خوشگذرانی جرم است!
مترفِ مجرم:
«وَ اتَّبَعَ الَّذينَ ظَلَمُوا ما أُتْرِفُوا فيهِ وَ كانُوا مُجْرِمينَ»
با اندیشه غیر آل محمد ع بدنبال تسکین حال بودن، میشه خوشگذرانی، که جرم بزرگی است.

خیلی از کارهای ما از مصادیق واضح خوشگذرانی است که ما به آن توجه نمی کنیم
[استعمال حسادت و عدم بکارگیری نور ولایت]
بچه نماز صبحش رو نمی خونه میگیم بذار راحت باشه! بذار خوشبگذرونه!
غافل از اینکه بی توجهی به این واجب الهی قلب اونو نسبت به نور بی‌تاثیر می کنه و اثرات بدی در زندگی اون میذاره.
پس پدر [ابو] بعنوان ولی پسر باید با آرامش به اون تذکر بده که دنیا سرای خوشگذرانی نیست و باید بر هوای نفس سخت گرفت و یکی از این کارها فریضه نماز علی الخصوص نماز صبح است.
و کلا تمام خوشگذرانی ها کار هوای نفس است [حسادت] و هر کس را بخواهی از خوشگذرانیهایش منع کنی، بدش می‌آید و با تو سر لج می‌افتد «النصیحة خشنة» لذا باید ریشه عیب خوشگذرانی را که در سیئه حسد می باشد و بمرور انسان را به لبه پرتگاه جدایی از نور سوق می دهد [+ «جرم»]
این حسادت رو باید با علوم ماخوذ از صاحبان نور شناخت و با سخت گرفتن بر هوای نفس اجازه جولان به او نداد تا قلب قسی نشود و دائما نور هدایت اخم و لبخند، این مرکز فرماندهی کل بدن را مدیریت نماید تا تصمیم گیریهای زندگی عاقلانه و مطابق فرهنگ غنی آل محمد ع باشد و مسیر صراط المستقیم که همان راهی است که صاحبان نور نشانمان داده‌اند را بپیماییم و به حیات طیبه برسیم ان شاء الله تعالی.
+ «لهو» و «لعب»

خوشگذران چون صاحب نور و معالم او و آیات را با خواسته های نفسانی خود مغایر می بیند لذا با آیاتی و رسلی سرجنگ دارد [کربلا] غافل از اینکه صاحب نور می خواهد به او کمک کند تا حسادتش درناژ و درمان شود و به آرامش برسد اما خوشگذران، گوشش به این حرفها بدهکار نیست.
قلب خوشگذران تاریک است و قسی، لذا حرف حساب، در گوشش فرو نمی رود.
خوشگذران همان مجرمی است که از نورش بریده و خواهان مصادیق گوناگون حب دنیا شده.
خوشگذران همان اهل شک و نفاقی است که هرگز قلبا صاحب نورش را باور نکرد و با علم او به یقین نرسید و قلبش نور و روشنایی حاصل از علم آل محمد ع را در این دنیا و در دل شرایط آیات تجربه ننمود و لذا در قول «اشهد ….» دروغگوست چون چیزی ندیده و داره شهادت هم می‌دهد.
خوشگذران همان نامردی است که سالهای سال پای صحبتهای نورانی نشسته و فقط زبانا به‌به گفته، اما قلبا همیشه به نور حسادت و شک داشته لذا هرگز به این مطالب عامل نبوده و عمل صالحی در چنته ندارد.
خوشگذران همان موجود پلیدی است که علوم آل محمد ع را به هدر داده «مسرف» و هر چه شنیده انگار نه انگار که حجت بر او تمام شده و باید به این کلام الهی عمل نماید.
خوشگذران خیال میکند که دارد خوش می گذراند! «وَ الْمَرَحُ خُيَلَاءُ».
در واقع اینجور زندگی بدون نور  عین بدبختی است و آرامش واقعی و خوشی و راحتی قلب واقعی فقط با نگاه نورانی آل محمد ع برای قلب ما حاصل می شود. در واقع اینهایی که خیال می کنند در عین خوشگذرانی دینداری هم می کنند خیلی کور خوانده اند و اینجوری نیست که آنها بدون واسطه صاحبان نور بتوانند دین خدا را بفهمند و دینداری هم بکنند و اینکه می بینی دل به این ظاهر دین خوش کرده اند از کبر و حسد و حرص قلبی آنها خبر می دهد.

اینقدر از آل محمد ع معیشت طلب نما که مست نشی و به خوشگذرانی مشغول و غافل نشی:
«مِنْ غَيْرِ أَنْ تُتْرِفَنِي فِيهَا»
« اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ حُسْنَ الْمَعِيشَةِ مَعِيشَةً … مِنْ غَيْرِ أَنْ تُتْرِفَنِي فِيهَا فَأَطْغَى … »
دعای زیبای امام سجاد ع را ابوبصیر از امام صادق ع نقل می کند که:
اینقدری که امورات دنیایی ما بگذره و ما محتاج غیر آل محمد ع نشیم ما را بس است و معیشتی که خوشی و مستی آن ما را از در خانه صاحبان نور دور نماید بدترین چیز در زندگی ما خواهد بود.
«اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ حُسْنَ الْمَعِيشَةِ مَعِيشَةً أَتَقَوَّى بِهَا عَلَى جَمِيعِ حَوَائِجِي وَ أَتَوَصَّلُ بِهَا فِي الْحَيَاةِ إِلَى آخِرَتِي مِنْ غَيْرِ أَنْ تُتْرِفَنِي فِيهَا فَأَطْغَى أَوْ تَقْتُرَ بِهَا عَلَيَّ فَأَشْقَى»
اقرار می کنیم که از نعمت صاحبان نور سوء استفاده کرده و چون با نام و یاد آنها ما را عقوبت نمی‌نمودی از نامشان سوء استفاده‌ها کرده و معصیت نمودیم « رَبِّ … فَبَطِرْتُ بِالنِّعَمِ: من به نعمت تو مستى و خوش‏گذرانى كردم.» اما دیگر می خواهیم توفیق پیدا کنیم با یاد نور، دل از گناه بکنیم و اعمال صالح انجام دهیم و قید تمام خوشگذرانیهای نادرست گذشته را بزنیم ان شاء الله تعالی.
«فَبَطِرْتُ» + «بطر»