CONSEQUENCE!
The consequences of jealousy are endless!
«ذنب» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«الذَّنُوب من الخيل: اسبى كه دم ستبر و بلند دارد. اسب دُمبلند»
«دَلْوٌ ذَنُوبٌ: دلو دنبالهدار»
«نجمٌ مُذَنَّبٌ: ستاره دنبالهدار»
دَلْوٌ ذَنُوبٌ
نجمٌ مُذَنَّبٌ
مَذَانِبُ التّلاع
پیامدهای دنبالهدار حسادت، تمامی ندارد!
تاریکیِ دنبالهدار گناهان!
دنباله این ذنب، به آتش دائمی جهنم ختم میشود!
در آیات قرآن، به هر کدام از مشتقات واژۀ ذنب میرسیم، برای درک معنا و مفهوم عمیق این واژه در این آیه، باید مفهوم حسادت را هم به این واژه اضافه کنیم و معنا نماییم انگاری وقتی مثلا به این آیه میرسیم:
«كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ اللَّهُ شَديدُ الْعِقابِ»
داستان اهل حسادتی که خداوند بخاطر همین استعمال حسد آنها «بِذُنُوبِهِمْ»، آنها را بشدت عذاب مینماید.
«بِذُنُوبِهِمْ» یعنی بخاطر گناه حسادت!
انگاری این عقوبت، دنبالۀ همون حسادتی است که اونها مرتکب شده بودند!
پس اهل حسادت از واژۀ ذنب اینو متوجه باشند که با استعمال حسد و در نتیجه اشتباه مرگبار تهمت، اینجوری نیست که این کار، پیامدی براشون نداشته باشه! پیامد استعمال حسد، ادامهدار است و تا خلود در آتش جهنم، حسود را همراهی خواهد نمود.
+ «آتش و حسد، جدائیناپذیرند! عذاب عظیم!»
«و ما اصبرهم علی النّار!»
«مَذَانِبُ التّلاع: مسائل مياهها،
بطور استعاره يعنى آبراهههاى كوهستانى كه در اثر ريزش سيل به وجود مىآيد.»
«الذُّنَابَة: تابع، پيروى كننده»
«الذُّنَابَة مِنَ الْوَادِي: موضعى از دره كه مسيل و مجراى آب به آن منتهى شود.»
+ مفهوم «ذب الغدیر»:
وقتی سیل میاد، با شدت میاد و میره، اما آخرش یه آب باریکه، مدتی میاد، که این همان مفهوم باقیمانده مختصر از آب سیل است، درست مثل معنای ذب الغدیر که آبگیر در آخر تابستان گرم، یه مقدار کمی آب تهش باقی میمونه.
و این مفاهیم زیبا ما رو دلالت میکنه به مفاهیم مترادف نور الولایة، که همان باقیمانده و آبباریکه علمی آل محمد ع است که باید قدرشو خوب دانست.
«الذَّنوب: الدلو الممتلئ ماء، دلو پر از آب»
«الذَّنُوبُ: الفرس الطويل الذنب، و الدّلو التي لها ذنب،
اسب دم بلند و دلو و سطلى هم كه دسته بلند دارد.»
آب کل چاه کجا و آب داخل این سطل کجا!
اما برای رفع عطش علمی اهل یقین، یک قطره از آب همین سطل هم کافی است.
چون این آب از این چاه برداشت شده و طعم این آب، طعم حیات طیبة میدهد.
«طعم الماء طعم الحیاة»!
دقت کن این سطل یه ویژگی مهمی داره که بخاطر اون عرب میگه ذنوب! اون چیه؟ دسته بلند سطل
+ «مثال چهار تیکه طناب در بحث شهادتین و پوشه شعب»!
+ «سلسله مراتب نورانی!»
مثل اسب زیبایی که دم بلندش به زمین میرسه، دست صاحبان نور هم به آب ته چاه علم آل محمد ع میرسه و از اون برای رفع تشنگی ما در تاریکی عرفات برداشت میکنه و در اون لبه تاریکی به ما تعارف میکنه که بگیریم و بنوشیم و از عطش تاریکی جهل رها شویم و قلبمان به نور صحت و سلامتی، شفا پیدا کند، ان شاء الله تعالی!
این دستهای بلند، وقتی از نور به تاریکی میان، تا ما رو با خودشون ببرن، میدونی چی میشه؟ قصه کربلا و دستان علمدار کربلا دوباره تکرار میشه!
گر چه کتاب لغت میگه «ذَنْب: بطور استعاره در هر كارى كه عاقبتش ناروا و ناگوار است و به اعتبار دنباله چيزى بكار رفته است» اما عاقبت کار اهل نور یقینی مثل حبیب بن مظاهر گر چه ظاهرا در کربلا اون قصه پیش بیاد اما هرگز برایش این سعادت، ناگوار نیست که گواراتر از با حسین ع بودن چیزی در این عالم که بماند، در هیچ عالمی یافت نمیشود.
معنی لغوی ذنب رو داریم توضیح میدهیم!
اهل یقین هم بدانند که دنبال نور رفتن، آخرش و تهش و دُمش، قصه کربلاست و خوشا به حال اونایی که به عشق کربلا حالا با این وصف میخوان پیاده و با پاهای برهنه کیلومترها راه برن برای رسیدن و دیدن نور ماه قمر بنی هاشم ع، ان شاء الله تعالی.
سلام بر سقای کربلا، ابالفضل العباس ع، در ملک و در ملکوت!
+ «بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ»
«ذَنَّبَ الجَرَادُ: ملخ تخم نهاد.»
«ذَنَّبَ الضَبُّ: سوسمار دم خود را از سوراخش بيرون كرد.»
«ذَنَّبَ الكتابَ: براى كتاب ملحقى نوشت و اضافه كرد.»
انگاری معالم ربانی صاحبان نور، ملحقات قرآن است!
+ «قبض و بسط»
«المِذْنَب: دمُ بلند، آبراه و جويبار باريك، چمچه.»
«المُذَنَّب: آنچه كه دُم دارد.»
«نجمٌ مُذَنَّبٌ: ستاره دنبالهدار»
از این واژه مفهوم «روانه بودن بدنبال چیزی» استنباط میشود.
دنبال و دنبالهروی کردن، معادل زیبایی برای واژۀ ذنب است.
اللغة:
و أصل الذنوب الدلو الممتلئ ماء يؤنث و يذكر،
ذنوب در اصل بمعنى دلو پر از آب است كه هم مذكّر آورده ميشود و هم مؤنّث.
مشتقات ریشۀ «ذنب» در آیات قرآن:
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ اللَّهُ شَديدُ الْعِقابِ (11)
الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا إِنَّنا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ قِنا عَذابَ النَّارِ (16)
قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحيمٌ (31)
وَ الَّذينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُونَ (135)
وَ ما كانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَنْ قالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ إِسْرافَنا في أَمْرِنا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرينَ (147)
رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادي لِلْإيمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ (193)
وَ قالَتِ الْيَهُودُ وَ النَّصارى نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ يُعَذِّبُكُمْ بِذُنُوبِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ إِلَيْهِ الْمَصيرُ (18)
وَ أَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ احْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ ما أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمْ أَنَّما يُريدُ اللَّهُ أَنْ يُصيبَهُمْ بِبَعْضِ ذُنُوبِهِمْ وَ إِنَّ كَثيراً مِنَ النَّاسِ لَفاسِقُونَ (49)
أَ لَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ ما لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَ أَرْسَلْنَا السَّماءَ عَلَيْهِمْ مِدْراراً وَ جَعَلْنَا الْأَنْهارَ تَجْري مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرينَ (6)
أَ وَ لَمْ يَهْدِ لِلَّذينَ يَرِثُونَ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ أَهْلِها أَنْ لَوْ نَشاءُ أَصَبْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ نَطْبَعُ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَسْمَعُونَ (100)
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ شَديدُ الْعِقابِ (52)
كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَكْناهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ كُلٌّ كانُوا ظالِمينَ (54)
وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلاً صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ (102)
يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هذا وَ اسْتَغْفِري لِذَنْبِكِ إِنَّكِ كُنْتِ مِنَ الْخاطِئينَ (29)
قالُوا يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئينَ (97)
قالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِي اللَّهِ شَكٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرَكُمْ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى قالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا تُريدُونَ أَنْ تَصُدُّونا عَمَّا كانَ يَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبينٍ (10)
وَ كَمْ أَهْلَكْنا مِنَ الْقُرُونِ مِنْ بَعْدِ نُوحٍ وَ كَفى بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبيراً بَصيراً (17)
وَ تَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذي لا يَمُوتُ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَ كَفى بِهِ بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبيراً (58)
وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ (14)
قالَ إِنَّما أُوتيتُهُ عَلى عِلْمٍ عِنْدي أَ وَ لَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَ أَكْثَرُ جَمْعاً وَ لا يُسْئَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ (78)
فَكُلاًّ أَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِ حاصِباً وَ مِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَ مِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَ ما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (40)
يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمالَكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً (71)
قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ (53)
غافِرِ الذَّنْبِ وَ قابِلِ التَّوْبِ شَديدِ الْعِقابِ ذِي الطَّوْلِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ إِلَيْهِ الْمَصيرُ (3)
قالُوا رَبَّنا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَ أَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ فَاعْتَرَفْنا بِذُنُوبِنا فَهَلْ إِلى خُرُوجٍ مِنْ سَبيلٍ (11)
أَ وَ لَمْ يَسيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الَّذينَ كانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ كانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ آثاراً فِي الْأَرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ ما كانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ واقٍ (21)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ (55)
يا قَوْمَنا أَجيبُوا داعِيَ اللَّهِ وَ آمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُجِرْكُمْ مِنْ عَذابٍ أَليمٍ (31)
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ لِلْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَ مَثْواكُمْ (19)
لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ يَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقيماً (2)
فَإِنَّ لِلَّذينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلا يَسْتَعْجِلُونِ (59)
فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ (39)
يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في جَنَّاتِ عَدْنٍ ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ (12)
فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعيرِ (11)
يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُؤَخِّرْكُمْ إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذا جاءَ لا يُؤَخَّرُ لَوْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (4)
بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9)
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها (14)