[وَلی = اتصال- ارتباط (قرب) باران‌های متوالی فصل بهار]
[رابطه – وَلی – قرب]:
اگر [در روابط اجتماعی با دیگران] نا آرامی را عیب خود بدانی، یعنی نتیجۀ حسادت خود و دل نکندن از تمناهای خود بدانی، این طرز فکر، رابطۀ نورانی قلب را با ماخذ نور علم آل محمد ع برقرار می‌نماید، اما هر وقت نا آرامی را عیب خود ندانستی، این رابطه نورانی قطع می‌شود.
پس نور ولایت، رابطۀ قلبی انسان را با ربوبیت ذات اقدس الهی بمنظور بهره‌مندی از ثمرۀ آن که اصلاح و تربیت است، برقرار می‌کند.
السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ
«سبب – دلیل – وسیله – واسطه – وساطت – الاداه – الحبل – الحجاب – الحجه – السبیل – الشافع – الطریق – العروه الوثقی – العده – العله – المقتضی – المقدمه – الولیجه – صراط – سبیل – باب – طریق – حافظ …»

حق: اینست که نا آرامی را اثر عیب خود بدانیم، انگاری جای درستش اینجاست! و هر جور دیگه فکر کنیم، اشتباه (باطل) است.
حق = رابطه
باطل = قطع رابطه
کسی که با آیات قطع رابطه میکند و آن را باطل می‌داند [نا آرامی را اثر عیب خود نمی‌داند] ثمرات نور ولایت را به هدر می‌دهد.
بطل: ذهب دمه بطلا أى هدرا، خونش به هدر رفت.
باطل [اندیشه باطل]، جمیع روابط اجتماعی غلط [ارتکاب معاصی]،
همۀ داشته‌های انسان، نعمتها و ابزار‌های اصلاح و تربیت را به هدر می‌دهد «تکذیب آیات»!
تکذیب آیات:
امری است باطل [اندیشه باطل] که موجب به هدر دادن شرایط اصلاح و تربیتی است که از سوی خدای مهربان تقدیر می‌شود!

[دروغ = باطل: به هدر دادن و تباه كردن و از دست دادن و ضايع کردن]
[صدق – کذب]
[تکذیب آیات – کذب = باطل]
رمح صدق – كَذَب لبنُ الناقة
کذب: ذهب [به هدر رفت!]
کسی که نا آرامی هایش را به دیگران نسبت می‌دهد، ثمرات تربیتی نور ولایت را به هدر می‌دهد.
از این جهت به او می گویند: «کاذب»
یک حدیث زیبا!
«جَارِيَةً سَوْدَاءَ تَسْقِي الْمَاءَ…
اشْرَبُوا حُبّاً  لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع وَ كَانَتْ عَمْيَاءَ
[نابینا بود، اما رابطۀ قلبش با نورش سالم بود.]
اشْرَبُوا حُبّاً لِمَنْ رَدَّ اللَّهُ عَلَيَّ بَصَرِي بِهِ
«اللَّهُمَّ إِنْ كَانَتْ صَادِقَةً فَرُدَّ عَلَيْهَا بَصَرَهَا»
[خوشا به حالش! رابطه محبتی قوی «حُبّ» با علی (ع) داشته!]
چه چیزی آب رفته را به جوی بر می گرداند؟!
نور ولایت… نور ولایت… نور ولایت… نور  ولایت… مشروط به اینکه در جمیع روابط اجتماعی خود، نور ولایت را الگوی کار خویش قرار دهیم.

[رابطه – نور ولایت امام هادی (ع)]:
وظیفه ما حفظ رابطه اعتقادی با جمیع اهل نور در هر شرایطی است، تا ثمرات نور ولایت به هدر نرود.
[رابطه – رفق]:
قطع رابطه با اهل نوری که مبتلا به گناه هستند نه معتقد به گناه،
مورد رضایت اهل بیت (ع) نمی‌باشد.
«لَا بُدَّ عَنْ إِكْرَامِهِمْ وَ احْتِرَامِهِمْ عَلَى كُلِّ حَالٍ»
+ «اکرمی مثواه»
وَ [اینکه رابطه خود را با آنها قطع نکنی!
أَنْ لَا تُحَقِّرَهُمْ وَ لَا تَسْتَهِينَ بِهِمْ لِانْتِسَابِهِمْ إِلَيْنَا
[رابطه اعتقادی]
لِانْتِسَابِهِمْ [اعْتِقَاداً] إِلَيْنَا:
يعني معتقد به گناه نيستند، ولي مبتلا به گناه هستند!
یعنی ارتکاب گناه از سوی اینها از نوع اشتباه مرگبار یعنی با قطع رابطۀ قلبی با نور خود نیست!
دوام این رابطۀ نورانی قلب، بالاخره یک روزی اونها رو از این فروعات باطل باز خواهد داشت، ان شاء الله تعالی.
[وَ هِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِ خَطَأٌ … وَ … مِنَ الْكَافِرِ فَعَمْدٌ]
وقتی رابطۀ قلبی با نورش قطع نشه، این خطا عمدی محسوب نمیشه.
اما این مطلب مجوزی نیست که شخص مدام از فرصتهای اصلاح و تربیت سوء استفاده نماید!
[ كَيْفَ تَجِدُ اعْتِقَادَهُمَا؟]

[رابطه – اصلاح و تربیت]:
رسولان انطاکیه!
[افول – حجت ابراهيم = رفق ابراهيم (ع) براي هدايت قومش]
یونس ع با قومش قطع رابطه کرد، اما ابراهیم ع برای هدایت قومش به رابطۀ خویش استمرار داد تا آنها را هدایت کرد.
استمرار رابطه [رفق] محبت و مودت با مبتلایان به گناه، بمنظور اصلاح و تربیت آنها و درناژ حسادشان.

فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً
[حالت فروتنی یعنی ذلت ممدوح، یعنی عزت]
طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ
أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ‏
رابطه قبول ذلت ممدوح [فروتنى]، در جمیع روابط اجتماعی = نور ولایت
ذَلِّلْ قَلْبَكَ بِالْيَقِينِ
وَ اعْتَمِدُوا وَضْعَ التَّذَلُّلِ عَلَى رُءُوسِكُمْ 
[تاج افتخار فروتنى را بر سرهاى خويش نهيد.]

+ «ذلل»
من در حال عبادت هستم یعنی با تداوم عمل به نور ولایت در کلیه روابط اجتماعی‌ام ، خود را آرام می‌کنم.
اعبدوا  ربكم [… تفسير شريف لاهيجي]
ثُمَّ غَيَّبَهُمْ عَنْ أَبْصَارِهِمْ وَ اسْتَعْبَدَهُمْ بِوَلَايَتِهِمْ وَ مَحَبَّتِهِمْ
معني ايمان به غيب:
ايمان به اينكه منشا نا آرامي ها در دل شرايط عيب ماست از ايمان به غيب ما به خدای مهربان خبر مي‌دهد. ارتباط قلب با نور ولایت، فرایندی از جنس واژۀ غیب است یعنی با چشم سر دیده نمی شود و فقط قلب در ملکوت پنهانش این فرایند را حس میکند.
عبادت [اسْتَعْبَدَهُمْ]يعني اعتقاد به نور ولايت[بِوَلَايَتِهِمْ]،
از ايمان به غيب انسان به نور علوم محمد و آل محمد (ع) خبر مي‌دهد.
ايمان به غيب = عبادت
فكان ذلك السجود لله عز و جل عبودية و لآدم طاعة و لما في صلبه تعظيما

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
وَ اللَّهِ يَا عَلِيُّ
مَا خُلِقْتَ إِلَّا لِيُعْبَدَ بِكَ
مَا اسْتَأْهَلَ خَلْقٌ مِنَ اللَّهِ النَّظَرَ إِلَيْهِ إِلَّا بِالْعُبُودِيَّةِ لَنَا
بِالْعِلْمِ يُطَاعُ اللَّهُ وَ يُعْبَدُ.

[سنت و سبیل]:
وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ [رَسُولُ اللَّهِ ص] وَ نَحْنُ سَبِيلُهُ
نَحْنُ سَبِيلُ الْبَلَدِ الْأَمِينِ
تنها راه [ارتباطی] رسیدن به سرزمین آرامش [الْبَلَدِ الْأَمِينِ]،
نور ولایت اهل بیت (ع) [نَحْنُ سَبِيلُهُ] می‌باشد.

برای استمرار این رابطه علمی قلب، باید حالت تواضع باشد.
متکبر با عدم قبول ذلت ممدوح (عدم قبول نور ولایت)،
موجب قطع رابطه قلبی‌اش با نور هدایت می‌شود.
الَّذينَ يُجادِلُونَ في‏ آياتِ‏ اللَّهِ
بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ
كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ الَّذينَ آمَنُوا
كَذلِكَ يَطْبَعُ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبَّارٍ (35)

إِنَّ الَّذينَ يُجادِلُونَ في‏ آياتِ‏ اللَّهِ
بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ
إِنْ في‏ صُدُورِهِمْ إِلاَّ كِبْرٌ ما هُمْ بِبالِغيهِ
فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ (56)

وَ كُنْتُمْ عَنْ آياتِهِ‏ تَسْتَكْبِرُونَ
و در برابر آيات او تكبر مى‏‌كرديد.

[جدل هنگام عرضه آیت، علامت کبر است.]
إِنَّمَا الْكِبْرُ مَنْ تَكَبَّرَ عَنْ وَلَايَتِنَا وَ أَنْكَرَ مَعْرِفَتَنَا
نادیده گرفتن رابطۀ قلبی با نور و بی‌توجهی و پشت کردن به آن = کبر
متکبر می گوید: من که از او بهترم «أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ!»،
پس چه نیازی دارم که با او حفظ رابطه نمایم؟!
فقال: ما مَنَعَكَ أَلَّا تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ؟
قال: أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ!
وَ مَنْ ذَهَبَ يَرَى أَنَّ لَهُ عَلَى الْآخَرِ فَضْلًا «أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ!» فَهُوَ مِنَ الْمُسْتَكْبِرِينَ
وَ طَلَبْتُ الْخُضُوعَ [خواهان حفظ رابطه شدم]
فَمَا وَجَدْتُ إِلَّا بِقَبُولِ الْحَقِّ [آنرا چیزی جز نور ولایت «قبول حق» نیافتم،
یعنی دانستم جز پشت کردن به تمناها، راهی برای حفظ ارتباط با دیگران وجود ندارد،
این را از نور علم آموختم، زیرا «وَ تَقَرَّبُوا إِلَى عَالِمٍ يَدْعُوكُمْ مِنَ الْكِبْرِ إِلَى التَّوَاضُعِ».
[صله رحم – رابطه]:
وَ اتَّقُوا … الْأَرْحامَ
و زنهار از خويشاوندان مَبُريد!
وَ اتَّقُوا اللَّهَ الَّذي تَسائَلُونَ بِهِ وَ الْأَرْحامَ
وَ أَفْضَلُ رَحِمٍ وَ أَوْجَبُهُ حَقّاً رَحِمُ مُحَمَّدٍ ص‏
[اسراف و تبذیر و اتلاف «هدر دادن ثمرات نور ولایت» = قطع رابطه]
مسرف: الذين اسرفوا في ولايه علي بن ابيطالب (ع)
مسرف زير بار نور ولايت نمي‌رود.

عَلَامَةُ الْمُسْرِفِ … الْفَخْرُ بِالْبَاطِلِ
[اسراف – فخر]
ملاک فضیلت و برتری از نظر مسرف، ولایت باطل و فروع آن است .
السُّرْفة: دويْبَّة تأكل الخشَب.
سرف: میل شدید به تمناها و این یعنی پشت کردن به نور!
اسراف: کسانی که عادت کرده‌اند، تقدیرات را فدای تمناهای خود نمایند و این یعنی معصیت.
قصه لوط ع و قومش:
انتم قوم مسرفون: الذین یستحلون المحارم و یسفکون الدماع.
بلوغ لذه او شفا غیظ.