گوهر نورانی، آشکار می‌شود و می‌درخشد! ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ‏ جِهاراً!

جهر:
«عينٌ‏ جَهْرَاءُ: لا يبصر بها صاحبها نهاراً»
+ «خفش – خفّاش» : [عينٌ‏ خَفْشَاءُ و جَهْرَاءُ]
سیئه خفاش: حسادت که نمیتونه نور معالم ربانی رو ببینه!
«سمي‏ الخُفَّاشُ: لضعف بصره بالنهار»
«العَيْن‏ الجَهراءُ: فهى التى لا تُبْصر فى الشمس.
«جهراء العین»
[ فقه اللغة … فصل في معايبها … الجَهَرُ : أن لا تبصر نهاراً]
«جَهِرَتِ العينُ: چشم از آفتاب خيره شد و چيزى را نديد.»
+ «شکر»
«رَجُلٌ أَجْهَرُ: لَا يُبْصِرُ فِى الشَّمْسِ»
مثل کسی که به برق جوشکاری نگاه کرده و برق چشمشو زده!
کسی که مدتها توی تاریکیِ زندانه، وقتی میاد بیرون، نور خورشید چشمشو اذیت میکنه، لذا دستشو میگیره جلوی نور!
+ «احراز هویت معالم ربانی من وراء الغربال»
شنیدی میگن: از شنیدن این حرف شوکه شدم! انگاری برق منو گرفت! چه حرف عجیبی زد! چه حرف مهمی زد! چه حرف قشنگی زد! تا حالا نشنیده بودم! تا حالا ندیده بودم!
… اینها وصف فرایند نور ولایت است با واژۀ «جهر».
آشنایی با نور ولایت: هر واژه ما را بیشتر و بهتر با فرایند نور ولایت آشنا میکند!
در حقیقت هر واژۀ جدیدی که یاد میگیریم، کانه بیشتر با نور ولایت آشنا میشویم و این واژه جدید ما را با ویژگی جدیدی از این مفهوم بی‌انتها آشنا می‌کند.
«Familiarity»: در باره نور ولایت بیشتر بدانیم!
اینکار با فهم واژه‌ها آسان می‌شود، ان شاء الله تعالی.
«جَهَرْتُ‏ البِئر»
«اجتهرت البئر إذا أخرجت ما فيها من التراب»
«جَهَرَ البئر و اجْتَهَرَهَا: إذا أظهر ماءها: يعنى آب چاه را ظاهر كرد.»
چاهکن خاک چاه رو میریزه بیرون و همه چی معلوم و آشکار میشه!
از دیدن این همه خاک که از دل این چاه بیرون اومده شوکه میشی چقدر زیاده!
خیره خیره به این همه خاک استخراج شده از این چاه می نگرد که آیا واقعا این همه خاک از توی این یک چاه در اومده ؟! این مفهوم در این واژه باید استنباط بشه که چیزی ناپیدا آشکار میشه و تعجب بیننده رو در پی داره بطوریکه حیرت زده میشه از این همه زیبایی و ویژگی که در نور ولایت وجود داره! پس همون 1+1 است که یه همچین بازتابی داره! یعنی وقتی قلب اهل یقین + نور ولایت علمی صاحبان نور در ملکوت می‌شود، چیزی برایش آشکار میشه که اونو شوکه میکنه!
الاعتلان و الظهور البيّن العالي في أيّ أمر كان، و أكثر استعمالها في الكلام و المقال.
الجَهيرُ : اللّبَن الذي أخرِج زُبْدَه،
و الثميرُ: الذي لم يخرج زبده و هو التثمير.
کتاب فقه اللغة: فصل في تقسيم الخَلَاءِ و الصُّفُورَةِ على ما يُوصَفُ بهما مع تفصيلهما:
لَبَنٌ‏ جَهِيرٌ : ليس فيه زُبْدَةٌ
«الجَيْشُ العَظِيمُ‏ تَجْهَرُه‏ العَيْنُ»: سپاه فراوانی که چشمو خیره میکنه!
 از دیدن این همه نیروی نظامی، رعب به دل می‌افتد!
جَهِرَتِ العينُ : چشم از آفتاب خيره شد و چيزى را نديد.
+ «شکر»
«رَجُلٌ أَجْهَرُ لَا يُبْصِرُ فِى الشَّمْسِ»: مثل نگاه کردن به برق جوشکاری که چشمو میزنه!
شنیدی میگن: خیره خیره بهش نگاه کرد؟! و چشم ازش برنداشت!؟
نور ولایت چنان درخششی داره که هر چشمی رو خیره میکنه!
و اون شخص که چشمش به نور ولایت خیره شده اگه اهل یقین و نور ولایت باشه، عین شکری است و اگه اهل حسادت باشه، با این نگاههای خیره میخواد کلّه این صاحب نعمت رو بکنه!
جهر در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف نور ولایت است که با زبان خودش اینگونه نور ولایت را توصیف میکند که ولایت، نور آسمانها و زمین است و این نور هر چشمی را به خود دوخته و خیره می‌کند و همه موجودات باضافۀ این نور هستند و مسخّر این نور خیره‌کننده‌اند و اهل شک و یقین وقتی دور صاحب نور جمع می‌شوند نسبت به این نور خیره کنندۀ عجیب و زیبا، دو حالت متفاوت و متضاد پیش میاد و اهل یقین به این نور می‌چسبند (حبّ – ودّ – عشق – شکر) و چشم ازش بر نمی‌دارند. اما اهل شک و حسادت، چشم دیدن این همه نور علمی خیره کننده را نداشته و ندارند لذا چون دلشون نمیخواد این نور رو به عظمت و بزرگی وصف کنند بهش پشت می کنند و جلوی چشماشونو میگیرند تا از دیدن این نور زیبای خیره کنندۀ گوهر درخشان و تابناک ولایت علمی بر سر خود، رنج نبرند. و به این نور تهمت میزنند و مرتکب اشتباه مرگبار می‌شوند.
لذا معارین و اهل شک تنها مخلوقاتی هستند که اختیارا تن به نور ولایت نمی‌دهند و اینگونه اهل شقاوت ابدی می‌گردند.
«Stunning beauty»
زیبایی خیره‌کننده! منظره خیره کننده!
از این همه زیبایی و عجایب نور ولایت،
حیرت‌زده میشی! بی‌حس میشی! گیج میشی! کانفیوز میشی!
+ «ذهل»
هوش از سرت میره! سرگردون میشی! حیرون میشی!
انگاری بهت یهو یه شوک وارد میشه! شوکه میشی!
یک مثال: به کسی که به گوشی موبایلش چشم دوخته و ازش چشم برنمیداره و خیره شده نگاه کن بخصوص وقتی داره تو اون فضای مجازی دلخواهش سیر میکنه اصلا انگاری تو یک عالم دیگه است! هر چی صداش کنی اصلا نمیشنوه و بهت نگاه نمیکنه و این میشه واژه جهر یعنی اینجوری این سوژه جذاب، اونو به خودش مشغول کرده و داره خیره خیره به چیزی که دوست داره و عاشقشه نگاه میکنه
تا حالا شوکر دیدی؟! «stun gun» که پلیس استفاده میکنه!
اشاره میکنن، طرف گیج و بیهوش میشه! این میشه جهر.
به گوهر میگن گوهر «جوهر»، چون نورش چشمو خیره میکنه!
«النَّفْس: عَينُ‏ الشي‏ء، و كُنْهُه و جَوهَرُه‏»
گوهر گرانبها و با ارزش و نفیس قلب اهل یقین مدام چشم به نور ولایت علمی صاحبان نور دوخته و خیره شده است و انگاری شوکه شده! شوکر نور ولایت، قلب رو مسخر خودش نموده است!
[الجَوْهَر- ج جَوَاهِر: گوهر، موجودى كه قائم به نفس خود است.
ضد اين كلمه (العَرَض) است،
هر سنگى كه از آن منفعتى بدست آيد؛
«الجَوْهَرُ الفَرْد»: كوچكترين ذره جسم كه قابل تجزيه نباشد؛
«جَوْهَرُ الشي‏ء»: ماده و اصل هر چيزى كه سِرِشت و طبيعت آن بر آن استوار باشد.]
قلب اهل یقین که معرفت به نور امام ع پیدا نموده، این ویژگی را دارد که:
«موجودى كه قائم به نفس خود است، در واقع با وابستگی به نور، به خودکفایی رسیده است!»
یعنی این قلب، گوهری گرانبها شده، چون چسبیده به نور ولایت است، چون محب و عاشق این فرایند است.
«أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرَ وُلْدِ آدَمَ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلَامُهُ عَلَيْهِ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا»
از این قلب است که منافع کثیر بدست می‌آید.
سرشت و طبیعت و اصل با ارزش این قلب، همین نور ولایت علمی صاحبان نور است که واژه جوهر و جهر و گوهر داره همینو به ما یاد میده.
این گوهر با ارزش، یک چیز ضروری و لازم برای ماست:
[الجَوْهَرِيّ‏- منسوب به (الجَوْهَر) است، ضرورى و لازم كه در مقابل آن (العَرَضِيّ) است، گوهر ساز يا گوهر فروش]
باید با میکروسکوپ ملکوتی، قلوب اهل یقین رو ببینی تا این گوهر گرانبها رو رویت بنمایی
«المُجْهِر- [جهر]: ميكروسكوپ،- الكهربائيّ: ميكروسكوپ برقى»
«المُجَوْهَرَات‏- [جوهر]: جواهر، ساخته‌‏هاى گرانقيمت»
معنای واژه جهر رو کامل باید استنباط کنیم تا متوجه بشیم که یکی از هزار واژه مترادف نور ولایت است.
«أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرَ وُلْدِ آدَمَ صَلَوَاتُ اللَّهِ وَ سَلَامُهُ عَلَيْهِ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا»