمل داره! کیفیت اتباع از نورش حرف نداره، خیلی زرنگه!
فقط دنبالش برو و ولش نکن و در کارهاش که غالبا به عقل ناقصت جور در نمیاد هم فکرتو مشغول نکن. این کارا کار تو نیست، همه چیزو واگذارش کن و برو دنبالش، مگه همین تو نبودی که پشت ویترین، میخکوبِ براقیت و درخشندگی جواهرات علمی اون شده بودی، پس در این اصل، به یقین که رسیدی، علامتش اینه که دیگه کاری به اسرار مطالب غیر منطبق با دیدگاههای خودت نباید داشته باشی «اصول و اسرار»، و اصلا هیچ کارشو ناجور و ناپسند نمی بینی و مثل اهل حسادت، سراغ گیر دادن به او و تهمت به او و توطئه چینی برای او نمی ری و … که معارین حسود این کارارو بخاطر نفهمیدن اصول و اسرار انجام دادند و اصلا در اصل معرفت به نورشون، قلبا به یقین نرسیدند تا اسرار کارهاش براشون مشکل ساز نشه! این بود که حسادت دخلشونو آورد و بدجوری پاشون لغزید!
[براق – ملاک فضیلت آل محمد ع بر همه!]:
… در قسمتی که یهود به بهانه اینکه جن و انس و باد و وحوش همه مسخر سلیمان ع بودند می‌خواستند اثبات برتری او را بر نبی مکرم اسلام ص نمایند، رسول خدا ص فرمودند که من هم بر براق مسخرم! «فَقَدْ سَخَّرَ اللَّهُ لِيَ الْبُرَاقَ»
که اگر به ماهیت غیر قابل وصف آن بتوان پی برد اصلا هیچ چیز دیگری قابل مقایسه با آن نخواهد بود .
وصف براق از زبان رسول خدا ص :
« … فَقَالَ النَّبِيُّ ص فَقَدْ سَخَّرَ اللَّهُ لِيَ الْبُرَاقَ
وَ هُوَ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا بِحَذَافِيرِهَا وَ هِيَ دَابَّةٌ مِنْ دَوَابِّ الْجَنَّةِ وَجْهُهَا مِثْلُ وَجْهِ آدَمِيٍّ وَ حَوَافِرُهَا مِثْلُ حَوَافِرِ الْخَيْلِ وَ ذَنَبُهَا مِثْلُ ذَنَبِ الْبَقَرِ فَوْقَ الْحِمَارِ وَ دُونَ الْبَغْلِ سَرْجُهُ مِنْ يَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ وَ رِكَابُهُ مِنْ دُرَّةٍ بَيْضَاءَ مَزْمُومَةً بِسَبْعِينَ أَلْفَ زِمَامٍ مِنْ ذَهَبٍ عَلَيْهِ جَنَاحَانِ مُكَلَّلَانِ بِالدُّرِّ وَ الْجَوْهَرِ وَ الْيَاقُوتِ وَ الزَّبَرْجَدِ مَكْتُوبٌ بَيْنَ عَيْنَيْهِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ ص »
و در حدیثی دیگر اینگونه براق را معرفی می نمایند :
« إِنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لِيَ الْبُرَاقَ وَ هِيَ دَابَّةٌ مِنْ دَوَابِّ الْجَنَّةِ لَيْسَتْ بِالْقَصِيرِ وَ لَا بِالطَّوِيلِ
فَلَوْ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَذِنَ لَهَا لَجَالَتِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةَ فِي جَرْيَةٍ وَاحِدَةٍ وَ هِيَ أَحْسَنُ الدَّوَابِّ لَوْناً »
« سَأَلَ الشَّامِيُّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَنْ كُنْيَةِ الْبُرَاقِ فَقَالَ يُكَنَّى أَبَا هِلَالٍ
…. وَ سَأَلَهُ عَنْ كُنْيَةِ الْبُرَاقِ فَقَالَ يُكَنَّى أَبَا هُزَال‏ »