دکتر محمد شعبانی راد

دردِ خودسوزیِ حسادت، کُشنده است! عَذابٌ أَليمٌ!

The Burning Pain of Envy Is Deadly: A Severe Punishment (ʿAdhābun Alīm)

The Qur’anic expression ʿAdhābun Alīm — “a painful punishment” — is not merely a description of divine retribution in the afterlife. It is a living, burning condition that begins here and now, deep within the hearts of those afflicted by envy.

Envy, in its most toxic form, is self-consuming. It doesn’t just wish harm on others — it harms the envier first, gnawing away at peace, poisoning relationships, and dimming spiritual light. The Arabic proverb puts it sharply:
“The free person gives; the slave feels pain in his heart.”

This article explores how envy is not just a spiritual flaw, but a psychological wound, one that mimics the destructive spiral of emotional self-harm, even masochism. It’s like cutting the very branch you’re sitting on, or better yet, burning your own house to darken your neighbor’s window.

Thus, envy becomes a wall — not only between people — but between the soul and divine mercy. Healing comes only through light: the light of knowledge, love, and the Wilaya (divine guardianship) of those chosen by God.

«الم» یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«الْأَلَمُ‏: الوجع الشديد»
«آلَمْتُ‏ فلانا: بدردش آوردم.»
«عذاب‏ أَلِيم، أي: مؤلم؛‏ يعنى عذابى درد آور.»

درد زخم حسادت، کُشنده است!
به این میگن: «عذاب‏ أَلِيمٌ».
+ «اشتباه مرگبار!»
حسود، به شدّت خودش رو عذاب میده!

دردِ زهرآلودِ حسادت: تجسّم عذاب ألیم!
«عذابٌ أليمٌ» یعنی: دردِ خودسوزی حسادت!

واژۀ قرآنی: «ألم»
در متن قرآن، واژه‌ی أليم بارها کنار عذاب آمده است:
عَذابٌ أَليمٌ؛ یعنی عذابی که می‌سوزاند، می‌شکند!
اما این عذاب از کجا می‌آید؟ بیرون نیست، از درون می‌جوشد…
این درد درونی، حسد است.
در فرهنگ لغات عربی آمده:
«الْأَلَمُ: الوجع الشديد»
یعنی: درد شدید، رنج درونی، سوزی طاقت‌فرسا
و
«آلَمْتُ فلانا: بدردش آوردم»
یعنی درد را به درون کسی منتقل کردن؛
درست همان کاری که حسادت با آدم می‌کند!

حسادت: زخمی که از درون می‌کُشد.
حسادت، اول کسی را می‌سوزاند که آن را در دل دارد.
مثل خنجری است که دسته‌اش در دست خود توست،
ولی نوکش را آرام‌آرام در قلبت فرو می‌کنی…
+ «عکس هفت‌تیر حسادت»
و به همین دلیل، قرآن به حسد،
با عبارت «عَذابٌ أَليمٌ» اشاره می‌کند.
اشتباه مرگبار:
بله، این همان اشتباه مرگبار است:
وقتی که به جای درمان زخم درون،
با سمّ مقایسه و نفرت،
درد را بیشتر و بیشتر می‌کنی…
شنیده‌ای که می‌گویند:
«داری خودتو می‌کشی!»
حسود دقیقاً این کار را می‌کند،
و آن را با دستان خودش توجیه می‌کند!

درد زخم حسادت، کُشنده است!

العرب تقول: «الحُرُّ يُعطِى و العبد يألم‏ قَلْبَه».
اهل نور یقین، قلبشان از استعمال اندیشۀ باطل حسادت، آزاد و رهاست،
لذا از تمناها و دلخواههایشان میگذرند.
اما اهل شک حسود، بندگان اندیشه باطل حسادت خود هستند
و در نتیجه همیشه گرفته و تاریک و دردمند هستند!
مفهوم زیبای واژه الم در این عبارت، نشون میده که برای رهایی از تاریکی قلب،
باید استعمال اندیشه باطل رو وِل کنی! باید اهل نور عطا باشی!
اهل شک حسود، چون اهل عطا نیست، به قلب خودش آسیب می‌زند و اینگونه خودش را نابود می‌کند! این میشه خودآزاری حسود! میشه مازوخیسم!
انگاری از اینکه به خودش آسیب می‌زنه لذت می‌بره!
این همون بریدن شاخه‌ای است که رویش نشسته!
این همون کاری است که خودباختگانِ نور از دست داده، با خودشون کردند!

