OUTCOME!
«قرف» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«تَقَرَّفَ الجرحُ»
«أصل ذلك القرف، و هو كلّ قشر»
«القِرْفَة: پوست درختچه دارچین»: «cinamon»
«coating – covering» + «فلق»
تشکیل پوستۀ تمناها و حسادت به دور قلب یا پوشش نور ولایت!
+ «لبس»
+ «حرص»
«أصل الْقَرْفِ و الِاقْتِرَافِ: قشر اللّحاء عن الشّجر، و الجلدة عن الجرح،
و ما يؤخذ منه: قِرْفٌ»
«اصل قَرْف و اقْتِرَاف: كندن پوست درخت و كندن پوست از روى جراحت است.
قِرْف: پوست هر چيزى است.»
«و الاقتراف اقتطاع الشيء من مكانه إلى غيره من قرفت القرحة إذا قشرتها»
«و القرف القشر»
+ «سفن»: «السَّفْنُ: القشر»
«قارفت المرأة: كناية عن الجماع»
+ مفهوم زیبای «approaching»
+ «وجه الله»
+ «سرک کشیدن»
+ « روغ – حوت – عکف »
در همه این واژهها میبینم برای کسب نور جوف نار آیات و تقدیرات، اهل یقین، امتحان کربلا رو با یادآوری معالم ربانی صاحبان نور اپروچ میکنن [طعمه – درایت] تا در فرصت مناسب، نور رو کسب کنن! این اکتساب نور به روش اپروچ کردن آیاتی و رسلی میشه مفهوم زیبای واژه قرف:
«يَكْسِبُونَ = يَقْتَرِفُونَ».
+ «لیل – تهجّد – نافله – نهر»
طبیب بیمارشو اپروچ میکنه!
مربی، خودشو به عبد نزدیک میکنه و از نزدیک اونو زیر نظر میگیره و کمکش میکنه!
این مفهوم واژه قرف است که با هزار واژهای که معانی «ولی» هستند، مترادف است.
+ «شفا البئر»
مفاهیم آشکار شدن و ظاهر شدن و در معرض قرار گرفتن و اکسپوز شدن در این واژه ها زیباست.
«أَقْرَفَ لهُ: به او نزديك شد و آميزش كرد.»
این مفاهیم مترادف واژۀ نور الولایة است.
+ «سلما لرجل – شرک»
قرف = قشر
أصل ذلك القرف، و هو كلّ قشر
القرب و الإحاطة
[يَكْسِبُونَ = يَقْتَرِفُونَ ]
[يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ – يَقْتَرِفُونَ الْإِثْمَ]
اهل نور یقین به معالم ربانی صاحبان نور خود میچسبند و ول کن نیستند،
یعنی رضایت به تقدیرات خود دارند،
اما اهل شک حسود به مصادیق گوناگون حبّ دنیا، یعنی تمناهای خود، مثل مال «أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها» یا بستگان و … میچسبند «پستانک تمنّا» و ولکن نیستند!
اهل حسادت، صاحبانِ نورِ خود را ول میکنند، اما تمناهای خودشون رو ول نمیکنند!
+ سوره توبه
قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ع
اقْتِرَافُ الْحَسَنَةِ حُبُّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ
فَاقْتِرَافُ الْحَسَنَةِ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ
[در واقع امام حسن ع ریشه و عامل شهادت علی ع را عدم اقتراف الحسنه معرفی می نمایند.]
التسليم لنا و الصدق علينا و لا يكذب علينا
هي إقرار الإمامة لهم و الإحسان إليهم و برهم و صلتهم
[صلی – قرف]:
مصلی، تابع امامش بوده، لذا امام ع عیب حسد او را با علم، درمان میکند.
قرف: داشتن رابطه با معالم ربانی و عالَم بالا، پوششی است که حسد را مغلوب و عقل را درون قلب ما غالب مینماید و ما را به حیات طیبه میرساند.
در واقع آل محمد ع از ما در قبال آموزش نور ولایت، اجری نمیخواهند و فقط انتظار دارند که ما دستمان را از دست آنها رها نکنیم و پیوسته با آنها در ارتباط باشیم.
«اصبروا و صابروا و رابطوا»
ماحصل ارتباط با عالم بالا «قرف»، اینستکه حسد با عقل پوشیده و مهار و متوقف و درناژ می شود و ما با وجود داشتن عیب حسد، عاقلیم و نا آرامی از ما صادر نمیشود.
این هنر معالم ربانی از آل محمد ع است که ما را درپیشامدهای ناگوار کمک میکند.
[] :
محمد بن مسلم قال:
و سألته عن قوله قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً الاية
قال لم يسئل اللّه الا ما سئلت الرسل قبله
و اما قوله وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً فانه التسليم لنا و الصدق علينا و لا يكذب علينا
و سئلته عن الرجل المسلم يداويه اليهود و النصارى
قال لا باس انما الشفاء بيد اللّه.
[أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها – وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً] :
عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ زَيْدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ ع قَالَ:
خَطَبَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع حِينَ قُتِلَ عَلِيٌّ ع ثُمَّ قَالَ
وَ إِنَّا مِنْ أَهْلِ بَيْتٍ افْتَرَضَ اللَّهُ مَوَدَّتَهُمْ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ حَيْثُ يَقُولُ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً فَاقْتِرَافُ الْحَسَنَةِ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ.
+ [سورة التوبة (9): الآيات 23 الى 24]
قُلْ إِنْ كانَ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسادَها وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ (24)
تفسير القمي ؛ ج2 ؛ ص276
… ثم قال وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً و هي إقرار الإمامة لهم- و الإحسان إليهم و برهم و صلتهم نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً أي نكافئ على ذلك بالإحسان.
+ «التسلیم لامر الله»
[قرف – سلم]:
«الِاقْتِرَافُ التَّسْلِيمُ لَنَا»
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع:
فِي قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى:
وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيها حُسْناً
قَالَ فَقَالَ
الِاقْتِرَافُ التَّسْلِيمُ لَنَا وَ الصِّدْقُ عَلَيْنَا وَ أَنْ لَا يَكْذِبَ عَلَيْنَا.
[قرف – سرایت]:
نور یاد معالم ربانی با نزدیک شدن ملک موکل به قلب اهل یقین در دل شرایط عرضه آیات و تقدیرات، به قلب اهل یقین سرایت میکند، این میشه معنی واژه «قرف».
این میشه فرایند نور الولایة که هزار واژۀ مترادف آن، این فرایند رو برای ما معرفی مینمایند.
مشتقات ریشۀ «قرف» در آیات قرآن:
وَ لِتَصْغى إِلَيْهِ أَفْئِدَةُ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ لِيَرْضَوْهُ وَ لِيَقْتَرِفُوا ما هُمْ مُقْتَرِفُونَ (113)
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ إِنَّ الَّذينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِما كانُوا يَقْتَرِفُونَ (120)
قُلْ إِنْ كانَ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشيرَتُكُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسادَها وَ مَساكِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ في سَبيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقينَ (24)
ذلِكَ الَّذي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبادَهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى وَ مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فيها حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (23)