دکتر محمد شعبانی راد

نور فرقان! و لقد آتینا موسی و هارون الفرقان!

And finally,
we are divided into two groups!

«فرق» در معنای ممدوح یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة» است، «نور فرقان».
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است، «تاریکی تفرقه».
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«مَفْرِقُ‏ الرَّأْسِ، فرق سر»
«الفَرْق‏‏: فرق ميان موىِ سر»
«parted hair»
«الفَرْق‏: فرق‏ الشعر»
«فَرَقَ الشَّعْرَ: موى سر را شانه زد و از وسط سر به دو طرف آن فرو آويخت.»
«فَرَّقَ‏ شَعْرَهُ بِالْمِشْط: موى خود را با شانه از وسط به دو طرف آن فرو آويخت.»
+ «میز – نور، فرایند جداسازی!»
«فکک»: تفکیک اهل نور از اهل حسادت!
+ سورۀ بیّنة!
«لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ وَ الْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ»
«وَ ما تَفَرَّقَ‏ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ»

فرق‌گذاری:
Differentiation

مَفْرِقُ‏ الرَّأْسِ: حَيْثُ يُفْرَقُ‏ فِيهِ الشَّعْرُ
شنیدی میگن فرق سر باز کرده!
یعنی جوری موهاشو شونه کرده که نصفشو داده اینور نصفشو داده اونور،
خط وسط داره، ته سرش دیده میشه!
به این میگن مفرق الراس!
اهل شک و یقین، اولش با همدیگه قاطی هستند!
اما با «آیاتی و رسلی» فرق سری برای اونها باز میشه که یه عده میان اینور یعنی سمت راست، و یه عده میرن اونور، یعنی سمت چپ!
«فَأَيُّ الْفَريقَيْنِ‏ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»

فَرَقْتُ‏ بَيْن الْحَقّ و الْبَاطِلِ : فَصلْتُ
الْفَرَقُ‏ : مِكْيَالٌ يُقَالُ إِنَّهُ يَسَعُ سِتَّةَ عَشَرَ رِطْلًا
الفُرْقَانُ‏ : الْقُرْآنُ
الْفَارُوقُ‏ الرَّجُلُ الَّذِي يَفْرُقُ‏ بَيْنَ الْأُمُورِ أَي يَفْصِلُهَا.
«sort process»
[یک مفهوم زیبا!]:
الفارِق ‏: الخَلِفَة [الناقة الحامل] تذهبُ فى الأرض نادَّةً من وجَع المَخَاض فتُنْتَج حيث لا يُعلم مكانُها؛ و الجمع‏ فوارقُ‏ و فُرَّقٌ‏. و سمِّيت بذلك لأنَّها فارقت‏ سائر النُّوق.
اهل نور یقین که به نطفه‌های علمی صاحبان نور باردار و مزیّن می‌شوند، هنگام وضع حمل نور آرامش، خودبخود از بقیه فاصله می‌گیرند، و این میشه فرق و فارق.
وسیله‌ای که خداوند برای اهل یقین جهت جداسازی حق از باطل قرار داده قلب سلیم وصل به نور ولایت علمی صاحبان نور است. + «رجم»
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ‏ فُرْقاناً
وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ»
در دل شرایط و تقدیرات زندگی روزمره، با یادآوری معالم ربانی، این قلب میتونه حق و باطل و خیر و شر و خوب بد رو از هم تشخیص بده.

اللغة:
الفرق انزعاج النفس بتوقع الضرر
فرق: اضطراب و وحشت نفس از رسيدن زيان.
و أصله من مفارقة الأموال حال الانزعاج.

[فرقان – قبض و بسط] :
« وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسى‏ وَ هارُونَ الْفُرْقانَ وَ ضِياءً وَ ذِكْراً لِلْمُتَّقِينَ‏ » :
اهل یقین فرق نور و ظلمت رو با قلبشون حس میکنن، درک میکنن. این میشه فرقان!
اهل یقین، اهل فرقان، اهل نور ولایت!
نابینا، سر دوراهی که میرسه، گیر میکنه، نمی‌تونه بینشون فرق بذاره!
متوجه نمیشه کدوم خوبه، کدوم بده!
المُفْتَرَق‏ من الطرُق : سر دو راهى
المَفْرَق‏ من الطريق : دو راهى
قلب بصیر اهل یقین با نور معالم ربانی میتونه بین بد و خوب فرق بذاره! این میشه فرقان
«differentionation»
با فهم نور ولایت قلبت، میتونی بد و خوب رو فرق بذاری! 
اینجوری میتونی آرامش قلبتو حفظ کنی!
قلب سلیم کارها رو راحت میکنه!
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً»
چشم بینا میتونه بین لامپ روشن و خاموش فرق بذاره!
فرق نعمت با ارزش از بی ارزش رو باید بتونی با قلبت به کمک نور معالم ربانی بفهمی و متوجه بشی!
+ «آلارم، خطر، پیجر، نوسان و …»

[فرقان]:
وقتی ناآرام میشی بین دو راه برای رسیدن به آرامش گیر میکنی: نور ولایت و معصیت!
«اللهم انی اسالک ان تعصمنی بولایتک عن معصیتک»
اون چیزیکه کمکت میکنه و بین این دو تا جوری فرق میذاره که راحت بتونی تشخیص بدی و عمل کنی، به اون میگن فرقان که اسم دیگری برای صاحبان نور و یادآوری علوم نورانی آنها در دل شرایط تقدیرات و ناآرامی‌هاست!
« يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً
+ وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسى‏ وَ هارُونَ الْفُرْقانَ‏
+ تَبارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلى‏ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمِينَ نَذِيراً
+ وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‏ مُكْثٍ »
وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسى‏ وَ هارُونَ الْفُرْقانَ وَ ضِياءً وَ ذِكْراً لِلْمُتَّقِينَ (48)
و در حقيقت، به موسى و هارون فرقان داديم و [كتابشان‏] براى پرهيزگاران روشنايى و اندرزى است.
در قلب اهل یقین، نور وجود صاحبان نور، کاملا نورانی حس می‌شود: اینم آیه‌اش:
اینجوری اهل یقین یاد میگیرن که چجوری قلبشون فرق نور و ظلمت رو بفهمه! با یاد معالم ربانی!
این آیه خیلی قشنگه!
«وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسى‏ وَ هارُونَ … ضِياءً … لِلْمُتَّقِينَ»:
انگاری برای اهل یقین، خدا این چهره‌های نورانی رو قرار داده.
در واقع: « وَ لَقَدْ آتَيْنا … لِلْمُتَّقِينَ … ضِياءً بنامهای مُوسى‏ وَ هارُونَ … »
این وجودهای مقدس نورانی، به درد اهل یقین میخوره!
به درد کسی میخوره که نیاز به نور هدایت در تاریکی قلبش داره!
لذا قلب سلیم و عقل سلیم که از جنس نور و نورشناس است با دیدن صاحبان نور در ملک و در ملکوت، نور علی نور میشود و وصل می شود و دائم الوصل است ان شاء الله تعالی.
اصلا خدای مهربان این نعمتهای نورانی رو قرار داده و این آیه میفهمونه با یاد این منابع نورانی میشه قلبت معرفت به نور پیدا کنه و فرق بین قبض و بسط نورش، که همان کلام آنلاین اهل بهشت است رو متوجه بشه.

+ مفهوم «آشکار»
«انْفَرَقَ‏ لهُ الطريقُ: راه آشكار شد.»
و قيل: فَرَقُ‏ الصّبح، و فلق الصّبح.
در مورد آشكار شدن سپيده دم و صبح گفته ميشود: فَرَقُ‏ الصبحِ و فلق الصبح.