العرب تقول:
«الحُرُّ يُعْطِي، و العَبْدُ يَأْلَمُ قَلْبَه»
آزاد، می‌بخشد؛
اما بنده، قلبش می‌سوزد! 🔥
و این‌گونه است که:
اهل نورِ یقین، آزاد از بندِ اندیشه‌ باطل حسادت‌اند.
آنان، چون نور را باور کرده‌اند،
آرام‌آرام از دلخواه‌ها و خواستن‌های نفس، عبور می‌کنند.
اما در سوی دیگر،
اهل شک و حسد، بنده‌اند…
بندۀ اندیشه‌ای تاریک،
که چون گره خورده به حس کم‌داشتن،
دائماً در رنج و مقایسه و درد به‌سر می‌برند.
واژۀ ألم در این جمله‌ی حکیمانه عربی،
نشان می‌دهد که برای رهایی از تاریکی قلب،
باید از باطل، دل بکَنی
باید اهل عطا باشی؛
اهل نور، اهل گشودگی، اهل رحمت، اهل مهربانی!

اما حسودِ اهل شک، عطا نمی‌کند؛
و چون نمی‌بخشد،
در تنگنای دل خودش فرو می‌ریزد.
خود را زخمی می‌کند، و دوباره همان زخم را فشار می‌دهد!
و این‌گونه وارد دور باطلِ خودآزاری می‌شود؛
این همان مازوخیسم روانیِ حسودانه است.
لذت تلخِ سوختن و ساختن با نفرت!
درست مثل کسی که با ارّه،
شاخه‌ای را می‌برد که خودش بر آن نشسته…
همان مسیری که خودباختگانِ نور،
با دستِ خود، برای نابودی خویش هموار کردند…

قلبی که نور صاحب نورش را از دست داده باشد،
دیگر چیزی جز یک زخم باز نیست…
زخمی که هر روز، با حسرت و نفرت و مقایسه،
دوباره و دوباره دریده می‌شود.
می‌خواهیم بگوییم:
«عَذابٌ أَلِيمٌ» همین‌جاست! در همین دنیا!
نه فقط در عالم آخرت؛
بلکه در دل‌های گرفته و تاریکِ اهل شک حسود،
عذابی مدام و خاموش در جریان است.
عذابی که هیچ‌کس نمی‌بیند،
اما خودشان در سکوت،
با آن می‌سوزند، پژمرده می‌شوند،
و آرام‌آرام از درون فرو می‌پاشند…
چرا؟
چون از نور علوم ربانیِ آل محمد علیهم‌السلام،
در دلشان هیچ نشان و اثری نیست!
نور اهل‌بیت،
نوری که قرار بود مرهم باشد، چراغ باشد، راه باشد،
وقتی از دل رفت،
دل می‌ماند و تاریکی مطلق.
و در این ظلمت،
هر اندیشه‌ای،
می‌شود تیغی برای بریدن خویشتن…

روان‌شناسی عذاب ألیم در دل حسود:
در دلِ اهل شک حسود، یک درد خاموش خانه دارد:
نه آن‌قدر شدید که فریاد بزند،
و نه آن‌قدر کم که بشود نادیده‌اش گرفت…
روان‌پزشکی به این وضعیت می‌گوید:
رنج درون‌زاد ناشی از اختلال مقایسه‌محور.
یعنی حسود، به جای آن‌که به نور درونش رجوع کند،
همیشه خودش را با دیگران مقایسه می‌کند،
و این مقایسه، تبدیل می‌شود به:
افسردگی
اضطراب مزمن
خشم پنهان
فرسایش هیجانی
و حتی دردهای بدنیِ بی‌توضیح پزشکی (somatization)

اما ریشهٔ اصلی چیست؟
فقدان اتصال به نور ربانی
که اهل‌بیت علیهم‌السلام واسطه‌ی آن‌اند.

نورِ درمان در کلمات اهل‌بیت علیهم‌السلام:
«معرفة الامام بالنورانیة»
کلام نورانی معلم، در قلب شاگرد جاری است…
یعنی نوری که اگر بیاید،
روان و جسم، با هم به آرامش می‌رسند.
امام سجاد علیه السلام:
«إِلَهِي أَلْبَسَتْنِي الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي‏»
فاصله گرفتن از تو، لباس درد و مسکنت بر تنم کرده!
این همان حالت قلب حسودِ بی‌نور است:
فاصله گرفته، و در این فاصله،
دچار ذلت درون، احساس خالی بودن، بی‌ارزشی، و روح و روان زخمی شده است.

عذاب ألیم، در این دنیا هم هست؛
در قلوبی که خالی از نورند،
و پر از مقایسه، رقابت، و تلخی حسادت…
تنها درمان این درد:
بازگشت به نور علوم ربانی اهل‌بیت علیهم‌السلام
نه فقط به‌عنوان دانش،
بلکه به‌عنوان نسبت قلبی، انس وجودی و اتصال حیاتی.

داستان تکراری حسادت برادران یوسف علیه‌السلام
إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا… فَاقْتُلُوا يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا…
(سوره یوسف، آیات ۸–۹)
در این آیه، حسد، نقطه‌ی آغاز سقوط اهل حسادت می‌شود.
برادرانی که نور محبت پدر را در یوسف دیدند،
به جای اینکه از آن نور سهمی بخواهند، تصمیم گرفتند صاحب نور را حذف کنند!
از نگاه روان‌پزشکی:
این الگو شبیه نوعی حسادت مرضی (pathological envy) است که در آن:
فرد به جای تلاش برای رشد،
به تخریب دیگری پناه می‌برد،
و در نهایت، خودش در احساس گناه، پشیمانی و فقدان فرو می‌پاشد.

داستان تکراری حسادت ابلیس لعین
أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ، خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ
(اعراف، ۱۲)
ابلیس به جای سجده بر نور، اسیر مقایسه شد.
و این مقایسه، زاینده‌ی حسد بود،
و حسد، زاینده‌ی بزرگ‌ترین سقوط مرگبار تاریخ!
در روان‌پزشکی، این دقیقاً منطبق است با:
نارسیسیسمِ آسیب‌دیده (wounded narcissism)
که فرد نمی‌تواند برتری کسی را تحمل کند،
و برای حفظ عزت نفسِ لرزان خود، به انکار، انزوا، تهمت یا حمله پناه می‌برد.

تحلیل بالینی حسد:
در کلینیک‌های روان‌پزشکی، بیمارانی داریم که:
از موفقیت دیگران خشمگین می‌شوند
به محض شنیدن خبر پیشرفت کسی، دچار اضطراب، بی‌قراری یا حتی سردرد می‌شوند
احساس بی‌ارزشی می‌کنند، چون همیشه «خود را در آیینه‌ی دیگران» می‌بینند.
در اغلب موارد، ریشه در احساس فقدانِ ارتباط با معنا و نور الهی دارد.
یعنی شخص، خود را در هستی بی‌جا و بی‌نسبت می‌بیند…
و این احساس، پایه‌ی حسد می‌شود.

راه نجات:
راه نجات، انکار حسد نیست،
بلکه باید این حقیقت را بپذیریم که حسودیم و نیازمند درمان هستیم،
و با اشتیاق به نور، این حسادت را به مهربانی تبدیل کنیم.
حسد از بین نمی‌رود، بلکه باید لحظه به لحظه با کمک نور، درناژ شود…
یعنی باید آن “منِ تاریک حسود” را رها کرد،
و وارد “منِ نورانی مهربان” شد…
و این ممکن نیست، مگر با اتصال به نور معلم ربانی.
«رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»

دردِ خودسوزیِ حسادت، کُشنده است! عَذابٌ أَلیمٌ!
عبارت قرآنیِ «عَذابٌ أَليم» تنها توصیف عذاب‌های اخروی نیست؛
بلکه نمایانگر وضعیتی سوزناک و زنده در همین دنیاست
که در ژرفای دل‌های حسود، از همان لحظهٔ آلوده شدن، آغاز می‌شود.
حسادت، در سمی‌ترین شکلش، پدیده‌ای خودسوزانه است:
نخستین قربانی‌اش خودِ حسود است!
پیش از آن‌که آسیبی به دیگری برساند،
آرامش درونی‌اش را می‌بلعد، روابطش را مسموم می‌کند
و نورِ قلبش را خاموش می‌سازد.
یک ضرب‌المثل عربی می‌گوید:
«آزاد، می‌بخشد؛ اما بنده، قلبش درد می‌گیرد!»
حسادت یک صفت ناپسند اخلاقی،
و یک زخم روانی جدی است؛
زخمی که شباهت زیادی به خودآزاری هیجانی یا حتی مازوخیسم روانی دارد.
این همان حس خطرناکی‌ست که باعث می‌شود:
فرد، شاخه‌ای را که خودش بر آن نشسته، بِبُرد؛
یا آتش به خانهٔ خودش بزند،
تنها به این امید که پنجرهٔ خانهٔ همسایه را تاریک‌تر کند!
حسادت، میان قلب انسان و رحمت خدا، دیوار می‌کشد.
و تنها راه نجات از این درد:
بازگشت به نور است،
نورِ معرفت، نور محبت،
و نور ولایت الهیِ برگزیدگان خدا.

[الم – قبض و بسط]:
قلب تاریک – قلب دردمند!
قلب دردمند – قلب صدمه‌دیده – قلب زیان‌دیده – قلب متضرر – آزار قلبی – آسیب قلبی – اذیت قلبی – قلب جریحه‌دار – قلب خسارت دیده.
قلبی که نور صاحب نورش را از دست داده است.
میخوایم بگیم عذاب الیم در همین دنیا و در قلوب اهل شک حسودی است که از نور علوم ربانی آل محمد ع، هیچ نشان و اثری در قلوب اونها پیدا نمیشه!

آیات قرآن نشون میده چه چیزایی باعث عذاب الیم میشه:
اینجا بررسی تمام آیاتی که مشتقات ریشۀ «الم» دارند به علاقمندان توصیه می‌شود.

في‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ (10)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْكافِرينَ عَذابٌ أَليمٌ‏ (104)
إِنَّ الَّذينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَليلاً أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ في‏ بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (174)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصاصُ فِي الْقَتْلى‏ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْأُنْثى‏ بِالْأُنْثى‏ فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخيهِ شَيْ‏ءٌ فَاتِّباعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَداءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسانٍ ذلِكَ تَخْفيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ رَحْمَةٌ فَمَنِ اعْتَدى‏ بَعْدَ ذلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَليمٌ‏ (178)
إِنَّ الَّذينَ يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَ يَقْتُلُونَ الَّذينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَليمٍ‏ (21)
إِنَّ الَّذينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَيْمانِهِمْ ثَمَناً قَليلاً أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (77)
إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْ‏ءُ الْأَرْضِ ذَهَباً وَ لَوِ افْتَدى‏ بِهِ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرينَ (91)
إِنَّ الَّذينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيْمانِ لَنْ يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (177)
لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ يَفْرَحُونَ بِما أَتَوْا وَ يُحِبُّونَ أَنْ يُحْمَدُوا بِما لَمْ يَفْعَلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِنَ الْعَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (188)
وَ لَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَ لاَ الَّذينَ يَمُوتُونَ وَ هُمْ كُفَّارٌ أُولئِكَ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَليماً (18)
وَ لا تَهِنُوا فِي ابْتِغاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ‏ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ‏ كَما تَأْلَمُونَ‏ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ ما لا يَرْجُونَ وَ كانَ اللَّهُ عَليماً حَكيماً (104)
بَشِّرِ الْمُنافِقينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذاباً أَليماً (138)
وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَكْلِهِمْ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرينَ مِنْهُمْ عَذاباً أَليماً (161)
فَأَمَّا الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَمَّا الَّذينَ اسْتَنْكَفُوا وَ اسْتَكْبَرُوا فَيُعَذِّبُهُمْ عَذاباً أَليماً وَ لا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَ لا نَصيراً (173)
إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا لَوْ أَنَّ لَهُمْ ما فِي الْأَرْضِ جَميعاً وَ مِثْلَهُ مَعَهُ لِيَفْتَدُوا بِهِ مِنْ عَذابِ يَوْمِ الْقِيامَةِ ما تُقُبِّلَ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (36)
لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ ثالِثُ ثَلاثَةٍ وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلاَّ إِلهٌ واحِدٌ وَ إِنْ لَمْ يَنْتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (73)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لَيَبْلُوَنَّكُمُ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الصَّيْدِ تَنالُهُ أَيْديكُمْ وَ رِماحُكُمْ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَخافُهُ بِالْغَيْبِ فَمَنِ اعْتَدى‏ بَعْدَ ذلِكَ فَلَهُ عَذابٌ أَليمٌ‏ (94)
وَ ذَرِ الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَهُمْ لَعِباً وَ لَهْواً وَ غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا وَ ذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِما كَسَبَتْ لَيْسَ لَها مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَ لا شَفيعٌ وَ إِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لا يُؤْخَذْ مِنْها أُولئِكَ الَّذينَ أُبْسِلُوا بِما كَسَبُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَميمٍ وَ عَذابٌ أَليمٌ‏ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ (70)
وَ إِلى‏ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ قَدْ جاءَتْكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ هذِهِ ناقَةُ اللَّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوها تَأْكُلْ في‏ أَرْضِ اللَّهِ وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (73)
وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَليمٍ‏ (32)
وَ أَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَري‏ءٌ مِنَ الْمُشْرِكينَ وَ رَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَ بَشِّرِ الَّذينَ كَفَرُوا بِعَذابٍ أَليمٍ‏ (3)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنَّ كَثيراً مِنَ الْأَحْبارِ وَ الرُّهْبانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوالَ النَّاسِ بِالْباطِلِ وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَليمٍ‏ (34)
إِلاَّ تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَليماً وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً وَ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ (39)
وَ مِنْهُمُ الَّذينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ يُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنينَ وَ رَحْمَةٌ لِلَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (61)
يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَ كَفَرُوا بَعْدَ إِسْلامِهِمْ وَ هَمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا وَ ما نَقَمُوا إِلاَّ أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ وَ إِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذاباً أَليماً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصيرٍ (74)
الَّذينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعينَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ فِي الصَّدَقاتِ وَ الَّذينَ لا يَجِدُونَ إِلاَّ جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (79)
وَ جاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَ قَعَدَ الَّذينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ سَيُصيبُ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (90)
إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ جَميعاً وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا إِنَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعيدُهُ لِيَجْزِيَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ بِالْقِسْطِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا لَهُمْ شَرابٌ مِنْ حَميمٍ وَ عَذابٌ أَليمٌ‏ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ (4)
وَ قالَ مُوسى‏ رَبَّنا إِنَّكَ آتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلَأَهُ زينَةً وَ أَمْوالاً فِي الْحَياةِ الدُّنْيا رَبَّنا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلى‏ أَمْوالِهِمْ وَ اشْدُدْ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ فَلا يُؤْمِنُوا حَتَّى يَرَوُا الْعَذابَ الْأَليمَ‏ (88)
وَ لَوْ جاءَتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّى يَرَوُا الْعَذابَ الْأَليمَ‏ (97)
أَنْ لا تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ أَليمٍ‏ (26)
قيلَ يا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلامٍ مِنَّا وَ بَرَكاتٍ عَلَيْكَ وَ عَلى‏ أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ وَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذابٌ أَليمٌ‏ (48)
وَ كَذلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذا أَخَذَ الْقُرى‏ وَ هِيَ ظالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَليمٌ‏ شَديدٌ (102)
وَ اسْتَبَقَا الْبابَ وَ قَدَّتْ قَميصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَ أَلْفَيا سَيِّدَها لَدَى الْبابِ قالَتْ ما جَزاءُ مَنْ أَرادَ بِأَهْلِكَ سُوءاً إِلاَّ أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (25)
وَ قالَ الشَّيْطانُ لَمَّا قُضِيَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَ ما كانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لي‏ فَلا تَلُومُوني‏ وَ لُومُوا أَنْفُسَكُمْ ما أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَ ما أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِما أَشْرَكْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمينَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (22)
وَ أَنَّ عَذابي‏ هُوَ الْعَذابُ الْأَليمُ‏ (50)
تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‏ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (63)
إِنَّ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ لا يَهْديهِمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (104)
مَتاعٌ قَليلٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (117)
وَ أَنَّ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَليماً (10)
إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا وَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ الَّذي جَعَلْناهُ لِلنَّاسِ سَواءً الْعاكِفُ فيهِ وَ الْبادِ وَ مَنْ يُرِدْ فيهِ بِإِلْحادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذابٍ أَليمٍ‏ (25)
إِنَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ (19)
لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الَّذينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِواذاً فَلْيَحْذَرِ الَّذينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصيبَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (63)
وَ قَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْناهُمْ وَ جَعَلْناهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً وَ أَعْتَدْنا لِلظَّالِمينَ عَذاباً أَليماً (37)
لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى يَرَوُا الْعَذابَ الْأَليمَ‏ (201)
وَ الَّذينَ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ لِقائِهِ أُولئِكَ يَئِسُوا مِنْ رَحْمَتي‏ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (23)
وَ إِذا تُتْلى‏ عَلَيْهِ آياتُنا وَلَّى مُسْتَكْبِراً كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها كَأَنَّ في‏ أُذُنَيْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَليمٍ‏ (7)
لِيَسْئَلَ الصَّادِقينَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَ أَعَدَّ لِلْكافِرينَ عَذاباً أَليماً (8)
وَ الَّذينَ سَعَوْا في‏ آياتِنا مُعاجِزينَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَليمٌ‏ (5)
قالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذابٌ أَليمٌ‏ (18)
إِنَّكُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَليمِ‏ (38)
ما يُقالُ لَكَ إِلاَّ ما قَدْ قيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقابٍ أَليمٍ‏ (43)
أَمْ لَهُمْ شُرَكاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّينِ ما لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ وَ لَوْ لا كَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَ إِنَّ الظَّالِمينَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (21)
إِنَّمَا السَّبيلُ عَلَى الَّذينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (42)
فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِلَّذينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذابِ يَوْمٍ أَليمٍ‏ (65)
يَغْشَى النَّاسَ هذا عَذابٌ أَليمٌ‏ (11)
يَسْمَعُ آياتِ اللَّهِ تُتْلى‏ عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِراً كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَليمٍ‏ (8)
هذا هُدىً وَ الَّذينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَليمٌ‏ (11)
فَلَمَّا رَأَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ ريحٌ فيها عَذابٌ أَليمٌ‏ (24)
يا قَوْمَنا أَجيبُوا داعِيَ اللَّهِ وَ آمِنُوا بِهِ يَغْفِرْ لَكُمْ مِنْ ذُنُوبِكُمْ وَ يُجِرْكُمْ مِنْ عَذابٍ أَليمٍ‏ (31)
قُلْ لِلْمُخَلَّفينَ مِنَ الْأَعْرابِ سَتُدْعَوْنَ إِلى‏ قَوْمٍ أُولي‏ بَأْسٍ شَديدٍ تُقاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْراً حَسَناً وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا كَما تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَليماً (16)
لَيْسَ عَلَى الْأَعْمى‏ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَ لا عَلَى الْمَريضِ حَرَجٌ وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَنْ يَتَوَلَّ يُعَذِّبْهُ عَذاباً أَليماً (17)
هُمُ الَّذينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفاً أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَ لَوْ لا رِجالٌ مُؤْمِنُونَ وَ نِساءٌ مُؤْمِناتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَؤُهُمْ فَتُصيبَكُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَيْرِ عِلْمٍ لِيُدْخِلَ اللَّهُ في‏ رَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَليماً (25)
وَ تَرَكْنا فيها آيَةً لِلَّذينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَليمَ‏ (37)
فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعامُ سِتِّينَ مِسْكيناً ذلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكافِرينَ عَذابٌ أَليمٌ‏ (4)
كَمَثَلِ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَريباً ذاقُوا وَبالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (15)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلى‏ تِجارَةٍ تُنْجيكُمْ مِنْ عَذابٍ أَليمٍ‏ (10)
أَ لَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذاقُوا وَبالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (5)
قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَ مَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنا فَمَنْ يُجيرُ الْكافِرينَ مِنْ عَذابٍ أَليمٍ‏ (28)
إِنَّا أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‏ قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ‏ (1)
وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ وَ عَذاباً أَليماً (13)
يُدْخِلُ مَنْ يَشاءُ في‏ رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمينَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً أَليماً (31)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَليمٍ‏ (24)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی