دکتر محمد شعبانی راد

کوله‌پشتی انفرادی آخرتت، چاقه یا لاغر؟!

Your Hereafter Solo Backpack!

«اثث» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«نساء أَثَايِثُ‏: كثيرات للحمل ، كأنّ عليهن‏ أَثَاثاً»
اصطلاح «نساء أَثَائِثُ‏» يعنى زنان فربه و چاق كه گوئى اثاثى بر دوش دارند!
«أَثَ النباتُ أو الشَّعرُ: گياه و يا موى، پيچيده و بسيار شد، انبوه و بهم پيچيده شد.»
«شعر أثيث: أي كثير، موهای پرپشت و زیاد» + «حبک»
شنیدی میگن: فلانی یک کتاب نوشته، خیلی چاق «نساء أَثَايِثُ‏»!
یعنی مطالب علمی زیادی داخل کتاب آورده! (کوله بار عظیمی از علم)
مثال کوله پشتی نظامی!
+ «کهل – کول»
«الأثاث المتاع من الفرش و الثياب التي تزين بها
واحدها أثاثة و قيل لا واحد لها
اثاث: متاع. مفرد آن «اثاثه».

«الأثاث متاع البيت الكثير
من قولهم: شعر أثيث أي كثير
و أث النبت يأث أثا إذا كثر و التف
و كذلك الشعر
و لا واحد للأثاث كما أنه لا واحد للمتاع
اثاث: متاع خانه.
بديهى است كه اين كلمه، اسم جمع و معناى آن اسباب خانه است و از جنس خود مفرد ندارد.

کوله‌پشتی انفرادی آخرتت، چاقه یا لاغر؟!
کوله‌پشتی دنیا رو ولش کن!

إِنَّا لَا نَتَأَثَّثُ‏ لِدَارِ النُّقْلَةِ
وَ لَنَا دَارٌ قَدْ حَمَلْنَا إِلَيْهَا خَيْرَ الْمَتَاعِ
وَ نَحْنُ مُنْتَقِلُونَ إِلَيْهَا

امام علی علیه السلام:
قَالَ سُوَيْدُ بْنُ غَفَلَةَ 
دَخَلْتُ عَلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بَعْدَ مَا بُويِعَ بِالْخِلاَفَةِ
وَ هُوَ جَالِسٌ عَلَى حَصِيرٍ صَغِيرٍ لَيْسَ فِي اَلْبَيْتِ غَيْرُهُ
فَقُلْتُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ 
بِيَدِكَ بَيْتُ اَلْمَالِ وَ لَسْتُ أَرَى فِي بَيْتِكَ شَيْئاً مِمَّا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ اَلْبَيْتُ
فَقَالَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ
يَا اِبْنَ غَفَلَةَ 
إِنَّاَلْبَيْتَ [اَلْعَاقِلَ] لاَ يَتَأَثَّثُ فِي دَارِ اَلنُّقْلَةِ
وَ لَنَا دَاراً قَدْ نَقَلْنَا إِلَيْهَا خَيْرَ مَتَاعِنَا
وَ إِنَّا عَنْ قَلِيلٍ إِلَيْهَا صَائِرُونَ
.
«سويد بن غفله»گويد:
پس از آنكه مردم با على عليه السّلام براى خلافت بيعت كردند، بر آن جناب وارد شدم،
ديدم حضرت بر حصير كوچكى نشسته در حالى كه در اطاقش غير از آن، چيز ديگرى نبود،
عرض كردم: اى امير المؤمنين!
اكنون بيت المال در دست توست و در خانه هم چيزى كه بدان احتياج دارى نيست
(پس چرا از بيت المال رفع احتياج نمى‌كنى‌؟)
فرمود:
«اى پسر غفله!
فرد خردمند هرگز در خانه‌اى كه بايد از آنجا كوچ كند اثاث بسيار ترتيب نمى‌دهد،
براى ما خانۀ امنى است كه بهترين متاع و كالاى خود را به آنجا فرستاديم
و بزودى خود نيز بدان محل خواهيم رفت».

+ «حاملان نور!»
«اثاث» نام زیبای محمولۀ سنگین علمی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست!
اهل نور از این اثاث و کوله‌بار سنگین و وزین علمی آنها، در هر لحظه از آیات عرضه شده،
مطلب نو و جدیدی برای خود استنباط می‌کنند
و اینگونه موجبات آرامش قلوب خود را با یاد این مطالب علمی فراهم می‌نمایند.
«الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ
أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ‏ تَطْمَئِنُ‏ الْقُلُوبُ‏
».

