نور، کوبندۀ درب قلبهاست! وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ‏!
نور داره به در قلب من میکوبه!
نور، قلبمو در میزنه!
نور، هوای دل منو کرده! وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ‏!
نور، قلب منو نشونه گرفته!
نور در قلب منو میزنه! نور طارق!
این نور داره قلب منو میکوبه! میگه منم نور تو! بیا در رو باز کن و من متولد شدم برای هدایت تو!
هدی – سبل – صرط – سبق – مافوق 
جوز – عبر – سلک – سیر – سری – عفو
وَ لا لِيَهْدِيَهُمْ‏ طَريقاً
[طارق –  قراء ظاهره – قبض و بسط]:
وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ‏
… وَ الطَّارِقُ الَّذِي يَطْرُقُ الْأَئِمَّةَ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِمْ مِمَّا يَحْدُثُ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ
وَ هُوَ الرُّوحُ الَّذِي مَعَ الْأَئِمَّةِ يُسَدِّدُهُمْ
و كلّ من أتى ليلا فقد طرق.
طارق، نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور است که در ظلمت قلب ما، همچون ستاره‌ای درخشان، منور به نور آل محمد ع، میدرخشد و با غلبه بر تاریکی هوای نفس، نور عقل ما را با روشنایی خود، روشن میکند و اینجوری عقل، غالب بر هوای نفس حسود شده و تاریکی به نور تبدیل می‌شود.
در این واژه، مفاهیم «علو و برتری – متابعت – چیزی که در تاریکی می‌آید» مستتر است.
همۀ این مفاهیم در نور علمی ماخوذ از صاحبان نور که به غلبه نور بر تاریکی در قلب می‌انجامد خلاصه می شود، لذا می‌بینیم که خدای مهربان به این اسم زیبا و اعظم قسم خورده است!
طارق یکی از این اسامی زیبای مترادف نور است «بسم الله النّور»،
زیرا قدم به تاریکی قلب حسود ما می‌گذارد، در حالیکه چراغی از نور آل محمد ع در دست دارد و موجب روشنایی قلب می‌شود.
«طَرَّقَ طَريقَةً حَسَنَةً: اختراع كرد، ساخت.»
«طَريقَةً حَسَنَةً: الْأَسْماءُ الْحُسْنى»
+ «اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‏»
[طَريقَةً حَسَنَةً : اختراعات علمی صاحبان نور!]
«وَ إِنَّمَا سُمِّيَ الطَّارِقَ لِأَنَّهُ يَطْرُقُ نُورُهُ سَمَاءً سَمَاءً إِلَى سَبْعِ سَمَاوَاتٍ
ثُمَّ يَطْرُقُ رَاجِعاً حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى مَكَانِهِ»
«مَنْ كَانَتْ قِرَاءَتُهُ فِي فَرَائِضِهِ بِالسَّمَاءِ وَ الطَّارِقِ
كَانَتْ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ جَاهٌ وَ مَنْزِلَةٌ
وَ كَانَ مِنْ رُفَقَاءِ النَّبِيِّينَ وَ أَصْحَابِهِمْ فِي الْجَنَّةِ»