[فرقان]:
«أَوْ فارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ‏ – يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ‏»
وقتی آیت عرضه میشه، حالا بین اهل شک و اهل یقین فرق گذاشته میشه،
چه کسی به نور ولایت عمل میکنه و پشت به معصیته،
و چه کسی گناه میکنه و پشتش به نور ولایته!

تا اینجا مبحث فرقان بود «نور فرقان»
در ادامه، تاریکی تفرقه:

تاریکی تفرقه:
«وَ يُريدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ»
«وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ»
«لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ»
«نور واحد»
هیچ تفاوتی در علمی که از صاحبان نور به دست ما می‌رسد وجود ندارد!
داستان تکراری مکر اهل حسادت اینه که بین صاحبان نور «بَيْنَ … رُسُلِهِ» و محتوای علمی آنها، میخواهند تفرقه بیندازند!
میگن اونو قبول داریم اما اینو نه « وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ »
در واقع یک راه جدیدی افتتاح میکنن که نه اونه و نه این «وَ يُريدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلاً»،
 باید به اهل حسادت گفت: «أَهْلَ رَحْمَةٍ لَا يَخْتَلِفُونَ فِي الدِّينِ»
 اصلا مگه خدا چند تا دین داره؟!
«…كَمْ دِينٌ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ؟ قَالَ دِينٌ وَاحِدٌ … »
پس قصه چیه؟! مگه نه اینه که « فَرِيقٌ‏ فِي الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ‏ فِي السَّعِيرِ »؟!
جوابش توی این آیه است:
قصۀ اهل حسادت اینه:
« إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ »
و قصۀ صاحبان نور اینه:
« وَ رَجُلًا سَلَماً لِرَجُلٍ »
آیا تو این دوتا رو یکی میکنی؟
« هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلًا » .
این دو آیه هم جواب قشنگیه :
« وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ‏ »
و « أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ »
اون سه تا آیه اول ایناست :
« إِنَّ الَّذينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُريدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُريدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلاً * أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً *
وَ الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولئِكَ سَوْفَ يُؤْتيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً * »
…كَمْ دِينٌ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ؟ قَالَ دِينٌ وَاحِدٌ …
أَهْلَ رَحْمَةٍ لَا يَخْتَلِفُونَ فِي الدِّينِ
كُلُّهَا فِي النَّارِ إِلَّا فِرْقَةً وَاحِدَةً
وَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ أَشَدُّ حُبّاً لَكُمْ مِنَّا
مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ ساءَ ما يَعْمَلُونَ
وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ وَ هُمْ أَنَا وَ شِيعَتِي
إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلًا فِيهِ شُرَكاءُ مُتَشاكِسُونَ وَ رَجُلًا سَلَماً لِرَجُلٍ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلًا
كَيْفَ النَّجَاةُ يَا بَا عَبْدِ اللَّهِ ؟
مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ [عَلِيٌّ ع] مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ [عَلِيٌّ ع] إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة
وَ شِيعَتُنَا الْفِئَةُ النَّاجِيَةُ وَ الْفِرْقَةُ الزَّاكِيَةُ
قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى‏ أَنْ … يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً
«إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَنْ‏ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا »
اهل حسادت قصدشون اینه که تفرقه بندازن! «يُرِيدُونَ أَنْ‏ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ»