چقدر علوم ربانی نزد صاحبان نور «هُمْ أَحْسَنُ‏ أَثاثاً» در هر زمان گیر اهل اون زمانها اومده و قدرشونو ندونستن و بارشونو نبستن «تَأَثَّثَ‏: نيكى بدست آورد.» و زحمات آل محمد ع در تفهیم اندیشه نورانی به اونها، به هدر رفته! انگاری «اثّ» نیز نام زیبای صاحبان نور و آیاتی است که برای هر زمانی، فراوان اومده و رفته و قدرشونو ندونستن: «وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثاثاً» این آیه اشاره به علت هلاکت اهل شک و حسد در هر زمان داره، که با نور آشنا شدند و چه علوم نورانی و زیبایی «هُمْ أَحْسَنُ أَثاثاً» رو هم شنیدند، اما باور نکردند، و اقرار به فضل این علوم ربانی و نورانی ننمودند و آیات رو تکذیب کردند، پس حقشون بود که هلاک بشن!

تمام اثاثیه اهل نور یقین «الأثاث متاع البيت»، نور قلبشان است: «آیاتی و رسلی».

برداشت نویسنده کتاب لغت التحقیق از این واژه:
«مجموع ما يتعلّق بموضوع يكون بها تشكّله»
مجموعه علومی از آل محمد ع که اعتقادات لازم برای عمل به نور ولایت رو برای اهل یقین تشکیل میده! این مفهوم زیبای واژه اثاث است که مترادف نور است.
این اثاث اعتقادی اهل نور یقین «أَثاثاً وَ مَتاعاً» – که برای تامین معیشت زندگی بدان نیازمندند – موجب رشد و بزرگ شدن درخت علم آل محمد ع در قلوب اهل نور یقین است
«أثّ النبات: كبر و التفّ».

خدای مهربان با نور برگزیده خود در هر زمان، با اهل حسادت اون زمان اتمام حجت می کند:
«وَ كَانَ لِفِرْعَوْنَ مِنْ أَثَاثِ‏ الدُّنْيَا وَ زَهْرَتِهَا وَ زِينَتِهَا وَ مِنَ الْحُلِيِّ وَ الْحُلَلِ مَا لَا يَعْلَمُهُ إِلَّا اللَّهُ تَعَالَى»

[سورة النحل (۱۶): الآيات ۷۸ الى ۸۰]
وَ اللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ لا تَعْلَمُونَ شَيْئاً 
وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (۷۸)
و خدا شما را از شكم مادرانتان -در حالى كه چيزى نمى‌‏دانستيد- بيرون آورد،
و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد، باشد كه سپاسگزارى كنيد.
أَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي جَوِّ السَّماءِ ما يُمْسِكُهُنَّ إِلاَّ اللَّهُ 
إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۷۹)
آيا به سوى پرندگانى كه در فضاى آسمان، رام شده‏‌اند ننگريسته‏‌اند؟
جز خدا كسى آنها را نگاه نمى‌‏دارد.
راستى در اين [قدرت‏نمايى‏] براى مردمى كه ايمان مى‌‏آورند نشانه‏‌هايى است.
وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَناً 
وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعامِ بُيُوتاً تَسْتَخِفُّونَها يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَ يَوْمَ إِقامَتِكُمْ
وَ مِنْ أَصْوافِها وَ أَوْبارِها وَ أَشْعارِها أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى‏ حِينٍ (۸۰)
و خدا براى شما خانه‏‌هايتان را مايه آرامش قرار داد،
و از پوست دامها براى شما خانه‌‏هايى نهاد
كه آن‏[ها] را در روز جابجا شدنتان و هنگام ماندنتان سبك مى‏‌يابيد،
و از پشمها و كركها و موهاى آنها وسايل زندگى كه تا چندى مورد استفاده است [قرار داد].

[سورة مريم (۱۹): الآيات ۷۱ الى ۷۵]
وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُها كانَ عَلى‏ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا (۷۱)
و هيچ كس از شما نيست مگر [اينكه‏] در آن وارد مى‌‏گردد.
اين [امر] همواره بر پروردگارت حكمى قطعى است.
ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيها جِثِيًّا (۷۲)
آنگاه كسانى را كه پرهيزگار بوده‌‏اند مى‌‏رهانيم،
و ستمگران را به زانو درافتاده در [دوزخ‏] رها مى‏‌كنيم.
وَ إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ 
قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا 
أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقاماً وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا (۷۳)
و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود،
كسانى كه كفر ورزيده‌‏اند به آنان كه ايمان آورده‏‌اند مى‌‏گويند:
«كدام يك از [ما] دو گروه جايگاهش بهتر و محفلش آراسته‏‌تر است؟»
وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثاثاً وَ رِءْياً (۷۴)
و چه بسيار نسلها را پيش از آنان نابود كرديم، كه اثاثى بهتر و ظاهرى فريباتر داشتند.
قُلْ مَنْ كانَ فِي الضَّلالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمنُ مَدًّا
حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ 
فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً (۷۵)
بگو: «هر كه در گمراهى است [خداى‏] رحمان به او تا زمانى مهلت مى‌‏دهد،
تا وقتى آنچه به آنان وعده داده مى‌‏شود: يا عذاب، يا روز رستاخيز را ببينند؛
پس به زودى خواهند دانست جايگاه چه كسى بدتر و سپاهش ناتوان‏تر است.»

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی