«لفو – لفی – لفا»:
«لَفَأْتُ‏ اللّحمَ عن العَظْم»
+ «وجد»
+ «لقی»
+ «نقع – منقع الماء»
«لا أُلفِيَنَ‏ أَحدَكم مُتَّكِئاً على أَرِيكَتِه؛ أَي لا أَجد و أَلقَى.»
«يقال: أَلفَيْتُ‏ الشي‏ءَ أُلفِيه‏ إِلفَاء إِذا وجدته و صادَفْته و لَقِيته.»
پرده از حقیقت برداشتن و پیدا و آشکار شدن حقیقت: «لفا اللحم عن العظم»!
ابر توی آسمون جلوی نور خورشید رو گرفته بود، بادی وزید و ابر را کنار زد و پرده از چهره خورشید برداشت «لفَأَتِ‏ الرّيح السّحابَ عن وَجه السَّماء » و خورشید علم آل محمد ع یعنی معالم ربانی در دل شرایط برای اهل یقین «پیدا» شد، آشکار شد، معلوم شد!
نقش آیات و تقدیرات، تایید حقانیت اندیشه صاحبان نور است.
+ «سنریهم آیاتنا … »
+ مفهوم زیبای «آشکار»
حسود از لیدر سوء چی گیرش میاد؟!
اهل شک چیو پیدا میکنن:
«ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا – إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ»
اهل یقین چیو پیدا می‌کنن؟!
ببین اهل شک چه گزینه ای رو بعنوان «ابو» و پدر و ولی برای اخذ معالم دینی اتخاذ نموده‌اند؟!
اهل یقین صاحبان نور را بعنوان پدری مهربان و دلسوز که در دل شرایط با یاد علوم نورانی آنها رشد می‌کنند را ماخذ خود قرار داده‌اند.
اهل نور یقین میرن سراغ محکمات!
اهل شک و حسد، می‌افتن به دام متشابهات!
اهل نور، خوابهای محکم میبینه!
اهل حسد، خوابهای متشابه میبینه!
+ «زیغ»
[سورة البقرة (2): آية 170]
وَ إِذا قيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا
أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ (170)
[سورة الصافات (37): الآيات 61 الى 70]
إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّينَ (69)
وقتی که حسود به صاحب نورش تهمت میزنه، چی گیر حسود میاد؟! و چی گیر صاحب نور میاد؟!
زلیخا به یوسف ع تهمت ناروا زد!
یوسف ع چی گیرش اومد؟ زلیخا چی گیرش اومد؟
یوسف ع با استعمال اندیشه آل محمد ع از گناه فرار می‌کند و زلیخا با استعمال اندیشه غیر آل محمد ع درصدد ارتکاب گناه است و هر دو با همسر زلیخا روبرو می‌شوند، و خدا این صحنه را برای هر دوی آنها تقدیر نموده تا پرده از حقانیت یوسف ع و تقصیر زلیخا برداشته شود.
هر دو «أَلْفَيا سَيِّدَها لَدَى الْبابِ» یه چیزو یافتند «هر دو یافتند».
[سورة يوسف (12): الآيات 25 الى 29]
وَ اسْتَبَقَا الْبابَ وَ قَدَّتْ قَميصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَ أَلْفَيا سَيِّدَها لَدَى الْبابِ
قالَتْ ما جَزاءُ مَنْ أَرادَ بِأَهْلِكَ سُوءاً إِلاَّ أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذابٌ أَليمٌ (25)
مفهوم: «انكشافِ شي‏ءِ و كَشْفِه»
لفَأَتِ‏ الرّيح السّحابَ عن وَجه السَّماء
لَفَأْتُ‏ اللّحمَ عن العَظْم: كَبشَطته.
لفا اللحم عن العظم لفوا: قشره، كلفأه
اللَّفاء: التُّراب و القُماش على وجه الأرض.
يقال مثلًا: «رضِيَ من الوَفاء باللَّفاء»، أي من وافِرِ حقِّه بالقليل.
ألْفَيْتُه‏: لقِيته و وجدتُه، إلفاء.
تَلَافَيْتُه‏: تدارَكْتُه.
مفهوم واژه «لفی»:
آیت که عرضه میشه، پرده از حقانیت صاحب نور بر میدارد:
«سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق»
این مفهوم در واژه «لفی» و آیاتی که در قرآن اومده وجود داره!
انگاری هر چی در حق صاحبان نور کم بذاری، خدا با آیات تلافی میکنه!
از چنگ آیات دیگه نمیتونی فرار کنی!
خدا آیات رو برای همه تدارک دیده: «تَلَافَيْتُه‏: تدارَكْتُه»
+ مفهوم زیبای «پیدا – آشکار»
«عدم – وجود»
اهل یقین، نور قلبشونو پیدا می‌کنن! راهشونو پیدا می‌کنن! با یادآوری معالم ربانی، در قلبِ ابری و تاریکشون، یهو بادی و نسیمی خنک می‌وزد و ابر را کنار زده و نور علم و حکمت آل محمد ع در قلب پیدا و آشکار می‌گردد.
+ «نور و نار»