Creating comfort and warmth in your home!
«دفء» یکی از هزار واژۀ مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«بيت دَفِيءٌ»
«الإبل المدفأة: الكثيرة الأوبار»
«التَّدْفِئَة المركزيّة: حرارت مركزى، شوفاژ»
«المِدْفَأة: بخارى، وسيله گرم كردن خانه، شوفاژ»
«الدِّفْءُ نَسْلُ كُلِّ دَابَّةٍ، نتاج الابل»
در این تقدیر، خانۀ گرم آرامش نهفته است!
گرما و راحتی در خانۀ نورانی!
«وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَكُمْ فيها دِفْءٌ وَ مَنافِعُ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ»
امام باقر علیه السلام:
عَلَامَةُ لَيْلَةِ الْقَدْرِ أَنْ تَطِيبَ رِيحُهَا،
وَ إِنْ كَانَتْ فِي بَرْدٍ دَفِئَتْ،
وَ إِنْ كَانَ فِي حَرٍّ بَرَدَتْ وَ طَابَتْ.
از آن امام در بارۀ علامت شب قدر سؤال كردم، پس فرمود:
علامت آن چنين است كه باد آن شب لطيف و خوشبو است،
و اگر آن شب در فصل سرما باشد، گرم مى‌شود،
و اگر در موسم گرما باشد سرد و خوش مى‌شود.
+ «یا نار کونی بردا و سلاما علی ابراهیم»
[دفء – صلی – ارث]:
یک روز سرد زمستانی میای خونه، میبینی شومینه روشنه و بساط چایی روبراهه!
این فضای گرم خونه، ظاهرا و باطنا به برکت آموزش معالم ربانی است که به ما گذشت از دلخواهها و تمنّاها را در دل شرایط آموخته!
«شومینه» – «بخاری» – «شوفاژ» – تمامی وسایل گرمایشی در زمستان و سرمایشی در تابستان «المکیّف» همه و همه نامهای زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل یقین در دل شرایط با معنا کردن این اسامی زیبا، قلبشان به نور آرامش عمل صالح رسیده
«عَلَامَةُ لَيْلَةِ الْقَدْرِ أَنْ تَطِيبَ رِيحُهَا، وَ إِنْ كَانَتْ فِي بَرْدٍ دَفِئَتْ، وَ إِنْ كَانَ فِي حَرٍّ بَرَدَتْ وَ طَابَتْ»
و خانه گرم آل محمد ع که محل پناهگاه امن حریم حرم الهی است همان غار کهف آل محمد ع است که هر کسی که سرمای تاریک اندیشه غیر آل محمد ع آزارش داده، با آمدن کنار این شومینه زیبا و گرمابخش، از معنای صلی «صلی الرجل النار» برخوردار شده و از این نور گرمابخش آل محمد ع که نصیب او شده و مشمول این فضل الهی گردیده چشم بر نمیدارد «شکر – عین شکری» ان شاء الله تعالی.
+ مفهوم واژه زیبای ارث: «ارّثت النار»
وقتی کنار شومینه معالم ربانی نشستی و داری با کلمات زیبای مترادف نور، جان خودتو گرم میکنی در واقع اینجا داری صلوات می‌فرستی «صلی» و از این مهمتر وقتی آیت عرضه میشه «آیاتی» و با استعمال اندیشه معالم ربانی «رسلی» گرما و آرامش برای خودت و دیگران ایجاد میکنی اینجاست که عملا جزو صلوات فرستندگان بر محمد و آل محمد ع در عالم ملک و ملکوت بحساب خواهی آمد «آیاتی و رسلی»، و گرنه، صلوات فرستادن زبانی، امری مشترک بین تمام 73 فرقه اسلامی است!
[یک روش زیبا]:
قرآن میخوانیم! به واژه «دفء» می‌رسیم!
این اسم باید معنایی داشته باشد که از این اسم، آن معنا برای ما آرامش ایجاد کند.
(بحث زیبا و مهم اسم و معنی)!
حالا باید این سوال رو از خودت بپرسی: معنای اسم دفء برای من در این زمان چیست؟!
معنای تمامی واژه مثل صلی – صوم – حج – … و «دفء» همه و همه «نوری» است که پیروی کردن از این نور و کسب علم و اندیشه از قبض و بسط این نور، و بکار بستن این اوامر نورانی در دل شرایط برای تو آرامش قلبی ایجاد می کند که نورش را با تمام وجودت حس می کنی! قلب سلیم اهل یقین از این روش برای یافتن علوم ربانی استفاده می‌کند و اینجوری قلب سلیم به ما کمک می کند تا نور علوم یوسف ع را بشناسیم، ان شاء الله تعالی.
+ «حدیث زیبای اهل یمن»
علوم ربانی صاحبان نور برای ما، همان خانه اعتقادی گرم آل محمد ع است «بيت دَفِيءٌ» که به آن پناه آورده‌ایم.
«لَكُمْ فِيها دِفْءٌ» + «قبض و بسط»:
نور میخوای بگیری؟! از علوم ربانی نور بگیر!
گرما میخوای؟ آغوش گرم خانۀ نورانی «لَكُمْ فِيها دِفْءٌ».
با توجه به مفهوم «الدِّفْءُ نَسْلُ كُلِّ دَابَّةٍ … نتاج الابل» یعنی اگه میخوای کارات نتیجه‌ای گرمابخش و آرامش‌زا برای خودت و دیگران داشته باشه، با یاد معالم ربانی در دل شرایط، جلو برو و اقدام کن اونوقت میبینی روز به روز به گرمای خانۀ دل نورانی‌ات افزوده خواهد شد.
[الْهَمْزَ الْأَصْلِيَّ: خبء – دفء – درء]:
عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ بِعَرَبِيَّتِهِ وَ إِيَّاكُمْ وَ النَّبْرَ فِيهِ يَعْنِي الْهَمْزَ
قَالَ الصَّادِقُ ع
الْهَمْزُ زِيَادَةٌ فِي الْقُرْآنِ إِلَّا الْهَمْزَ الْأَصْلِيَّ
مِثْلَ قَوْلِهِ
أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ الْخَبْءَ [فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ]
وَ قَوْلِهِ لَكُمْ فِيها دِفْءٌ
وَ قَوْلِهِ [وَ إِذْ قَتَلْتُمْ نَفْساً] فَادَّارَأْتُمْ فِيها.
[دفء – لیله قدر]:
چقدر این حدیث زیبا و کلیدی است! معجزه است!
در دل شرایط عرضه آیات «لیلة قدر»، وقتی به یاد معالم ربانی می‌افتی، یهو یه نور آرامش و بوی خوشی وجودتو فرا می‌گیره که نا آرامی و تاریکی قلب، فورا به نور آرامش تبدیل می‌شود!
اینو بدان برای تو این لحظه، لحظه درک لیله قدر، در این آیت است، که نور فرشتۀ نگهبان خودتو احراز هویت میکنی، که مطلب علمی را با اشاره به تو فهمانده و تو عامل به این اندیشه والا شده‌ای و این درک لیلة قدر است! به‌به! چه سعادتی!
مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ قَالَ:
عَلَامَةُ لَيْلَةِ الْقَدْرِ أَنْ تَطِيبَ رِيحُهَا،
وَ إِنْ كَانَتْ فِي بَرْدٍ دَفِئَتْ،
وَ إِنْ كَانَ فِي حَرٍّ بَرَدَتْ وَ طَابَتْ.
این حدیث خیلی زیبا و مهم است!
+ «بردا و سلاما»
[عَلَامَةِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ]:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَحَدِهِمَا ع قَالَ :
سَأَلْتُهُ عَنْ عَلَامَةِ لَيْلَةِ الْقَدْرِ
فَقَالَ عَلَامَتُهَا أَنْ تَطِيبَ رِيحُهَا وَ إِنْ كَانَتْ فِي بَرْدٍ دَفِئَتْ وَ إِنْ كَانَتْ فِي حَرٍّ بَرَدَتْ فَطَابَتْ
قَالَ وَ سُئِلَ عَنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ
فَقَالَ تَنْزِلُ فِيهَا الْمَلَائِكَةُ وَ الْكَتَبَةُ إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْيَا
فَيَكْتُبُونَ مَا يَكُونُ فِي أَمْرِ السَّنَةِ وَ مَا يُصِيبُ الْعِبَادَ
وَ أَمْرُهُ عِنْدَهُ مَوْقُوفٌ لَهُ
وَ فِيهِ الْمَشِيئَةُ
فَيُقَدِّمُ مِنْهُ مَا يَشَاءُ وَ يُؤَخِّرُ مِنْهُ مَا يَشَاءُ
وَ يَمْحُو وَ يُثْبِتُ
وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ.
+ « وَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ص أَنَّهُ قَالَ:
عَلَامَةُ لَيْلَةِ الْقَدْرِ أَنْ تَهُبَّ رِيحٌ وَ إِنْ كَانَتْ فِي بَرْدٍ دَفِئَتْ وَ إِنْ كَانَتْ فِي حَرٍّ بَرَدَتْ.
نشانه شب قدر:
فرمود: از نشانه آن، اين است كه بوى آن خوش است.
اگر در فصل سرما باشد، آن شب گرم مى‌شود
و اگر در فصل گرما باشد، خنك و خوب و خوش مى‌شود.
دِفْئِي فِي الشِّتَاءِ مَشَارِقُ الْأَرْضِ!
گرمابخش من در زمستان، زمينهايى است كه در آن آفتاب تابيده باشد!
قلبی که نور علوم ربانی به آن تابیده باشد، کانون گرم آرامش خواهد بود!
عیسی علیه السلام:
وَ أَمَّا عِيسَى ع رُوحُ اللَّهِ وَ كَلِمَتُهُ فَإِنَّهُ كَانَ يَقُولُ
خَادِمِي يَدَايَ
وَ دَابَّتِي رِجْلَايَ
وَ فِرَاشِي الْأَرْضُ
وَ وِسَادِي الْحَجَرُ
وَ دِفْئِي فِي الشِّتَاءِ مَشَارِقُ الْأَرْضِ
وَ سِرَاجِي بِاللَّيْلِ الْقَمَرُ
وَ إِدَامِيَ الْجُوعُ
وَ شِعَارِيَ الْخَوْفُ
وَ لِبَاسِيَ الصُّوفُ
وَ فَاكِهَتِي وَ رَيْحَانِي مَا أَنْبَتَتِ الْأَرْضُ لِلْوُحُوشِ وَ الْأَنْعَامِ
أَبِيتُ وَ لَيْسَ لِي شَيْءٌ
وَ أُصْبِحُ وَ لَيْسَ لِي شَيْءٌ
وَ لَيْسَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَحَدٌ أَغْنَى مِنِّي.
«نوكر من، دو دست من است و مركبم دو پاى من.
فرشم زمين است و بالشم از سنگ.
گرمابخش من در زمستان، زمينهايى است كه در آن آفتاب تابيده باشد.
چراغ من در شب، مهتاب است
و خورشت غذاى من، گرسنگى مىباشد.
پيراهن من ترس از پروردگار و لباسم پشمينه،
ميوه و ريحان من آن علفهايى است كه زمين براى چهار پايان و وحوش مىروياند.
روزها شب مى‌شود و شبهايم به صبح مىرسد در حالى كه مالك چيزى نيستم،
با اين وصف در روى زمين كسى غنىتر از من وجود ندارد».
لَكُمْ فِيها دِفْءٌ
[سورة النحل (۱۶): الآيات ۳ الى ۷]
خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ (۳)
آسمانها و زمين را به حق آفريده است.
او فراتر است از آنچه [با وى] شريك مىگردانند.
خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (۴)
انسان را از نطفهاى آفريده است، آنگاه ستيزهجويى آشكار است.
وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَكُمْ فِيها دِفْءٌ وَ مَنافِعُ وَ مِنْها تَأْكُلُونَ (۵)
و چارپايان را براى شما آفريد:
در آنها براى شما [وسيله] گرمى و سودهايى است، و از آنها مىخوريد.
وَ لَكُمْ فِيها جَمالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ (۶)
و در آنها براى شما زيبايى است،
آنگاه كه [آنها را] از چراگاه برمىگردانيد، و هنگامى كه [آنها را] به چراگاه مىبريد.
وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ إِلى بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ إِلاَّ بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ (۷)
و بارهاى شما را به شهرى مىبرند كه جز با مشقت بدنها بدان نمىتوانستيد برسيد.
قطعاً پروردگار شما رئوف و مهربان است.
تَفْسِيرُ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ،
قَالَ أَبُو الْجَارُودِ فِي قَوْلِهِ
وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَكُمْ فِيها دِفْءٌ وَ مَنافِعُ
وَ الدِّفْءُ حَوَاشِي الْإِبِلِ
وَ يُقَالُ بَلْ هِيَ الْأَدْفَاءُ مِنَ الْبُيُوتِ وَ الثِّيَابِ
وَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ فِي قَوْلِهِ دِفْءٌ أَيْ مَا يَسْتَدْفِئُونَ بِهِ مِمَّا يُتَّخَذُ مِنْ صُوفِهَا وَ وَبَرِهَا
قَوْلُهُ وَ لَكُمْ فِيها جَمالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَ حِينَ تَسْرَحُونَ
قَالَ حِينَ يَرْجِعُ مِنَ الْمَرْعَى وَ حِينَ تَسْرَحُونَ حِينَ يَخْرُجُ إِلَى الْمَرْعَى
قَوْلُهُ وَ تَحْمِلُ أَثْقالَكُمْ إِلى بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بالِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ
قَالَ إِلَى مَكَّةَ وَ الْمَدِينَةِ وَ جَمِيعِ الْبُلْدَانِ
ثُمَّ قَالَ وَ الْخَيْلَ وَ الْبِغالَ وَ الْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوها
وَ لَمْ يَقُلْ عَزَّ وَ عَلَا لِتَرْكَبُوهَا وَ تَأْكُلُوهَا كَمَا قَالَ فِي الْأَنْعَامِ وَ يَخْلُقُ ما لا تَعْلَمُونَ
قَالَ الْعَجَائِبَ الَّتِي خَلَقَهَا اللَّهُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ .