نور، برای نورانی کردن قلب می‌آید! وَ جاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدينَةِ يَسْعى!

🌟 نور، برای نورانی کردن قلب می‌آید!
وَ جاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدينَةِ يَسْعى!
مقدمه:
«آمدن» در زبان قرآن، صرفاً حرکت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر نیست؛ بلکه در بسیاری از آیات، «جاء» نشانه‌ای از ورود یک حقیقت، یک پیام، یک نور یا یک بلاست؛
«آمدنی» که آسمانی است، نه زمینی؛
«آمدنی» که قلب را دگرگون می‌کند، نه فقط مکان را.
معناشناسی واژۀ «جاء» و ریشه‌شناسی نورانی آن:
در فرهنگ‌های لغت عربی، آمده است:
جاء الغيث: یعنی باران فرود آمد، و این آمدن با خود تازگی، حیات و پاکی می‌آورد.
الجِئة: جایگاه گردآمدن آب‌ها؛ یعنی محل نزول و تمرکز برکت. + «جبی»
جاء زيد: یعنی حضور یافت.
جاء أمر السلطان: یعنی فرمان به مرحله اثر رسید، تحقق یافت.
در اینجا نکته‌ای نورانی و کلیدی وجود دارد:
“المجيء يقال اعتباراً بالحُصول!”
یعنی آمدن وقتی «آمدن» است که به تحقق برسد، اثر بگذارد، قلبی را تغییر دهد، نوری بنشاند.
…
«جاء» در آیات نورانی: آمدنی برای قلب‌های آماده
آیه‌ی زیبای:
وَ جاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدينَةِ يَسْعى (سوره یس)
مصداقی است از مردی که از دورترین نقطه، با شتاب می‌آید تا نجاتی ببخشد؛ پیامی بیاورد؛ و این «آمدن» او، نشانه قلبی نورانی و ولایی است.
…
مثل گل رزی که می‌گوید: «دیشب باران آمد!» و تغییر کرده است.
مثل قلبی که می‌گوید: «نور آمد!» و جایگاه «مرء» شده، توریستی شده، محل تجلی شده!
اینجاست که می‌فهمیم «جاء» برای اهل نور، یعنی فرود نور ولایت بر قلب.
…
«جاء» در آیات حسد و فریب: آمدنی با نیت تاریکی
اما همین واژه در آیاتی دیگر، نشان از آمدن‌هایی دارد که بوی حسادت، دروغ و فریب دارد:
وَ جاؤُ أَباهُمْ عِشاءً يَبْكُونَ
وَ جاؤُ عَلى‏ قَميصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ
وَ جاءَ إِخْوَةُ يُوسُفَ… وَ هُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ
این آمدن‌ها، برخاسته از قلوبی آلوده به حسد است.
آن‌ها می‌آیند، اما نور نمی‌آورند، بلکه تاریکی را حمل می‌کنند.
اما استثنائاً، راه برادران یوسف با توبه و اعتراف، به غم نمی‌انجامد.
یعنی، بالاخره با «آمدن» صادقانه نزد یوسف ع، اعتراف میکنند و می‌گویند:
يا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ
و اینجا، «جاء» برای آنها بوی نجات می‌دهد، چون با اعتراف، با حقیقت، با تواضع همراه است.
…
«جاء» در واژگان قرآنی، همان رسیدن یک پیام است، یک تحول درونی.
«آمدن» نور به دل، وقتی اتفاق می‌افتد که دل «سلیم» باشد؛
پاک، بدون مانع، بی‌حسد، عاشق علم آنلاین آل‌محمد علیهم‌السلام.
قلبی که «نور» به آن می‌آید، دیگر نمی‌تواند همان قلب قبلی بماند.
درست مثل زمینِ خشک که با آمدن باران، تبدیل به گل می‌شود،
روییدن آغاز می‌شود، تغییر آغاز می‌شود.
…
واژۀ «جاء» در قرآن، همانند «ذهب» و دیگر افعال حرکت،
بار معنایی متفاوتی برای اهل نور و اهل ظلمات دارد.
برای اهل نور، «آمدن» یعنی بارش نور ولایت،
برای اهل حسد، «آمدن» ابزار مکر و فریب است.
اما آن‌گاه که همین دل حسود، تسلیم شود و اعتراف کند، «آمدن»‌ش می‌شود نجات‌بخش.
اینجاست که می‌گوییم:
نور، برای نورانی کردن قلب می‌آید!
و چه زیباست این آمدن…