شنأ:
«شنئته: أبغضته، و الفاعل شانئ، و شانئة في المؤنّث»
«شنئت بالأمر: اعترفت به»
«شَنِئْتُهُ‏: تقذّرته بغضا له: از جهت بغض و كينه او را پليد شمردم.»
رفتار شنیء حسادت، پایان شومی دارد!
صاحبان نور و اهل نور از دید اهل شک حسود، مورد تنفر قرار می‌گیرند «المَشْنُوء»،
در واقع آنها نسبت به آل محمد ع بغض و کینه دارند، چون این اندیشه را مغایر با دلخواههای خویش می‌بینند، لذا گرچه ابتدا ظاهر نکنند، اما قلبشان هرگز به اندازۀ سرسوزنی، به فضل معالم ربانی صاحبان نور، در هیچ زمانی إقرار ننموده و مدام قلبا از این طرز فکر و اندیشه و کسانی که با این روش زندگی می‌کنند، نفرت دارند.
الا ببینید که صاحبان نور، با توجه به اینکه این مطلب را می‌دانند، تن به چه ماموریت خطرناکی می‌دهند و از فضای نورانی حرم، به قلوب تاریک افراد خارج حرم، در کوه عرفات (که بیرون حرم است)، نزول کرده و دست دوستی دراز کرده تا آنها را از موقف تاریکی قلبشان، به نور علم و حکمت آل محمد ع هدایت نمایند و این ماموریت تکراری، همان قصه کربلاست.
+ «پیامکهای روز عاشوراء! در مبحث قبض و بسط»
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ‏ قَوْمٍ أَنْ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ أَنْ تَعْتَدُوا
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ‏ قَوْمٍ عَلى‏ أَلاَّ تَعْدِلُوا اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‏.
اللغة:
«شنئت الرجل: أبغضته»
«شنئان: بغض و كينه»
[ابتر- شنء- سفل – علو]:
دشمن تو ابتر و اسفل است [سفالة الریح] و قادر نیست تولید مثل نماید (اعتقادا)
+ «تاویل همجنسگرایی قوم لوط و بحث نطفه گذاری»
اما صاحبان نور با اخذ علم از آل محمد ع (کلمة الله هی العلیا) [علاوة الریح] هستند و قادرند، قلب دوستان آل محمد ع را با نور علم، بارور نمایند!
+ ذکر الله – قبض و بسط قلبی.
کینه‌توزی و دشمنی حسود، موجب قطع رابطۀ اهل یقین با نورش نخواهد شد!
وَ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ‏ قَوْمٍ!
مهربانی نکردن حسود، یک چیز واضح است.