+ «صوم – فطر»:
اهل ولایت اهل صوم اند و اهل فطر، یعنی از اذان صبح تا اذان مغرب چیزی نمیخورن و با اذان مغرب افطار میکنن، اما برای اهل حسادت فرقی نمیکنه کی چه چیزی رو چجوری بخورن!
+ « إِذَا دَخَلْتُمْ فِي الصِّيَامِ فَطَهِّرُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ كُلِّ دَنَسٍ وَ نَجَسٍ »
[صوم – قلوب ناخالص و خالص] :
سنن ادریس ع:
« إِذَا دَخَلْتُمْ فِي الصِّيَامِ فَطَهِّرُوا أَنْفُسَكُمْ مِنْ كُلِّ دَنَسٍ وَ نَجَسٍ
وَ صُومُوا لِلَّهِ بِقُلُوبٍ خَالِصَةٍ صَافِيَةٍ مُنَزَّهَةٍ [مُتَنَزِّهَةٍ] عَنِ الْأَفْكَارِ السَّيِّئَةِ وَ الْهَوَاجِسِ الْمُنْكَرَةِ
فَإِنَّ اللَّهَ يَسْتَنْجِسُ الْقُلُوبَ اللَّطِخَةَ وَ النِّيَّاتِ الْمَدْخُولَةَ »
هر گاه روزه مى‏‌گيريد، جان خود را از هر پليدى و نجاستى پاك سازيد و براى خدا با قلبهايى خالص و صاف، روزه بگيريد، حتى خود را از فكر گناهان نيز پاك گردانيد، چون خداوند متعال، قلبهاى آلوده و نيتهاى ناخالص را نجس مى‏‌داند.
قصه دنیای قلب اهل شک حسود نسبت به معالم ربانی خودشه.
مفهوم «بی تفاوت»
+ «دستورات مافوق را جدی بگیرید.»
شخصیت بی‌تفاوت در مقابل شخصیت مشتاق و پیگیر و جدی و گرم و با حرارت!
هر وقت مشتاق مطالعه هستی، قلبت نورانی و روشنه و جدی و پیگیر و با انرژی و گرم و با حرارت!
اما وای از اون روزی که قلبت تاریکه! نه شوق مطالعه داری، نه مطالب رو پیگیری میکنی و کاملا بی‌تفاوت میشی و خیلی سرد، با «آیاتی و رسلی» یعنی تقدیراتت و کلام فرشتۀ مهربانت، برخورد میکنی!
این یک کلید تشخیصی بود برای فهم قبض و بسط قلبی خودت!
[بی‌تفاوت – متعصب]:
+ حدیث « من هذا المتعصب لمحمد ص»
فرق آدمای بی تفاوت [پسیو] و آدمای پرانرژی [اکتیو]!
«بیش‌فعال! – اکتیو – هیپراکتیو»
+ مفهوم باب افتعال در واژه هایی مثل وسق – اتسق و …
هر کسی خودش باید بخواد تا … اختیارا به نیابت از نورش، با آیات روبرو بشه!
باری به هر جهت، نمیشه!
بیخیالی نمیشه طی کرد!
برای این تن، سری مناسب به همسری انتخاب کن، قبل از اینکه سری ناجور گیرت بیاد!
+ «قساوت قلب»
«بی تفاوت»: «apathetic»
قلبی که نور یاد معالم ربانی خودشو حس نکنه، بی‌تفاوته! براش فرقی نمی‌کنه!
بی‌تفاوتی نشانه قطع رابطۀ قلبی با نور معالم ربانی در دل شرایط تقدیرات است و این ویژگی قلب اهل شک حسود است.
[رقّة – قسوة]:
این حدیث از مقالۀ «قسی»:
« عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع‏
لَمَّتَانِ
لَمَّةٌ مِنَ الشَّيْطَانِ
وَ لَمَّةٌ مِنَ الْمَلَكِ‏
فَلَمَّةُ الْمَلَكِ الرِّقَّةُ وَ الْفَهْمُ
وَ لَمَّةُ الشَّيْطَانِ السَّهْوُ وَ الْقَسْوَةُ.»
امام صادق عليه السّلام فرمود: امير المؤمنين عليه السّلام فرموده:
(مردم را) دو خاطره است،
خاطره از شيطان و خاطره از فرشته،
خاطره فرشته: رقت (يعنى نرمى دل) و فهم است
و خاطره شيطان: فراموشى و سخت‌دلى است.
توضيح‏:
«لمه» آن چيزيست كه بدل نزديك شود و خطور كند كه به خاطره ترجمه شد،
مجلسى (ره) گويد:
مقصود از رقت و فهم كه خاطره فرشته است نتيجه آن دو و يا نشانه آنها است و حمل بر مجاز گردد، زيرا خاطره كه فرشته در دل اندازد نيكى و تصديق بحق است، و نتيجه آن رقت دل و صفا و ميل آن به نيكى است، و همچنين خاطره شيطان، انداختن وسوسه‏‌ها و شك و ميل به شهوات در دل است، و نتيجه آن فراموش كردن حق و غفلت از خدا و سنگدلى است.
اینکه قبض و بسط قلبتو میفهمی این کار ملک است.
این ملک به شکل صاحب نور خودشو به تو میفهمونه!
[احراز هویت و رویت تمثال نورانی صاحبان نور در ملکوت قلب]
بخاطر اینکه معلم ربانی، نور ولایتو یادمون میده، برای همینه که ملک موکل، مفتخر است به شکل و چهرۀ صاحبان نور، مطلب علمی مورد نیاز در این لحظه و در این ورکلایف رو به اهل نور یقین برسونه تا اونا هم بفهمن مطلب درسته، پس حالا که «ان الله و ملائکته یصلون علی النبی»، پس بیا و تو هم با معرفت باش و با یاد این معالم ربانی از دلخواه و تمنای تقدیر نشدۀ خودت بگذر،
طبق این دستور مافوق:
«یا ایها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما»
+ «سلما لرجل»
[شغل – سهو]:
کسی که مشغول به دنیا شد کار او سهو است «حبّ دنیا: حبّ تمناها».
یعنی نسبت به آخرت بی‌تفاوت است.
[تغافل – مساهاة]:
المساهاة: حسن المخالقة، كأنّ الإنسان يسهو عن زلّة إن كانت من غيره.
+ «تغافل»
[شغل – سهو – غفل]:
لَيْسَ عَمَلٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ الصَّلَاةِ
فَلَا يَشْغَلَنَّكُمْ عَنْ أَوْقَاتِهَا شَيْ‏ءٌ مِنْ أُمُورِ الدُّنْيَا
فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ ذَمَّ أَقْوَاماً فَقَالَ‏
الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ‏
يَعْنِي أَنَّهُمْ غَافِلُونَ اسْتَهَانُوا بِأَوْقَاتِهَا
هيچ كارى در نزد خدا محبوبتر از نماز نيست.
مبادا كارى از كارهاى دنيا شما را به خود مشغول دارد از اوقات نماز.
خداوند تبارك و تعالى سرزنش كرده گروهى را با اين آيه‏ الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ‏
يعنى غافلند و بى‌‏اهميت به وقتهاى آن هستند.