«فکک» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغت عربی می‌نویسند:
«فَكَ‏ الرهن»
«فككت الصبىّ: جعلت الدواء في فيه، بچه رو از شیر گرفتن»
«الْفَكَكُ‏: التّفريج، گشودن»
«الفَكّ‏ – [فكّ‏]: مص، ج‏ فُكُوك‏: فكّ دهان (فك بالا و پائين).»
«الْفَكَّانِ‏: ملتقى الشدقين من الجانبين»
«فَكَ‏ العُقْدَةَ: گره را باز كرد.»
«فَكَ‏ الخَتْمَ: مهر را شكست و باز كرد.»
«فَكَ‏ اللغَزَ: معمّا را حل كرد.»
«فَكَ‏ الأَسِيرَ: اسير را نجات داد و رها كرد.»
«فَكَ‏ يدَهُ: مُشتِ خود را باز كرد.»
«فَكَ‏ الرَّهنَ: سندِ گروگان را آزاد كرد.»
«فَكَّكَهُ: آن را جدا كرد و رها نمود، تَفْكِيك»

از ریشه «فکک» در آیات قرآن، دو مشتق فکّ و منفکّین آمده است.
در مورد اهل نور: «فَكُّ رَقَبَةٍ»:
«فَكُّ رَقَبَةٍ: فَكُّهَا مِنَ الْحِرْصِ وَ الطَّمَعِ‏»
+ «لیلة الصّکاک، لیلة القدر!»

امام صادق علیه السلام:
… سوال فرشته مرگ از مُحتَضَر حسود:
«أَخَذْتَ فَكَاكَ رَقَبَتِكَ؟
أَخَذْتَ أَمَانَ بَرَاءَتِكَ؟
تَمَسَّكْتَ بِالْعِصْمَةِ الْكُبْرَى فِي دَارِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا؟
آيا برات آزادى خود را از آتش جهنم گرفته‏‌اى؟
آيا امان‌نامه‌ی برائت خود را از دوزخ گرفته‌‏اى؟
آيا در دنيا به عصمت كبری (نور الولایة) چنگ زده‏‌اى؟»
حسود در جواب این سوالات ملک الموت میگه:
من در دنیا، قلبا اهل نور الولایة نبودم:
«مَا أَعْرِفُهَا وَ لَا أَعْتَقِدُ بِهَا»
ملک الموت به او می گوید:
«وَ مَا كُنْتَ تَعْتَقِدُ؟!
تو معتقد به آن نيستى!؟»
… و اینگونه به او بشارت به نار ابد می‌دهند!

اما قلبی که در مهلت دنیا، به برکت معرفت به نور، توفیق درناژ حسادت پیدا میکنه،
مشمول معنای زیبای «فکّ رقبة» می‌شود.
فکّ رقبة یعنی فکّ قلب از حسد!
«لَيْسَ الْخُشُوعُ فِي الرِّقَابِ وَ إِنَّمَا الْخُشُوعُ فِي الْقُلُوب‏»
به جدا شدن قلب اهل یقین از تاریکی، و بالطبع اتصالش به نور، میگن فک رقبة!
فکّ رهن، فکّ رقبة، فکّ حسادت، درناژ دائمی حسادت: معرفة الامام بالنورانیة!
«اسْتَفَكَهُ: خواستار رهائى و يا آزادى او شد.»
«إِنَّ الَّذينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُون‏»
«أَفَكَ‏ الظبيُ من الحبالة: آهو بدام افتاد و سپس رها شد.»
«يَا فَاكَّ الْعُتَاةِ»: ای آزادکننده‌ی اسیران شب»
«لَيْلُ عاتٍ: الليل العاتي: الشديد الظلمة، شبی تاریک»
+ «عتو – انحراف از استاندارد نورانی!»
«رَقُوب: شترى كه به انتظار سيراب شدن شتر ديگر مى‌‏ايستد، تا نوبتش برسد.»
+ «خَائفًا يَترَقَّبُ»
پس فکّ رقبة میشه پایان دوران انتظار! میشه فرج! میشه معرفة الامام بالنورانیة!
میشه ملاقات صاحبان نور در گردهمایی باشکوه، در دار الجلال، در جبل رَضوی!