[شبهه تفرقه بین خدا و حوادث، یعنی تقدیرات خدا!]:
[تفرقه بین خدا و آیات خدا!]:
یک شبهه دیگه که شنیده میشه اینه:
دلت با خدا باشه، حالا به هر پیشامد و حادثه ای که برای تو پیش اومد بخند و تحویل نگیر و اونو مسخره کن و جدی نگیر و از این قبیل حرفها … خیلی مصطلحه واقعا !!!
نکته مهم اینه که با این ترفند عملا و اعتقادا این عده، خدا رو از آیات جدا می دونن و اینکه حوادث همان مقدرات ذات اقدس الهی بمنظور اصلاح و تربیت ماست و خدا بر ما ربوبیت داره رو اصلا قبول ندارن اما چون روشون نمیشه اینو به صراحت بگن یا اگه بگن قدرت گولزنیشون کم میشه اینه که خدعه میکنن میگن دلت با خدا باشه اما حوادث رو آثار عیب خودت ندون و این همون اعتقاد یهود است که ید الله مغلولة و دست خدا رو از اینکه میتونه با حوادث بندگانشو ربوبیت کنه بسته و ناتوان میدونن ! در آیه « وَ يُريدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ » که اونا با آیه «آیاتی و رسلی» اینجوری تعمیمش میدیم که همونجوری که بین خدا و رسولش برای ما فرقی وجود نداره لذا بین خدا و آیاتش هم فرقی وجود نداره و مثال ساده و زیبایی در مقاله‌ها زده شد که چه خود فرمانده را ببینی و چه دستور اون به دستت برسه و اطاعت کنی عملا هیچ فرقی نداره!
لذا اکثرا برای فرار از این اعتقاد که نمیخوان حوادث رو آثار عیب خودشون ببینن، اونو مثل یهود انکار میکنن، لذا چاره ای برای پنهان کاری این اعتقاد نمی بینن جز اینکه بین خدا و آیات تفرقه بندازن و این دو رو دو مقوله جداگانه فرض میکنن، حال آنکه خدا و رسول ص و آل محمد ع و صاحبان نور و آیات، همه و همه یک چیز رو دارن به ما می فهمونن و اونم این است که تا دنیا دنیاست ربوبیت ذات اقدس الهی هم سر جای خودش هست. لذا «آیات الله » یعنی این آیات و حوادث عرضه شده مال خود خداست که برای ما تنظیم و مقدر شده است.
ماموریت رسولان الهی اینه که به یاد همه بیارن که حوادث الکی نیست، شانس نیست، تصادف نیست، بی‌ربط نیست، اینکه ما هر جوری که دلمون بخواد با این حوادث رفتار بکنیم نیست، بلکه کارهای خدا حساب داره، کتاب داره، خدا بیکار نیست، داره ماها رو اصلاح و تربیت می‌کنه و مواظب ماست و ابزار این خدا برای این امر مهم، همین آیات و تقدیراتی است که داره مدام برامون مقدر میشه و ما همش جاخالی میدیم و گوش کرمون به دم می‌دیم و حتی با این آیات خصومت می کنیم و هر کاری دلمون می خواد می کنیم و جالب اینکه خودمونو هم خدا شناس و خدا پرست میدونیم!
به هر مقدار که اولا نورت رو شناختی و با یادش حوادث رو آثار عیب خودت دونستی و از دلخواه گذشتی و ناآرامی رو به دیگران نسبت ندادی و برای خودت و دیگران با انجام عمل صالح، آرامش و نور ایجاد کردی، حالا تو میتونی امیدوار باشی که اسمت در دفتری که نزد آل محمد ع تحت عنوان عاملین به نور ولایت ضبط و ثبت است نوشته بدونی «کتاب مرقوم»، و خوشحال باشی وگرنه اینکه عملا با همه درگیری و کمپانی ناآرامی هستی ولی ظاهرا نمازتو هم میخونی، این روش عملا به درد نمیخوره!
هر جای عالم که خونی ریخته شود و تهمتی ناروا زده شود و ناآرامی پیش بیاید، حاصل همین اعتقاد است که فرد برای آیات عرضه شده، هیچ احترامی قائل نیست، در واقع برای خدا ارزشی قائل نیست و با تقدیرات درگیر می‌شود، برای صاحبان نور هم که این بینش را به یاد او می آورند، هیچ احترامی قائل نیست، حال آنکه وظیفه او «اکرمی مثواه» می باشد و می بایست به آیات و تقدیرات احترام بگذارد همانطور که برای خدا، ظاهرا ارزش قائل می شود !
«بیایید به آیات احترام بگذاریم.»
وقتی آیات عرضه میشن باید به اونا احترام بگذاریم و معنی سجده نسبت به همین آیات خوب معلوم میشه لذا همون ارزشی که برای خدا و آل محمد ع و معالم ربانی باید قائل باشیم، که این یک مطلب در حد اعتقاد و تئوری است، عملا اگر برای آیات احترام قائل بشیم ثابت می کنیم که در اعتقاد خودمون که خداپرست هستیم صادقیم و یا خدای ناکرده از اهل شک و دروغگویانیم!
تمام امتها حتی پس از اینکه رسولان الهی به آنها یاد آوری نمودند که باید برای آیات ارزش قائل باشند و این ارزش همان اصلاح و تربیتی است که در جوف این کار برای آنها مقدر شده متاسفانه قریب به اتفاق نسبت به آیات و رسل و حتی خود خدا، بی‌احترامی‌ها نمودند و رسولان الهی را با هزاران خدعه و نیرنگ، از سر راه رسیدن به دلخواههایشان برداشتند.

مشتقات ریشۀ «فرق» در آیات قرآن:

وَ إِذْ فَرَقْنا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْناكُمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (50)
وَ إِذْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ وَ الْفُرْقانَ‏ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (53)
أَ فَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَ قَدْ كانَ فَريقٌ‏ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ ما عَقَلُوهُ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (75)
ثُمَّ أَنْتُمْ هؤُلاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَ تُخْرِجُونَ فَريقاً مِنْكُمْ مِنْ دِيارِهِمْ تَظاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ إِنْ يَأْتُوكُمْ أُسارى‏ تُفادُوهُمْ وَ هُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْراجُهُمْ أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يُرَدُّونَ إِلى‏ أَشَدِّ الْعَذابِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (85)
وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ وَ قَفَّيْنا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ وَ آتَيْنا عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّناتِ وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ أَ فَكُلَّما جاءَكُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى‏ أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَريقاً كَذَّبْتُمْ وَ فَريقاً تَقْتُلُونَ (87)
أَ وَ كُلَّما عاهَدُوا عَهْداً نَبَذَهُ فَريقٌ‏ مِنْهُمْ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يُؤْمِنُونَ (100)
وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَريقٌ‏ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ (101)
وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّياطينُ عَلى‏ مُلْكِ سُلَيْمانَ وَ ما كَفَرَ سُلَيْمانُ وَ لكِنَّ الشَّياطينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ ما أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ وَ ما يُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما يُفَرِّقُونَ‏ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ ما هُمْ بِضارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ يَتَعَلَّمُونَ ما يَضُرُّهُمْ وَ لا يَنْفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَ لَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ (102)
قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ إِلى‏ إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِيَ مُوسى‏ وَ عيسى‏ وَ ما أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ‏ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (136)
الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ كَما يَعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَ إِنَّ فَريقاً مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (146)
شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقانِ‏ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كانَ مَريضاً أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُريدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُريدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى‏ ما هَداكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (185)
وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ وَ تُدْلُوا بِها إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَريقاً مِنْ أَمْوالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (188)
آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ‏ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصيرُ (285)
مِنْ قَبْلُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ أَنْزَلَ الْفُرْقانَ‏ إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ وَ اللَّهُ عَزيزٌ ذُو انْتِقامٍ (4)
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ أُوتُوا نَصيباً مِنَ الْكِتابِ يُدْعَوْنَ إِلى‏ كِتابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَريقٌ‏ مِنْهُمْ وَ هُمْ مُعْرِضُونَ (23)
وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَريقاً يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْكِتابِ وَ يَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ يَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (78)
قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ عَلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ عَلى‏ إِبْراهيمَ وَ إِسْماعيلَ وَ إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ وَ ما أُوتِيَ مُوسى‏ وَ عيسى‏ وَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لا نُفَرِّقُ‏ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (84)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تُطيعُوا فَريقاً مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ يَرُدُّوكُمْ بَعْدَ إيمانِكُمْ كافِرينَ (100)
وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَميعاً وَ لا تَفَرَّقُوا وَ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَ كُنْتُمْ عَلى‏ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (103)
وَ لا تَكُونُوا كَالَّذينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظيمٌ (105)
أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ قيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ إِذا فَريقٌ‏ مِنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَ قالُوا رَبَّنا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتالَ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلى‏ أَجَلٍ قَريبٍ قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَليلٌ وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‏ وَ لا تُظْلَمُونَ فَتيلاً (77)
وَ إِنْ يَتَفَرَّقا يُغْنِ اللَّهُ كُلاًّ مِنْ سَعَتِهِ وَ كانَ اللَّهُ واسِعاً حَكيماً (130)
إِنَّ الَّذينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُريدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُريدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلاً (150)
وَ الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ أُولئِكَ سَوْفَ يُؤْتيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً (152)
قالَ رَبِّ إِنِّي لا أَمْلِكُ إِلاَّ نَفْسي‏ وَ أَخي‏ فَافْرُقْ‏ بَيْنَنا وَ بَيْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقينَ (25)
لَقَدْ أَخَذْنا ميثاقَ بَني‏ إِسْرائيلَ وَ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ رُسُلاً كُلَّما جاءَهُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى‏ أَنْفُسُهُمْ فَريقاً كَذَّبُوا وَ فَريقاً يَقْتُلُونَ (70)
وَ كَيْفَ أَخافُ ما أَشْرَكْتُمْ وَ لا تَخافُونَ أَنَّكُمْ أَشْرَكْتُمْ بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ عَلَيْكُمْ سُلْطاناً فَأَيُّ الْفَريقَيْنِ‏ أَحَقُّ بِالْأَمْنِ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (81)
وَ أَنَّ هذا صِراطي‏ مُسْتَقيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ‏ بِكُمْ عَنْ سَبيلِهِ ذلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (153)
إِنَّ الَّذينَ فَرَّقُوا دينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ في‏ شَيْ‏ءٍ إِنَّما أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَفْعَلُونَ (159)
فَريقاً هَدى‏ وَ فَريقاً حَقَّ عَلَيْهِمُ الضَّلالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّياطينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ (30)
كَما أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِنْ بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ فَريقاً مِنَ الْمُؤْمِنينَ لَكارِهُونَ (5)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ (29)
وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‏ وَ الْيَتامى‏ وَ الْمَساكينِ وَ ابْنِ السَّبيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَ ما أَنْزَلْنا عَلى‏ عَبْدِنا يَوْمَ الْفُرْقانِ‏ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ وَ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ (41)
وَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنَّهُمْ لَمِنْكُمْ وَ ما هُمْ مِنْكُمْ وَ لكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ‏ (56)
وَ الَّذينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَ كُفْراً وَ تَفْريقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنينَ وَ إِرْصاداً لِمَنْ حارَبَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَيَحْلِفُنَّ إِنْ أَرَدْنا إِلاَّ الْحُسْنى‏ وَ اللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ (107)
لَقَدْ تابَ اللَّهُ عَلَى النَّبِيِّ وَ الْمُهاجِرينَ وَ الْأَنْصارِ الَّذينَ اتَّبَعُوهُ في‏ ساعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ ما كادَ يَزيغُ قُلُوبُ فَريقٍ‏ مِنْهُمْ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ إِنَّهُ بِهِمْ رَؤُفٌ رَحيمٌ (117)
وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ (122)
مَثَلُ الْفَريقَيْنِ‏ كَالْأَعْمى‏ وَ الْأَصَمِّ وَ الْبَصيرِ وَ السَّميعِ هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلاً أَ فَلا تَذَكَّرُونَ (24)
يا صاحِبَيِ السِّجْنِ أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ‏ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ (39)
وَ قالَ يا بَنِيَّ لا تَدْخُلُوا مِنْ بابٍ واحِدٍ وَ ادْخُلُوا مِنْ أَبْوابٍ مُتَفَرِّقَةٍ وَ ما أُغْني‏ عَنْكُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْ‏ءٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ عَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ (67)
ثُمَّ إِذا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذا فَريقٌ‏ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (54)
وَ قُرْآناً فَرَقْناهُ‏ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‏ مُكْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزيلاً (106)
قالَ هذا فِراقُ‏ بَيْني‏ وَ بَيْنِكَ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأْويلِ ما لَمْ تَسْتَطِعْ عَلَيْهِ صَبْراً (78)
وَ إِذا تُتْلى‏ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذينَ كَفَرُوا لِلَّذينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَريقَيْنِ‏ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا (73)
قالَ يَا بْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتي‏ وَ لا بِرَأْسي‏ إِنِّي خَشيتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ‏ بَيْنَ بَني‏ إِسْرائيلَ وَ لَمْ تَرْقُبْ قَوْلي‏ (94)
وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسى‏ وَ هارُونَ الْفُرْقانَ‏ وَ ضِياءً وَ ذِكْراً لِلْمُتَّقينَ (48)
إِنَّهُ كانَ فَريقٌ‏ مِنْ عِبادي يَقُولُونَ رَبَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمينَ (109)
وَ يَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ أَطَعْنا ثُمَّ يَتَوَلَّى فَريقٌ‏ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِكَ وَ ما أُولئِكَ بِالْمُؤْمِنينَ (47)
وَ إِذا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذا فَريقٌ‏ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ (48)
تَبارَكَ الَّذي نَزَّلَ الْفُرْقانَ‏ عَلى‏ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعالَمينَ نَذيراً (1)
فَأَوْحَيْنا إِلى‏ مُوسى‏ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ‏ كَالطَّوْدِ الْعَظيمِ (63)
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‏ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذا هُمْ فَريقانِ‏ يَخْتَصِمُونَ (45)
وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَتَفَرَّقُونَ‏ (14)
مِنَ الَّذينَ فَرَّقُوا دينَهُمْ وَ كانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (32)
وَ إِذا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنيبينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذا أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذا فَريقٌ‏ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (33)
وَ إِذْ قالَتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ يا أَهْلَ يَثْرِبَ لا مُقامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَ يَسْتَأْذِنُ فَريقٌ‏ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنا عَوْرَةٌ وَ ما هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُريدُونَ إِلاَّ فِراراً (13)
وَ أَنْزَلَ الَّذينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصيهِمْ وَ قَذَفَ في‏ قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَريقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَريقاً (26)
وَ لَقَدْ صَدَّقَ عَلَيْهِمْ إِبْليسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلاَّ فَريقاً مِنَ الْمُؤْمِنينَ (20)
وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ قُرْآناً عَرَبِيًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‏ وَ مَنْ حَوْلَها وَ تُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فيهِ فَريقٌ‏ فِي الْجَنَّةِ وَ فَريقٌ‏ فِي السَّعيرِ (7)
شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً وَ الَّذي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهيمَ وَ مُوسى‏ وَ عيسى‏ أَنْ أَقيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبي‏ إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي إِلَيْهِ مَنْ يُنيبُ (13)
وَ ما تَفَرَّقُوا إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الَّذينَ أُورِثُوا الْكِتابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفي‏ شَكٍّ مِنْهُ مُريبٍ (14)
فيها يُفْرَقُ‏ كُلُّ أَمْرٍ حَكيمٍ (4)
فَإِذا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فارِقُوهُنَ‏ بِمَعْرُوفٍ وَ أَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَ أَقيمُوا الشَّهادَةَ لِلَّهِ ذلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً (2)
وَ ظَنَّ أَنَّهُ الْفِراقُ‏ (28)
فَالْفارِقاتِ‏ فَرْقاً (4)
وَ ما تَفَرَّقَ‏ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ (4)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی